آقا! وای! فقط وای!!!
اولش شبیه یک کتاب گوگولیه راجع به یک زوج جذاب و خوش صحبت که صحبتاشون جون می‌ده برای به اشتراک‌‌گذاری، بعد شوخی شوخی سورئال میشه و جدی جدی بینهایت ترسناک! ترسناک‌! در حدی که از خوندن جمله‌ی بعدی و ورق زدن کتاب می‌ترسیدم!
اول من رو یاد get out انداخت و بعد غافلگیرم کرد. وای!
آخرین جمله‌ی کتاب اینه:
"شاید بهتر باشه از آخر شروع کنی و بعد همینطور برگردی عقب؟" 
جدا نویسنده انتظار داره دوباره بخونمش؟ جناب من نمی‌دونم کجا قایمش کنم که شب خوابم ببره 😫 دوباره بخونمش؟
        

          همه چیز ساده شروع میشه، انقدر ساده که میتونه حوصله سر بر باشه!
اما بعد عجیب میشه!
و در نهایت ترسناک پیش میره!
نمیگم کتاب خوب و جذابی بود اما حتما که غافلگیری رو خوب رعایت کرد! 
بیشتر به ذهن نویسنده‌ش‌ فکر میکنم و این تعجب جذابیه!
        

          هر چی بیشتر پیش میرفتم بیشتر نمیفهمیدم و امیدوار بودم که دیگه دو فصل آخر متوجه بشم چی به چیه.
 تا کمی مونده به اتمام فصل اخر همچنان در نفهمیدن کامل بودم که یک دفعه... تمام سوال ها جواب داده شد🤯
اون لحظه ای که همه چی برات معنا پیدا میکنه لحظه ی جذابیه✨
        

          آخر های کتاب رو خیلی مرتب نخوندم چون فقط میخواستم بفهمم چه خبره 
اول داستان هیچ ربطی به میانه یا پایانش نداره
ایان رید سه سبک متفاوت و سه ژانر متفاوت رو توی یک کتاب گنجونده 
        

          داستانش جالب بود،ولی این قصارایی که می‌گفت خیلی رو مخ بودن.
        

          کتاب  فوق العاده ی بود  از شنیدن این کتاب با صدای بهار کاتوزی لذت بردم شگفت انگیز بود🩵⚡️
        

          « - آره بد نیست بخونیش .  ولی شاید بهتر باشه از آخر شروع کنی و بعد همینطور برگردی عقب اما قبلش بهتره یه جایی رو پیدا کنی که بشینی »   (جملهٔ پایانی کتاب ) 

فقط میتونم بگم حیرت آور ،  حیرت آور ،  حیرت آور 
انتخاب این کتاب خیلی اتفاقی بود و همیشه باید به انتخاب های اتفاقی ایمان داشت 
فیلمش رو ندیده بودم و با پیشنهاد یکی از دوستان و خالی از هر گونه ایده ای کتاب رو شروعش کردم، مواجه اولم اینجوری بود که : فکر نمی کردم به کتابای عاشقانه که ادای فلسفی بودن در میارن علاقه داشته باشه 
بعد رفت جلو تر،  دیدم که چقدر حرف های فلسفی ش خسته کننده نیست وچقدر ادا نیست و همراه کنندست و کاملا قابل درکه 
بعد رفت جلو تر و راز آلود تر شد، راز آلود تر، راز آلود تر  و عاشقانه تبدیل شد به سورئال و هی ترسناک تر شد و ترسناک تر ( تغییر ژانرش به شدت هنرمندانه ست طوری که مخاطب رو به بیرون پرتاب نمیکنه) 
و پایان، پایان شاهکار و اعجاب آورش 
فکر میکنید نمیشه پایان یه کتاب کل کتاب رو تغییر بده؟ فکر نمیکنید بشه تو صفحات آخر به کلی ابهام ریز و درشت پاسخ داد؟ فکر نمیکنید پایان یه کتاب کاری کنه کل کتاب تغییر کنه و اون کتابی نباشه که شما داشتید میخوندید؟ تو این فکرم که تمومش کنم درست همین کار رو میکنه 

این کتاب رو باید دوبار خوند و قطعا بار دوم لذت بیشتری برده میشه ،  لذت کشف ،  جای جای کتاب کد هایی گذاشته که وقتی پایان رو میفهمی تازه همه چیز روشن میشه 
« لذت کشف! » 

بعد از پایان متنی کتاب رفتم یه بخش هاییش رو هم با صدای بهار کاتوزی گوش کردم ( در کل کتاب صوتی زیاد گوش نکردم ولی به نظرم از پسش بر اومده بود) و  هر کلمه کتاب معنا دار شده بود تمام کلماتش جا افتاده بود، انگار باید تا پایان صبر میکردی تا بتونی سیر فلسفه کتاب رو درک کنی باید بگم تو چقدر نابغه ای ایان رید 
🔴 پیش به سوی فیلمش و مشتاقم ببینم، یک سوم پایانی کتاب چطوری به تصویر کشیده شده که قطعا کار بسیار سختیه 
        

          به معنای واقعی کلمه، شگفت زده شدم!
        

          جزئیات و افکار کاراکترها تا اواسط کتاب خیلی درگیرکننده‌ست ولی امان از پایانش… 
واقعا دوست داشتم همون‌طور پیش میرفت داستان و آخرش اون‌جوری فلسفی نمی‌شد که نفهمم. تازه داشت یه چیزی دست‌گیرم می‌شد که نشد متاسفانه.
        

          جالبی این نویسنده اینه که آثارش رو می‌شه دو بار خوند و بار دوم تجربه‌ی متفاوتی از بار اول داشت. تو فصل آخر جوری شگفت زده‌ت می‌کنه و کل روایت رو تغییر می‌ده که وقتی دوباره بخونی معنی داستان فرق می‌کنه. توجهت به چیزهای متفاوتی جلب می‌شه و بیشتر درک می‌کنی. ایده‌ی اصلی کتاب که تو فصل آخر مشخص می‌شه از کل داستان برام جالب‌تره و باعث شد به این فکر کنم که اگه این ایده ‌ی درخشان به ذهن من می‌رسید، چجوری می‌نوشتمش؟ و این سوال خودش خیلی هیجان انگیزه.
        

          اولین غافلگیری ۴۰۴ و کتابی که کاملا تصادفی پیدا کردم.دنبال یه کتاب بودم که توی گوشی و محل کار بخونم .روایت جذاب و پرکشش و پر از تعلیق باعث شد که امتیاز بالایی بهش بدم.
        

           بعد از خواندن کتاب فیلمش را هم ببینید.
خیلی می چسبه 😉
        

          حس آبِ یخی که صبح زود، وقتی هنوز خورشید طلوع نکرده و همه جا تاریکه به صورتمون میزنیم رو داشت. همونقدر هشیارکننده و همونقدر سرد و ناگهانی.
        

          چطور میفهمی چیزی که داره اتفاق میوفته همون چیزی هست که باید اتفاق بیوفته، همون چیزی که قرار بوده اتفاق بیوفته، همون چیزی که سرنوشت مقدر کرده. مرز واقعیت و توهم، این خط نازک، رو چجوری میتونی تشخیص بدی؟

اولا سلام؛
دوما یعنی اگه من یه داستان با پایان اصغر فرهادی‌طور بنویسم و توش فلسفه و سوالاتی در رابطه با من کیم، من چیم، تو کی‌ای، اینجا کجاست، ما تهش چی‌ می‌شیم رو بگنجونم و یه عنوان ایهام‌دار براش به‌کار ببرم و تهش رو ترسناک کنم «چارلی کافمن» ازش فیلم میسازه؟؟؟ |:

در کل به هیچکدوم از سوالات شما وقتی به اواسط داستان می‌رسید پاسخ داده نمیشه و تا آخرش فقط قراره سوال‌های زیادتر ایجاد بشه و در کل خیلی عجیبه.
دوسش نداشتم.
        

          این دیگه چی بود که خوندم....

تا حالا کتابی شبیهش‌ نخونده بودم
اصلا و ابدا!
اگه میدونستم این شکلیه اصلا انتخابش نمی‌کردم ولی حالا هم که خوندمش نمیدونم باید دقیقا دنبال چی باشم تا بتونم شبیهش رو پیدا کنم!
توی دوبار خوندن کتاب رو توم کردم...و بخش دومش همینجور توی سرم میتابه...
۲۰۰ صفحه بود...فقط ۲۰۰ صفحه‌ی ناقابل و جوری روی ذهنم تاثیر گذاشته که زبونم بند اومده!
دی عین حال که متوجه جزئیات بودم، یه سری چیزای خیلی بزرگ رو از قلم انداختم...
جرئت ندارم یه بار دیگه بخونمش
یه فیلم از روش ساخته شده و شجاعت دیدن اون رو هم ندارم-
واقعا‌...چی بود این...
شاید نباید بخوام چیزی شبیهش رو بخونم. همین یکی کافی بود. مو به تنم سیخ شد. فکر کنم برای نیم ساعت حتی یادم رفت پلو بزنم...
کتاب عجیبی بود‌...واقعا عجیب...برام جای سواله که چجوری یه ذهن سالم میتونه همچین چیزی رو خلق کنه...
اذیت کننده بود. واقعا حس میکنم بهم آسیب فیزیکی زده. 
حتی نمیدونم این کتاب‌ مناسب چه جدل آدماییه. مناسب هیچ بدبختی نیست این!
وای خدا...
حس میکنم به عنوان یه bookworm وارد سطح جدیدی از دنیا شدم!
کثافت لجنی...
حالا چی بخونم که این رو بشوره ببره
        

          «این کتاب بیشتر از هرچیز درباره‌ی تردید، اضطراب و آشنایی‌زدایی از موقعیت‌های عادی و روزمره است.»

کتاب رو دوستی چند سال پیش بهم معرفی کرده بود و بهش بی‌توجهی کرده بودم تا اینکه چند وقت پیش اون دوست رو دیدم و یاد این کتاب افتادم. کنجکاو شدم که بخونمش و ناگهان دیدم ۱۰۰ صفحه از کتاب را خوانده‌ام. 
۱۰۰ صفحه دیالوگ درباره‌ی جزئیات زندگی که بیشتر از آنکه درباره‌شان حرف بزنیم بهشان فکر می‌کنیم. ذهنم حسابی مشغول دیالوگ‌ها شده بود و کتاب را بستم و تا چند هفته به سراغش نرفتم. با اینکه دلم می‌خواست کتاب را هر چه زودتر کتاب را تمام کنم اما ترسی از مواجهه با آن دیالوگ‌ها مانعم می‌شد. دیالوگ‌هایی که گیجم می‌کردند و بیشتر از اینکه من را درگیر داستان کنند درگیر خود می‌کردند. آه. کتاب را دوباره باز کردم و خواندم. دیگر نویسنده درگیر جمع کردن داستان بود و از اون دیالوگ‌‌های تکان‌دهنده خبری نبود...
        

          عجیب و هولناک بود. آنقدر که سرعت مطالعه‌ام از اواسط داستان شدت گرفت و دیگر نمی‌توانستم رهایش کنم. چشمانم تند و تند کلمات را دنبال می‌کرد. می‌خواستم به چه برسم؟
چه چیزی انتظارم را می‌کشید؟ یا من مناظر بودم چه اتفاقی بیفتد؟
چندین بار از درون به خود لرزیدم انگار داشتم داستان را با تمام رگ و پی‌ام می‌خواندم و درک می‌کردم. غرقش شده بودم و فقط می‌خواستم بدانم چرا جیک رفت؟ اصلن کجا رفت؟
صدای چکمه‌های چه کسی در فضای سرد و تاریک مدرسه به گوش می‌رسد؟ چرا یک آهنگ صد بار در آن فضا تکرار می‌شود؟ چرا نجات‌دهنده‌ای نیست؟ چرا صبح نمی‌شود تا کسی وارد مدرسه شود و تمام آن شب برفی لعنتی به پایان برسد. 
فقط تو این فکر بودم که تمامش کنم. این بار من توی این فکر بودم که تا کتاب را تمام نکنم آن را کنار گذارم. مدت‌ها بود یک‌ریز کتابی را نخوانده بودم آن هم در موبایل.
داستان از ابتدا آرام و بدون ذره‌ای تنش شروع می‌شود. با این حال آنقدر جزئیاتش خوشایند است که دلت می‌خواهد ادامه دهی. همینطور که جلوتر می‌روی دلت می‌خواهد بدوی و بخوانی و عرق بریزی. تعلیق‌ها تو را در مسیر نگه می‌دارند و به پیش می‌رانند. 
حالا می‌پرسی بخوانم یا نه؟ می‌گویم اگر به داستان‌های معمایی علاقه‌مندی و می‌خواهی هیجان و دلهره‌ را بچشی حتمن بخوان.
        

          روایتی توام با مرور اتفاق‌هایی که تاثیرات روایت را شامل می‌شود. شخصیت‌های اصلی این اثر نمادی از انسان‌های جهان امروز است.
        

          منتظر چی هستی منتظر چی هستی منتظر چی هستی
        

          فیلمش I'm Thinking of Ending Things (2020) با فاصله از کتابش بهتره؛ با فاصله.
تحقیقا اگه قبل از کتاب، فیلم رو ندیده بودم، هیچی از کتاب عایدم نمی‌شد.


البته البته، اجرای صوتیِ کتاب با صدای بهار کاتوزی کم‌نظیر بود. یکی از بهترین بهترین اجراهای صوتی‌ای بود که تابحال شنیده ام (اجرای صوتی و کتاب صوتی کم نشنیده ام).