داستان در شهر طنجه در مراکش می‌گذرد. 
زن و مردی ازدواج می‌کنند؛ ملیکه و مراد. 
پیوندشان نه بر پایه‌ی عشق است و نه حتی آشنایی قبلی؛ از همان قسم ازدواج‌های دستوریِ سنتی است...
رابطه‌شان در تلاطمی دائمی است؛ گاهی عشق، گاه نفرت و گاه بی‌تفاوتی.
 زندگی‌شان را می‌توان در دو عبارت خلاصه کرد؛ فرزندانشان و لرزه‌های روبه‌ویرانی...

عسل و حنظل کتابی کم‌حجم با داستانی طولانی است که زیبایی آن در عمقش است..
با این کتاب زوال یک رابطه و مرگ تدریجی یک انسان در اثر فشار روحی را میتوانید تجربه کنید!

کتابی نیست که فشرده بخونید، بلکه روی احساسات و حالات هر شخص باید درنگ و تفکر کنید 👌
          

            برای یک واحدی در دانشگاه خوندمش، و حین خوندنش باور نمی‌کردم مترجم‌هاش تصمیم گرفتن حجم اینقدر کمی از یک کتاب رو بردارن ترجمه و منتشر کنن، تا حالا بعدا باقی‌ش آیا مجوز بگیره آیا نگیره. که به‌نظر می‌رسه نگرفته فعلا.
کتاب ناقصه قشنگ و حس مقدمه داره. هرچند این‌طور نیست که نفهمی نجم‌آبادی چی می‌خواد بگه ها، اما این‌طوریه که هی از خودت می‌پرسی وا خب چرا؟ بر چه اساس؟ خب که چی؟ و جواب این سوال‌ها احتمالا تو فصول بعدیه که نداری‌شون.
و سوال دیگه‌م هم از همه‌ی جمع‌های مطالعات زنان و فمینیسم سال‌های اخیره که این رو اینقدر بالا بردن و تبدیل به «همه باید بخوانند» کردنش در ذهن بقیه، که خداوکیلی با چنین کتاب ناقصی؟ اینقدر بی‌منبعیم یعنی؟

شخصا تا کاملش رو نخونم نظری نمی‌دم و حقی ندارم که بدم روی کار نجم‌آبادی.
          

            سوال من اینه که این کتاب چطور بالای نود بار تجدید چاپ شده؟
چطوری این رمان تو فهرست پرفروش ترین رمانای ایرانیه؟

کتاب واقعا افتضاح بود...یه نسخه کپی از رمانای تلگرامی که نوجوانا می خوننش..‌
نثر کتاب به شدت ضعیف و دم دستی بود.دیالوگ نویسی فاجعه بود.تا دلت بخواد جمله کلیشه ای می تونی تو این کتاب پیدا کنی‌.خط داستانی  خیلی سطحی و ساده بود و داستان اصلا زیرلایه ای نداشت که بخواد مخاطب رو همراه کنه،درگیرش کنه و چیزی بهش یاد بده...
این کتاب به هیچ وجه چیزی بهتون اضافه نمیکنه که شاید یه چیزی هم ازتون کم کنه..‌اونم رغبت برای خوندن رمانای ایرانیه.‌‌..
آقای به اصطلاح نویسنده،نوشتن رمان پر رمز و راز این شکلی نیست به خدا
          

            کتاب ساندویچ‌ساز مودم‌اسبی باف، داستان جستجوگری چند شخصیت کودکانه و بامزه است.
 این داستان خواننده‌ی کودک را برای رفتن به دنبال اهدافش ترغیب می‌کند، هرچند آن آرزو و هدف خیالی و دور از دسترس باشد. داستان با درونمایه همدلی، کار گروهی و مهارت حل مسأله همراه با تصاویر جذاب که هدفمند تصویرگری شده؛ انتخاب مناسبی برای خرید است. 
این کتاب برای گروه سنی ۶ تا ۱۰ سال مناسب است🤍
          

            فکر کنید ، یک مجرم ، دزدی میکنه ، نه پول ! نه طلا ! بلکه کتاب ... این مجرم دیوانه کتابه.
خیلی کتاب عجیب و غریبیه... سالها پلیس دنبال شخصی بوده که فقط کتاب میدزدیده ، از فروشگاه های مختلف از نمایشگاه های کتاب مختلف...پول و رسید جعل میکرده برای خرید کتاب و...
این رمان شدیدا حس کتاب باز بودن آدم رو تحریک میکنه. برای عاشقان کتاب که اصلا یه چیز عجیبیه. 
بخونید و لذت ببرید و حیرت کنید... واقعا عجیب ترین کتاب جنایی ای بود که خوندم...
          

            تقریبا 16 ساله بودم که این کتاب را خواندم. قبل از مطالعۀ این کتاب منِ عاشق درس تاریخ از تاریخ معاصر تنها چیزی که می‌دانستم مطالب تبلیغی و پروپاگاندا ی صدا وسیما و درسی بود که یک طیف را تا آسمان برده بود. اولین مواجۀ من با کتاب عنوان کتاب بود که کنجکاو شدم حتما کتاب را مطالعه کنم. از کتاب فروشی انصاری خیابان بوعلی آن را خریدم. برای اولین بار با گروه های فکری مختلف مبارز با حکومت پهلوی آشنا شدم. از چپ ها و روحانیان و مذهبی ها و ... . دوره‌های مختلف مجلس شورای ملی و احزاب رقیب و ملی شدن نفت و مصدق و وقوع انقلاب مطالب جدیدی برای من به همراه داشت. همچنین برخلاف دانسته‌های قبلیم کتاب حکومت محمدرضاشاه را موفق در توسعه اقتصادی و اجتماعی می‌دانست و اشکال کار را در توسعه نیافتگی سیاسی عنوان می‌کرد. و شروع اعتراضات گسترده و راهپیمایی‌ها را حوادث شب‌های شعر گوته عنوان می‌کرد. این که از لحاظ تاریخی چه اشکالاتی به کتاب وارده و چه نقدهایی به آن می‌شود کرد و این که آبراهامیان با تفکر چپ با چه روش تحقیقی تاریخ را تحلیل کرده را من اطلاعی ندارم چون تاریخ دان نیستم ولی کتاب و مطلاب فراوانی در نقد آن نوشته شده. خاطره‌ی خوشی که کتاب برای من به جا گذاشت این بود که یاد داد از زوایای مختلف و متفاوتی می‌شود قضایا مخصوصا تاریخ را دید. #یک-کتاب-یک-خاطره
          

            کتاب صوتیش رو با صدای منصور ضابطیان گوش کردم. 
کتاب خیلی جذابی هست. 

نمی تونستم متوجه بشم چه قدر از محتوای کتاب واقعی هست یا سوگیری خاصی داره .برای همین  تردید داشتم که بشنومش.

 الان بعد از تموم شدنش فکر می کنم   فارغ از راست یا دروغ بودنش، میشه ازش چیز یاد گرفت و با شنیدن سیاست از یک زاویه ی غیر رسمی ، از زاویه ی دید آشپزخونه، از خوندنش لذت برد. 

اما  اگر خواننده   از قبل مطالعات تاریخی یا اجتماعی   داشته باشه، لذت بیشتری از کتاب می بره (همونطور که قسمت عراق  با توجه به جنگ و آشنایی کمی بیشترمون با عراق  برای من ملموس تر بود و کمی قسمت کوبا به خاطر سفرنامه ی خود آقای ضابطیان)  و هم می تونه صحت سنجیش کنه و با داده های قبلی خودش مقایسه اش کنه.

خوانش کتاب هم خوب و مناسب بود.
          

            کتاب مورتالیته و جیغ سیاه را سال‌ها پیش خوانده‌ بودم و چه خوب که خوانده بودم؛ سه روزی که در بلوک زایمان بستری بودم تنها با یادآوری این کتاب رفتار رزیدنت‌ها و ماماها و پرستارها را تاب آوردم. نه اینکه تمامشان بد باشند، اما در بحبوحه‌ی یک تجربه‌ی پراسترس و دردناک، رفتار بالینی ضعیف‌شان به شدت آزاردهنده است. 
اگر زایمان سختی را تجربه کرده‌اید، حتما این کتاب را بخوانید. 
          

            هیچ وقت فکر نمیکردم یه کتاب 600 صفحه ای رو توی پنج روز بخونم. یکی از اولین کتابهای فانتزی که خوندمه. واقعا دوستش داشتم. من عاشق این جزئیاتم طوری که بتونم گوشه گوشه صحنه رو تصور کنم. بعد از اینکه کتاب تموم شد رفتم سراغ فیلمش که انقدر چرت و به دردنخور بود که وسطش خوابم برد. به هیچ عنوان سراغ فیلمش نرین. حتی یک سکانسش هم شبیه کتاب نیست. بخونیدش که شما رو با خودش میبره به سرزمین کاپریکون و گردانگشت و کتابها. خوشحالم خریدمش. تنها چیزی که یه ذره منو اذیت کرد، ویراستاری کتاب بود. جمله ها بکب درمیون ادبی و عامیانه میشدن. یعنی مثلا وقتی مگی داره سه خط حرف میزنه از سه تا فعل نوشتاری و چهار تا فعل گفتاری استفاده شده. لحن شخصیت ها منسجم نیست. توی چاپ بعدی خوبه که ناشر به این مسئله توجه کنه. ترجمه کتایون سلطانی واقعا خوبه.
          

            آخ
چرا وقتی ما بچّه بودیم این کتاب ها دم دستمان نبود؟

حیف از عمر تباه شده برای گنجیدن در چهارچوب ها...
          

            چه در آن‌ زمان که درحال خواندن کتاب بودم و چه الآن که هر سه کتاب تمام شدند. کتاب اول «دفتر بزرگ» را بیشتر از دو کتاب دیگر می‌پسندم. 
در دفتر بزرگ، شخصیت‌ دوقلوها، رفتار، افکار و احساساتشان برایم هولناک اما واقعی بود؛ درست مثل زندگی. 
اما با خواندن کتاب دوم دیگر نمی‌دانستم واقعیت و حقیقت چقدر با هم متفاوت‌اند. چه چیز را باور کنم و به چه چیزی فکر کنم. به همین خاطر سریع جلد سوم و آخر « دروغ سوم» رفتم. و خب داستان به شیوه‌ی دیگری روایت شد. معماها برای خواننده حل شد. 

اما بعد از دو روایت کتاب‌های قبل و دو واقعیتی که به زبانی دیگر گفته شد آیا دروغ سوم همان حقیقت را به ما گفت؟