معتقدم عباس معروفی هوش بسیار بالایی در نوشتن دارد. هوش بالایی در درک و توصیف و بیان و لمس دنیای پیرامون و آدم‌های اطراف دارد.
نسخه‌ی اصلی کتاب را دوست‌‍م خانم اسماعیلی‌نژاد به دلیل سکونت در آلمان از کتاب‌فروشی عباس معروفی در برلین خریده بود. عباس معروفی ابتدای آن را امضا کرده و نوشته:«رمان ِبازی‌های هفت سال من». آخرش هم نوشته که آن را تقدیم من کرده است.
مهارت بسیار زیادی که در اتصال وقایع و افکار خود به یکدیگر دارد در چهل و نه بخش، آن را از تمامی کتاب‌هایی که نوشته متمایز کرده است. عباس معروفی فارغ از تمامی افکار و عقایدش و تمام اتفاقاتی که برای خود رقم زده است، یک نویسنده‌ی تمام عیار است.
این یک رمانی‌ست تماما مخصوص!
        

          او مثل سرزمین پدری ام بود،دوستش داشتم اما از او می گریختم.
        

          تماماً مخصوص داستان یک روزنامه‌نگار ایرانی به نام عباس ایرانی‌ست که در ایران عاشق شده، عشقش رو از دست داده، مجبور به فرار از ایران شده و ابتدا به پاکستان و سپس به آلمان رفته. در حال حاضر در یک هتل در یک جای پرت کار می‌کنه. این خبرنگار برای ما زندگی گذشته و الانش رو بین واقعیت و خیال تعریف می‌کنه. کتاب از نظر من هیچ ایرادی نداره اما هیچ چیزی از کتاب هم برای من هیجان انگیز و عجیب نیست که سر شوق بیام. مسائل مهم و جالبی توی کتاب مطرح میشه و مهمترین موضوع هم تنهاییه، تنهایی...ه

پ.ن: این کتاب یک بار توسط عباس معروفی بازنویسی شده، لطفاً اگه کسی هر دو نسخه رو خونده بگه از نظر کمی و کیفی چه تفاوتی بین دو نسخه هست. با تشکر
        

          وقتی ستاره‌ای خاموش شود، یک نفر می‌میرد.

عباس‌آقای معروفی، برای ما ساکنینِ دنیای کتاب‌ها نیاز به معرفی ندارد، همان‌ست که همیشه بوده، هست و خواهد بود، و قلم و تکنیک داستان‌نویسی‌‌اش، امضای همیشگیِ پررنگ او به حساب می‌آید.
تماما مخصوص، حاصلِ هفت سال تنهاییِ عباس‌آقاست. هفت سال بین سال‌های ۲۰۰۲ لغایت ۲۰۰۹ میلادی.
عباس آقا در وصف تنهایی در بخشی از کتاب می‌نویسد:
"خیلی‌ها فکر می‌کنند سلامتی بزرگ‌ترین نعمت است، ولی سخت در اشتباه‌اند. وقتی سالم باشی و در تنهایی پرپر بزنی، آنی مرض می‌گیری، بدترین نحوست‌ها می‌آید سراغت، غم از در و دیوارت می‌بارد،‌کپک می‌زنی. کاش مریض باشی ولی تنها نباشی."

او در این رمانش، از زندگیِ عباس‌آقا از دورانی که شور و شوق جوانی در او و هم‌نسل‌هایش موج می‌زد و آن‌ها در متن ماجراهای کوی دانشگاه قرار داشتند می‌نویسد، از ماجرای فرار، تبعیدِ تحمیلی و دردِ‌ تنهاییِ غربت و ... می‌نویسد.

رمانش را دوست داشتم، خاص بود و نامش حقیقتا برازنده‌ی رمانش بود چون رمانی بود، «تماما مخصوص»، اما از بین سایر کتاب‌هایی که از او خوانده‌ام سطح‌ِ آن‌ را پایین‌تر از «سمفونی مردگان»، کمی برابر با «سال بلوا» و نهایتا بالاتر از «فریدون سه پسر داشت» و «ذوب شده» دیدم.

تماما مخصوص یا کمی تا قسمتی مخصوص، مسئله این است
همانطور که در بالا نوشتم، عباس‌آقا این رمان را مابین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹ میلادی نوشته و نخستین بار آن را در سال ۲۰۱۰ توسط نشر گردون در ۵۲ فصل و ۴۲۲ صفحه چاپ و منتشر نمود که البته این نسخه‌ی اولیه یکبار دیگر با کمی تغییر در حروف چینی و بدون تغییر در محتوا بار دیگر در ۴۰۶ صفحه نیز منتشر گردیده است.

اما...
عباس‌آقا در تابستان سال ۲۰۱۲ میلادی، اقدام به بازنویسیِ‌ این رمان نموده و نسخه‌ی جدید آن را در ۴۹ فصل و ۳۶۲ صفحه باز هم توسط نشر گردون چاپ و منتشر کرده است.

نکته‌ی مهم
در بازنویسی و نسخه‌ی جدید، برخی وقایعی که در نسخه‌ی اول می‌خوانیم تغییر، برخی حذف و برخی جابجا گردیده است.
از آنجایی که «تماما مخصوص» کتابی‌‌ست که در ایران چاپش ممنوع است، در سفری که اخیرا به گیلان داشتم، این عنوان را در بین کتاب‌های یک دست‌فروش دیدم و از آنجایی که اطلاعی از این موضوع بازنویسی و تغییرات نداشتم، آن را خریدم و چند روز قبل شروع به مطالعه‌ی آن کردم،‌ تا اینکه...
توی مغازه نشسته بودم و دیدم کتاب را با خود نیاورده‌ام، پی‌دی‌اف کتاب را دانلود کردم تا ادامه را بخوانم اما دیدم متن برایم آشنا نیست، یک فصل رفتم عقب دیدم من اصلا این‌ها را نخوانده‌ام، رفتم عقب‌تر دیدم آشنا نیست !!!
و با عصبانیت به سراغ گودریدز آمدم و دیدم حتی یک نفر از بین دوستانم و کلا فارسی زبانان در ریویوهای خود به این نکته اشاره نکرده‌اند و فقط به «به به» و «چه چه» بسنده کرده‌اند!
بنابراین کتاب را به گوشه‌ای پرتاب و خواندن‌ آن را با فایل پی‌دی‌اف به اتمام رساندم.

نقل‌قول نامه
"شغل‌ها بو دارن، دست آخر هر آدمی شبیه شغلش می‌شود."

"همیشه می‌خواستم بدانم مرز احساس و منطق کجا تعیین می‌شود. در آلمان فهمیدم که مرز احساس و منطق در فرهنگ تعیین می‌شود، در درازای تاریخ. آلمانی‌ها کانت دارند و ما حافظ."

"گاهی چیزی کوچک می تواند با سرنوشت آدم بازی کند، گاهی آدم نامه‌ای را بی‌دلیل حفظ می‌کند که بعدها همان نامه سند محکومیتش می‌شود."

"دنیا پر از آدم‌هایی‌ است که همدیگر را گم کرده‌اند."

"زندگی برای هرکس چندتا خط بیش‌تر نیست. مال من همین دو سه تا خط بود، فرار و تنهایی و مرگ."

...
کارنامه
یک ستاره به دو دلیل از کتاب کسر می‌کنم، اول اینکه نمی‌توانم برای سمفونی مردگان شش ستاره تخصیص دهم، دوم آنکه یک روز تمام در وب سایت عباس‌آقا، نشر گردون و ... جستجو کردم و یک نکته در مورد این بازنویسی و ویرایش نیافتم!

دانلود نامه
فایل‌های پی‌دی‌اف نسخه‌ی اولیه(چاپ ۲۰۱۰) و نسخه‌ی بازنویسی شده(چاپ ۲۰۱۲) را در کانال تلگرام آپلود کرده‌ام، در صورت نیاز می‌توانید آنان را از لینک‌های زیر دانلود نمایید:
لینک فایل‌های پی‌دی‌اف نسخه‌ی اولیه(چاپ ۲۰۱۰)
https://t.me/reviewsbysoheil/393
لینک فایل‌های پی‌دی‌اف نسخه‌ی بازنویسی شده(چاپ ۲۰۱۲)
https://t.me/reviewsbysoheil/394

هشتم آبان‌ماه یک‌هزار و چهارصد
        

          تماما مخصوص، مخصوص خود عباس معروفی
این ششمین کتابی بود که از باسی بود خواندم. برف و کوه از عناصر طبیعی تکرارشونده آثار معروفی است.

 این بار داستان یک عباس روایت می‌شود گویی سایه‌ی خود عباس معروفی است. کتابی چهل‌ونه بخشی که در موارد متعدد، پایان هر بخش عنصر آغاز بخش بعدی می‌شود.
کشش دارد. 
خسته‌ات می‌کند اما باز کشش دارد. 
تکرار دارد ولی کشش دارد.

 نمی‌دانم امیر حسین‌زادگان به چه امیدی هفت سال دنبال چاپ این کتاب بود. کتابی که با هنجارهای وزارت ارشاد هیچ انطباقی نداشت.
نمی‌دانم چرا کتاب به احترام زنان در سایه است، حال آنکه کمترین احترامی به ایشان گذاشته نشده است.
        

          
معروفی نویسنده ی به شدت قدَری است. طوری کلمات را کنار هم می چیند، طوری آینده را در دل حال و گذشته را به صورت ذراتی معلق، در همه فضای داستان می پراکَند، که ناخودآگاه کتاب را می بندی، نفسی تازه می کنی و در دلت به او" دمت گرم" ی می گویی.

معروفی در کنار  شیوه ی جالب و دلنشین روایت داستان هایش که همیشه بخش هایی از خودش را در درونشان جا گذاشته است، یا داستان هایی که بخش هایی از خود او هستند، طبق معمول مهارتش را هم به رخ می کشد.

تماماً مخصوص بخشی از زندگی فردی است به نام عباس، که در اوایل دهه هفتاد به آلمان پناهنده می شود و حال در جدالی نفس گیر و جذاب با خود، اطرافیان، گذشته، سفری ناخواسته و در کل شرایطی تماماً مخصوص به سر می برد.


        

          خیلی خوب بود😍😍 با اینکه آخرش رو دوست نداشتم ولی داستانی داشت که منو دنبال خودش میکشوند
        

          سلام و درود.
من که جز تو کسی را ندارم، ولی چرا تو را هم ندارم؟ 
_
همه از هم فاصله داریم عباس! ما نسل بدبختی هستیم. دست مان به مقصر اصلی نمی رسد از همدیگر انتقام می گیریم. 
_
از مرگ نمی ترسیدم، از گیر افتادن می ترسیدم. دم را که فرو می دادم نمی دانستم چه بلایی سرم می آید، در هراس این بی خبری می خواستم از تنم فرار کنم می خواستم پر باز کنم و یکباره بگریزم. اما توی تنم گیرافتاده بودم. 
قسمت هایی از رمان تماما مخصوص. 
بازهم عباس‌ معروفی.
بازهم رمانی جذاب پرکشش به نام (تماما مخصوص) که از حسرت ها و نگرانی ها می گوید، از تشویش و دغدغه های جوانانه، از درگیر شدن احساس می گوید.
و از همه مهمتر از تنهایی می گوید. دغدغه ی مشترک همه ی رمان های معروفی تنهایی است. که تا آخرین لحظه ی زندگیش از آن می ترسید.
عباس معروفی تنهایی را بلای جان انسان معاصر می داند و البته دردی بی درمان.
رمان تماما مخصوص نثر شیوا و گیرایی دارد و به سبک خاص معروفی نوشته شده. با فضایی سرد و تلخ و غم انگیز اما پر از احساس و زیبایی.
در این رمان دوباره با فلش بک های درست و به موقع روبه رو می شویم که صرفا مختص معروفی است. درها و لولاهایی که باز می شود و ما را از زمان حال پرت می کند به گذشته و گاهی از واقعیت به خیالات و رویاهای دوست داشتنی.
روحت شاد نویسنده ی بزرگ من.
با مهر.
        

          او مثل سرزمین پدری ام بود، دوستش داشتم اما از او می گریختم.
        

          شغل ها بو دارند. دست آخر هر آدمی شبیه شغلش می شود
آندریاس گفت مهم نیست کارگر موزاییک سازی باشی یا مدیر یک هتل بزرگ مهم این است که خودت باشی ببین چی تو را به این جا رسانده که از خودت دور شدی دنبال خودت بگرد، عباس پیداش می کنی**
و چسبيد .... تماما مخصوص را می گویم ! اگرچه به زیبایی دو کتاب قبلی که از این نویسنده خواندم نبود اما در نوع خود کشش و جذابیت لازم را داشت جالبه بدونید این کتاب در ایران
مجوز چاپ نداشت و در نهایت با ۱۰ صفحه سانسور چاپ شده و نسخه اصلی را خود نویسنده در صفحه شخصی اش به اشتراک گذاشت. از بین آثار معروفی با اختلاف سمفونی مردگان و سال بلوا را بیشتر دوست دارم 
و اما داستان درباره زندگی عباس ایرانی است که در آشفته بازارهای سیاسی مجبور به فرار از ایران و مدیر هتلی در آلمان میشود. او میماند و بی خبری از  عشقش پری ، خاطرات کودکی مادری تنها پدری گم شده و آینده ای سراسر نا معلوم تلخ و تنها در غربت.
کتاب نثر شیوا و روانی دارد به همان سبک ذهن سیال نوشته شده که ویژگی منحصر به فرد قلم عباس معروفیست پر از فلش بک هایی از حال به گذشته از رویا به واقعیت.
.