یادداشت‌های بابک (56)

          چقدر سخت است آدم نتواند راز بزرگی را که سالهاست در سینه دارد برای نزدیک ترین کسانش بگوید.

کتاب بدی نبود ، برای رفع بی حوصلگی  یک بعداز ظهر شیرین بود
        

          اولش یکم لوس و جنریک رمان ایرانی بود اما هرچی گذشت بهتر شد و پایان بندی خیلی خوووب جوری که تموم میشه چند دفیقه میخکوب میشی
        

          روانشناسی و تحلیل روانشناختی ما ایرانی ها با درون آسیب دیده و آسیب پذیر، چقدر لذت بردم بنظرم این کتاب باید برامون یک جزوه باشه و تک تک موقیعت های زندگی بهش رجوع‌ کنیم و بار ها بخونیمش .
قلم نویسنده هم جا داره بگم بشدت برای منی که روانشناسی نخوندم خیلی روون بود .
        

          هرچقدر زندگی دشوارتری داشته باشیم احتمال اینکه تصویر زیبای یک گل ما را تحت تاثیر قرار دهد بیشتر است .
اشک ها اگر بیایند پاسخی اند به زیبایی تصویر نه به غم انگیز بودن آن.
.
.
همیشه سوال هایی درباره هنر ذهنم رو درگیر میکیرد و بعد مدتی فکر بدون پاسخ رها میکردمش . این کتاب به تک تک سوالاتم جواب داد هرچی بیشتر جلو میرفتم بیشتر جذبش شدم .
واقعا لذت بردم 
از آلن دوباتن جستار هایی در باب عشق رو خونده بودم اما به جرات میشه گفت یک سرو گردن این بالا تر بود
        

          چقدر  دوست داشتم کتاب رو ، کتاب همه پسندی نیست!
درباره یک موضوع نسبتا جدید صحبت می‌کنه و بیشتر کتابی علمیه.
خلاصه ‌اش همون تیتر کتابه که همه دروغ میگن ولی به گوگل نه.
        

          چقدر کتاب عجیبی بود!
داستان اول به نسبت کمتر جذاب بود.
 داستان آخر اما... هیچ جمله‌ای برای اینکه بگم چقدر ذهنمو درگیر خودش کرد پیدا نمی‌کنم.
        

          خیلی کتاب عجیبی بود 
هم ازش لذت بردم هم به شدت اذییت کننده بود.
 داستان سرایی و شخصیت پردازی نوسینده در حد شاهکار بود اما خود داستان کثافت محض بود :))))
داستان حول جنایت، قتل، روابط جنسی و مواد مخدر تو دهه ۵۰-۶۰ ایالت های جنوبی آمریکا  می‌گرده و اگر با این ژانر ارتباط می‌گیرید بشدت از کتاب لذت خواهید برد.

بین ۳ و ۴ شک داشتم ...۴ میدم چون قلم نوسینده خیلی قوی بود.
        

          برای همین داستان می‌خوانیم
میخوانیم که یاد بگیریم زندگی تنها از دریچه دید ما معنا پیدا نمی‌کنه.
هر اتفاقی، هر رویدادی خوب یا بد از زاویه دید دیگران بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که ما فکر می‌کنیم.

لذت بردم .. به جنگ جهانی دوم رفتم به امروز آمدم با سارا و پاپس به ماهیگیری رفتم و با آدرین و ویل عشق را که تا قبل از آن برای هر دو امید بخش نبود ، امید بخش یافتم.
        

          چقدر اگزیستانسیال بود. 
غم‌انگیز و تکان دهنده بود .نمی‌شد کنار گذاشتش.
        

          کتاب شروع خوبی داشت ولی هرچی گذشت از جذابیتش کمتر شد.
به سختی اواخر کتاب رو خوندم می‌تونست با ۵۰ صفحه کتاب خوبی دربیاد و بیشتر دیگه اما زیاده‌گویی بود.

مشکل بعدیم با بسط دادن زندگی زیسته‌ نویسنده به بقیه آدمها بود. انگار گوگل رو باز کرده هرکسی از پیاده روی و سکوت گفته رو درون کتابش جای داده تا فرضیه خودش رو اثبات کنه.
        

          اولین موضوع وحشتناک در از دست است که  او خودش را از دست داده بود. او زندگى و شگفتى‌هایش، امکانات بى حد و حسابش را از دست داده بود.
انگار فقط حفره کوچکی در شن هستیم که با بیلچه‌ی کودکی ایجاد شده و با موج بعدی از بین می رود. ترجیح می‌دادم یک کوه باشم که همیشه باشکوه وجلال ایستاده.
چطور زندگی کنیم؟ متعهد به زمان حال، اما مشتاق به سفر به مکان ها و زمان‌های دیگر. 
همه‌ی ما نیاز به گریز داریم، گریز از فشارهای کوچک و بزرگ، دل شکستگی ها و ناامیدی های زندگی روزمره.
آینده ام نامحدود و بی پایان نیست، حالا این را میدانم. اما زندگی ام همچنان پر از فرصت است.

هنگام مطالعه کتاب مدام به این فکر می‌کردم که چقدر کتاب نخوانده‌ایم و چقدر کم می‌خوانیم و چه اقیانوس بیکرانی است دنیای ادبیات و دنیای ندانستن ما.
برای اینکه با این کتابهایی که در مورد کتابه ارتباط بگیریم باید کتاب بخش مهمی از زندگیمون باشه و کتاب های زیادی خونده یا شنیده باشیم با این حال من کتاب رو دوست داشتم و امیدوارم شما هم بخوانید و لذت ببرید.

#تولستوی_و_مبل_بنفش
#انتشارات_کوله_پشتی
#نینا_سنکویچ
#لیلا_کردبچه
        

          ۴ مجموعه داستان ترسناک و جذاب.
حتما بخونید.
من داستان اتاق صادق رو بیشتر دوست داشتم.
        

          ناداستان خوبی بود …
نوشته‌ی آرش صادق بیگی و عالیه عطایی رو از بقیه بیشتر دوست داشتم .
روایت های کهن خیلی برام جالب بود:))))))

در کل شماره‌ی خیلی جذابیه حتما بخونید.
        

          نمیتونم بگم عالی بود، از طرفی نمیتونم بگم کتاب متوسطی بود، داستان جذابیت داشت، خصوصا در نیمه‌ی اول.
 
ایرادهایی هم داشت؛ مثلا ورود خروج بدون توضیح کاراکتر‌ها یکمی تو ذوق میزد.

در کل اما کتاب شیرینی بود، در کنار روند سریع داستان دستورهای پخت و پز در کمال آرامش گفته می‌شد و انگار خنثی کننده‌ی هیاهوی زندگی بود.

مشخصا تاثیر تجربه‌ی فردی نویسنده از آشپزی و جداسازی اون  از محیط کاملا مشهود بود و شاید پر رنگ‌ترین نقطه مثبت کتاب هم همین بود.

پرداختنش به نقش زنان در تحولات مکزیک و سنت‌های غالب جامعه در قالب رئالیسم جادویی کتاب رو منحصر به‌ فرد کرده. 

کتاب از طرفی خیلی منو یاد کتاب «بلندی‌های بادگیر» و «راهنمای مردن با گیاهان دارویی» انداخت.
        

          چقدر کتاب خوبی بود...
مجموعه داستان های کوتاه که بی اغراق  هرکدوم از داستان‌ها خواننده رو غرق خودش میکنه.
از خوندنش لذت بردم.
        

          «می‌بینید چه می‌کند؟ درست عکس همان کاری که باید بکند»

سوالی که ابتدای روایت پرسیده می‌شه و قلاب قدرتمندی در ذهن مخاطب می‌انذازه که می‌تونه کتاب رو در یک نشست و بی وقفه بخونه.


شاید جنون ماحصل مصائب بیشمار در زندگی باشه؛
خود سلا بهترین توصیف رو از پاسکوآل در جایی از کتاب میده: «پاسکوآل مثل بره بی آزاری بود که از ترس و عجز، خودش را به در و دیوار می‌کوبید.»


درسته گاها فضای کتاب مشابه جنایت و مکافات میشه و خواننده به احتمال زیاد رفتاری همدلانه با قاتل و راوی نشون میده اما برعکس جنایت و مکافات ما از انگیزه‌ی قتل‌های پاسکوآل به صورت شفاف مطلع نمی‌شیم و بیشتر از اینکه ایدئولوژیک باشه تو فضای روانشناختی اتفاق میفته.
حتی در یکی از قتل‌ها، قاتل تعمدا دست به قتل نمی‌زنه.
کتاب چهارچوب‌ها و اصول اخلاقی رو چالش می‌کشه و پرده از روان ناشناخته و مرموز انسان برمیداره.

از متن کتاب:

•مدتی طول کشید که از او متنفر شوم، واقعا نفرت داشته باشم، چون نه عشق کار یکی دو روز است و نه نفرت.

•چه سرّی در عشق است که درست در آن دم که بیش از همه به آن نیازمندیم، از ما می‌گریزد
        

          ۳۰۰ صفحه بدون اغراق لذت بردم.
کتاب قبلی‌ای که از موراکامی خوندم کافکا در کرانه بود و بنظرم 
هم قد و قامت کافکا بود.

سوکورو ظرف خالی‌ای که خودش فکر میکرد هست، بدون هوییت، و دوستی مثل اری که بهش بگه :«از آن ظرفهایی که آدم‌ها دلشان میخواهد چیز های قیمتی‌شان را در آن بگذارند.»

و در آخر جمله‌ای که تلنگر قشنگی بهم زد :
«اگر یک چیزی به قدری کافی مهم باشد، یک اشتباه کوچک به کلی خرابش نمی‌کند»
        

          روان، تسلی بخش، یاری دهنده
این سه کلمه بهترین توضیف برای این کتابه.
اگر درگیر افسردگی و یا اضطراب هستید/ بودید خیلی بیشتر هسته‌ی کتاب رو درک می‌کنید. 
انگار کلمات از دهن خودتون خارج شده و تا به امروز کتابی نخونده بودم که تجربه‌ی شخصی نویسنده در مواجه با درد و روان نژندی در این حد مشابه نجربیات من باشه.
        

          نوع بشر تنهاست و باید این درد تنهایی را تجربه کند. با این حال زندگی انسان همیشه در بودن کنار  دیگران محقق می‌شود.
-سارتر

از زمانی که متولد می‌شویم، زندگی‌مان با دیگران درهم بافته‌است.در طول زندگی روابط جدید شکل می‌گیرند در حالیکه که قدیمی‌تر ها از هم گسسته می‌شوند. زندگی بشر به شکلی‌است که در آن هرچیز، حتی فردیت مان بسته به روابطمان با دیگران است. بدون روابط فردیت مان از بین می‌رود و فردیت چیزیست که به واسطه با رابطه با دیگران شکل می‌گیرد.
اما همیشه حدودی از تنهایی وجود خواهد داشت و به همین دلیل است که باید آموخت تا تنهایی را تاب آورد و در عین امیدواری بکوشیم که تنهایی‌ای را که از بیرون به فرد تحمیل شده را به خلوت گزینی خودخواسته بدل کنیم.
در تنهایی یک جور نقص و کاستی نهفته است حال که خلوت گزینی بیشتر یک نوع گشودگی بیکران در برابر تجربه ها، افکار و احساسات است اما آنان که در چنگال تنهایی گرفتار شده‌اند و از آن در عذابند چندان میلی به خلوت گزینی ندارند.
دشواری خلوت گزینی در این است که فرد باید با خودش ارتباط برقرار کند و در ارتباط با خود به صلح و آرامش برسد و فقدان چنین  ارتباطی سبب می‌شود که خود را به حواس پرتی سوق دهیم تا از خود دور باشیم. همچنین در خلوت گزینی باید این امکان را همیشه داشته باشیم که بتوانیم به زندگی با دیگران بازگردیم

نکته جالبی دیگه ی این کتاب اثر شبکه های اجتماعی بر تنهایی بود:
کتاب بیان میکنه بر عکس آنجه تصور می‌کنیم اکثر آدمها از حیث اجتماعی منزوی تر از قبل نیستند و برعکس ما بیشتر اجتماعی شدیم.
انسان ها عمدتا از شبکه های اجتماعی برای گسترش شبکه روابط و حفظ ارتباطات و دوستان و اقوام استفاده میکنند که اغلب همدیگر را میبینند. پژوهش ها حاکی از آن است که افرادی در شبکه های اجتماعی فعالند معمولا در خارج از اینترنت هم فعالند، بیشتر دوستانشان را میبینند و شبکه ارتباطات اجتماعی گسترده تری دارند و بیشتر در فعالیت های اجتماعی و سازمان ها مشارکت میکنند که این نظریه را تایید میکند که فضای اجتماعی جای اشکال دیگر معاشرت را نگرفته است.
        

          داستانی کوتاه، جذاب، تاثیرگذار و شوکه کننده…
نویسنده تو ۱۵۰ صفحه موضوعاتی مثل نژادپرستی، تنهایی، فقر و امید رو به بهترین شکل ترسیم می‌کنه.
به همه پیشنهادش می‌کنم.