کلا با ژانر عاشقانه خیلی حال نمیکنم
کتاب عین اسمش گس بود
و رگه‌های فمنیستی داره ...
        

          در اوج تفاوت‌ها چقدر به هم شبیه‌ایم..!

"طعم گس خرمالو" شامل چند داستان کوتاه است که با نشانه‌های کوچکی به هم مرتبط می‌شوند.
داستان آدم‌های عادی و زندگی‌های عادی‌ترشان.
با این که در این کتاب شاهد ماجراهای عجیب و پایان‌های خاص نیستیم ولی مخاطب به راحتی با کتاب همراه میشود.
"طعم گس خرمالو" یادآور این است که چقدر همه در زندگی‌های خود فرو رفتیم و چقدر دست‌وپا زدن‌های همدیگر برای نجات را نمی‌بینیم، این که در اوج تفاوت‌ها چقدر به هم شبیه‌ایم.

از آن دست کتاب‌هاست که اگر دنبال جملات نغز و نتیجه صریح هستید ناامیدتان می‌کند! بلکه خودِ مخاطب باید ریشه‌های داستان‌ها را بکاود و بیابد.
دومین کتابی بود که از "زویا پیرزاد" می‌خواندم و از کتاب قبلی "یک روز مانده به عید پاک" بیش‌تر دوستش داشتم.
خواندنش طولانی نیست و به همه توصیه می‌کنم که از دستش ندهید.
        

          کتاب شامل داستان‌های کوچیکی بود که با یکسری نقاط مشترک ، بصورت غیر مستقیم به هم وصل میشدن. اما از یه جایی به بعد نتونستم این خط ربط هارو پیدا کنم و گیج شدم که من نفهمیدم یا نویسنده دست از این کار کشید(اگر آره، چرا؟!🤔) توصیفات و تصویرسازی های خوبی داشت و تورو کامل توی فضا می‌برد. اپیزود اول گیج کننده و با ریتم خیلی تند بود که دوست نداشتم. اما جلوتر که رفت ، بهتر شد.
        

          جالب و سرگرم‌کننده، مجموعه‌ای از چند داستان کوتاه
قلم نویسنده و جزئیاتی که ذکر میکنه و شیوه داستان، طوریه که آدم میره توی قصه
        

          حقیقت رو بخواهید اصلا خوشم نیومد، تعریفی که شنیده بودم با چیزی که خوندم مغایرت داشت برام. 🫠
        

          کتابی فمینیستی و پرکشش
سالها قبل، عادت می‌کنیم از همین نویسنده را خوانده بودم. این کتاب به توصیه یک متخصص داستان و نویسندگی به من توصیه شد؛ به عنوان کتابی مشحون از نگو، نشان بده.
کتاب بسیار پرکشش و جذاب بود. در کمتر از ۴۸ ساعت تمام شد. تمام شدنی که شخصیت‌ها و داستان‌هایش پیش چشمم ماند و درگیرم کرد. بهترین داستان‌اش سه اپیزودی آپارتمان بود و تلخ‌ترین‌اش طعم گس خرمالو. 
طرح جلد جدید کتاب جذاب‌تر و گیراتر از طرح جلدی است که عکس‌اش اینجا امده‌است.
بعد از این کتاب سراغ چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم می‌روم البته که مثل همه عصرهایش هم به دستم چسبیده است.
        

          داستان‌های کتاب "طعم گَس خرمالو" عموماً توصیف‌های با جزئیاتی دارد که خواننده را همراه می‌کند. کتاب در عینِ سادگی، جذابیت دارد و روان و خوش‌خوان است. 
شخصیت اولِ چهار داستانِ کتاب "طعم گَس خرمالو" زن هستند. پیرزاد، شخصیت‌پردازی‌های دقیقی از زن‌ها ارائه می‌کند و افکار زنانه را به‌خوبی به تصویر می‌کشد. بیشتر موضوعات کتاب، به روابط از هم گسیخته یا سردِ زن و مرد اشاره دارد. 
پایان‌بندی‌ها کاملاً معمولی هستند. در داستان "سازدهنی" شخصیت‌ها لحن دارند. استفاده از موتیف کلاغ و لکه‌ها در دو داستان اول هوشمندانه است. همچنین مواجههٔ دو زن در "آپارتمان" کشش و جذابیتی به داستان داده، که مخاطب را مثل تماشای فیلم کوتاهی همراه خود می‌کند.
        

          کتابـی سرگرم کننـده و درعین حال واقعـیت و بسـیار شبیه به زندگـی خیلی از ماهـا .
حجم کتاب زیاد نیسـت ، نویسنـده پرگـویی نکرده ، به اندازه و خوشایـند به جزئیات پرداختـه و نثر کتاب مثل همه ‌ی کتابـهای ‌پیرزاد روان و دلنـشینه .

من دو داسـتان اول رو بسـیار پسندیـدم و ارتباط گرفتم .
        

          قبل تر از این کتاب ، از خانوم پیرزاد« چراغ ها را من خاموش می کنم» خونده بودم و با دید کتاب قبلی رفتم سمت این کتاب ولی نظرمو جلب نکرد.
+ تم کلی کتاب  روابط انسان ها مخصوصا زن و شوهر هاست.
۵ داستان کوتاه داره و فقط داستان آپارتمان به نظرم جالب اومد. داستان طعم گس خرمالو برام کلیشه ای بود و از یه جایی به بعد نتونستم تمومش کنم .

        

          چقدر نوشته های زویا پیرزاد شبیه افکار من هستن. یا نکنه همه افکارشون همینجوریه و اشتباه می کنم؟ انگار همه‌ی شخصیت ها می تونم باشم.
گمونم دومین کتابیه که از زویا پیرزاد می‌خونم.
چقدر بهم چسبید، چقدر انتخاب خوبی بود که برای یه مسافرت کوتاه این کتاب رو انتخاب کردم تا با خودم بیارم و بخونمش.


برای نفیسه‌ی آینده:
اگه امتیاز پنج ستاره این کتاب رو میبینی بدون که ارزش خوندن داره. مطمئنم ازش خوشت میاد. مخصوصا داستان آخر: "طعم گس خرمالو"
        

          کتاب شامل ۵ داستانک به شرح، لکه‌ها، آپارتمان، پرلاشز، سازدهنی و طعم گس خرمالو به سبک دیگر آثار خانم پیرزاد است.
با داستان‌هایی با تم زنانه مواجه هستیم، زندگی یک زن در تنش با همسر، جامعه، دوستان و اطرافیان. و در ادامه اثر زن بر یک زندگی.

آپارتمان، پرلاشز و سازدهنی ملموس‌تر بودند. 
        

          چه قدر زن های قصه های پیرزاد بدبختن!
سخت درگیر روزمرگی و شکست تو رابطه ها و رد شدن از معیارهای زن ایده آل نویسنده و افتادن به ورطه بدبختی
انگار آرمان هاشون همه محصور تو یه چارچوبه
دوست داشتم برم تو قصه هاش از قدم یازدهم برا زن های قصه های پیرزاد بگم
        

          اولین کتابیه از زویا پیرزاد خوندم
با اینکه داستان کوتاه دوست ندارم ولی خیلی خوشم اومد ازش. 
5 تا داستان از زندگی آدم های مختلف 
نویسنده خیلی به جزئیات پرداخته بود اما اصلاااا خسته کنند  نمیشد. 
هر داستان از وسط یه زندگی شروع می‌شد و وسط همون زندگی تموم میشد
قرار نبود چیز خاصیو برسونه و متفاوت باشه و خودش بودنه جذابش کرده بود فقط بخشی از زندگی بود مثل یه قسمت از سریال
داستان پرلاشنز و طعم گس خرمالو رو بیشتر دوست داشتم
تو داستان حواستون به اسم ها باشه اگه با دقت نخونید روند داستان قاطی میشه🤦‍♀️
        

          معمولی بود و در یک سری از جاها خیلی گُنگ.