یادداشت لیلی بهشتی

                برای یک واحدی در دانشگاه خوندمش، و حین خوندنش باور نمی‌کردم مترجم‌هاش تصمیم گرفتن حجم اینقدر کمی از یک کتاب رو بردارن ترجمه و منتشر کنن، تا حالا بعدا باقی‌ش آیا مجوز بگیره آیا نگیره. که به‌نظر می‌رسه نگرفته فعلا.
کتاب ناقصه قشنگ و حس مقدمه داره. هرچند این‌طور نیست که نفهمی نجم‌آبادی چی می‌خواد بگه ها، اما این‌طوریه که هی از خودت می‌پرسی وا خب چرا؟ بر چه اساس؟ خب که چی؟ و جواب این سوال‌ها احتمالا تو فصول بعدیه که نداری‌شون.
و سوال دیگه‌م هم از همه‌ی جمع‌های مطالعات زنان و فمینیسم سال‌های اخیره که این رو اینقدر بالا بردن و تبدیل به «همه باید بخوانند» کردنش در ذهن بقیه، که خداوکیلی با چنین کتاب ناقصی؟ اینقدر بی‌منبعیم یعنی؟

شخصا تا کاملش رو نخونم نظری نمی‌دم و حقی ندارم که بدم روی کار نجم‌آبادی.