تاریخ قراره دگرگون بشه. نتیجه انقلاب عوض بشه واز همون اول بری تو شوک! "شوک، شک می‌آفریند." قراره به زمین و زمان شک کنی.
از شک بترس اما باید شک کنی... 
این کتاب از وقتی که به دستم رسید برام حس خوب بود؛ حس خوبی که متاثر از نوشته‌ی برادرم روی صفحه اولش بود. نوشته‌ای که نگرانی رو از تک تک کلماتش حس می‌کردم. نگرانی که شاید منشاش اتفاقا و بحثایی بود که از شهریور ۱۴۰۱ شروع شد. اون موقع بود که شروع کردم به شک کردن، شک کردن به خودم، به عقیده‌هام، به همه چیز....
هنوزم انگار تو شَکّم‌‌. به خصوص با خوندن این کتاب.
همش دارم با خودم دوتا قسمت از کتاب رو تکرار می‌کنم:
"اگر انقلاب پیروز می‌شد، چه تضمینی بود که همین انسان‌های کوچک با مغزهای آفت زده‌ راه انقلاب را کج نکنند؟" 
"اگر جمهوری اسلامی چنان که فکر می‌کردیم مبتنی بر چیرگی اکثریت تاسیس می‌شد، آیا بعد از سالیانی امکان چربیدن رذالت بر فضیلت پیش نمی‌آمد؟ آیا فرض آشکارگی و حتی چیرگی خصلت‌های شنیع پنهان فرض بی‌پایه‌ای است؟"
واقعا چه تضمینی وجود داره که انقلاب از مسیر امام خارج نشده باشه؟
اگه خارج شده باشه چی؟ اون موقع تکلیفمون چیه؟ چه جوری قراره از  دست این انسان‌های کوچک با مغزهای آفت‌زده نجات پیدا کنیم؟ به چه قیمتی؟ با یه انقلاب دیگه؟
دلم می‌خواد خوندنش رو به همه توصیه کنم اما صادقانه بخوام بگم اگه منم دیدگاه کاملا متفاوتی با نویسنده داشتم شاید به نظرم یه کتاب مسخره میومد که فقط وقتمو با خوندش تلف کرده بودم. اما حتی اگه قرار نیس بخونیش شک کن، به خودت، به عقیده‌هات، به همه چیز...
        

                اگه می‌خوای یکمی راجع به اتفاقایی که به لطف انقلاب صنعتی عزیز افتاد بدونی(که به‌نظرم باید بدونی...) بخونش.
قرار نیس یه کتاب تاریخی بخونی که بعد از هر ده صفحه خسته شی و بذاریش کنار. تو داری یه رمان می‌خونی که از قضا در مورد زندگی پسریه که تو کارخونه کار می‌کرده و دختری که نگران مادر و خواهر و زندگیشه...
        

                شاید به ظاهر یه کتاب داستان باشه اما حرف زیاد داره واسه گفتن!
می‌تونی ساعت‌ها بشینی و رو یه سری جمله‌هاش فک کنی و با خودت بگی چی شد که این‌طوری شد؟ 
این کتاب یه زنگ تفریحه  برا فرار کردن از روزمرگی‌های زندگی‌مون، شایدم یه تلنگر...
من که شدیدا نیاز دارم به یه "ببین" که بیاد کمکم کنه حال و هوام خوب شه مثل حال و هوای نگار!

        

                توی متناشون خیلی قشنگ احساساتشون رو بیان کردن انگار که خودت داری اون حس رو تجربه می‌کنی.
وقتی حالت بده و دلت گرفته بخونش. خیلی حس خوبی بهت می‌ده...

        

                به نظرم موضوع کتاب جذاب بود و نویسنده خیلی خوب تونسته بود به روند ذهن یه نوجوون و پیچ و خم‌های ذهنی اون اشاره کنه.
اما نحوه بیانش زیاد جالب نبود و خواننده باید تقریبا نصف کتاب رو بخونه تا به کتاب علاقه مند بشه و بخواد ادامه اش بده.
ولی در کل خوب بود و خوندنش حس خوبی به آدم می‌داد!...