یک هفته در مترو همراهم بود، هر بار یکی دو قسمتش را خواندم و لذت بردم. 
به اندازه‌ی چای نعنا، سباستین و موآ غافلگیرکننده نیست، اما باز هم چیزهایی از استانبول دارد که تا به حال نشنیده بودم و برایم جالب بود.
        

          ﷽
فقط یک سفرنامه دیگر مانده از آقای ضابطیان که نخوانده‌ام.

در مورد سبک قلم و‌نوع روایت کتاب‌ها توسط نویسنده که صحبتی نیست،قلمی‌ محکم وجذاب
که خواننده راجذب صفحات کتاب می‌کنه.

این بار آقای نویسنده رفته سراغ کشوری که درصد خیلی زیادی از هموطنان به آن سفر کرده‌اند یا حداقل یکی از بستگان‌شان به آن سفر کرده،ترکیه و در این کتاب مخصوص شهر استانبول ، شهری که دو بـخش آسیایی و اروپایی دارد و توانسته در سال‌های گذشته مقصد خیل عظیمی از گردشگران سراسر دنیا باشه،روایت آقای ضابطیان در این کتاب بیشتر از سفرنامه،تاریخ است؛ چون با مردم نشسته در این سفر طولانی،هم جاهای دیدنی را توصیف کرده و هم خیلی از جنبه‌های پنهان استانبول را نشان داده است...
        

          سفرنامه های دیگه آقای ضابطیان رو نخوندم و با استامبولی شروع کردم. نگاه انسانی ایشون رو دوست داشتم.
        

          آخرین و تازه ترین سفرنامه آقای ضابطیان که علاوه بر شیرینی های خاطره گویی یک سفر به تاریخ و فرهنگ ترکیه است. ترکیه ای که به دو قطعه آسیایی و اروپایی، اسلامی مسیحی تبدیل شده و عاشق پیشرفت و تکنولوژی است. خوبی کتابای آقای ضابطیان اینه که با خیال راحت پول رو برای خرید کتابش خرج میکنی.
        

          این کتاب هم مثل اکثر سفرنامه‌های آقای ضابطیان است، روان و خوش‌خوان‌
        

          دو نویسنده معاصر هستند که تقریبا همه ی کتابهاشون رو خوندم و همیشه کارهاشون رو دنبال میکنم. اول رضا امیرخانی هست و بعد هم منصور ضابطیان. حالا ارتباطشون چیه رو خودم هم نمی دونم ولی از سفرنامه های ضابطیان و حال و هوای نوشته هاش و همراه شدن باهاش در کوچه و خیابونهای کشورهای کمتر شنیده شده مثل کوبا و ویتنام و ... لذت میبرم و کتابهای امیرخانی رو هم به خاطر نوع نگاهش به موضوعات و پردازش داستانهاش دوست دارم. حتی کتابهای غیرداستانیش هم مورد توجه و دوست داشتنی هستند برام
این کتاب "استامبولی" که با امضای ضابطیان خریدم هم در ادامه همین علاقه به کارهه و سفرنامه های ایشون هست. کتابی خوش خوان که در دو روز تموم کردم. سفرنامه ای جذاب به استانبول ترکیه که البته به نظرم نسبت که کارهایی مثل "سباستین" و "چای نعنا" به نظرم ضعیف تر هست ولی نوع نگاه نویسنده و ریزبینی اجتماعی و دید روزنامه نگاری اون همیشه برای من جذاب هست. 
بعد از کتاب "تاریخچه تقریبا همه چیز" به خوندن چنین کتاب راحت الحلقومی واقعا نیاز داشتم
هفدهم تیر ماه چهارصد ویک
شیراز
        

          سفرنامه بخوانید دوستان
سفرنامه ای که به تازگی تمامش کردم استامبولی آقای منصور ضابطیان هست.
شرح حال و هوای شهر استامبول ترکیه با مراجعه به تاریخ استامبول.
با رویکردی متفاوت از نوع سفر و نگاه بیشتر ایرانیان مشتاق ترکیه.
یکی از نقاط قوت کتاب عکسهایی است که در کنار متن ها می بینیم.
برای مشاهده عکس ها میتوانید به این آدرس در اینستاگرام مراجعه کنید
@zabetiantravels
از غذاهای نچندان متنوع ترکیه مثل مرجمه کوفته سی نوشته تا از پل ها و کوچه ها و خیابان های تاریخی اش
ایراد بزرگ کتاب توصیف کمتر مکان ها و موقعیت ها بود
انتظار پرداخت بیشتر می رفت اما نشده
انگار نویسنده عجله داشته برای اتمام کتاب
فصل موزه ی اسباب بازی و خیابان استقلال را بیشتر دوست داشتم
اولین کتاب از ضابطیان بود که میخواندم
سرچ که کردم بیشتر خواننده ها سفرنامه های قبلی او را بیشتر پسندیده بودند.
انگار که آقای ضابطیان نتوانسته دین اش را به استامبول کامل ادا بکند
(در جایی از کتاب هست ضابطیان می گوید: من یک کتاب به استامبول بدهکار بودم)
با تاریخ استامبول طرف هستیم تا یک سفرنامه...
در قسمتی از کتاب پل گالاتا را می بینیم، دلم خواست از نزدیک ببینمش
نویسنده این پل را، وصل کننده ی سنت به مدرنیته تعبیر کرده
اما ای کاش می دانستیم که سنت فقط مسجد نیست و مدرنیته هم ساختمان های سر به فلک کشیده نیست
        

          کتابهای آقای ضابطیان همگی عالی اند.من بهشون میگم کتابهای حال خوب کن...
        

          سفرنامه حال من رو خوب می‌کنه، این که باقی مردم به چه سنتی زندگی می‌کنندو چطور فکر می‌کنند و چی می‌پوشند و چی می‌خورند و... برام جالبه. من این کتاب رو صوتی شنیدم، با صدای خود آقای ضابطیان، خوانش  عالی بود، متن کتاب رو هم دوست داشتم، حیف که از عکس های این کتاب محروم موندم. خب شنیدن  کتاب صوتی این عیوب رو هم داره که باز هم بر مزیت هاش غلبه نمی‌کنه و آدم رو از شنیدن کتاب صوتی پشیمون و منصرف نمی‌کنه😅🤷‍♀️
        

          وقتی کتاب را دیدم بدون چون و چرا شروع کردم به شنیدنش، کتاب برای من یادآور شهر زیبا و خاطره های جذاب پرسه زدن در کوچه پس کوچه ها و قسمت های قدیمی و تاریخی و البته کافه هایی که بی خیال از دنیا آرام در آن نشستیم و گپ زدیم و قهوه خوردیم و یا چای کمر باریک سفارش دادیم. علاوه بر همه اینها اطلاعاتی را میدهد که یک گردشگر چند روزه نمی‌تواند آنها را بفهمد. همه صحنه ها با تمام جزییات بیان میشدند و این کمک می‌کرد همان لحظه تصویر آن را بسازم. نکته جالب دیگر اینکه خواننده متن همان نویسنده هم هست پس می‌داند کجاها صدایش را بالا ببرد و کجا فرود بیاورد... آهنگ های که انتخاب شدند هم شما را به آنجا پرواز می‌دهد  و آهنگ بی نظری که در یکی از قسمت ها معنا شد ...

اگر روزی دنبال دوست می‌گشتی در خانه ام به رویت باز است، بی هیچ شرمی بیا. باور کن در کلماتم اثری از سرزنش و دل شکستگی نخواهی یافت... اگر روزی دنبال دوست گشتی از گذشته شرم سار نباش گویی هیچ اتفاقی نیفتاده تو را با دلتنگی همه این سال‌ها در آغوش میگیرم ... میگویند یک قهوه تلخ چهل سال نان و نمک پس خود دارد کم از دست تو قهوه ننوشیدم ... بیا اگر گذرت به اینجا افتاد... 
        

          انتظار نداشتم از یه شهر در ترکیه صحبت کنه
پیش زمینه رو داشتم مثل بقیه کارهاشون از شهر های مختلف ترکیه بنویسن
البته به این  نکته باید توجه کنیم که یک نوع ادا دین به شهری بود که  اولین سفر خارجی  اقای ضابطیان محسوب میشد
جالب ترین  فصل کتاب  برا من  فصل سمت رویا ها  بود 
چقدر زبان ترکی عجیب و غریبه  همه زبان اطرافشون ترکیب کردن شده  زبان ترکی
کتاب خوبی بود
        

          نسخه صوتیش با صدای خود منصور ضابطیانه
خیلی خوبه
در کل سفرنامه ها  و روزنگاری ها چیز جذابی هستن
یه سفر بدون دغدغه به استانبول کردم با این کتاب 
فضاسازی های ضابطیان عالیه
تعاریف از مکان ها و مردم قابل لمسه

        

          کلا سفرنامه های آقای ضابطیان عالی هستن ..خصوصا اگر صوتی شونو با صدای خودشون گوش بدین
        

          علی رغم ارادت ضابطیان به استانبول
این سفرنامه‌اش زیاد گیرا نبود و ....
        

          نوع قلم آقای ضابطیان طوری هست که زود میخونی و پیش میری و چقد دلت میخواد توهم بری سفر و جاهای مختلف رو ببینی و با آدم‌ها مختلف معاشرت کنی.
هرچند این کتاب بیشتر تاریخ بود تا سفرنامه ولی دلم خواست که یک روزی به استانبول برم و تو کوچه‌هایی شهر قدم بزنم.
        

          اولین سفرنامه ای بود که میخوندم ، به نظرم خیلی جالب اومد
        

          منصور ضابطیان در ذهنم تنها مجری برنامه‌ تلویزیون بود، با آن سروشکل منحصر به‌خودش و آن اجرای پرکشش‌اش. صادقانه بگویم، فکر نمی‌کردم چنان دست به قلم می‌برد که منتشر می‌کند و چنان منتشر میکند که مخاطب دارد. لیست کتابهای حلقه جمع‌خوانی  مبنا که منتشر شد از دیدن نام کتاب تعجب کردم. راستش من غذای استامبولی را خیلی دوست داشته و دارم. غذایی است که بیشتر وقتهای ایام کودکی و نوجوانی‌ام،  به دست پخت پدرم پخته می‌شد، در کنارش هم سالاد زمستانی و یا سالاد شیرازی. همین الان هم که می‌نویسم آب دهانم راه افتاده‌است. حالا می‌خواستم کتابی در گونه سفرنامه با نام و طرح جلد غذای مورد علاقه‌ام بخوانم، (هر چند که ما در استامیولی‌هایمان لوبیا نمی‌ریزیم). باید جذاب می‌شد.

اولین کتابی بود که من از ضابطیان می‌خواندم. کتاب ضرباهنگ خوبی داشت. طراح کتاب در حد جلد نمانده بود. وارد کتاب شده بود. از نظر هنری جالب بود. عکس‌ها و طراحی‌ها به چشم اجازه نفس کشیدن می‌داد. فرصت می‌داد تا آنچه را راوی دیده، ما هم ببینیم.
ضابطیان سبک خودش را در روایت گری دارد. بیشتر علاقه به گفتن از چیزهایی دارد که با مردم و حیات اجتماعی ارتباط دارد.
بعد از اتمام کتاب، به همت دست‌اندرکاران جمع‌خوانی یک نشست مجازی با خود ضابطیان داشتیم. داشت آماده سفر به کانادا می‌شد که در فشردگی کارهایش به اهل مبنا فرصت دیدار داد. 
نگاهش به سفر و سفرنامه جالب بود. حتی از آداب‌اش  در نگارش گفت. این که اتفاقا در سفر نمی‌نویسد. در سفر می‌بیند،  کلید واژه و نشان می‌گذارد و بعد که برگشت می‌نویسد. من جز قونیه ترکیه، شهر دیگری را ندیده‌ام اما با استامبولی ضابطیان به استانبول رفتم، در کوچه پس کوچه‌هایش راه رفتم، با مردمش دیدار کرم، باران‌اش را لمس کردم.
اگر علاقمند به سفرنامه خوانی هستید بخوانید.
        

          من روایت گفتن آقای ضابطیان را دوست دارم. حالا میخواد از تلویزیون یا رادیو و پادکست باشه و یا ... از خواندن این کتابم لذت بردم و خودم را در این سفر همراهشون حس کردم
        

          انتظار دارید یک عاشق سفرنامه چه بنویسد در مورد کتاب های سفری! 
کتاب را صوتی گذراندم همراه با کلی اهنگ ترکی؛ اولین تجربه ام بود از شنیدن اهنگ های ترکی؛ اصلا از جنس ادم هایی نیستم که عاشق ترکیه رفتن باشند؛ چون شاید از خرید متنفرم. ولی همیشه دوست دارم نشانه های تمدن در جهان را ببینم. ترکیه هم چون انواع تمدن ها را دیده می تواند، یکی از مقصد های سفرم باشد. 
در اسناد بالادستی که مسئولین می نویسند ترکیه از رقبای ماست در توسعه؛ از مستند های ثریا در مورد افریقا و نفوذ اقتصادی انها؛ این رقابت را بهتر فهمیدم و حالا با این کتاب به بعد فرهنگی ان بیشتر پی بردم. البته خوشحال شدم وقتم را  برای دیدن هیچ سریال ترکی تلف نکردم. 
        

          کتاب استامبولی شامل 21 داستانه  از سفری که آقای ضابطیان به استانبول داشته.
اقای ضابطیان تو مقدمه کتاب می‌گن :"سعی کرده ام مثل کتاب های پیشین، یک نگاه شخصی و تجربی به این شهر داشته باشم". 
من کتاب های دیگه ای از ایشون نخوندم ولی تو این کتاب نویسنده بیشتر به بُعد تاریخی استانبول پرداخته بود.
درباره مکان های خاص و دیدنی و حتی کوچه های نه خیلی معروف و کافه ها و... حرف زده بود. 
درباره برخی عادت های مردم...
انگار نویسنده در این کتاب دنبال ریشه بود. ریشه ی رفتار ها، ریشه‌ی اسم مکان ها، سرگذشت مکان ها و....
خوب بود.
اطلاعات خوبی به منه مخاطب داد ولی اون طور که شنیده بودم نبود... تنها چیزی که متمایزش می‌کرد از بقیه سفرنامه ها به نظرم عکس ها بود.
شاید برای شروع سفرنامه های آقای ضابطیان، استامبولی انتخاب درستی نبود.
8.5/10

راستی این کتاب خوراک چالش 50 صفحه ی بهخوانه😂نصفش عکسه زود میره جلو