یادداشت آفتاب شریفی‌راد

        دومین کتابی بود که از سلین می‌خوندم. اولیش " سفر به انتهای  شب " بود. اون زمان، عریانی و خشونت متن، منو اذیت می‌کرد اما ادامه دادم چون تنوع جغرافیای زندگیش زیاد بود و باعث می‌شد ذهنم درگیر حواشی دیگه‌ای هم بشه.
اما این کتاب با اینکه اطلاعات بدیعی  از پشت پرده جنگ با خودش داشت و می‌تونست تجربه تازه‌ای باشه، با تغییر نگاه مخاطب، پلیدی‌های جنگ رو از زوایایی آشکار می‌کنه که شاید هرگز بهش فکر نکرده.
به رغم آزار دهنده بودن کتاب، از خوندنش راضی‌ام اما فکر نکنم به این زودی‌ها دوباره سراغ این نویسنده برم. 🙄