قلبم مچاله شد. به گمونم این سوال تا ابد قراره مثل یه خوره ذهنم رو بخوره:
چگونه خواهم توانست از این لابیرنت بیرون روم!؟

      

        نمیدونم چی بگم. این کتاب احتمالا تا ابد یه گوشه ای از قلبم جا خواهد داشت. جوری با شخصیت ها و فضای داستان جور شده بودم که از ته قلبم ارزو میکردم کاش هیچوقت این کتاب تموم نمیشد. حس میکنم هنوز واسه کنار گذاشتنش اماده نیستم:)
من تو این کتاب زندگی کردم، با ناراحتی های نگار بغض کردم، با خوشحالیش ذوق کردم و لبخند کل صورتمو پوشوند! کاش میشد بپرم توی کتاب و کنار مانی و نگار روی نیمکت شب بشینم:))
از این به بعد هرکی رو که ببینم این کتاب رو بهش پیشنهاد میکنم، چون هرکسی حداقل کم کمش باید یه بار با شخصیت های این کتاب دوست شه:)
      

        به شخصه میتونم بگم این کتاب یکجورهایی فوق العاده بود! داستان کشش فوق العاده ای داشت و تو هر صفحه تورو شگفت  زده میکرد. داستان یه خورده برای من گیج کننده اما قابل درک بود. از یه جایی به بعد نمیتونستم کنار بزارمش و یک نفس خوندمش تا ته..اخرش رو هنوز کامل نفهمیدم چیشده ولی مطمئنم پایان فوق العاده و غیرقابل باور داشت. یعنی اصلا کی فکرشو میکرد اخرش همچین چیزی بشه؟ 
پیشنهاد میشه حداقل یک بار وقت بزارید و بخونیدش.
      

        نمیدونم در وصف این کتاب چی بگم، صد صفحه ی اول رو حتی یادم نمیاد چه اتفاقایی افتاد. اما صد و هشتاد صفحه ی اخر میشه گفت خدا بود. با داستان و قلم نویسنده کاری ندارم چون همه میدونیم که چیزی جز یه شاهکار نیست. 
مشکل ترجمه بود. بعضی جمله ها اینجوری بود که گاهی فکر میکردم چندتا جمله رو جا انداختن و یا حذف کردن و یه جورایی فهمیدن منظور جمله کار حضرت فیل بود. بعضی جاها هم آدام رو آدم نوشته بود! 
بعضی کلمات هم یه سری حروف جا افتاده بودند. مثلا وارنر رو نوشته بود ( ورانر ) یا ( وانر )، همچین چیزهایی از نشر مجازی بعید بود.
      

        این کتاب تا ابد جز قشنگ ترین ها میمونه.. تو نمیتونی هرگز از دست کششی که تورو به سمت اتفاقات و صفحه های بعدی میکشونه، فرار کنی. تنها مشکلش این بود که بعضی از اخبار رو خیلی یهویی به گوش خواننده میرسوند. 
بنظرم همه ی ماها به یک شخصی مثل فلیکس نیاز داریم.
دختری با هزاران زخم از اون کتاباییه که هایلایتر باید حین خوندن هر کلمه دستتون باشه و حتی نمیتونید درش رو ببندید، چون توی صفحه ی بعدی دوباره بهش نیاز پیدا میکنید!!
پیشنهاد میکنم بخونید.
و در اخر امیدوارم دیگر هیچ دختری در جهانِ هستی دچار این مشکلات نشه و حتی اگرم شد، جرعت خودش بودن رو داشته باشه. هرادمی با زخم هایش زیباست و در این شکی نیست. سعی نکنید زخم های خودتون رو پنهان کنید، چون اونها هم بخشی از شخصیت شمارو تشکیل دادند..
      

        داستان اول کتاب به شدت من رو غمگین کرد و ساعت ها بعد از خوندنش به دیوار خیره شده بودم، اما بقیه داستان ها روند کندی داشت و  من رو جذب نکرد و به زور به پایان رسوندمش.. بنظرم اون صفحه هایی که الکی چندین صفحه برای توصیف  چیزها وقت گذاشتن زیاده روی بود.. میتونست بهتر باشه.
      

        اخرش احساس ازادی میکردم، حس و حال خوبش به منم منتقل شد:)
پیشنهاد میشه بخونید!!
      

        اوایلش روند کندی داشت و شخصیتش رو مخ بود ولی اخراش دیگه بیش از حد به دلم نشست، کاش همچین دنیای واقعا وجود داشته باشه:))
      

        خوب بود ولی کاش اخرش اینشکلی نمیشد..
و باید گفت تقریبا ترجمه ی مزخرفی داشت.
      

        به درخت های خشک پیاده رو خیره شد : برف شاخه هارا خم کرده بود و در بارش بعد حتما می شکستشان. آدم ها هم مثل درخت ها بودند. یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی اش تا بهار دیگه حس میشد. بدیش این بود که آدم ها فقط یک بار میمردند. و همین یک بار چه فاجعه ی دردناکی بود...
      

        اونجوری نبود که فکرش رو میکردم اما فوق العاده بود.
      

        _شروع به گریه کردم، چنان بغضی از گلویم بیرون می ریخت که انگار  هیچ وقت قرار نبود تمام شود.

_دوباره لبخند زدی؛ اما این لبخند، لبخند دلبرانه ای نبود. این بار لبخندت کوچکتر و غم انگیز تر بود.


فضاسازی عالی،  دادن اطلاعات کافی از محیط اطراف ، بیان ویژگی های ظاهری افراد، بیان احساسات و افکار به وضوح، ایجاد توانایی درک عواطف شخصیت ها در خواننده ، داشتن پایان تقریبا نامشخص و غمگین. توانایی ارتباط گرفتن با شخصیت ها و همزادپنداری با انها. قشنگ ( در واقع فوق العاده) بود :)!