« فقط از سر مهربانی بی رحم باشم »

کلماتی وجود دارند که روی جهان سرپوش میگذارند.

از هولناکی این کتاب همین بس که متن زیر یک بخش لطیف و احساسی بحساب میاد!!!! «« بدن پسرش را از تابوت بیرون آوردند و در تابوتی شفاف گذاشتند. او و سسیلیا ناچار شدند سوزانده شدن پسرشان در کوره را تماشا کنند. سسیلیا از حال رفته....»»

آرزو می کند کاش میتوانست به خودش داروی بی حسی بزند و بدون حس کردن چیزی زندگی کند . خودکار عمل کند، مشاهده کند، نفس بکشد و چیز دیگری در کار نباشد . همه چیز را ببیند ، بفهمد و حرف نزند. اما خاطرات سر جای شان هستند و با او می مانند .

«اگه بتونی فقط چند لحظه پرنده باشی، سقوط کردن دیگه مهم نیست.»

نفرت به آدم توانایی ادامه راه را می‌بخشد؛ ساختاری شکننده را حفظ می‌کند، تاروپودها را به هم می‌بافد، طوری که خلا بر همه چیز مستولی نشود‌‌.

جز اندوه چیز دیگری برایش باقی نمانده است.

ذره ذره می جوند مغزم را می نوشند عصاره قلبم را و برایم قصه شب می گویند...

کلماتی وحود دارند که روی جهان سرپوش می‌گذارند. کلماتی وجود دارند که مناسب و تمیزند. قانونی‌اند.

«مرگ دور و برم رو گرفته، تمام روز ، تمام ساعت روز با منه.»

سکوتی حکم فرما شده که کسی نمیشنود،اما وجود دارد.

"حالت چطوره؟" بی مصرف ترین عبارت دو کلمه ای در دنیای ارتباطات. هیچکدام از کسانی که این را میپرسند نمیخواهند جوابش را بدانند و هیچکدام از کسانی که جوابش را میدهند حقیقت را نمیگویند..