روایت هایی شیرین و دوست داشتنی. داستان های کوتاهی با تم مذهبی. قلم آقای امیرخانی هم که جای بحث نداره، بسیار شیوا روایت می‌کنند داستان های خوش ایده شون رو. من از این کتاب لذت بردم. اما نه اونقدری که بخوام به همه پیشنهاد خوندنش رو بدم. چون داستان ها فضای ایدئولوژی دارند شاید برای همه خوشایند نباشند...
        

          مضمون اصلی که در بیشتر داستان های این کتاب دیده می شود:
یک . برگشت نسلی که جونش رو کف دست گذاشته و جنگیده  و دیدن جامعه ای که شبیه قبلش نیست . و حالا احساس غربت می کنه . (مثل کتاب ارمیا)
دو . کسانی که در جنگ کشته شده اند و نام شهید دارند ولی شهید نیستند.
        

          شیرین ، هوشمندانه ، دلنشین
        

          خیلی سال بود که گوشه‌ی کتابخانه خاک می‌خورد؛ مخصوصا که با داستان کوتاه هم خیلی حال نمی‌کنم. بالاخره دیشب رفتم سراغش‌.
"زمزم" را دوست داشتم، "انگشتر" و "رتبه قبولی" و "ناصر ارمنی" بد نبودند؛ نسبت به بقیه‌ش‌ هم نظری ندارم :)
        

          مجموعه داستان کوتاه که خواندنش را به دو گروه زیر توصیه می‌کنم؛
افرادی که نسبت به دهه‌ی شصت و هفتاد شمسی نوستالژی دارند‌.
علاقه‌مندان به داستان‌های فانتزی.
خودم بیش از یکی دو بار خوانده‌ام. احتمالاً باز هم بخوانم.
        

          فرمانده هیچ فرار نمی کند
عالم محضر خداشت در محضر خدا گناه نکنیم.....
همین و همین
        

          هوالحق
مثل همیشه عالی
        

          کمتر از چیزی که انتظار داشتم بود
        

          امیرخانی و من هیچ ربطی به هم نداریم! من کجا و امیرخانی کجا؛ اما یک اشتراک عجیب داریم!
نه من اهل نوشتن داستان کوتاهم نه امیرخانی؛ دست خودمان نیست. کلن حال نمی‌دهد بهمان...
امیرخانی یک جایی گفته است، اوایل فکر می‌کرده باید یک مجموعه داستان کوتاه بنویسد، بعد مثلن داستان بلند و بعد تر رمان... خلاصه خودش می‌خندد و می‌گوید °ناصرارمنی° حاصل این توهم بود که باید تیک همه این مراحل را بزنم!
من خیلی دوستش نداشتم...
سلام بر رضای امیرخانی، در همه دوران‌ها!!!
        

          ⭕مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به قلم جذابِ آقای امیرخانی
کتاب شامل ۱۱ ماجرای متفاوت است که اسم کتاب هم از اسم یکی از همین داستان‌ها برداشته شده

⭕بخشی از کتاب:
هرکسی یک عشقی دارد، اما خیلی کَمَند آدمهایی که به صراحت دنبال عشقشان بروند. مثلا یکی عاشق رانندگی است، می‌رود دنبال حرفه بی‌تحرک کاسبی. یکی عاشق کاسب شدن است، به عشقش پشت پا می‌زند، می‌شود پزشک‌. البته هیچ‌وقت آدم نمی‌تواند از عشقش به طور کامل دست بکشد. شاید برای همین باشد که خیلی از کاسبها خودشان با اتومبیل به دنبال اجناس می‌روند و یا خیلی (بعضی) از پزشکان مثل کاسبها در مطب شخصی‌شان طوری می‌نشینند که انگار پشت دخل دکان نشسته‌اند
(نوشته‌ی داخل پرانتز از من هست)

Merged review:

⭕مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به قلم جذابِ آقای امیرخانی
کتاب شامل ۱۱ ماجرای متفاوت است که اسم کتاب هم از اسم یکی از همین داستان‌ها برداشته شده

⭕بخشی از کتاب:
هرکسی یک عشقی دارد، اما خیلی کَمَند آدمهایی که به صراحت دنبال عشقشان بروند. مثلا یکی عاشق رانندگی است، می‌رود دنبال حرفه بی‌تحرک کاسبی. یکی عاشق کاسب شدن است، به عشقش پشت پا می‌زند، می‌شود پزشک‌. البته هیچ‌وقت آدم نمی‌تواند از عشقش به طور کامل دست بکشد. شاید برای همین باشد که خیلی از کاسبها خودشان با اتومبیل به دنبال اجناس می‌روند و یا خیلی (بعضی) از پزشکان مثل کاسبها در مطب شخصی‌شان طوری می‌نشینند که انگار پشت دخل دکان نشسته‌اند
(نوشته‌ی داخل پرانتز از من هست)
        

          بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
سلام و نور.
ناصر ارمنی  ، اثر جناب رضاخانِ امیر خانی.
کتاب مجموعه داستان است و ناصر ارمنی یکی از داستانهای این مجموعه. 
پیش از خواندن کتاب ذهنیتم درباره‌ی عنوانِ کتاب این بود که انتخاب نام ناصر ارمنی  شایدبرای این بوده  که یک نفر ارمنی مسلمان شده یانه، کارهای خوبی انجام داده و عاقبت به خیر شده و برای همین پررنگش کرده اند و شده است عنوان  یک کتاب.
 می دانید گاهی همین حدسها و تصورات ذهنی از روی عناوین، خودشان طرحی برای یک داستان بلند می‌شوند.
اما خب، نه ناصر ارمنی و نه داستانهای دیگر این کتاب آنچه من از روی عنوانها تصور می‌کردم نبودند و این هنر نویسنده در انتخاب عنوانِ انگیزشی و معمایی برای کتاب  است.
نویسنده به زبان عامیانه حرفش را می‌زند و داستانها را به جایی می‌رساند که انتظارش نمی‌رود ولی باید برسند.آقای امیرخانی خیلی هنرمندانه از شخصیتهایی که در جامعه نامطلوب تلقی می‌شوند ، یک شخصیت کاملا مطلوب می‌سازد طوری که تنها خودش و مخاطب ، حقیقت شخصیت را می‌شناسند و گویی داستان در واقعیت خود در جامعه اتفاق افتاده و می‌افتد طوری که هیچ‌کس آنچه را باید بداند، نمی‌داند. 
نویسنده با استفاده از کاریکلماتور  در نوشته ها بر زیبایی‌ داستان افزوده  مثلا آنجا که  آدرس را می‌گوید؛ 《اگر کارگر به آزادی برسد انقلاب می‌شود.》به مداقه دارد به  موقعیت اجتماعی_سیاسی اشاره می‌کند ...
کوتاه کنم سخن را، کتاب گویی ماهیت شهید  را از بتی که ما (شمابخوانید جامعه) در ذهن داریم ،تغییر می‌دهد  و می‌خواهد حرفهای  نویی  بزند.


        

          مدتها پیش خواندم. حالا هنوز هم هرچی مجموعه داستان می خونم با این کتاب مقایسه میشه توی ذهنم.
        

          هر کسی یک عشقی دارد، اما خیلی کم‌اند آدم‌هایی که به صراحت دنبال عشقشان بروند. مثلاً یکی عاشق رانندگی است، می‌رود دنبال حرفه‌ی بی‌تحرک کاسبی. یکی عاشق کاسب شدن است، به عشقش پشت پا می‌زند، می‌شود پزشک. البته هیچ‌وقت آدم نمی‌تواند از عشقش به طور کامل دست بکشد. شاید برای همین باشد که خیلی از کاسب‌ها خودشان با اتومبیل به دنبال اجناس می‌روند و یا خیلی از پزشکان مثل کاسب‌ها در مطب شخصی‌شان طوری می‌نشینند که انگار پشت دخل دکّان نشسته‌اند.
*
از میان ۱۳ اثر امیرخانی، ناصر ارمنی و ازبه و قیدار و سرلوحه‌ها رو نپسندیدم. البته ناصر ارمنی و قیدار در حد چند صفحه متن خوب دارن.

https://hooman.bio.link/
        

          توانایی آقای امیرخانی در نوشتن واقعا حیرت کننده است. اینکه میتواند با یک موضوع مثل دفاع مقدس متن های مختلف بنویسد ستودنی است.
اما از کتاب، من داستان ناصر ارمنی و سه نفر را بیشتر از بقیه دوست داشتم.
        

          نصرانی یعنی همان ارمنی؟
رضا امیرخانی را با رمان «من او»، دو داستان بلند دیگرش و البته سفرنامه «داستان سیستان» می‌شناسیم، ولی او داستان‌های کوتاهی هم دارد که خیلی‌هاشان به خوبی کارهای دیگرش هستند.
مجموعه داستان «ناصر ارمنی» شامل یازده داستان کوتاه است.

 هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 18، 24 اردیبهشت 1384.
        

          از کارهای خوب رضا امیر خانی نیست، و فاصله بسیاری با قلم پخته ی وی دارد، اما برخی قاچ های کتاب شیرین و آب دار نوشته شده است و همذات پنداری خوبی شکل می‌گیرد.
        

          انتظار داشتم کارهای متفاوتی از امیرخانی ببینم... برآورده نشد. انگار همیشه باید یک‌جور حزب‌الله‌گری در داستان‌های رضا امیرخانی ببینیم.

Merged review:

انتظار داشتم کارهای متفاوتی از امیرخانی ببینم... برآورده نشد. انگار همیشه باید یک‌جور حزب‌الله‌گری در داستان‌های رضا امیرخانی ببینیم.
        

          قلم داستان مناسب گروه سنی نوجوان بود
        

          تو این کتاب قراره همش بهت زده بشی
این دنیا یه وجحه دیگه ام داره
        

          ببینید چون رمان یه فرم مدرنه نمیشه همینجوری یلخی توش محتوای مذهبی ریخت. لااقل تو این کتاب امیرخانی هرجا خواسته محتوای مذهبی رو وارد داستان کنه شکست خورده، هرچند که مثل داستان «کوچولو» زبان روایتش بی‌نظیر باشه ولی وقتی تو پایان بندی داستان میخواد محتوای مذهبی وارد داستان کنه گند میخوره تو کل داستان.
از این طرف هر کدوم از داستاناش که محتوای مذهبی نداشتند عالی بود.
من از ناصر ارمنی و کمال و چنتای دیگه خوشم اومد، بقیش رو خود دانید.