یادداشت‌های آفتاب شریفی‌راد (58)

          این کتاب چقدر با بقیه کتاب‌های آقای مستور متفاوت  بود!!!!
یه جاهایی بلند بلند خندیدم.  
یه جاهایی هم طبق معمول حرص درار بود.
        

          دومین کتابی بود که از سلین می‌خوندم. اولیش " سفر به انتهای  شب " بود. اون زمان، عریانی و خشونت متن، منو اذیت می‌کرد اما ادامه دادم چون تنوع جغرافیای زندگیش زیاد بود و باعث می‌شد ذهنم درگیر حواشی دیگه‌ای هم بشه.
اما این کتاب با اینکه اطلاعات بدیعی  از پشت پرده جنگ با خودش داشت و می‌تونست تجربه تازه‌ای باشه، با تغییر نگاه مخاطب، پلیدی‌های جنگ رو از زوایایی آشکار می‌کنه که شاید هرگز بهش فکر نکرده.
به رغم آزار دهنده بودن کتاب، از خوندنش راضی‌ام اما فکر نکنم به این زودی‌ها دوباره سراغ این نویسنده برم. 🙄 
        

          عجیب و پرچالش!
خوشحالم که خوندمش!
الان مشتاقم که برم سراغ کتاب‌های خود جناب اسپینوزا 😅
ولی انکار نمی‌کنم که مساله ذهنی آقای یالوم هم کنجکاویم رو تحریک کرده. خودش چقدر به عقاید اسپینوزا معتقد بوده؟🤨
        

          فکر می‌کنم این نمایشنامه واقعا مال قرن پنجم قبل از میلاده؟؟؟!!!  چه نمایشنامه‌هایی رو اجرا می‌کردن! حقا که به‌به
        

          خوندن "کتابخانه بابل" برای من مثل قدم زدن در یک عمارت قدیمی گمنام و ناشناخته بود که ذوق و هیجان دیدنش رو داشتم اما متاسفانه تمام محیطش پر از گازها و بخاراتی بود که نمی‌ذاشت زیبایی‌های اونجا رو به خوبی ببینم. حتی گاهی چشمام رو هم می‌سوزند و با وجودی که می‌دونستم شگفتی‌هایی رو از دست میدم، مجبور می‌شدم سریع به گوشه‌ی دیگه‌ای از عمارت پناه ببرم، شاید اوضاع بهتر بشه.
با این اوصاف من کتاب رو خوندم و حظ کافی نبردم. بسیاری از اسامی برام ناآشنا بود که به کرات هم استفاده شده بودن، مخصوصا در قصه‌های اول!
 اما اصلی‌ترین مانع لذت بردن از کتاب، طبق معمول ترجمه سخت و پیچیده اون بود که فقط باعث به هم خوردن تمرکزم حین مطالعه می‌شد و وادارم می‌کرد گاهی یک جمله یا پاراگراف رو چندبار بخونم و خوب طبیعیه این روند دلنشین نباشه!
شاید یه روزی دوباره کتاب رو دستم بگیرم و با حوصله و صبر بیشتری بخونمش. فعلا که حیف شد!


        

          سه امتیاز به این کتاب میدم فقط محض خاطر اینکه خوندن روایت‌های مختلف از زندگی واقعی رو دوست دارم.
متاسفانه در اغلب روایت‌ها، قلم نویسنده جذاب نبود و یک مدل روایت از سیر وقایع، تقریبا در همه‌شون تکرار می‌شد.
نکته مهم  کتاب این بود که دقیقا اون چیزی رو که می‌خواست تبلیغ کنه، تبدیل به یک ضد تبلیغ شد و بیشتر حس خستگی و ملال از داشتن چند فرزند رو به خواننده منتقل می‌کرد.
همه خونه‌ها و روابط هم که گل و بلبل!!!!
 
        

          در کل می‌تونه برای کسانی که به مرورنویسی علاقه دارن، سودمند و کاربردی باشه اما امان از ترجمه‌اش که خیلی اوقات کلافه‌کننده بود. ترجمه روان باعث می‌شد خواننده ارتباط با‌کیفیت‌تری با متن بگیره و استفاده بهتری بکنه.

 
        

          هذیان‌های ذهنی یک جسم تب‌دار
شاید هم خواب‌های هپروتی یک مغز مضطرب
همین!!!
        

          خانم بیکسبی! منم فراموشت نمی‌کنم!

        

          بعد از ۱۰۰ صفحه اول، ادامه کتاب رو یک نفس خوندم. از همون ابتدا ذهن خواننده به قلاب میشه و براش جذابه ببینه این حجم از کتاب، چطور می‌خواد راضی نگهش داره. اما نمی‌دونه که با یه داستان پرماجرا و پایانی غافلگیر کننده همراهه!
البته میشه همون غافلگیری آخر رو یه جور نقطه ضعف به حساب آورد، چون دقیقا برای اینکه خواننده نتونه اصل ماجرا رو حدس بزنه، شاید کمی از منطق کلی قصه‌گویی دور شده اما خوب تو منطق زندگی واقعی هر چیزی امکان داره.
        

          توصیفات دقیق اما بدون ایجاد ذره‌ای کسالت و ملال برای خواننده! 
        

          فارغ از جزییات فراوانی که در زمینه‌های متنوع به تفصیل بهش پرداخته شده، یک آشنایی  اولیه و ابتدایی با مسیحیت هم لازمه شروع این کتابه و به نظرم با این پیش آگاهی، خواننده کمتر دچار گنگی میشه و با وسوسه رها کردن کتاب بهتر مقابله می‌کنه!
از اواخر نیمه اول، کم‌کم جذابیت‌های متن خودش رو نشون میده و دنبال کردن قصه تو مسیر خوبی میفته. به هرحال خوندنش رو توصیه می‌کنم، فقط نیاز دارید که برای خوندن فصول اول، صبوری داشته باشید.
        

          انتظار غافلگیر شدن رو از این کتاب نداشته باشید و از همون صفحات ابتدایی، نویسنده به طور واضح از مقتولین و قاتل‌ها نام می‌بره! با این وجود عجیبه که خواننده رو به دنبال خودش می‌کشه و این حس کنجکاوی رو زنده نگه می‌داره که علت اصلی قتل چی بوده!
به هر حال خط سیر قصه چنان صاف و بدون پیچیدگی هست که تا آخر کتاب، منتظر بودم با یه شگفتانه مواجه بشم. مثلا قاتل‌ها اونایی نباشن که از اول می‌دونستم کیا هستن یا حداقل انگیزه‌شون یه چیز دیگه باشه و حتی اینکه از طرف کسی که فکرش رو هم نمی‌کردم، اجیر شده باشن. اما متاسفانه هیچکدوم از حدس‌هام درست از آب درنیومد و داستان به همون سادگی تموم شد. شاید مهم‌ترین دلیلش این بود که نوشته برای زمان و جامعه‌ای بوده که همگی از کلیت ماجرا خبر داشتن و نکته ناگفته‌ای وجود نداشته.
اماااا با تمام این تفاسیر، کتاب جذابی بود و زود تمومش کردم. اینم بگم حس ترس رو هم به خوبی منتقل می‌کرد.
        

          از بین کتابایی که از آگاتا کریستی خوندم، این کتاب ضعیف‌ترین داستان رو داشت. قصه‌اش کشدار بود و خسته‌کننده!
شاید اینکه من کتاب رو بعد از سحر می‌خوندم هم بی‌تاثیر نبود. 😬
        

          از همون اولش خوب و روان شروع شد و تونست من رو با خودش همراه کنه. به آخراش که رسیدم ، هیجانم بیشتر و بیشتر می‌شد که چه بلایی قراره سر مونک بیاد؟ 
توضیحات اضافه و خسته‌کننده نداشت و از وسط متن به بعد کشفیات خواننده بیشتر می‌شد و همین موضوع نمی‌ذاشت کتاب رو زمین بذارم!
        

          راسلاس ، خاطره کتاب‌های داستانی پر از پند و اندرز گذشته رو برام زنده کرد. 😬 دقیقا تکرار همون قصه‌ای قدیمی که می‌بایست، در هر زمان و هر مکان، سودمندی خودشون رو نشون می‌دادن، مبادا خواننده وقتش به بطالت و بیهودگی بگذره!!!!
البته که برای من از باب تنوع خوب بود اما به درد خواننده امروزی نمی‌خوره .
        

          چند صفحه اولش رو که خوندم، سریع مشتاق شدم تا انتها ادامه‌اش بدم. اما پایانش شبیه خیلی از رمان‌های جنایی نبود و باعث شد به لحاظ روانی، خشم و استرسی که برام ایجاد شده بود، کاملا رفع نشه!
ولی همین موضوع، متفاوتش کرد و قطعا تو ذهنم می‌مونه!
        

          باز هم صحبت از قدرت تنهاییه که اگه با آگاهی انتخاب بشه، نه تنها هیچ ترسی نمی‌تونه رسیدن به هدف رو دور کنه بلکه چنان آدمی رو توانا و مصمم می‌کنه که تمام هم و غم‌اش، حرکت در مسیر درسته!
شاید همون ناامیدی و یاسی که اگه بهش آگاه نباشیم، ما  رو به ورطه خطرناکی می‌بره،  اینجا میشه شتاب‌دهنده ونقطه حرکت به سمت هدف!