«نوار ضبط شده مربوط به تسخیر یک زن به نام مری در سال ۱۹۷۲» یک صلیب روی میز پشت سر واسطه گذاشتیم. او در حالت بیهوشی و چشمانش کاملاً بسته بود. سپس به روح دستور دادیم که صحبت کند، و این بار یک حرف کاملا متفاوت شنیدیم. دستگاه ضبط صوت را روشن می‌کند. صدا: من نمی‌خوام اینجا باشم! اد وارن:پس چرا به اینجا آمدی؟ ص:من تحت فرمان قدرتم! ا.و:خودت رو برای‌ من توصیف کن. ص:نه. (سپس صلیب سر جایش گذاشته شد و صدای جیغ دردناک روح تسخیر کننده بلند می‌شود.) ا.و:خودت رو برای من توصیف کن! ص: باید در مورد ظاهرم واقعیت را بگویم. من شریر و زشت هستم. من غیر انسانی‌ام. من کینه جو هستم. من یک صورت وحشتناک دارم و بدنم پر از موهای زشت است. چشمانم گود هستند. سر تا پای من سیاه است. بدنم سوخته شده. سرم مو در می‌آورد. ناخن‌هایم بلند هستند و پاهایم پنجه دارند. من یک دم دارم. من یک نیزه به دست دارم. دیگر چه می‌خواهید بدانید؟ ا.و:نام تو چیست؟ ص:(با صدای بلند)من رسیسیلوبوس هستم!من رسیسیلوبوس هستم!

(اون مرده.) بیل از دستم می‌افتد و روی زمین صدا میدهد. (کابوس بالاخره تموم شد.) (هنوز نه) نگاهش میکنم.(منظورت چیه؟) (هنوز باید جسدش رو دفن کنیم.)

مغزت بهترین سلاحته.

«صبح تا شب که هی نمیشه الکل بخوری بخوری بخوری.» « چرا نخورم؟ مگه چشه؟ بی باده گلرنگ نمی‌باید زیست. میدونی ، خیلی سال پیش یه ایرانیه بوده... اصلا ولش کن. میگه: می خور که به زیر گل بسی خواهی خفت ، بی مونس و بی‌رفیق و جفت ، زنهار به کس نگو تو این راز نهفت: هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت... حالا فهمیدی چرا؟»

همیشه باید بجنگی ، مخصوصاً اگه فکر می‌کنی قراره ببازی. اتفاقاً همون موقع‌ست که باید سخت‌تر از همیشه بجنگی.