« حواستون باشه. تقریباً همه قاتل‌های زنجیره‌ای روان آزار هستن؛ اما همه روان آزارها قاتل زنجیره‌ای نمی‌شن.»

به کورمال کورمال گشتنم ادامه می‌دهم و متوجه می‌شوم که چیزهای بیشتری در این کنج است. آنها همان حس و جنس مشابه را دارند گوشه‌های تیز یا گرد دارند و یا بیشتر باریک و بلندند. بعد چیزی را لمس می‌کنم که حس متفاوتی دارد. گرد است، کم و بیش به اندازه یک خربزه است؛ اما کروی نیست. انگشتانم به دور انحنایش می‌چرخند و سوراخ‌های بزرگی را حس می‌کنم. نفسم بند می‌آید و متوجه می‌شوم چه چیزی را لمس می‌کنم. جمجمه است. نمی‌توانم دست از جیغ کشیدن بردارم، حتی اگر کسی صدایم را نشنود.

کاش یه زن داشتم تا بتونم بندازمش ته یه گودال. دوست دارم بیینم چه اتفاقی براش می‌افته.اگه توی یه گودال بندازمش و بهش غذا ندم،چه اتفاقی براش می‌افته؟اگه همسرم باشه،هرکاری دوست دارم می‌تونم باهاش بکنم و هیچ‌کسی هم دنبالش نمی‌گرده.

من می‌خواهم به دانشکده خوبی بروم... این اولویتم است. چطور می‌توانم کل آینده‌ام را به خاطر پسری به خطر بیندازم؟ این کار نهایت ضعف است.

(دیگه کسی نباید بمیره.) سرش را خم میکند و میگوید:(حتی اگه سزاوارش باشن؟) تام بعد از مکثی میگوید:(خب معلومه که این فرق داره.)