از اون کتابهایی بود که غافلگیرم کرد 
جذاب بود 
        

          جزو بهترین جنایی های زندگیم بود با اینکه یکم ایراداتی داشت
        

          به قدری جذاب بود تا آخر داستان اصلا نتونستم پیش بینی کنم واقعا انتهای داستان سوپرایز میکنه رمانی که سه چهار شبه می خونید چون کشش داره و متن ساده ای داره
        

          عالی بودد
بهترین اثر آلیس فینی:) 
        

          خیلی کتابش از نظر من قشنگ بود و پایان غیر منتظره‌ای داشت
        

          +++باید بگم که هیچ کلمه ای نمیتونه احساس منو به این کتاب توصیف کنه🤌🏻😭✨
        

          پایانش خیلی اعصاب خوردی داشت
        

          **قصد توهین به سلیقه هیچکس رو ندارم**

ولی من دوستش نداشتم واقعا
پرش های زمانی‌ش بیشتر مواقع غیر ضروری و خسته کننده بود. وسط داستان یه دفعه خاطره ۵،۶ سالگیش یادش میومد
پایان داستانم غیرمنطقی و بیشتر تخیلی بود به نظرم.
به هرحال هرکی یه سلیقه ای داره ولی نظر من اینه که کتابای جنایی خیلی بهتری برای خوندن هست.
        

          پایان غیرمنتظره و با  تخیلی  زیادی داشت نسخه ضعیف و ماورایی شاهکار آگاتا کریستی بود واقعا تا به حال کتاب جنایی به این مسخرگی نخونده بودم (ارزش خوندن نداره)
        

          با اختلاف میتونم بگم یکی از بهترین کتابای زندگی‌م بود 😭😭
همین پنچ - شیش دقیقه ی پیش تمومش کردم و الان باورم نمیشه *
خب، دیزی دارکرو به کسایی که به کتابای دارک و مرموز علاقه دارن شدیدا پیشنهاد میکنم و مطمئنم از خوندنش لذت میبرن.
< خودم که توی بعضی از قسمتای کتاب تپش قلب میگرفتم از شدت استرس و هیجان 😂🎀 >
و اینکه اگه راجب این کتاب شنیدین که آخرش مشخص نیست و پایان بازی داره و این حرفا باید بگم اصلا اینطور نیست و خیلی‌ام پایانش انگیزشی و قشنگه..
خلاصه که دیزی دارکر خیلی دوسداشتنی بود برام : ‌)))) 💘 
        

          من خیلییی انتظارم زیاد بود از این کتاب و وقتی خوندمش همه ی تصورمو خراب کرد
خیلی خیلی کلیشه ای بود و به جای ژانر جنایی باید ژانرش میشد تخیلی-معمایی
بنظرم اونقد که میگفتن قوی نبود و حتی یجاهاییش کند و حوصله سر بر میشد و و فقط جاهایی که قتل اتفاق میفتاد خوب بود
در کل حتی نصف انتظار من نبود و واقعا ناامیدم  کرد
        

          این کتاب، جزو معدود کتاب های مشهوری بود که خوندم و ارزش ترند شدن رو داشته..
اصلااا این کتاب رو با خدمتکار مقایسه نکنین؛ چون جذابیت این کتاب واقعا قابل مقایسه نیست^^
برای کسایی که کتاب رو نخوندن،بقیه یادداشت، احتمال اسپویل داره:
وقتی که راوی یه کتاب جنایی_معمایی مثل این کتاب، شخصیت اصلی باشه، هی وسوسه ت می کنه که به خوندن کتاب ادامه بدی و با دلایل مختلف، قاتل رو حدس بزنی و برای خودت توجیه ش کنی.خلاصه که خیلی جذاب‌ترش می کنه.
اوایل کتاب، خیلی معمولی شروع شد.بنظر میومد یه دختر، تو یه کتاب رئال، می خواد از بدبختی هاش و زندگی ش بگه اما اینطور نبود.
تو روزی که کتاب رو  شروع کردم، اصلا زمین نذاشتمش و تو حدودا ۳ ساعت تمومش کردم.
موقع خوندن، مغزم درگیر این بود که:" کی مادربزرگ رو کشته؟"
اوایل به کانر و نانسی مشکوک بودم.هردوتاشون جزو اون افرادی بودن که پتانسیل قاتل بودن رو دارن و همچنین دلایل محکمی برای این کار داشتن( نانسی) و یا زیادی راجب همه چی نظر می دادن( کانر)
اما بعدتر به قاتل قشنگمون، تریکسی هم مشکوک شدم.بچه ها می تونن بیشتر از بزرگترا آب زیرکاه باشن.
کم کم،با خوندن بیشتر، شکاکیتم نسبت به نانسی کم شد.بئاتریس و نانسی، بیشتر از اینکه عروس و مادرشوهر باشن، دوست بودن.
و اگه منطقی فکر کنیم، یه بچه واقعا نمیتونه چندین نفر رو تنهایی بکشه.
پس روی کانر تمرکز کردم؛ اما بعدش گیج شدم.تنها راه ممکن اینکه کانر قاتل باشه، این بود که با مادربزرگ هماهنگ کرده باشن و مادربزرگ، خودش نمرده باشه..
بعد مرگ کانر، گزینه م موند همون خود مادربزرگT^T
اما شرط می بندم هیچکدوممون فکر نمی کردیم تریکسی و بئاتریس اینقدررر باهم صمیمی باشن و دست به قتل بزنن.
آخرش خیلی غیرمنتظره بود( هم فهمیدن اینکه قاتل کی بوده و هم اینکه دیزی واقعا زنده نیست) ولی بازم یه چیزی رو نمی تونم درک کنم.
حتی اگه بقیه هم یه کار اشتباهی رو کرده باشن و دیزی رو کشته باشن، بازم کشتن اونا کار درستی نبود و دیزی رو برنگردوند، درسته؟ یه انتقام بی نتیجه.
اما نانسی و شوهر سابق بدبختش چرا کشته شدن؟
یعنی بئاتریس واقعا اونقدر کینه داشت که بچه خودشو بکشه؟
اینجاهاش یکم گنگ بود و بنظر میومد آخرای کتاب نویسنده کم آورده و همه مکالمه ها رو خیلی سریع پیش می برد.
این نیم ستاره برای این دلیل بود.
        

          خب این اولین کتاب جنایی بود که خوندم پس در واقع طبیعیه که به نظرم خیلی خفن بوده باشه و مخالف کل نظر های منفی باشم،‌ چون درسته که پایان یکم ماوراءالطبیعه بود اما حتی اگر اون رو در نظر نگیریم در پایان برای همه ی اتفاقات یک توضیح منطقی وجود داشت و به نظرم پایان کتاب کاملا متناسب بود و میتونم بگم اوج داستان صد صفحه آخر بود که من موقع تموم کردنش نیاز داشتم چند دقیقه به یه جا زل بزنم تا درک کنم چی شده.
قبول دارم که یکم توصیفات اضافی داشت ولی من اونقدر که فقط ویژگی های خوبش رو میدیدم اون اصلا به چشمم نمی‌امد.
خلاصه که به نظر من کتاب فوق العاده نبود اما توی ژانر خودش خیلی خوب بود و من ازش خیلی خوشم اومد، به نظرم‌ ارزش یکبار خوندن رو داره و امیدوارم شما هم حین خوندنش هیجان داستان رو مثل من تجربه کنید...🙃
        

          به نظر من  مقداری ارتباط گرفتن باهاش سخت بود ولی از وقتی که باهاش ارتباط گرفتم و تونستم درکش کنم خیلی خوب بود، اون شعر کودکانه که ترسناک بود یکی یکی اتفاق افتادن همه چیز، یه رازی که مربوط به گذشته بود و همه ی اینا آدم رو وادار میکرد ادامه بده تا بفهمه واقعا چه خبر شده و  به خودمون که نمیشه دروغ بگیم، پایانش رو واقعا نتونستم حدس بزنم و این کتاب رو برام دلنشین تر کرد :) 
        

          فوق‌العاده است☆☆
        

          واقعا کتاب قوی و شوکه کننده ای بود و  تا آخر داستان نمیشه قاتل رو پیدا کرد و همش حدسم سر هر  فصل عوض میشد 
شخصیت پردازی و فضا سازی عالی بود و  آدمو با خودش همراه می‌کرد 
        

          "اگه نتونی راه برگشتت رو به خوشحالی پیدا کنی،
راه رسیدنت رو به جایی پیدا کن که اونجا کمتر غمگین باشی."
        

          اولین کتاب معمایی بود که میخوندم و میتونم بگم فوق‌العاده بود.اگه اولین باره که میخواید کتاب معمایی بخونید خیلی پیشنهادش میکنم.