یادداشت Taha. b

        « - آره بد نیست بخونیش .  ولی شاید بهتر باشه از آخر شروع کنی و بعد همینطور برگردی عقب اما قبلش بهتره یه جایی رو پیدا کنی که بشینی »   (جملهٔ پایانی کتاب ) 

فقط میتونم بگم حیرت آور ،  حیرت آور ،  حیرت آور 
انتخاب این کتاب خیلی اتفاقی بود و همیشه باید به انتخاب های اتفاقی ایمان داشت 
فیلمش رو ندیده بودم و با پیشنهاد یکی از دوستان و خالی از هر گونه ایده ای کتاب رو شروعش کردم، مواجه اولم اینجوری بود که : فکر نمی کردم به کتابای عاشقانه که ادای فلسفی بودن در میارن علاقه داشته باشه 
بعد رفت جلو تر،  دیدم که چقدر حرف های فلسفی ش خسته کننده نیست وچقدر ادا نیست و همراه کنندست و کاملا قابل درک 
بعد رفت جلو تر و راز آلود تر شد، راز آلود تر، راز آلود تر  و عاشقانه تبدیل شد به سورئال و هی ترسناک تر شد و ترسناک تر ( تغییر ژانرش به شدت هنرمندانه ست طوری که مخاطب رو به بیرون پرتاب نمیکنه) 
و پایان، پایان شاهکار و اعجاب آورش 
فکر میکنید نمیشه پایان یه کتاب کل کتاب رو تغییر بده؟ فکر نمیکنید بشه تو صفحات آخر به کلی ابهام ریز و درشت پاسخ داد؟ فکر نمیکنید پایان یه کتاب کاری کنه کل کتاب تغییر کنه و اون کتابی نباشه که شما داشتید میخوندید؟ تو این فکرم که تمومش کنم درست همین کار رو میکنه 

این کتاب رو باید دوبار خوند و قطعا بار دوم لذت بیشتری برده میشه ،  لذت کشف ،  جای جای کتاب کد هایی گذاشته که وقتی پایان رو میفهمی تازه همه چیز روشن میشه 
« لذت کشف! » 

بعد از پایان متنی کتاب رفتم یه بخش هاییش رو هم با صدای بهار کاتوزی گوش کردم ( در کل کتاب صوتی زیاد گوش نکردم ولی به نظرم از پسش بر اومده بود) و  هر کلمه کتاب معنا دار شده بود تمام کلماتش جا افتاده بود، انگار باید تا پایان صبر میکردی تا بتونی سیر فلسفه کتاب رو درک کنی باید بگم تو چقدر نابغه ای ایان رید 
🔴 پیش به سوی فیلمش و مشتاقم ببینم، یک سوم پایانی کتاب چطوری به تصویر کشیده شده که قطعا کار بسیار سختیه