گاهی اوقات هیچ کاری نکردن خودش می تونه یک کار باشه، اما خب با سرعت کمتر.چارلی،خیلی مهمه که انسان گاهی اوقات فقط حضور داشته باشه.                           صفحه ی ۳۶۰
        

          داستان دردناکی داره
اینکه فصل ها کوتاهه و جملات کوتاهه رو دوست ندارم بهم حس خوبی نمیده 
        

          اونقدری که تو فضای مجازی تبلیغ کردن قشنگ نبود ازش انتظار های بالا تری داشتم 
اما خوب بود
        

          اگه میخواین از شدت افسردگی و غم و غصه بمیرید پیشنهاد میکنم بخونیدش
        

          این کتاب تا ابد جز قشنگ ترین ها میمونه.. تو نمیتونی هرگز از دست کششی که تورو به سمت اتفاقات و صفحه های بعدی میکشونه، فرار کنی. تنها مشکلش این بود که بعضی از اخبار رو خیلی یهویی به گوش خواننده میرسوند. 
بنظرم همه ی ماها به یک شخصی مثل فلیکس نیاز داریم.
دختری با هزاران زخم از اون کتاباییه که هایلایتر باید حین خوندن هر کلمه دستتون باشه و حتی نمیتونید درش رو ببندید، چون توی صفحه ی بعدی دوباره بهش نیاز پیدا میکنید!!
پیشنهاد میکنم بخونید.
و در اخر امیدوارم دیگر هیچ دختری در جهانِ هستی دچار این مشکلات نشه و حتی اگرم شد، جرعت خودش بودن رو داشته باشه. هرادمی با زخم هایش زیباست و در این شکی نیست. سعی نکنید زخم های خودتون رو پنهان کنید، چون اونها هم بخشی از شخصیت شمارو تشکیل دادند..
        

          -چرا اینقدر با من مهربون هستی؟ تو که اصلا من رو نمیشناسی
+چون تنها چیزی که در نهایت در این دنیا باقی میمونه مهربانیه شارلوت. ما باید باهم مهربون باشیم وگرنه نمیتونیم خودمون رو تحمل کنیم....
        

          نمیدونم چی بگم در وصفش ؟
آخرش حالم رو  خیلی خوب کرد و واقعا نویسنده قلم خیلی خوبی داشت.
        

          من خودم به شخصه بعد از هر فصل نیاز داشتم یه نفس عمیق بکشم،خیلی دقیق وضعیت شخصیت اصلی توصیف میشه و کاری می‌کنه که فکر کنی همه اونا رو خودت تجربه کردی:)
        

          با اینکه خیلی دیر تمومش کردم ولی خب التیام یافتن و درد و زخم رو خیلی زیبا توصیف کرده بود و پایان خوبی داشت و تونستم ارتباط بگیرم جوری که انگار شارلوت رو درک میکردم. 
در کل پیشنهاد میکنم. 
        

          از اون کتابا بود که نمیتونستی بزاریش زمین. و واقعا نویسنده _یا همون روانشناس_ تلاشی نداشت که شخصیت هارو بی نقص و کلیشه ای جلوه بده و این باعث می‌شد خواننده به خودش حس قضاوت شده نداشته باشه. 
کتابی بود که واقعا تصمیمات سخت رو برای افراد آسیب دیده نشون میداد و اینجوری بود که:" اشکال نداره، اشکالی نداره!" از اون داستان های درام پر از بدبختی یا از اون هایی که پایان گل و بلبل دارن نبود و در اصل کتاب خاکستری بود و باعث می‌شود بفهمی زندگی مطلقا خوب یا بد نیست.
عالی بوددددد یکی از بهترین کتاب های عمرم بود 
        

          واقعا یکی از بهترین کتاب های بود که در ژانر درام خوندم
        

          طی تقریباً دو ماهی که این کتاب رو می‌خوندم، هر لحظه‌ش برام پر از صحنه های سنگین بود، داستانِ کتاب خیلی خام و بی‌پرده بود و دقیقا میتونم کسایی که از این‌کتاب خوششون نمیاد رو درک کنم!! بعضی از قسمتای کتاب اونقدر دردناک و عمیق بود که مجبور شدم حدودِ یه ماه کتاب رو زمین بزارم تا تاثیری که روم‌ گذاشته بود از بین بره و دوباره شروع کنم به خوندنش. 

احساسات شخصیت اصلی، چارلی انقدر واقعی بود که انگار خودم اون لحظات رو دارم زندگی می‌کنم، توی اوایل کتاب فقط دلم میخواست که چارلی رو  بغل کنم و بهش بگم که تو قوی‌تر از اون چیزی‌ هستی که فکر‌ میکنی و من واقعا بهت افتخار میکنم!
دیدن روند تغییر و رشد چارلی واقعاً یکی از دلایلی بود که باعث شد ادامه ی کتابو بخونم؛‌چارلی آدمی بود که بعد از همه ی سختی و ضربه هایی که خورده هنوز خودشو نباخته و هنوز شکست نخورده، یکی از دوست داشنتی ترین شخصیت های کتاب ابی بود؛ شجاع، مهربون و دلسوز با شخصیت پردازی قوی خانومِ گلاسکو.

نکته‌ای که که خیلی اذیتم می کرد، بعضی قسمت‌های داستان بود که سرعت روایت رو پایین می آورد...هرچند که درک میکنم که خانومِ گلاسکو میخواست به جزئیات زیادی بپزداره...
داستان کتاب برام خیلی دردناک و سنگین بود و  بعضی از جاهای کتاب واقعاً اذیتم کرد، بخاطر همین فکر نمی‌کنم که بخوام دوباره بخونمش:)
        

          اگه شما از این کتاب خوشتون نیومده دلیلی بر محتوا و راکد بودن داستان نیست
این کتاب واقعا عالی بود 
 یه کمک برای کسایی که افسردگی دارند و از درون به پوچی رسیدند.
        

          وقتی میخواستم شروعش کنم همه بهم قول یه کتابی رو دادن که گریه کنم سرش.... ولی هیچیییی. واقعا غمگین نبود فقط باعث شد خوشحال بشم که تو ایران زندگی میکنم... 🙂✨
        

          داستان خوبی بود.
وسط هاش دیگه علاقه ای به ادامه دادنش نداشتم اما خوب شد تا آخر خوندم چون پایان بندی خوب و قشنگی داشت و مفاهیم خوبی هم در دل داستان بود که می شد ازشون درس گرفت.

        

          خانومِ گلاسکو با قلمشون به خوبی قدرت مهربونی و تاثیر آدمای اطراف رو در زندگی به ما نشون دادن.
به قول چارلی دیویس"تا جایی که میتونید،مطلقا مثل فرشته ها زندگی کنید."
        

          شانزدهمین کتاب تابستون!
باید بگم که انتظار خیلی خیلی بالاتری از این کتاب داشتم...
خصوصا بعد از اشنا شدن چارلی با وست و اتفاقاتی که باهاش گذروند، اون موقع واقعا نظرم نهایتا روی یک‌یا دو ستاره بود.‌ ولی با توجه به حدود ۸۰ صفحه پایانی، نظرم عوض شد.
پایان بندیه این کتاب بود که باعث شد ازش نسبتا خوشم بیاد.
علاوه بر‌این ها من فضاسازی رو دوست نداشتم.‌خیلی اوقات نمیتونستم خوب تصور کنم و اطلاعات کافی از شخصیت ها نداشتم. چرا نویسنده اطلاعات میداد، زیاد هم بودن اما بازهم فضاسازیش خوب نبود
و در آخر، کاری که باعث میشه تسلی پیدا کنید و پیدا کنید. چارلی دیویس با نقاشی این کار و میکرد و لوئیزا با نوشتن
شما چطور؟ با چه کاری تسلی پیدا میکیند؟

        

          کتاب زیباییه، بنظر من به این شاهکار بی توجهی شده و میتونست جای هزار تا شاهکار بی ارزش رو بگیره، خیلی زیبا بود مخصوصا اینکه راجب دختران زخم خورده بود خیلی منو جذب کتاب کرد 
        

          اول از همه بهتون توصیه میکنم اگر روحیه حساسی دارید این کتاب رو نخونید چون تجـ.اوز، مواد، نوشیدنی های الکلی، خود.کشی، بیماری های روانی، افسردگی، رابطه هایی کثیف بین دختر و پسر، مر.گ، خود آزاری و آسیب رسوندن به خود توی این کتاب زیاد هستش. 
و نظرم درباره این کتاب؛ راستش خیلی طول کشید تا تمومش کنم چون بعضی جاها واقعا نمیخواستم ببینم ادامه چی میشه و چه بلایی سر شخصیت های کتاب میاد و خب دور از انتظار هم نبود چون کتاب درباره دختری هفده ساله که پدرش مرده و مادرش میشه گفت ولش کرده و توی خیابون زندگی میکرده که بخاطر یکسری اتفاقات به یک تیمارستان؟ میفرستن، جایی پر از دختر های آسیب دیده و رنج کشیده. من درکل خیلی از این کتاب خوشم نیومد  چون انتظار بالاتری ازش داشتم با توجه به چیز هایی که توی فضای مجازی دیده بودم ولی حداقل باعث شد تا قدر پدر و مادرم، خانوادم، زندگیم و امنیتی که دارم رو بدونم و شکرگزارش باشم. باز هم با خودتونه ولی بنظرم ارزش خوندنش رو نداشت و فقط ناراحتم کرد. 
        

          کتاب بدی نبود  یعنی ازش بدم نیومد و بعضی جاهاش رو واقعا دوست داشتم اما در کل کتابی نبود که من بخونم
اینکه دوباره میخونم یا نه احتمالا اگه بخوام دوباره بخونمش چند سال دیگه است