چند کتاب در مورد اردوگاه های کار اجباری خونده بودم ولی برای اولین بار با دید متفاوتی روبرو شدم.یه نگاه کاملا مورد پسند جامعه ی ایرانی که به معنا و معناشناسی بسیار علاقه منده .در بعضی از صفحات بخش اول و توصیف اردوگاه ها و مسائل و مشکلات اون دوره انگار شرح حال اینروزهای مملکت ماست.🤦🤦🤦
جایی از شوخی بعنوان ابزار یاد میشه که سالهاست تو این جامعه ی ما هر مسئله ی بزرگ و کوچیک با شوخی مطرح میشه و الان دیگه کار به جایی رسیده که حتی شوخی ها هم لوس و بی مزه شده.
در کل مطالب خیلی خیلی جالبی مطرح میشه و خیلی ها برام آشنا و قابل درک بوده..
      

        یکی از تلخ ترین کتاب‌هایی بود که خوندم و هر لحظه غم عجیبی همراهش بود.شنیده بودم که قلم آقای معروفی در سمفونی مردگان هم خیلی خیلی غم انگیزه.شاید در نگاه اول یه داستان عشقی ساده باشه همراه با یه افسوس از تصمیمی که اشتباه گرفته میشه ولی هنرمندانه همین داستان رو با اساطیر و افسانه ها و داستان های تاریخی همراه کرده .غم رو بهش گره زده و با ذهن و روح خواننده درگیرش میکنه.
      

        داستان منسجم و منظم شروع میشه.حوادث در لابلای داستان قرار داده میشه تا در موقع لزوم از هرکدومشون استفاده بشه و این برام جالب بود که نویسنده  حساب شده پیش میره، دقیقا مث نقش اول داستان.چهار تا مشکل رو برای خودش معرفی میکنه ولی در پایان داستان می‌فهمیم که این چهارتا در برابر مشکل پنجم که اولاف خودش هم نمیدونست مشکل حادی نبود.خودش نمیدونست و هرگز هم نمیتونه بفهمه که مشکل پنجم بوده که مسیر زندگی و کار و احساسش رو درگیر و دگرگون کرده بود.از تابستون امسال دنبال این بودم این کتاب رو بخونم و خوشبختانه نخوندم تا رسیدم به زمستون.و چه به موقع خوندم چون فضاسازی کتاب برام راحت تر قابل درک بود .

دست هایم را به هم فشردم ک سعی کردم برف پودری را جمع کنم.اما برف پودری جمع نمی‌شود.سفید وزیباست اما نمی‌شود چیز پایداری از آن در آورد.اول امید می‌دهد اما در نهایت هرچیزی که سعی کنی بسازی از بین می‌رود و بین انگشتانت فرو می‌ریزد. صفحه‌ی ۱۶۲

این پاراگراف خلاصه ای از کل کتاب بوده بدون هیچ نشانه ی بارزی که داستان لو بره.

      

         تادیب یا همان روایت یک تحقیر برای جامعه ی ایرانی آشنا بنظر میرسه.اتفاقاتی که هر چند سال یکبار مردم  به شیوه های متفاوت تجربه ش میکنن.شاید بشه گفت که نمونه ی خیلی ساده تر از اتفاقاتی که در سال‌های  ۸۸ و ۹۸ و ۴۰۱ و شاید کوی دانشگاه و ...... در ایران دیده شده تو این کتاب مطرح میشه.انتخاب مهاجرت برای ادامه ی زندگی  هم دیگه اینروزها خیلی خیلی آشنا بنظر میرسه.

      

        بلافاصله بعد از خوندن کتاب رفتم مقدمه مترجم رو خوندم.کتاب بسیار جذاب و روان خونده میشه.خیلی هم راحت ارتباط میگیری باهاش ولی هرچی میره جلوتر حس میکنی انگار باید بیشتر بهش فک کنی.باید دنبال چیزایی بگردی که هدف نویسنده از کلماتش نیس.از معنی های مخفی داخل جملات و نماد پردازیها و لحظات سورئال داستانه.حالا این کتاب شگفت انگیز رو همراه با صدای جادویی مهبد قناعت پیشه گوش کردم و پیش بردم که بارها هم در کتاب صحبت از جادو و جادوگری میشه.عجیب تر اینکه تمام کتاب در چند روز اتفاق میفته و بسیار طولانی نوشته شده ولی اصلا خسته کننده نیست.اتفاقات شگفت انگیز تو کتاب خیلی خیلی زیاده ولی جوری مطرح میشه که هرگز از خودم نپرسیدم خب چرا..

      

        یکی از خوشمزه ترین کتاب‌هایی بود که خوندم.در قالب طنز ولی نکات خیلی جالب و تاثیر گذار بیان شد.چندین داستان کوتاه که مهمترین از دیدگاه من داستان قدغن بود.بسیار شبیه به وضعیت اسفناک  کشور خودمونه.نوع حکومت کردن و نوع برخورد مردم و خیلی اتفاقات مشابه دیگه در خیلی از داستان ها دیده میشه. خواندنی و خوش نمک  در عین حال تفکر برانگیز.
      

        سر مرا به سوی سینه ی خود کشید و بر آن بوسه زد و گفت:این بوسه دیگر بوسه ی دلباخته ای نیست.بوسه ی یک دوست وفادار است.
صفحه ۱۳۴

روایت تولستوی از زبان یک خانوم برام جالب بود.سیر عاشق شدن و زندگی و پختگی و هیجان زندگی خیلی زیبا روایت میشه.
      

        آرام و تلخ همانند اسم کتاب و همانند مرگ
مواجهه با هر مرگی آزارم میده.حتی مواجهه با مرگ آدمهایی که نمیشناسم.اینکه جسم دیگه حرکتی نخواهد داشت.دیگه خاطره ای بوجود نمیاره و دیگه صدایی ازش خارج نمیشه.مرگ بزرگترین ترس همیشگیه زندگیم بوده( تا با مفهوم جاودانگی آشنا شدم.) ولی مرگ آرام بعد از طی مسیر زندگی تحت هر شرایطی برام جالب و جذاب بوده.کتابی بسیار ساده ولی جذاب و خواندنی.
      

        تکرار سوالات شاید برای منطق روایی داستان درست باشه ولی خسته کننده و ملال آور شد واسم.
      

        آدم خواران را به ما بسپارید.خودمان عدالت را در حق شان اجرا میکنیم.

این جمله تو دادگاه خیلی مهمه.تکرار جنایت به این مهیبی با هر بهانه ای محال نیست.اتفاقی که مشابهش تو تمام انقلاب ها هم میفته و بزودی برای خودمون هم شاید اتفاق بیفته.همین چند روز پیش با یکی از دوستان صحبت می‌کردم و صحبت از این بود که راه نجات کشور کشتار میلیونیه.این عصبانیت و پرورش خوی وحشی گری علل مختلفی داره.

      

        یه غم عجیبی همیشه همراه جملات کتاب همراهم اومد.از اسم کتاب شروع شد و تا پایان کتاب ادامه داشت و نشست تو فکرم شاید برای مدت‌های زیاد.روایت داستان توسط شخصیت های متفاوت باعث  روشن شدن خیلی از اتفاقات  میشه که شاید تاریک میموندن بهتر می‌بود.رنج بی پایان چند شخصیت قابل تصور نیس.
      

        بند
قوطی
لیدیا
لابس
کلیدواژه های کلی این کتاب جذاب و عمیقه.کتابی که شاید باید بیشتر از اینها خونده بشه و بهش پرداخته بشه. روایت جذاب و چند سویه ی ماجرا.هر کتابی که نکات مهم و خاص رو به سادگی بیان میکنه باعث لذت چند برابر من میشه.
      

        ساده و روان
دردناک و تلخ و طبق معمول گزنده
کمی تکرار و گاهی خسته کننده
بدون پیچش خاص و سرراست 
زندگی قسطی یا مرگ قسطی؟
      

        چطور ممکنه همچنین کتابی در همچین سالی نوشته شده باشه و هنوز که هنوزه اینقدر تازه و ملموس باشه؟


به راستی میترسم درست این دسترس ناپذیری من باشد که این آرزو را در دل شما شعله ور میکند.
صفحه ۱۴۷


می گویند نژادی از اسب نجیب هست که اگر وحشتناک تازاندی و به ستوه اش آوردی از سر غریزه یک رگ خود را به دندان پاره می‌کند که تنفس را بر خود آسان تر کرده باشد.من هم اغلب چنین حالی دارم.دلم می‌خواهد یک رگ خود را باز کنم و به این ترتیب به آزادی جاویدان برسم.
صفحه ۱۰۳

و من به پیش تو پرواز میکنم و به پیشگاه آن لایتناهی، و در یک هم آغوشی جاویدان تو را در بازوان خود میگیرم
صفحه ۱۶۸

تمام صفحاتش خواندنی و جذاب  بود.
      

        همه جا آرام می‌شود.در سکوت و آرامش،صدای گنگ و مبهم تبری که بر درختی فرود می آید شنیده می‌شود.