یادداشت منصوره مصطفی زاده

        اصطلاح "بی‌زباله" یا zerowaste رو شنیدین؟
این کتاب، اولین قدم برای تربیت کودکی در یک خانواده بی‌زباله یا کم‌زباله ست.
دخترک وقتی مادربزرگ برایش لباس می‌دوزد، شش سالش است. ولی چرا وقتی بزرگ شدیم، لباس را دور بیندازیم؟ مادربزرگ می‌تواند دامنش را کمی بلند کند... سال بعد آستین‌ها را دوباره بدوزد... سال بعد دوختش را باز کند و با چند تا تکه پارچه اضافه بزرگش کند... و تازه اینجا هم تمام نمی‌شود: دخترک که حالا نوجوان است، لباسش را به دختر کوچک دیگری می‌دهد.
نگاه کتاب به مقول "بازمصرف" کالاها، نگاه عزت‌مندانه‌ای است ناشی از یک فرهنگ درست و اهمیت دادن به محیط زیست و کاهش زباله‌های زمین. برخلاف نگاه عامه مردم که این رویکرد را ناشی از فقر و نداری می‌دانند. این حس ارزشمندی، اولین قدم برای تربیت یک کودک بی‌زباله است. کودکی که از استفاده از دورریختنی‌ها، احساس ارزشمندی داشته باشد، نه احساس تحقیر.
قسمت جذاب کتاب، تصویرسازی‌هایش است، که خودشان با تکه‌پارچه‌های دورریختنی و روزنامه‌های باطله ساخته شده‌اند!
من "لباس همیشگی من" را بارها و بارها خوانده‌ام... و خودم هم یک عالمه "لباس همیشگی من" دارم! :)))