نیازی نیست نگران این مسخره باشیم؛ کسی نمی تواند در زمان سفر کند. تا بوده زمان سوار بر انسان ها بوده است. در مشت زمان اسیر بوده ایم و ارابه رانش بر سر و سرنوشت آحاد بشر رانده است. در این میان ما آدم ها قادر به تخیلیم؛ تخیل انسان تنها چیزی ست که بر زمان سوار خواهد شد، میتواند برود به گذشته و با خودش گردن آویزژ زیبا از ملکه ی ساسانی بر گیرد و به روزگار اینک بیاورد و از اینک ما هم در گذرد؛ برود به آینده. تخیل میتواند بر همه چیز سوار شود، بر زمان و مکان.

اون طوری که آدم ها می گن نیست. وقتی اون مرد، یک تکه از وجود من رو با خودش نبرد، بلکه یک تکه از وجود خودش رو گذاشت.

کاغذ قلب من است. خودکار ها رگ های من هستند واژگانی که دزدیدم را باز می گردانند، همچون خون تا صحنه ای را به تصویر بکشم

آدم ها بخشی از وجود تو یعنی ظاهرت را می بینند اما یک وجه درونی هم داری و از ان هم نهفته تر یک وجه آسیب دیده در وجود ماست؛ موجودی برهنه و خاموش که به نور عادت نداره.

شارلوت باید خیلی تلاش کنی تا از عادت های قدیمی ات جلو بزنی. بازگشت به عادت های قدیمی خیلی راحته، حتی زمانی که میدونیم باعث درد و رنج ما می شن