یک هفته در مترو همراهم بود، هر بار یکی دو قسمتش را خواندم و لذت بردم. 
به اندازه‌ی چای نعنا، سباستین و موآ غافلگیرکننده نیست، اما باز هم چیزهایی از استانبول دارد که تا به حال نشنیده بودم و برایم جالب بود.
        

          ﷽
فقط یک سفرنامه دیگر مانده از آقای ضابطیان که نخوانده‌ام.

در مورد سبک قلم و‌نوع روایت کتاب‌ها توسط نویسنده که صحبتی نیست،قلمی‌ محکم وجذاب
که خواننده راجذب صفحات کتاب می‌کنه.

این بار آقای نویسنده رفته سراغ کشوری که درصد خیلی زیادی از هموطنان به آن سفر کرده‌اند یا حداقل یکی از بستگان‌شان به آن سفر کرده،ترکیه و در این کتاب مخصوص شهر استانبول ، شهری که دو بـخش آسیایی و اروپایی دارد و توانسته در سال‌های گذشته مقصد خیل عظیمی از گردشگران سراسر دنیا باشه،روایت آقای ضابطیان در این کتاب بیشتر از سفرنامه،تاریخ است؛ چون با مردم نشسته در این سفر طولانی،هم جاهای دیدنی را توصیف کرده و هم خیلی از جنبه‌های پنهان استانبول را نشان داده است...
        

          آخرین و تازه ترین سفرنامه آقای ضابطیان که علاوه بر شیرینی های خاطره گویی یک سفر به تاریخ و فرهنگ ترکیه است. ترکیه ای که به دو قطعه آسیایی و اروپایی، اسلامی مسیحی تبدیل شده و عاشق پیشرفت و تکنولوژی است. خوبی کتابای آقای ضابطیان اینه که با خیال راحت پول رو برای خرید کتابش خرج میکنی.
        

          سفرنامه های دیگه آقای ضابطیان رو نخوندم و با استامبولی شروع کردم. نگاه انسانی ایشون رو دوست داشتم.
        

          دو نویسنده معاصر هستند که تقریبا همه ی کتابهاشون رو خوندم و همیشه کارهاشون رو دنبال میکنم. اول رضا امیرخانی هست و بعد هم منصور ضابطیان. حالا ارتباطشون چیه رو خودم هم نمی دونم ولی از سفرنامه های ضابطیان و حال و هوای نوشته هاش و همراه شدن باهاش در کوچه و خیابونهای کشورهای کمتر شنیده شده مثل کوبا و ویتنام و ... لذت میبرم و کتابهای امیرخانی رو هم به خاطر نوع نگاهش به موضوعات و پردازش داستانهاش دوست دارم. حتی کتابهای غیرداستانیش هم مورد توجه و دوست داشتنی هستند برام
این کتاب "استامبولی" که با امضای ضابطیان خریدم هم در ادامه همین علاقه به کارهه و سفرنامه های ایشون هست. کتابی خوش خوان که در دو روز تموم کردم. سفرنامه ای جذاب به استانبول ترکیه که البته به نظرم نسبت که کارهایی مثل "سباستین" و "چای نعنا" به نظرم ضعیف تر هست ولی نوع نگاه نویسنده و ریزبینی اجتماعی و دید روزنامه نگاری اون همیشه برای من جذاب هست. 
بعد از کتاب "تاریخچه تقریبا همه چیز" به خوندن چنین کتاب راحت الحلقومی واقعا نیاز داشتم
هفدهم تیر ماه چهارصد ویک
شیراز
        

          این کتاب هم مثل اکثر سفرنامه‌های آقای ضابطیان است، روان و خوش‌خوان‌
        

          سفرنامه بخوانید دوستان
سفرنامه ای که به تازگی تمامش کردم استامبولی آقای منصور ضابطیان هست.
شرح حال و هوای شهر استامبول ترکیه با مراجعه به تاریخ استامبول.
با رویکردی متفاوت از نوع سفر و نگاه بیشتر ایرانیان مشتاق ترکیه.
یکی از نقاط قوت کتاب عکسهایی است که در کنار متن ها می بینیم.
برای مشاهده عکس ها میتوانید به این آدرس در اینستاگرام مراجعه کنید
@zabetiantravels
از غذاهای نچندان متنوع ترکیه مثل مرجمه کوفته سی نوشته تا از پل ها و کوچه ها و خیابان های تاریخی اش
ایراد بزرگ کتاب توصیف کمتر مکان ها و موقعیت ها بود
انتظار پرداخت بیشتر می رفت اما نشده
انگار نویسنده عجله داشته برای اتمام کتاب
فصل موزه ی اسباب بازی و خیابان استقلال را بیشتر دوست داشتم
اولین کتاب از ضابطیان بود که میخواندم
سرچ که کردم بیشتر خواننده ها سفرنامه های قبلی او را بیشتر پسندیده بودند.
انگار که آقای ضابطیان نتوانسته دین اش را به استامبول کامل ادا بکند
(در جایی از کتاب هست ضابطیان می گوید: من یک کتاب به استامبول بدهکار بودم)
با تاریخ استامبول طرف هستیم تا یک سفرنامه...
در قسمتی از کتاب پل گالاتا را می بینیم، دلم خواست از نزدیک ببینمش
نویسنده این پل را، وصل کننده ی سنت به مدرنیته تعبیر کرده
اما ای کاش می دانستیم که سنت فقط مسجد نیست و مدرنیته هم ساختمان های سر به فلک کشیده نیست
        

          کتابهای آقای ضابطیان همگی عالی اند.من بهشون میگم کتابهای حال خوب کن...
        

          دو بهمن هزار و چهارصد و یک. من یه روز آرتیست می شم. تو کتاب نوشتم، توی شاد واسه ذاکر نوشتم، اینجا هم می نویسم که هروقت اتفاق افتاد مثل داستان صعود به سبلان واسه ملت تعریف کنم که نوشتم و خواستم و شد
        

          کتاب خوبیه، منصور ضابطیان قلم روانی داره 
        

          «نوشته ها و عکس های سفر به استانبول» اثر جدید منصور ضابطیان
خیلی کتاب روان و جذابیه مخصوصا اگر قبلا به استانبول سفری داشته باشین. اینم بگم که غیر از چند عکس صفحات اول کتاب بقیه عکسها سیاه سفید هستند و گرافیک کتاب هم جذابه، البته تو صفحه اینستاگرامی که آخر کتاب معرفی شده میتونین همه عکسهای سفر ایشون رو ببینید.
این نکته رو هم باید اضافه کنم که همونطور که در مقدمه کتاب اومده: «اگر دنبال یک کتاب راهنمای گردشگری به استانبول هستید، همین جا کتاب را رها کنید، اما اگر دوست دارید شهری آشنا را از زاویه ای کمتر آشنا کشف کنید، بسم الله، پولتان را دور نریخته اید.» 
برای من که تاحالا دو بار سفر تفریحی به استانبول داشتم خیلی جالب بود و یه جاهایی با نویسنده هم ذات پنداری میکردم مثلا چند جمله رو نقل قول میکنم:
« اگر نگویم استانبول عجیب ترین شهری است که تر زندگی دیده ام، دست کم می توانم ادعا کنم که یکی از عجیب ترین شهرهایی است که به آن سفر کرده ام.»
«گاهی آدم در سفر باید بی هدف از خانه بیرون بیاید. بی هدف راهی را بگیرد بی آنکه هراس گم شدن و ذوق زدگی رسیدن به مقصدی مشخص را داشته باشد، پرسه بزند.»
چند جای کتاب برام جذاب تر بود،اول از همه ارتباط غذای استامبولی با استانبول که ظاهرا ارتباطی نداره و برای وحه تسمیه به داستانی از عهد قاجار اشاره میشه، بعدی مختصری از سرگذشت آتاتورک که انقدر که تو ترکیه میبینیش دنبال اینکه کی بوده نمیری، بازدید از موزه عروسکهای استانبول، و در آخر کتاب گپ و گفت با نویسنده ترک «زولفو لیوانلی».
این نویسنده درباره تفاوت ایران و ترکیه میگه:«ایران صاحب یک هنر درون گرای برآمده از دیدگاه شرق است، در حالی که هنر ترکیه برون گراست. یک نگاه همیشگی به غرب داشته و البته نگاهی به دیگر سرزمین ها. چون ترکیه سرزمین مهاجران است.»
امیدوارم اینقدر توضیح تونسته باشه کمکی بکنه که این کتاب بدرد شما میخوره یا نه.
#کتاب_استامبولی
#منصور_ضابطیان
#استانبول
        

          انتظار بیشتری از این کتاب داشتم؛ در واقع دوست داشتم اطلاعات بیشتر و متنوع‌تری از استانبول بخوانم!
ولی در کل سبک کتاب، صفحه‌بندی و تیترها و .. جذاب و گیرا بود و از تصور این سفر لذت بردم.

        

          واقعا کتاب شیرینی بود این کتاب را من کادو گرفتم و اولش که خوندم اصلا دوست نداشنم و کلا از سفر نامه خوشم نمیامد بعد از چند ماه وقتی داشتم کتابخانه ام را مرتب میکردم    یه حسی درونم میگفت بنظرم یه فرصت دیگه به این کتاب بده ! خلاصه این کتاب کتابی بود که من را علاقه مند کرد به سفرنامه  راستش یه مورد دیگه که باعث شد دوباره بخوام برم سراغش طراحی جلدش بود که خیلی دوستش داشتم و بعد  که کتاب های اقای ضابطیان  را دیدم فهمیدم که همهی کتاب هاشون جلد های جذابی دارند  این کتاب یه دید گاه دیگه به استانبول داشت یه استانبولی خالی از فروشگاه ها و مغازه های برند  استانبولی که پر از کافه های رنگ وارنگه  پر از  ساختمان های قدیمی و تاریخی است  خلاصه برام خیلی جذاب بود
        

          خیلی دوست داشتم ببینم منصور ضابطیان از کشوری که خیلی‌ از ایرانی‌ها مسافرش بوده اند چگونه می‌نویسد که تکراری نباشد؟
این بار آدم‌ها برگ برنده سفرنامه بودند و چند لوکیشن ناشناخته و مقایسه‌هایی بین فرهنگ و زبان ایرانی و ترکی.
درست است که مثل سفرنامه‌های دیگرش هیجان‌انگیز و شگفت‌آور نبود اما ارزش خواندن داشت و مثل همیشه کیف کردم.

منصور ضابطیان از آدم‌هایی است که دوست دارم ببینمش و پای حرف‌هایش بنشینم، بنظرم حرف‌هایش از کتاب‌هایش شگفت‌انگیز تر باشد. این را مینویسم اینجا. به قول خودش اگر چیزی را عمیقا بخواهی دنیا راه رسیدن به آن را برایت هموار می‌کند.
        

          به شخصه همیشه سفرنامه های اقای ضابطیان رو دنبال میکنم. لحن روون و صمیمی ای داره و خب این برام واقعا یه نکته مثبت محسوب میشه، اینکه توی خیلی جاها از حالت محاوره ای حتی برای حرف زدن با مخاطب استفاده شده رو دوست دارم. همچنین اینکه به شخصه برای سفرم هم کمکم کرد، یه جاهایی رو رفتم که تاحالا نرفته بودم و تارب خیلی خوبی بودن:)
        

          دومین سفرنامه ام رو هم خوندم و البته دومین از آقای ضابطیان
لذتی که از این کتاب بردم بیشتر از سفرنامه ی کانادا بود 
کاش اول این کتاب رو خونده بودم .
اما باز هم بهم چسبید و باهاش کیف کردم ، سبک این کتاب رو بیشتر از نوشابه ی زرد دوست داشتم .
 شاید به دلیل اینکه فرهنگ ترکیه خیلی کم به ما نزدیکه و یا اینکه نسبت به کانادا آدم ها گرم تر و خودمونی تر هستند ، نتیجه ی این سفرنامه دلنشین تر شده و باهاش بیشتر خوش میگذره .
در کل به سفرنامه خوانی علاقه ی زیادی پیدا کردم و میخوام برم سراغ کتاب های دیگه  ی آقای ضابطیان و البته نویسنده های دیگر .
خوشحال میشم کتاب هایی که در این سبک میشناسید یا خوندید ، بهم معرفی کنید ، البته به جز چای نعناع که تو برنامه ی خوانش هام هست . 
        

          کتابی آشناتر از آشنا :))))
        

          یک کتاب دلچسب دیگه از منصور ضابطیان چرا؟ چون این کتاب پر از اطلاعاتی بود که برای نسلی که با شنیدن اسم ترکیه لوگوی یک شبکه تو ذهنشون چشمک میزنه و تعریفش نهایتا میدون تکسیم و خیابون استقلال هست پر از تازه های خوندنیه.
        

          اولین کتابی بود که از آقای ضابطیان خوندم و بسیااار قلم جذاب و شیوا و روونی داشتن و خیلی خوب میشد با نوشتار همراه شد و سفر کرد من در کمتر از ۲۴ ساعت کتاب و در دو سه نشست کتاب رو تموم کردم ولی اصلا نفهمیدم کی تموم شد!
با اینکه به استانبول ۳بار سفر کردم اما این سفر و کتاب کلا چیز دیگه ایی بود و کاش میشد دوباره و با این دید برم اون شهر قشنگ رو ببینم =) بعضی جملات و همزاد پنداری های حسی و صحبت درباره ی هویت شهر که به نبض آدم هاش گره خورده رو خیلییی دوست داشتم.
        

          منصور ضابطیان: اگر نگویم استانبول عجیب ترین شهری است که در زندگی دیده ام، دست کم میتوانم ادعا کنم که یکی از عجیب ترین شهرهایی است که به آن سفر کرده ام. 
شهری بینابین سنتی چند هزارساله و مدرنیسمی اغراق شده که گاهی در اروپای غربی هم نمیشود نمونه اش را دید.