بسم الله الرحمن الرحیم
حیفِ درخت!
حیفِ عمر انسان!
وسلام علیکم و رحمه الله 
        

          این کتاب اینجوریه که اوایلش هی میخوای بزاریش کنار، اما گهگاهی یه تک جملاتی قشنگی داره که حیفت میاد تمومش نکنی، در نهایت هم چیز خاصی بهت اضافه نمیکنه، ولی از هر کتابی باید به اندازه خودش توقع داشته باشیم، و از این کتاب نباید توقع فوق العاده بودن داشت.
        

          کتاب به شدت سلیقه ایه. از روی بررسی ها هم میتونید تشخیص بدید خیلی ها اصلا خوششون نیومده. در واقع پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید. یا به شدت ازش بدتون میاد یا عاشقش می شید. از لحاظ رمز و رازی بودن قوی بود اما نویسنده جواب دقیق بهتون نمیده. شخصیت آرمان واقعا خوب طراحی شده بود و حس یه نویسنده رو کامل منتقل می کرد. البته باز هم میگم که از روی بررسی های دیگران قضاوت نکنید و خودتون امتحان کنید. قطعا ارزش یه بار خوندن رو داره.
        

          بعنوان یه کتابخون،
دارم وقت میذارم و کتابو می‌خونم،
قطعا دلم می‌خواد یه‌چیزی برام داشته‌باشه
و وقتم الکی هدر نره.
این کتاب هیچی برام نداشت...
محتوایی سبک،
فقط یه‌سری جملات مناسب فضای مجازی داشت،
پریدن از این شاخه ب اون شاخه،
و آخرشم ک...

واقعا چرا انقدر بُلد شد این کتاب؟🤔
        

          چرت و بی‌سروته.
حیف کاغذ و هزینه‌ها و منابعی که صرف شده تا این کتاب برسه به چاپ هفتاد و چندم و بشه جزو پرفروش های دهه‌ی نود شمسی...!!
        

          بااختلاف بهترین کتابیه که خوندم تا صفحه های آخر هم نمیتونید تشخیص بدید اصل داستان چی بوده و پر از تشبیهات فوق العادس
        

          بهم گفت: «تا حالا شکار رفتی؟» گفتم «نه.» گفت: «من قبلا می‌رفتم، ولی دیگه نمی‌رم، آخرین باری که شکار رفتم، شکار گوزن بود، خیلی گشتم تا یه گوزن پیدا کردم. من بهش شلیک کردم، درست زدم به پاش، وقتی رسیدم بالای سرش هنوز جون داشت، نفس می‌کشید و با چشم‌هاش التماس می‌کرد، زیباییش مسخم کرده بود، حس کردم که می‌تونه دوست خوبی واسه‌م باشه، می‌تونستم نزدیک خونه یه جای دنج واسه‌ش درست کنم. اما خوب که فکر کردم فهمیدم که این‌جوری اون گوزن واسه همیشه لنگ می‌زنه و هروقت من رو ببینه یاد بلایی می‌افته که سرش آوردم، از نگاهش فهمیدم بزرگ‌ترین لطفی که می‌تونم در حقش بکنم اینه که یه گلوله صاف تو قلبش شلیک کنم.» بعدش گفت: «تو هیچ‌وقت نمی‌تونی با کسی که بدجور زخمیش کردی دوست باشی.»

             ((بریده ای از متن کتاب))

کتاب یه خط داستانی واحد رو دنبال نمی کنه و این می تونه گاهی گیج کننده باشه و داستانی که  نویسنده موجود در کتاب در حال نوشتنش هست و زندگی واقعی او به طرز عجیبی بهم درآمیخته و باید بادقت خوانده بشه تا فهم بشه. در کل میشه گفت نویسنده  توانسته به خوبی از پس ماجرا بر بیاد و بیانش کنه.
        

          به عنوان یه داستان بلند و رمز آلود جذاب بود. برای یه بار خوندن باحال بود.
        

          نکات مثبت:
_ خلاقیت و ابتکار رو بیدار می‌کنه.
_ آدمو به فکر فرو می‌بره درباره داستان زندگی دیگران.
_ فضای داستان قابل درک و قابل فهمه.
اما نکات منفی:
_ هیچ پیام و مفهومی نداره.
_ پایان خوبی نداشت و میتونست از منظر ادبی نیز پایان زیباتری داشته باشه.
_ از اونجایی که آقای روزبه معین در تئاتر فعالیت داشتن و نویسنده ی تئاتر هستن، داستانی همانند فیلم ها و سریال های ایرانی توی این کتاب بیان کرده. پس انتظار اثر متفاوتی نداشته باشید.
_ استفاده ی زیاد از جملات و عبارات فضای مجازی که مخاطبین خاص خودش را دارد اما مورد پسند من نبود.
و در کل:
کتابی هست که ارزش یک بار مطالعه رو داره. به هیچ وجه نثر قوی و پیام محکمی نداره این کتاب اما خواندنش خالی از لطف نیست.
        

          کتاب رو خوندم ولی آخرش نفهمیدم منظور نویسنده چی بود و چه هدفی داشت. متاسفانه خوندن و نخوندش فرقی نداره
        

          جدا از داستانش ک گاهی یکم گیج کننده میشد اما قلم نویسنده خیلی خوب بود و جملات قشنگی تو کتاب بود
کتاب جوریه یا ازش خیلی خوشت میاد یا اصلا خوشت نمیاد
        

          روزبه معین با این کتاب بیشتر به واسطه صفحه اینستاگرامی که داشت معروف شد!
 به هر حال کتابی که ارزش یک بار خوندن رو داره و رمزی که توی کتاب هست حتی ممکنه شما رو مجبور به خوندن دوباره‌اش کنه!
        

          کتاب پر از پیچش بود.فوووق العاده کشش داشت و ذهن  مخاطب رو طوری درگیر می کرد که از دنیای کتاب نمی تونست خارج بشه. هشدار!بعد از ۷۰ صفحه ی اول زمین گذاشتن این کتاب برایتان غیر ممکن خواهد شد!مثل همون اتفاقی که برای آرمان وقتی که کنار دوستاش در بیمارستان روانی بود همه فکر می کردن افتاده.
کتاب پر از معما بود.پر از پند های فوق العاده پر از چیز های زیبا
و پر از لذت های ساده.قلم روون و بییی نظیر بود.و دومین کتابی بود که من با پایانش اشک ریختم!
        

          کتاب جملات قابل هایلایت و انتشار زیاد دارد اما خط پیرنگ و مضمون برای من دلنشین نبود
        

          یادمه حدود یکی دو ماه قبل نمایشگاه کتاب؛ نویسنده قهوه سرد شروع کرد به تبلیغات زیاد تو فضای مجازی بخصوص اینستا‌..ته همه ی کپشن های پستش مینوشت از کتاب قهوه سرد‌‌‌...و مخاطب هم جذب این کتاب میشد.‌‌مثل من، که بلافاصله رفتم نمایشگاه و کتاب و خریدم و تا شروع به خوندن کردم پیشمون شدم از خریدش‌...کل کتاب همون کپشنای عامه پسندی بود که تو فضای مجازی تبلیغ شده بود...اینقدر خورد تو ذوقم که دیگه ادامه ندادم که  تمومش کنم بنظرم همونقدر ک خونده بودم هم وقت تلف کرده بودم.
        

          راستش خیالات با واقعیات قاطی شده بودن و گیج کننده بود:)
داستان تيمارستان قشنگ بود . ولی حاشیه هاش ... مارال... نگار... داستانُ عوض کردن  و بهتره بگم خراب
برعکس عقیده‌ی آرمان کتاب یه پایان مزخرف داشت.
اگه همونجا بعد از فرار آرمان داستان تموم میشد خیلی باحال تر و بهتر بود. یه داستان نصفه قشنگ تر از یه پایان مزخرفه:)
        

          بی شک جزو بهترین داستان هایی بود که تو عمرم خوندم.
دیشب قبل از خواب به 80صفحه ی پایانی کتاب رسیدم . چشمام می سوخت از شدت خواب اما به قدری هیجان انگیز بود که نفس ها رو حبس کردم و رفتم تا صفحه ی آخر ... بینظیره این کتاب ✋
        

          ناامید کننده.
بهترین کلمه ای که می شه در وصفش گفت. من جای نویسنده بودم ، به همون تکه هایی که قبل از چاپ کتاب در شبکه های مجازی پخش کرده بودم قناعت می کردم و هرگز رمانش نمی کردم.
ایده تکراری و نخ نما بود. خوب ، پیدا کردن ایده ناب ، کار سختیه. اینو قبول دارم. ولی یک داستان با ایده تکراری ، اگر پردازش خوبی داشته باشه ، ارزش خونده شدن داره. متاسفانه کتاب این رو هم نداشت. انگار نویسنده عجله داشته هول هولی و سر هم بندی یه چیزی به عنوان قصه بنویسه و حرفهای فاخر و گنده گنده اش ( همون هایی که قبل چاپ کتاب در شبکه های اجتماعی و تلگرام خونده بودیم) رو به زور بچپونه قاطی قصه و به مخاطب بگه!
به نظرم اگر همون داستانک ها و حرف های خاص اش (همون از قبل پخش شده ها) رو در یک کتاب مستقل با عنوان داستانک ها یا حرفها (یا هر چیزی جز رمان!) چاپ می کرد ، خیلی بهتر بود. 
قضیه مهران در لحظه من رو یاد فیلم a beautiful mind. انداخت. مارال هم رفتارهاش متناقض بود. نه به علاقه شدیدش به آرمان و تلاش برای پیدا کردنش و باور نکردن مرگش ، نه به سرعت چسبیدنش به شهاب! اونم بی مقدمه (شتابزدگی نویسنده؟)
نمی خوام بی انصاف باشم ولی شک دارم اگر قبل از چاپ ، گزیده های داستان چاپ نشده در شبکه های مجازی ، دست به دست نچرخیده بود ، اینقدر کتاب پر فروش می شد ...
خود من که تحت تاثیر اون بخشها. حس کردم داستان حداقل متوسطی باشه. در حالی که دیدم چیزیه در حد داستانی که یکی مثل من بنویسه. همون قدر خام و بی ظرافت و شتابزده!
فکر کنم معمای حرفهای سام هم تلاش نویسنده برای مرور مجدد کتاب توسط خواننده باشه. ایده با نمکی که البته من برای کتب کودک و نوجوان می پسندم و جذاب می دونم.
نکته اخر اینکه در صفحه 216 چاپ سوم (که برای مطالعه به دست من رسید) کلمه *تلاطم* رو به غلط *طلاتم* نوشتن که اگر در چاپ های بعدی هنوز اصلاح نشده ، امیدوارم یکی از مسئولین نشر مربوطه ببین و اطلاع بدن برای چاپ های احتمالی بعدی.
        

          ارزش خریدن نداره! 
در همون حدی که خود آقای معین از تیکه های این کتاب میذاشتن توی کانال قشنگ بود... 
بیشتر نه! 
        

          روند داستانی اروم و گاهی خسته کننده و گاهی جذاب داشت
حین خوندن گاهی خسته میشدم و نمیخوندم
ولی ارزش خوندن رو داره