این کتاب اولین تجربه من از خواندن آثار امیل زولا بود 
۶ داستان کوتاه غم انگیز و ناراحت کننده. نویسنده در این داستان های کوتاه به برخی از موضوعات مهم زندگی مانند فقر، بی عدالتی و به خصوص مرگ پرداخته است. 
داستان های مرگ اولیویه بکای و به خصوص سیل ( که براساس واقعه‌ای در سال ۱۸۷۵ روی داده است ) بسیار غم انگیز و دهشتناک بود. داستان ژاک دامور نیز جالب و در عین حال حزن انگیز بود. در کل داستان های کتاب خوب بود، و مرا به خواندن آثار دیگر امیل زولا علاقه‌مند کرد.
 ترجمه‌ی محمود گودرزی نیز خوب بود گرچه بعضی کلمات ناآشنا در کتاب دیده می شد.
        

           کتابی سراسر مرگ و استیصال. هم دوسش دارم ام .
        

          کتاب از 6تا داستان کوتاه به نام های مرگ الیویه بکای،سروان بورل،چگونه می میریم،سیل،آنژلین و ژاک دامور تشکیل شده که خود بخش چگونه می میریم شامل پنج تا داستان کوتاه هست که درون مایه و تم اصلی همه داستان های کتاب مرگ هست و جوری که نیستی با هستی در می آمیزه هست،من خیلی خیلی داستان ها رو دوست داشتم و معمولا این پیش نمیاد که از کل داستان کوتاه های یک مجموعه خوشم بیاد اما واقعا قلم زولا بی نظیر بود و عاشقش شدم،از نظر درون مایه داستان با کتاب هایی مثل مردن شنیتسلر و مرگ ایوان ایلچ تولستوی مقایسه میشه،برای من این کتاب از اون ها بهتر بود و بیشتر ازش لذت بردم...
این کتاب رو خیلی پیشنهاد میدم مطمینم همه ازش لذت می برن♥️
        

          «مرگ الیویه بکای و داستان‌های دیگر» اثر امیل زولا، مجموعه‌ای جذاب از داستان‌های کوتاه است که با نگاهی واقع‌گرایانه و اغلب تلخ، به جنبه‌های مختلف زندگی انسان، روحیات انسانی و تأثیر اتفاقات بیرونی بر افراد می‌پردازد. به لحاظ داستانی، از بهترین مجموعه داستان‌های کوتاهی بود که خوانده ام و در میان آن، «مرگ الیویه بکای» و «سیل»، همچون الماس می‌درخشند.
        

          ممنون از زولای شگفت‌انگیز که اشک ما را با هر داستان روانه ورقه‌های کتاب کرد.
        

          پس مرگ نیستی نبود، چون می‌شنیدم و استدلال می‌کردم. از کودکی فقط نیستی مرا ترسانده بود. نمی‌توانستم محو شدن وجودم را تصور کنم، حذف کامل ان چیزی که بودم؛ آن هم برای همیشه، طی قرن‌ها و قرن‌ها، بی‌انکه هرگز زندگی از نو شروع شود...

این مجموعه داستان از زولا عالی بود.