یادمان هست روزهایی را که که فکر می‌کردیم ما تنها کودکی هستیم که هم‌بازی نداریم!
تنها نوجوانی که رفیق صمیمی نداریم تا از اسرارمان حرف بزنیم
و بعدها  زمان‌هایی حس کردیم تنها کسانی هستیم که دل در گرو کسانی داریم که شاید از نظر جسمی، عاطفی و روحی تنهایمان گذاشتند‌‌!
لارس اسونسن فیلسوف نروژی و استاد دپارتمان فلسفه در دانشگاه برگن در کتاب فلسفه تنهایی سعی می‌کند تا ماهیت تنهایی را تبیین کنند و ما را با این واقعیت غیرقابل انکار رو به رو کند.
از طرفی راهکار یا راه‌حل خاصی ارائه نمی‌دهد بلکه راهکار اصلی را در مواجهه و پذیرش این مسئله می‌داند.
اما اینکه چگونه نویسنده دو واژه تنهایی و فلسفه کنار هم نشانده و آیا از این‌کار قصد تقلیل علم فلسفه دارد؟
در مقدمه این کتاب اشاره شده فیلسوفان به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ فیلسوفان هنر زندگی و فیلسوفان نظری سیستماتیک.
فیلسوفان هنر زندگی معتقدند که فلسفه راهی برای بهتر زیستن است و به تجربه‌ها زندگی تاکید دارند و بررسی این جنس مسائل عام بشری از جمله تنهایی، درد، ترس و ملال همگی در این حوزه قرار می‌گیرند.
اما فیلسوفان دسته دوم، فلسفه را امر شخصی نمی‌دانند و در فضای آدکامیک آن را محبوس می‌کنند و به بحث در فضا کلیات اکتفا می‌کنند.
در کتاب سعی شده به این سوالات پرداخته شود اینکه چرا
درد تنهایی ما را رها نمی‌کند؟
‌‌آیا ما دچار ایپدمی تنهایی شدیم‌‌؟!
تنهایی مختص زمانه ماست؟
تنهایی وضعیت است یا یک احساس‌؟
این احساس تنهایی چه‌قدر بارمنفی و چه‌قدر بارمثبت دارد؟
راه نجات در گریز از این احساس هست یا پذیرش ‌آن‌‌؟
گئورک زیمل می‌نویسد :«اگر ما موجودات اجتماعی نبودیم، تنهایی هم وجود نداشت!»
اساساً تنهایی مال آدمیزاد است و هرجا که آدمیزاد باشد؛ تنهایی نیز وجود دارد!
 تنهایی برخلاف ملال یک احساس عام انسانی بوده که از دوره‌های گذشته شناخته شده بود اما در دوره‌هایی توجه به این مسئله شاید باعث شده که فکر کنیم حدت و شدت بیش‌تری این احساس پیدا کرده است.
برخلاف تصور تنهایی یک مفهوم کلی نیست و تنها یک عامل و ریشه مشخص ندارد!
حتی نحوه درک و احساس تنهایی توسط افراد شکل‌های گوناگونی دارد. به راحتی نمی‌شود یک لیست از خصلت‌های انسان تنها ردیف کرد و افرادی ذیل این دسته جا بدهیم!
 افراد گاهاً در فضای شخصی که خلوت می‌کنند عموماً یک نوع تنهایی را متصور می‌شوند در حالیکه لارس اسونسن دسته‌بندی متفاوتی از تنهایی ارائه می‌دهد تا مخاطب بتواند تنهایی را که حس می‌کند تشخیص دهد. از طرف دیگر او تنهایی را یک مسئله صرفاً فردی قلمداد نمی‌کند بلکه رابطه تنهایی با جنسیت، عشق، نظام‌های سیاسی و اجتماعی بررسی می‌کند.
قسمتی از کتاب بخوبی تنهایی را شرح می‌دهد 
ما همه محکوم به نوعی از تنهایی در طول زندگی‌هایمان هستیم، آدم‌های تنها می‌توانند آدم‌های تنها دیگری را بیابند و در نتیجه این تنهایان دیگر خیلی هم تنها نمی‌مانند.


        

          می‌تونم اینو بگم برای هر آدمی که توی این زمانه داره زندگی می‌کنه، خوندن این کتاب بشدت تاثیرگذار و مفید می‌تونه باشه...
توی این دو‌ماهی که از ۱۴۰۱ گذشته، تاحالا انقدر احساس مفید بودن کتابی رو نکرده بودم!
        

          فصل پنجم
        

          فقط کسی که قدرت دوست داشتن و عشق ورزیدن دارد می‌تواند احساس تنهایی کند. از سوی دیگر، شاید پربیراه نباشد که بگوییم فقط کسی که می‌تواند احساس تنهایی کند می‌تواند عشق بورزد یا دوست کسی باشد.
        

          کتاب خوبی بود
خیلی به من کمک کرد
از جنبه‌های مختلف مسئله‌ی تنهایی رو بررسی میکنه و به درک عمیق ‌ترش میپردازه
        

          🔹 کتاب فلسفه ی تنهایی

انتشارات گمان مجموعه هایی را چاپ کرده تحت عنوان خرد و حکمت زندگی. از نگاه فلسفه ی غرب و فلاسفه ی متاخر می‌خواهند برخی زوایا و مسائل زندگی آدمی را بررسی کنند. کتاب " فلسفه ی تنهایی" هم به همین موضوع پرداخته و تنهایی و انزوا و خلوت گزینی را بررسی کرده و در هشت فصل راجع به جوهر تنهایی، تنهایی به مثابه احساس، چه کسانی تنها هستند؟، تنهایی و اعتماد، تنهایی؛ دوستی و عشق، فردگرایی و تنهایی، انزوا، تنهایی و مسئولیت گفتگو کرده است. کتاب بدی نیست. شما هم اگر احساس تنهایی دارید یا تنهایتان گذاشته اند و یا احساس تنهایی رنج تان می‌دهد و...شاید بد نباشد این کتاب را ببینید. جمع بندی های نسبتا خوبی دارد و تک جمله های موثر از زبان فلاسفه،  کم ندارد. اما من فکر میکنم این دست کتاب ها برای درد و غربت ماها که ريشه هایی در عوالمی دیگر از عالم غربی دارد، چندان راه‌گشا و نافع نیست. تنهایی و غربت و انزوا در منظومه ی فکری و معرفتی ما و در زیست ما، مسأله ی دیگری غیر از کلماتِ این کتاب است.
راستی بخش عمده ی این کتاب را در فواصل کوتاه و در مترو خواندم.

#معرفی_کتاب
#کتاب_فلسفه_تنهایی
#نشر_گمان
#آخرین_کتابی_که_خواندم


        

          سلامی دوباره

این کتاب اولین کتاب از سری کتاب‌های "خرد و فلسفه‌ی زندگی" از نشر گمان هست و با این جمله شروع میشه؛
   "کتاب‌های این مجموعه فلسفه را ساده نمی‌کنند. بلکه از اُبُهّت هراس‌آور فلسفه می‌‌کاهد."
و اولین و درست‌ترین موضوعی که بهش پرداخته شد؛
"تنهایی"!

به نظرم این کتاب درباره ی فراراز تنهایی، دوستی با تنهایی نبود، بلکه صرفاً انسان رو با انواع تنهایی آشنا می‌کنه. این کتاب شامل فصل‌های کوتاهی میشد که فصل اول از "جوهر تنهایی" صحبت میشه. که این فصل در رابطه با تنهایی میگه:
   "حس درد و رنج داشتن، خود را منزوی و تنها دیدن، خود را با دیگران صمیمی ندانستن."
"شکسپیر می‌گوید: تنهایی به وعضیتی گفته می‌شود که مطلقاً کسی دوروبرتان نباشد. "
و بعدش تنهایی رو به درد تشبیه میکنه؛
"درد را نمی‌شود مطرح کرد. وقتی درد شدید می‌شود، جهان و زبان فرد را نابود می‌کند. درد آدم را لال می‌کند."

فصل‌های بعدی شامل توضیحات مفصل‌تری درباره ی تنهایی میشه، برای مثال؛

چه کسانی تنها هستند؟
تنهایی و اعتماد
تنهایی، دوستی و عشق

و به نظرم همینطور که پیش میره خواننده با تنهایی آشنا میشه، متوجه‌ش میشه، میشناسدش و باهاش خو می‌گیره و دیگه ازش نمی‌ترسه. چون خودمن هم دیگه از جمله ای که تقریباً توی همه فصل‌ها بود "آدم‌ها سختشان هست جلوی بقیه به تنهایی‌شان اقرار کنند" ترسناک نبود، بلکه واقعی بود.
به نظرم این کتاب برای یادگرفتن نوشته شده؛ 

 چون به آدم یاد میده که از تنهایی نترسه و ازش فرار نکنه، یعنی نشیم مثل شخصیت کتاب  
Play it as it lays
که تنها
 مونده بود ولی نمی‌خواست به قبول کنه که تنها مونده، پس آدم های تنها رو شناسایی کرد و مخالف اون‌ها عمل کرد.
  به آدم یاد میده که تنهایی چندین نوع داره، امکان داره از خلوت کردن با خودت لذت ببری، به قول هانا آرنت "در خلوت و انزوا من دو-در-یک هستم ولی وقتی خلوت تبدیل به تنهایی بشه یعنی خودت را رها کرده‌ای و تو تنها می‌مانی و محروم از معاشرت با خودت.
این کتاب به آدم میگه که هرچی بیشتر بتونی به آدم‌های دیگر اعتماد کنی کمتر تنهایی و هرچقدر کمتر اعتماد کنی بیشتر تنهایی. چون فقدان اعتماد باعث میشه آدم توی دوست داشتن محتاط‌تر عمل کنه و محتاط‌تر عمل کردن باعث میشه صمیمیت برای ایجاد رابطه ضعیف‌تر بشه.
و به آدم یاد میده که بهترین دوستی که یک انسان می‌تونه داشته باشه و تنها نمونه "دوستی‌‌ست مثل داشتن یک خود دیگر".

و این ریویو رو با این جمله از کانت تموم میکنم:

"به نظر معقول‌تر می‌آید که انسان را نه حیوانی اجتماعی تعبیر کنیم بلکه «حیوانی یکه‌وتنها بدانیم که از همتایان خویش گریزان است»؛ و در عین حال تسلیم و تابع این ضرورت است که «عضوی از جامعه‌ی مدنی» باشد."
        

          تنهایی، چه از نظر منطقی چه از نظر تجربی، ربطی به تنها بودن ندارد. آنچه درباره تنهایی مهم است شمار افرادی نیست که دوروبر آدم هستند، بلکه احساسی است که فرد از رابطه‌اش با دیگران دارد ...


📗 فلسفه تنهایی
✍🏻 #لارس_اسوندسن

        

          امتیازی که دادم یه‌کم سختگیرانه بود و می‌شد بیشتر باشه. ولی از بس پتانسیل توی این کتاب بود که حیف شد، دلم نمیاد بیشتر بدم. کتابی نیست که ارزش تعمق داشته باشه، اما کتابیه که قطعاً ارزش خوندن داره.
        

          زمانی این کتاب رو خوندم که تنهایی رو‌به بودن در جمع ترجیح میدادم و فکر میکردم که حتما مشکلی وجود داره در من که تنهایی شده انتخابم. اما این کتاب نگاه جدید و‌نویی از تنهایی داشت و باعث شد بفهمم هر چیزی زمانی در سکوت و‌خلوت ساخته میشه و بعد به اجتماع وارد میشه
        

          کتابی  نبود که بگم چیز جدیدی  و حرف تازه ای برای ارائه داشته باشه.
اما بنظرم نگاه درستی رو میتونه راجب موضوع تنهایی بهتون بده؛ در کل نیمه دوم کتاب بهتر از نیمه اولش بود؛ در نیمه دوم بار  فلسفی کتاب کمی بیشتر شد.



        

          با کمک به درک تنهایی‌ام، احساس تنهایی‌ام را تا حد زیادی کاهش داد، نقل قول هایش از کتب ادبی هم خیلی جالب بود. در یک کلام کتاب خوبی بود
        

          «فلسفه‌ى ملال» رو از اين نويسنده بيشتر دوست داشتم. احساس مى‌كنم عميق‌تر و فلسفى‌تر بود. درحالى‌كه اين كتاب به نظرم بيشتر عامه‌پسندانه و با رويكردى روان‌شناسانه نوشته شده بود.
فصل «خلوت‌گزينى» رو دوست داشتم اونم چون كلاً خيلى به اين مبحث علاقه‌مندم.
        

          واقعا چون خودم انسان بیشتر درونگرایی هستم این همه دلیل برای تنهایی برای من جالب بود و کاش کسانی که فکر میکنن آدمهای که از تنهایی لذت میبرن مریض اند و یا ضد اجتماعی این کتاب رو بخون و همچنین پادکست دکتر مجتبی شکوری رو دررادیو راه گوش بدن که چقدر زیباست 
ترجمه زیبای خشایار دیهمی و متن محکم و انسجام دار لارس اسونسن واقعا برام جذاب بود و به علاقه مندان به تنهایی و وفلسفه  شدیدا توصیه میکنم که این کتاب رو بخونن
        

          درباب تنهایی:  اولش یه کم برام ترسناک و دردناک بود؛ ولی بعد فهمیدم که حقیقتِ زندگی همینه. 
اون‌وقت آروم‌ شدم‌. :)
        

          این کتا ب رو به افرادی پیشنهاد می کنم که به تنهایی تبعید شدن و  این کتاب تنهایی رو براشون لذت بخش می کنه و برای من که عاشق تنهاییم جذابیت خاصی نداشت یا چیزی به تفکراتم اضافه نکرد
        

          سری کتابهای تجربه و هنر زندگی نشر نو فوق‌العاده‌ن. هربار یکی‌شو میخونم میگم این دیگه خیلی خوب بود و باز بعدی شگفت‌زده‌م میکنه! واقعا یکی از یکی بهتر! مخصوصا که ترجمه خشایار دیهیمی هم باشه. این کتاب خیلی خوب بود مخصوصاً برای عصر پاندمی که همه به نوعی احساس تنهایی می‌کنیم. بشدت پیشنهاد میکنم
        

          نویسنده در این کتاب راهکارِ خاصی ارائه نمیده، اما از زوایای مختلف مقوله تنهایی رو بررسی می‌کنه. برای من به شخصه بسیار کتاب مفید و آموزنده‌ای بود و باعث شد قدر تنهاییم رو بیش از پیش بدونم!
        

          《فلسفه‌ی تنهایی》یادآور بسیاری از فکر‌ها، شنیده‌ها و احساسات ما درباره‌ی تنهایی‌ست. شاید حرف تازه‌ای نداشته باشد، اما آنچه بدیهی و شنیده‌ایم را دوباره زنده می‌کند. 

خلوت‌کردن با خود و لذت از آن یک توانایی‌ست که باید یاد بگیرم.
        

          اين كتاب را نيز نشر گمان با ترجمه شادي نيك‌رفعت در سال 1399 منتشر كرده است.