یادداشت زهرا فنایی

        از یکجایی به بعد هر کلمه که میخواندم مطمئن تر میشدم که نویسنده هنگام نوشتن  در ذهنش دائم تکرار میکرده: 
"زیاد کشش نده زودتر منظورت رو بگو". ساده بود زیاد از حد ساده. درسته که کتاب با توصیفات زیاد خسته کننده و عذاب آور میشود ولی توصیفات این کتاب بیش از حد کم بود تا جایی که حس میشد می توان  آن را جذاب تر کرد اما انگار نه انگار... دقیقا در نقطه ای که میشد کتاب را به اوج خود رساند خیلی مختصر و نا مفهوم آن را جمع کرد.