شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        🧠 دکتر ساکس (نویسنده این کتاب) یک پزشک متخصص مغز و اعصاب بوده. در حقیقت این کتابش شامل ۲۴ روایت از بیمارانی است که او یا پزشک معالج آنها بوده و یا درمورد آنها اطلاع پیدا کرده. بیمارانی که درگیر انواع اختلال‌های عصب و روانشناختی هستند.
🧠 نقطه تمایز و جالب‌ترین وجه کتاب این بود که دکتر ساکس اقرار می‌کند طبق هنجارهای موجود در حیطه شغلی‌اش، همیشه به عیوب و نداشته‌های مراجعین خود نگاه می‌کرده. اما بعد از برخورد به تعدادی از مراجعین داخل کتاب، متوجه اشتباه خود می‌شود و درمان را در داشته‌ها (استعدادها و علایق عجیب و غیرمنتظره آنها) جستجو می‌کند.
🧠 کتاب مملو از توضیحات و اصطلاحات علمی است. در حقیقت انگار نوعی کتاب نیمه‌تخصصی در زمینه عصب‌شناسی باشد. به عنوان کسی که همان اول ورود به دبیرستان از خیر نیمچه علاقه‌اش به پزشکی زد و هنگام انتخاب رشته دانشگاه هم بیخیال روانشناسی شد؛ باید بگویم تقریبا تمام توضیحات علمی کتاب را نخوانده رد کردم. پس اگر قصد خواندن این کتاب را دارید، حتما به این فاکتور توجه کنید: اصطلاحات و توضیحات تخصصی، هم در میان روایت‌ها و تنیده در آنها وجود دارد و هم در ابتدا و انتهای آنها و بصورت مجزا.
🧠 زبان کتاب داستانی نیست و وجود اصطلاحات و نکات تخصصی، خواندنش را کمی سخت می‌کند.
🧠 از خریدن این کتاب پشیمان نیستم اما از به پایان رسیدنش بسیار خوشحالم. کتاب را از قصد و برای نیت خاصی خریدم. می‌خواستم از داستان‌هایش در خلق شخصیت و کاراکترسازی استفاده کنم و فکر می‌کنم انتخابم درست بوده.  :)
🧠 از روی ماجراهای این کتاب و زندگی دکتر ساکس، یک فیلم خوب به نام "Awakenings" با بازی "رابرت دنیرو" و "رابین ویلیامز" (در نقش دکتر ساکس) ساخته شده. پیشنهاد می‌کنم ببینیدش.
علاوه بر اون در روند خوندن کتاب، یاد فیلم‌های
"Shutter Island" ، "Forrest Gump" و حتی "Change of habit" افتادم. هرچند این فیلم‌ها ارتباطی با دکتر ساکس ندارن اما به نظرم شباهت‌های جالبی با بعضی سوژه‌ها و نکات کتاب داشتن.
🧠 کتاب را به دوستداران این حوزه پیشنهاد می‌کنم اما برای من کتاب درحد ۲.۵ است.
🧠 پ.ن¹: دوست عزیزی دارم که در رشته روانشناسی تحصیل می‌کند. می‌گفت یکی از همکلاسی‌ها ارائه این کتاب را بر عهده داشته و گویا ارائه جنجالی هم بوده. آنطور که می‌گفت، به نظر می‌رسد روایت‌های این کتاب بیش از حد با نگاه عصب‌شناسانه نوشته شده و علت و چیستی این اختلال‌ها در علم روانشناسی طور دیگری تبیین می‌شود و خلاصه که محل بحث‌ و جدل است.
🧠 پ.ن²: سبحان‌الله از مغز که ممکن است غیبت یک سلول در آن زندگی را مختل، و فعالیت بیش از حد یک سلول دیگر آن زندگی را عذاب‌آور کند. خداوندا مرکز فرماندهی ما را در سلامت و اعتدال حفظ کن. آمین
      

        یکی از پرمایه و وزین ترین رمان هایی که خوانده م. باتوجه به تخصص امبراکو می توان این رمان را تاریخ مسیحیت قرون وسطی و معرفی فرقه های مسیحی و همچنین روند تفتیش عقاید؛ در قالب یک رمان جنایی دانست.
با کمی صبر و حوصله می توان به نمادهای مسیحیت در قرون وسطی پی برد. بحث های کلامی مسیحیت را می توان آموخت. 
از اونجا که امبرتو اکو خود یک کتاب باز حرفه ای ست(با کتابخانه ای مشمول ۵۰۰۰۰ جلد ) محور اصلی رمان هم یک کتابخانه مرموز و جذاب است.
مطمئنم با کمی صبوری و مطالعه این رمان حجیم و سنگین؛ لذتی وصف ناشدنی خواهید برد.
      

        یه کتاب خوب و آموزنده با داستانی جذاب! 
اینکه در داستانی کوتاه بتوان هم به توصیفات پرداخت و هم مسائل و مشکلات انسانی را جا داد و هم نثر روان و ساده ای داشته باشه، همگی قدرت یک نویسنده رو نشون میده. 
این کتاب یه داستان زیبا و غم انگیز و آموزنده رو روایت میکنه، روایت آدم هایی که کلی رویای شیرین تو ذهنشون دارن اما براش کاری نمیکنن یا نمیتونن کاری کنن... جورج و لنی دو شخصیت اصلی که داستان حول اونا می چرخه و در این میان کلی دوست پیدا می کنند، اون ها هم آدم های رنج کشیده اما امیدواری هستند... من ترجمه مهدی افشار رو خوندم که ترجمه خوب و روانی بود. 
توی یه روز کتاب رو خوندم و ترغیب شدم کتاب های بیشتری از این نویسنده بخونم. 
خوندن این کتاب رو بهتون توصیه میکنم، واقعا مفیده و داستان الکی کش پیدا نکرده و اصلا خسته کننده نیست 
      

        خب، دیزی دارکر کتابی بود که من بعد از خدمتکار اثر خانم مک فادن خوندم و از اونجایی که تعریف خانم فینی رو شنیده بودم انتظار بسیار زیادی داشتم. 
طول داستان عالی پیش رفت ، هیجان خوبی داشت و انسان رو به طور کامل گیج و گنگ میکرد. حس ترس منتقل میشد که اگه من الان توی اون عمارت بودم باید چیکار میکردم....
فضا سازی رو دوست داشتم. وایب عمارت محشر بود و  یه فضای دارک رو ایجاد میکرد. 
همه چی بیست بود بخاطر همین دلیلی جز پایانش برای کم کردن یک ستاره پیدا نکردم اما اونم کم نکردم.
پایانش منو شکه کرد و یه جورایی اولش فکر کردم مسخرس ولی بعدش به احساساتی که پشت این پایان مخفی شده فکر کردم و فهمیدم که نباید دیزی دارکر رو بخاطر پایانش سرزنش کنم...

      

        داستان درباره دختری به اسم الیزات(لیزی) که در 16 سالگی بر اثر تصاداف می میره و اتفاقات بعد از اون هست و کتاب یه دیدگاه جالب راجع به مرگ داره که از نظر من جالب و  بامزه بود.
کتاب متن روونی داره و موضوعش اول کتاب منو خیلی جذب کرد اما هرچی کتاب جلوتر رفت از جذابیتش برای من کم شد.
اون 2.5 امتیاز هم بخاطر بخش اول و موضوع اصلی داستان دادم.
اگه عزیزی رو از دست دادید یا مرگ براتون عجیب و ترسناکه موضوع این کتاب میتونه براتون جالب باشه.
      

        در مذمت تلاشی بیهوده
(با احترام به استاد محمود دولت آبادی و گنجینه آثار ایشان)
اولین بار است که کتابی کامل از دولت آبادی میخوانم؛ پیشتر پاره هایی از کلیدر خوانده ام و همین؛ اما همین آشنایی کوتاه با او هم کافیست برای من تا بدانم زمین بازیِ  دولت آبادی کجاست و حالا در رمان «طریق بسمل شدن» تا چه حد از زمین بازی خود فاصله گرفته است...
«طریق بسمل شدن» بیشتر از اینکه اثری منسجم و جامع باشد؛ تلاشی است برای پست مدرن نوشتن از نویسنده، که با شکستی عجیب رو به رو شده؛ تلاشی  که این را در ذهن منِ محمدرضا فریفته متبادر می‌کند که گویی این اثر در پاسخ به نقد گلشیری از کلیدر نگاشته شده.
نقدی مبنی بر فاصله داشتن کلیدر از یک رمان نو...
داستان اما به جای اینکه در مسیر رمان نو و یا پست مدرن قدم بردارد به ملک ویرانه شباهت دارد که هر لحظه یک شخصیت از داستان بر تخت پادشاهی آن مینشیند و شروع میکند به دیالوگ های طولانی و اغلب نامفید در پیشبرد روایت؛ اما کاش صرفا ایراد کار در اینجا بود؛ داستان اساسا یک طرح و plot مشخص ندارد. 
همین هم تبدیل به گردابی میکند این نوشته را که حتی خود دولت آبادی را هم به درونش میکشد و به همین دلیل ناگهان شخصیت ها در شرایطی حساس و نفس گیر که احتیاج به دیالوگ های موجز و قطاری برای ادامه روایت دارد؛ به یاد مرحوم مغفور داستایوفسکی دیالوگ های سه صفحه ای میگویند...
یکی از اصول اساسی یک قصه به معنای مدرن آن که «بیان» باشد عملا در داستان به سخره گرفته شده؛ به نحوی که تمامی شخصیت ها در طول داستان یک جور و با یک ادبیات حرف میزنند؛ از سرباز صفر ایرانی تا کاتب عراقی؛  همین هم به گنگ بودن شخصیت پردازی کمک میکند...
آن هم گنگ بودنی که به شخصه تا همین لحظه که یادداشت  را می‌نویسم نمیتوانم یک فهرست کامل از شخصیت های داستان ارائه بدهم؛ بس که در هم و شبیه به هم بودند...
گنگ بودن و به اصطلاح در خماری نگه داشتن مخاطب خوب است؛ اما نهایتاً در یک سوم ابتدایی اثر(نمونه عالی آن در هم‌نوایی شبانه ارکستر چوبها اثر رضا قاسمی) نه تا انتهای ماجرا...
اما جدا از این مباحث؛ بایستی اذعان کرد که با هیچ نگاهی نمیتوان از زبان فاخر و شاهکار محمود دولت آبادی گذشت؛ زبانی که به راحتی من را مجاب میکرد که بی توجه به بی ربطی دیالوگ ها و مصنوعی بودن شدید آنها؛ صفحه به صفحه پیش بروم؛ اما چه میتوان گفت که در عالم تشابه، این حٌسن به لباسی زردوز می‌مانست که به تن پیکری فاقد ستون فقرات و اسکلت بندی کرده باشند...
در نهایت اگر به دنبال سیر مطالعه آثار استاد دولت آبادی هستید؛ یقینا «طریق بسمل شدن» چیزی نیست که برای شروع به دنبال آن میگردید..
      

        و پایان ماجراجویی با پیپا فیتز آموبی ! 
راستش اگه بخوام به این جلد امتیاز بدم ، ۴ رو درنظر میگیرم ولی این امتیازی که دادم برای کل مجموعه ست .
واقعا اولین مجموعه ایه که آرزو میکنم کاش جلد هاش همچنان ادامه داشت و همچنان می تونستم با گروه پیپ و راوی ماجراجویی کنم . کتاب روون و خوبی بود ، قلم هالی جکسون رو بسیار دوست داشتم و خیلی از خوندن  کتاب لذت بردم .
و بریم سراغ این جلد : 
اگه بخوام کاملا صادق باشم یه حدس هایی درمورد قاتل زده بودم و وقتی که بخش اول تموم شد و قاتل مشخص شد ، یکم ناامید شدم . اما با شروع بخش دوم دوباره اون هیجان قبل رو بدست آوردم و حتی بخش دوم رو بیشتر از بخش اول دوست داشتم،  چون خلاقانه تر و هیجان انگیز تر بود . به نظرم نکته ی ماجرا هم همینه ، ژانر جنایی صرفا اینجوری نیست که قاتل کسی باشه که اصلا ربط آنچنانی ای به ماجرا نداشته و کاملا غیرقابل حدس  باشه. در اصل اتفاقاتی که قبل و بعد از گیر افتادن قاتل میفتن هستن که به داستان شکل میدن . 
در کل خوندن این مجموعه رو پیشنهاد میکنم  و از بهترین مجموعه هاییه که خوندم .

      

        و پایان ماجراجویی با پیپا فیتز آموبی ! 
راستش اگه بخوام به این جلد امتیاز بدم ، ۴ رو درنظر میگیرم ولی این امتیازی که دادم برای کل مجموعه ست .
واقعا اولین مجموعه ایه که آرزو میکنم کاش جلد هاش همچنان ادامه داشت و همچنان می تونستم با گروه پیپ و راوی ماجراجویی کنم . کتاب روون و خوبی بود ، قلم هالی جکسون رو بسیار دوست داشتم و خیلی از خوندن  کتاب لذت بردم .
و بریم سراغ این جلد : 
اگه بخوام کاملا صادق باشم یه حدس هایی درمورد قاتل زده بودم و وقتی که بخش اول تموم شد و قاتل مشخص شد ، یکم ناامید شدم . اما با شروع بخش دوم دوباره اون هیجان قبل رو بدست آوردم و حتی بخش دوم رو بیشتر از بخش اول دوست داشتم،  چون خلاقانه تر و هیجان انگیز تر بود . به نظرم نکته ی ماجرا هم همینه ، ژانر جنایی صرفا اینجوری نیست که قاتل کسی باشه که اصلا ربط آنچنانی ای به ماجرا نداشته و کاملا غیرقابل حدس  باشه. در اصل اتفاقاتی که قبل و بعد از گیر افتادن قاتل میفتن هستن که به داستان شکل میدن . 
در کل خوندن این مجموعه رو پیشنهاد میکنم  و از بهترین مجموعه هاییه که خوندم .

      

        کتاب جالبی بود!
اکثر راهکارهایی که ارائه داده مستند، ملموس و قابل اجراست اما با تعدادی‌شون هم موافق نبودم.

مثلا، صفحه ۱۱۶ یه تکنیکی رو نقل قول کرده که در اون گفته اگر فردی با شما رفتار مثبتی داشت، بگردید و ریشه‌ی اون رفتار رو به یکی از خصوصیات مثبت خودتون ربطش بدید! مشکلش اینجاست که اگر  نوع رفتار دیگران همیشه متاثر از ویژگی‌های درونی ما باشه، پس منطقا رفتار منفی دیگران هم یعنی یه‌جای کار ما می‌لنگه! در حالی که نوع رفتار دیگران با ما، می‌تونه متاثر از عوامل بیرونی زیادی باشه...

به هر حال کتاب نقاط مثبت زیادی داره و صرفا خواننده باید حواسش جمع باشه با دید انتقادی کتاب رو مطالعه کنه تا فریب این نوع تکنیک‌ها رو نخوره!

در کل از مطالعه‌ی کتاب راضی بودم و تاثیرش رو در خودم حس کردم.