یک کتاب، یک دیدگاه جدید
دیدگاهی متفاوت، نسبت به زندگی پس از مرگ
یک دیدگاه جذاب، بعد از مرگ، برای ما چه اتفاقی قراره بیوفته؟

به طور کلی، بنظر من کتاب خیلی خوب و کامل تونسته ایده ای که تو سر نویسنده بوده رو به مخاطب منتقل کنه
جای شک و شبهه کمی باقی گذاشته،
و راستش، یجورایی تونسته بود یخورده ترس از مرگ رو از فرد بگیره..

داستان راجب یک دختر بچه ۱۶ ساله هست، که تصادف میکنه و وارد دیگرستان میشه..
داستان یخورده چاشنی عاشقانه داره و بطور کلی، راجب ماجراجویی این دختر بچه هست، و قبول کردن اینکه حالا اون، زندگی روی زمین رو از دست داده..

        

          از یکجایی به بعد هر کلمه که میخواندم مطمئن تر میشدم که نویسنده هنگام نوشتن  در ذهنش دائم تکرار میکرده: 
"زیاد کشش نده زودتر منظورت رو بگو". ساده بود زیاد از حد ساده. درسته که کتاب با توصیفات زیاد خسته کننده و عذاب آور میشود ولی توصیفات این کتاب بیش از حد کم بود تا جایی که حس میشد می توان  آن را جذاب تر کرد اما انگار نه انگار... دقیقا در نقطه ای که میشد کتاب را به اوج خود رساند خیلی مختصر و نا مفهوم آن را جمع کرد. 
        

          - قبل از هر نقد و نظری؛ بنظرم جالب‌ترین بخش این کتاب موقع خوندنش این بود که با کارکتر اصلی دقیقا تو یه سن قرار داشتم و تقریبا دغدغه‌ها و عصبانیت لیز بخاطر مردن برام قابل درک بود.
- کتاب روایتگر دیدگاه متفاوتی از مسئله‌ی مرگ بود و جدای از اینکه یک ژانر فانتزی و مناسب نوجوان رو به خودش اختصاص داده؛ می‌تونه الهام بخش هر آدم دیگه‌ای توی هر سن دیگه‌ای باشه.
- کارکترهای دیگرستان به طرز عجیبی مهربون بودن و با خودشون و بقیه به صلح رسیده بودن؛ انگار اونجا تازه متوجه شده بودن که هیچ چیزی برای جدی گرفتن وجود نداره و باید جنگیدن برای هیچی رو تموم کرد.
- بنظر میومد لیز تا لحظات آخری که در دیگرستان مرده بود، نتونست مسئله‌ی مردنشو بپذیره. مدام مرگ بقیه رو با "اون پیر بود" یا "اون بیماری داشت" توجیه می‌کرد و فکر می‌کرد حق داشت بیشتر زندگی کنه چون یه نوجوونِ سالم بود. دیدگاه دلگرم کننده‌ایه اما حقیقت اینه که هیچ تضمینی در این باره وجود نداره. همونجا که توی کتاب می‌گه: "زندگی با ساعت و دقیقه سنجیده نمی‌شه. مسئله کیفیتشه، نه طول زندگی."
- مرگ قطعی‌ترین اتفاقیه که توی زندگی پذیرفتیمش، هیچکس با هیچ سن و زندگی و شرایطی از این قاعده مستثنا نیست. مسئله کِی و چطوری مردن نیست، مسئله چطوری زندگی کردنه.

        

          دوستش داشتم.برای شناختن یک کتاب باید تا آخرش خواند. دیگرستان واقعا تمام شد؟ واقعا هیچ چیز همیشگی نیست ولی خب آدما دیر یا زود از همه چیز خسته میشن پس شاید این یه نعمت باشه دیگرستان کتاب فوق العاده ای بود. لیزی در ظاهر پانزده سال عمر کرد ولی در واقع زندگی هیچ وقت به پایان نمیرسه. مهم نیست چند سالت باشه. مهم نیست کجا باشی. مهم اینکه چجوری زندگی میکنی... از جملات تکراری بدم میاد ولی خب واقعا همینه. این کتاب نمیخواست خواننده رو از مرگ بترساند بلکه میخواست به ما یاد بده که قدر فرصتامون رو بدونیم بدون ترس از تمام شدن وقتمان زندگی کنیم. به تفسیر دیگه میشه گفت به جای اینکه هر روز رو جوری زندگی کنی که انگار روز اخره فقط قدر لحظاتت رو بدون. درد و غم توی مسیر زندگی هممون هست. برای هیچ کدام فرقی ندارد. فقط مهم اینکه با وجود این درد ها یا شاید یه موقع هایی حتی با یه دلیل کوچیک به زندگی ادامه بدیم. شاد باشیم. تا اونجایی که میتونیم بخندیم. در کنار کسایی که دوستشون داریم به معنای واقعی فقط زندگی کنیم. لازم نیست کار خاصی انجام بدیم یا جای خاصی بریم.فقط قدر لحظاتمان رو تا اونجایی که مـیتوانیـم بدونیم. 
        

          دوسش داشتم. یه جورایی دیدگاه جدید و جالبی بود و متن روونی داشت و از خوندنش خسته نمیشدی. در کل کتاب قشنگی بود و پیشنهاد میکنم بخونید
        

          اوایلش روند کندی داشت و شخصیتش رو مخ بود ولی اخراش دیگه بیش از حد به دلم نشست، کاش همچین دنیای واقعا وجود داشته باشه:))