یادداشت حمیدرضا رعیتی

        دو نویسنده معاصر هستند که تقریبا همه ی کتابهاشون رو خوندم و همیشه کارهاشون رو دنبال میکنم. اول رضا امیرخانی هست و بعد هم منصور ضابطیان. حالا ارتباطشون چیه رو خودم هم نمی دونم ولی از سفرنامه های ضابطیان و حال و هوای نوشته هاش و همراه شدن باهاش در کوچه و خیابونهای کشورهای کمتر شنیده شده مثل کوبا و ویتنام و ... لذت میبرم و کتابهای امیرخانی رو هم به خاطر نوع نگاهش به موضوعات و پردازش داستانهاش دوست دارم. حتی کتابهای غیرداستانیش هم مورد توجه و دوست داشتنی هستند برام
این کتاب "استامبولی" که با امضای ضابطیان خریدم هم در ادامه همین علاقه به کارهه و سفرنامه های ایشون هست. کتابی خوش خوان که در دو روز تموم کردم. سفرنامه ای جذاب به استانبول ترکیه که البته به نظرم نسبت که کارهایی مثل "سباستین" و "چای نعنا" به نظرم ضعیف تر هست ولی نوع نگاه نویسنده و ریزبینی اجتماعی و دید روزنامه نگاری اون همیشه برای من جذاب هست. 
بعد از کتاب "تاریخچه تقریبا همه چیز" به خوندن چنین کتاب راحت الحلقومی واقعا نیاز داشتم
هفدهم تیر ماه چهارصد ویک
شیراز