یادداشت بابک
دیروز
۳۰۰ صفحه بدون اغراق لذت بردم.
کتاب قبلی‌ای که از موراکامی خوندم کافکا در کرانه بود و بنظرم
هم قد و قامت کافکا بود.
سوکورو ظرف خالی‌ای که خودش فکر میکرد هست، بدون هوییت، و دوستی مثل اری که بهش بگه :«از آن ظرفهایی که آدم‌ها دلشان میخواهد چیز های قیمتی‌شان را در آن بگذارند.»
و در آخر جمله‌ای که تلنگر قشنگی بهم زد :
«اگر یک چیزی به قدری کافی مهم باشد، یک اشتباه کوچک به کلی خرابش نمی‌کند»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.