کتابی سراسر مرگ و استیصال. هم دوسش دارم ام .
        

          این کتاب اولین تجربه من از خواندن آثار امیل زولا بود 
۶ داستان کوتاه غم انگیز و ناراحت کننده. نویسنده در این داستان های کوتاه به برخی از موضوعات مهم زندگی مانند فقر، بی عدالتی و به خصوص مرگ پرداخته است. 
داستان های مرگ اولیویه بکای و به خصوص سیل ( که براساس واقعه‌ای در سال ۱۸۷۵ روی داده است ) بسیار غم انگیز و دهشتناک بود. داستان ژاک دامور نیز جالب و در عین حال حزن انگیز بود. در کل داستان های کتاب خوب بود، و مرا به خواندن آثار دیگر امیل زولا علاقه‌مند کرد.
 ترجمه‌ی محمود گودرزی نیز خوب بود گرچه بعضی کلمات ناآشنا در کتاب دیده می شد.
        

          کتاب از 6تا داستان کوتاه به نام های مرگ الیویه بکای،سروان بورل،چگونه می میریم،سیل،آنژلین و ژاک دامور تشکیل شده که خود بخش چگونه می میریم شامل پنج تا داستان کوتاه هست که درون مایه و تم اصلی همه داستان های کتاب مرگ هست و جوری که نیستی با هستی در می آمیزه هست،من خیلی خیلی داستان ها رو دوست داشتم و معمولا این پیش نمیاد که از کل داستان کوتاه های یک مجموعه خوشم بیاد اما واقعا قلم زولا بی نظیر بود و عاشقش شدم،از نظر درون مایه داستان با کتاب هایی مثل مردن شنیتسلر و مرگ ایوان ایلچ تولستوی مقایسه میشه،برای من این کتاب از اون ها بهتر بود و بیشتر ازش لذت بردم...
این کتاب رو خیلی پیشنهاد میدم مطمینم همه ازش لذت می برن♥️
        

          ممنون از زولای شگفت‌انگیز که اشک ما را با هر داستان روانه ورقه‌های کتاب کرد.