یادداشت‌های مرضیه امانی (6)

            سال ها پیش این کتاب رو خوندم، آخرین سال مقطع راهنمایی، هدیه ای  از طرف معلم ریاضی عزیزم.
یادم هست که از خوندنش چقدر لذت بردم. هم چون شرح حال زندگی نویسنده خوب قصه های مجید بود و هم چون هدیه ای بود از طرف یک فرد عزیز.
در مصاحبه از آقای مرادی در مورد این کتاب خوندم که نوشته بود :
(من در این اثر خود، زندگی‌نامه‌ام را صادقانه نوشتم و به نظر می‌رسد تأثیر گذار هم بوده است، آنچه که من نوشتم یک پارچه از جامه بود که به عنوان خیاط آن را به یک پیراهن برای خودم تبدیل کردم. حدود ۱۰۰ جلسه برای نوشتن این کتاب صحبت کردم و با روانشناسان و افراد بسیاری  صحبت کردم. 
شبی که کتاب «شما که غریبه نیستید» را تمام کردم داشتم دیوانه می‌شدم اما هیچ وقت از آنچه که واقعیت بوده و من در آن دخالت نداشتم خجالت نکشیده‌ام.) 

باید دوباره خوندن این کتاب رو داخل برنامه بذارم، چون دلم تنگ شده برای حال و هوای نوجوانیم. 🥰

          

            زندگی مثل یک فنجون قهوه است تا سرد نشده ازش لذت ببر.
سفر در زمان! چیزی که آرزوی همیشگی بشر بوده و هست.نویسنده ما رو به کافه ای می‌بره که با نشستن روی یک صندلی و قبول شرایط میشه در زمان سفر کرد....
آه از فرصت هایی که می‌سوزند و از دست میرن و آه از لحظه هایی که می‌شد بهتر بود اما با لجبازی، تعلل،خودخواهی و ندانم کاری از  دستشون دادیم.

از خوندن این کتاب لذت ببرید💝
          

            به جز یکی دو داستان نتونستم با بقیه هم‌ذات پنداری کنم، شاید چون مدل زندگی این مادرها با من متفاوت بود.
طیف مادرها و دغدغه هاشون اونقدر مختلفه که نمیشه ازش یه کتاب جامع و کامل بیرون آورد، اما همین کتاب می‌تونست مادرهای متفاوت تری رو هم پوشش بده، نه صرفا مادرهای تحصیل کرده و بعضا شاغل در منزل رو . جای خالی  مادرهای روستایی، مادرهای تحصیل نکرده (به هر دلیلی) ، مادرهای شاغل بیرون از منزل، مادرهای خانه دار(فقط خانه دار) ، مادرهای چند فرزندی و و و...خیلی احساس می‌شد در این کتاب.