یادداشت‌های مهران م (25)

          سر مرا به سوی سینه ی خود کشید و بر آن بوسه زد و گفت:این بوسه دیگر بوسه ی دلباخته ای نیست.بوسه ی یک دوست وفادار است.
صفحه ۱۳۴

روایت تولستوی از زبان یک خانوم برام جالب بود.سیر عاشق شدن و زندگی و پختگی و هیجان زندگی خیلی زیبا روایت میشه.
        

          آرام و تلخ همانند اسم کتاب و همانند مرگ
مواجهه با هر مرگی آزارم میده.حتی مواجهه با مرگ آدمهایی که نمیشناسم.اینکه جسم دیگه حرکتی نخواهد داشت.دیگه خاطره ای بوجود نمیاره و دیگه صدایی ازش خارج نمیشه.مرگ بزرگترین ترس همیشگیه زندگیم بوده( تا با مفهوم جاودانگی آشنا شدم.) ولی مرگ آرام بعد از طی مسیر زندگی تحت هر شرایطی برام جالب و جذاب بوده.کتابی بسیار ساده ولی جذاب و خواندنی.
        

          تکرار سوالات شاید برای منطق روایی داستان درست باشه ولی خسته کننده و ملال آور شد واسم.
        

          آدم خواران را به ما بسپارید.خودمان عدالت را در حق شان اجرا میکنیم.

این جمله تو دادگاه خیلی مهمه.تکرار جنایت به این مهیبی با هر بهانه ای محال نیست.اتفاقی که مشابهش تو تمام انقلاب ها هم میفته و بزودی برای خودمون هم شاید اتفاق بیفته.همین چند روز پیش با یکی از دوستان صحبت می‌کردم و صحبت از این بود که راه نجات کشور کشتار میلیونیه.این عصبانیت و پرورش خوی وحشی گری علل مختلفی داره.

        

          یه غم عجیبی همیشه همراه جملات کتاب همراهم اومد.از اسم کتاب شروع شد و تا پایان کتاب ادامه داشت و نشست تو فکرم شاید برای مدت‌های زیاد.روایت داستان توسط شخصیت های متفاوت باعث  روشن شدن خیلی از اتفاقات  میشه که شاید تاریک میموندن بهتر می‌بود.رنج بی پایان چند شخصیت قابل تصور نیس.
        

          بند
قوطی
لیدیا
لابس
کلیدواژه های کلی این کتاب جذاب و عمیقه.کتابی که شاید باید بیشتر از اینها خونده بشه و بهش پرداخته بشه. روایت جذاب و چند سویه ی ماجرا.هر کتابی که نکات مهم و خاص رو به سادگی بیان میکنه باعث لذت چند برابر من میشه.
        

          ساده و روان
دردناک و تلخ و طبق معمول گزنده
کمی تکرار و گاهی خسته کننده
بدون پیچش خاص و سرراست 
زندگی قسطی یا مرگ قسطی؟
        

          چطور ممکنه همچنین کتابی در همچین سالی نوشته شده باشه و هنوز که هنوزه اینقدر تازه و ملموس باشه؟


به راستی میترسم درست این دسترس ناپذیری من باشد که این آرزو را در دل شما شعله ور میکند.
صفحه ۱۴۷


می گویند نژادی از اسب نجیب هست که اگر وحشتناک تازاندی و به ستوه اش آوردی از سر غریزه یک رگ خود را به دندان پاره می‌کند که تنفس را بر خود آسان تر کرده باشد.من هم اغلب چنین حالی دارم.دلم می‌خواهد یک رگ خود را باز کنم و به این ترتیب به آزادی جاویدان برسم.
صفحه ۱۰۳

و من به پیش تو پرواز میکنم و به پیشگاه آن لایتناهی، و در یک هم آغوشی جاویدان تو را در بازوان خود میگیرم
صفحه ۱۶۸

تمام صفحاتش خواندنی و جذاب  بود.
        

          همه جا آرام می‌شود.در سکوت و آرامش،صدای گنگ و مبهم تبری که بر درختی فرود می آید شنیده می‌شود.
        

          بعد از دیدن انیمه ی جذاب میازاکی مشغول خوندن کتاب همراه با شنیدن  صدای خانوم مریم پاک ذات شدم.بسیار لذت بخش و خاص بود‌.
        

          هیچ
هیچ
هیچ
ولی چون تو ساعتی که مشغول بودم چیزی واسه خوندن نداشتم  تا انتهاش رو خوندم.

        

          سپینا میگوید: نان از هزاران دانه ی گندم درست می‌شود و به همین جهت به معنی اتحاد است‌شراب از هزاران دانه ی انگور پدید می‌آید  و آن نیز به معنای اتحاد است،اتحاد اجزای شبیه و مساوی و مفید.
.....
پدر میگوید:
-برای درست کردن نان نه ماه وقت لازم است.
مادر با تعجب میپرسد: 
-نه ماه؟
- نوامبر بذر گندم را می‌کارند و در ژوئیه آن را درو می‌کنند.
....
پدر میگوید:
- و برای آنکه انگور برسد آن نیز نه ماه وقت لازم دارد.از مارس تا نوامبر.
....
مادر:
....
- برای بچه درست کردن نیز نه ماه وقت لازم است.

بسیار جذاب و گیرا و پرکشش با توصیفات شنیدنی و به اندازه ..پر از نکات و مطالب مهم و خواندنی.این چند خط آخر رو جزو بریده ها نیاوردم چون خیلی فراتر از تصورم بود.

        

          چندین داستان کوتاه
از مجموعه ی خیمه شب بازی  داستان مردی در قفس و از مجموعه ی روز اول قبر  داستان همراه و عروسک فروشی و دسته گل  و همراه. " شیوه ی دیگر" و در نهایت از مجموعه ی چراغ آخر داستان پریزاد و پریمان مورد پسند بود.
        

          یه نمایشنامه متفاوت با اونچه که تا بحال خونده بودم.شلوغ و گیج کننده و سوال برانگیز .
        

          خیلی آشنا بود..شاید مث کتاب گلد اشتاین که برای وینستون سخن تازه ای نداشت و اگه برای وینستون امکان داشت اندیشه های پراکنده ش رو منظم کنه همان ها رو میگفت.فقط قدرتمند تر و با اسلوب تر و افسونگری بیشتر.
پایان کتاب مصادف بود با یاد آوری روزهای کشتار بچه های نهضت ((زن،زندگی،آزادی)).
یاد تک تک این بچه ها جاودان ...
        

          سفر به انتهای شب
تلخ و گزنده تمام حقایق را برات تعریف می‌کنه.کنارت میشینه.کمی که احساس دوستی کردی شروع می‌کنه به افشای اسرار هستی.لذت میبری از شنیدنش و وقتی در هر مرحله سکوت برقرار میشه خودت رو در میان یه تاریکی عجیب حس میکنی.همه جا تاریکه ولی میبینی..نگاه میکنی و حس میکنی.بعد آروم از کنارت بلند میشه و گاهی چند جمله بدو بیراه نثارت میکنه و تو را با خودت و افکارت تنها میذاره.از هیاهوی زندگی شخصیت فارغ میشی و سوال برات پیش میاد:
کجای زندگی میشه به آرامش رسید؟
از ابتدای کتاب و خط دوم کتاب شخصیت ها معرفی می‌شن و وارد داستان میشن و کم کم خارج میشن.تا حتی یکی مونده به آخرین صفحه ی کتاب‌.شاید فک میکنیم چه لزومی داشت این ورود شخصیت جدید در آخرین صفحه ی کتاب ولی انگار چند صفحه ی قبل یه جوابی داده به این سوال:
دربدری من دیگر تمام شده بود.حالا نوبت دیگران بود!پرده ی صحنه ی زندگی پایین افتاده بود!همه ما به آخر خط رسیده بودیم!درست همانطور که به آخر بازار مکاره رسیده بودیم!کار با غصه دار شدن به آخر نمیرسد،دوباره باید راهی پیدا کرد که همه قصه را از سر گرفت و به غصه های تازه تری رسید...صفحه ی ۵۶۳
در انتها باید گفت که هیچکس در این دنیا نیست که تنهای تنها نباشه مگر در لحظاتی که از خودش و افکارش فاصله بگیره تا توی آینه انعکاس حضور اطرافیانش و ارتباطاتش رو ببینه.
        

          خیلی با قلم جلال آل احمد آشنا نبودم.دوزاده داستان کوتاه و نکات جالب و چند داستان جالب تر برای من مث گنج و گلدان چینی و پستچی و ای لامس سبا ..
        

          حدودا صد صفحه ی انتهایی حیرت انگیز
صفحات ابتدایی غم انگیز 
سوال:کی سنگ صبوره؟خواننده برای نویسنده ؟

        

          سخت ترین کتابی بود که خوندم.گاهی وقتی یه کتاب برام سخته میذارمش کنار و دیگه نمیخونم ولی این کتاب جزو عجیب ترین کتابهای زندگیم حتما خواهد بود‌.داستان بسیار متفاوت و تلخ و ناراحت کننده ای داره.خیلی از قسمت هاش ترسناکه.ترسناک از بابت وجود همچین داستان‌هایی در زندگی ها.حتی نمیدونم باید توصیه کنم به دوستان واسه مطالعه این کتاب یا نه. مسائل جنسی مطرح شده در این‌کتاب  گویا باعث عدم چاپ این کتاب در ایران شده و جالب‌تر اینکه خیلی از ناشران خارجی هم حاضر نشدن واسه انتشار این داستان.در کل بسیار بسیار عجیب و طولانی و تلخ و گاهی مشمئز کننده بود که گاهی دوس داشتم فریاد بکشم...نبوغ عجیب نویسنده  و رفتار شخصیت اصلی این کتاب خیلی خیلی قابل تامله
        

          سه مکالمه ی درخشان 
مکالمه  مشاعره ی کالیگولا و اسکیپیون 
مکالمه ی کرئا و کالیگولا با یک سوال تکراری و جوابهای متفاوت
مکالمه ی کرئا و اسکیپیون


سه  تا یک اما  پرحرف
 یک تنهایی بی پایان 
یک رنج حقیقی 
یک آغاز با مرگ