موضوع کتاب و پایانش برام‌خیلی جذاب بود و واقعا دوسش داشتم تجربه لذت بخشی بود برام خوندن این کتاب.
هرچقدر خود دوریان گری شخصیت تو مخی داشت برام بجاش شخصیت هنری رو‌خیلی دوست داشتم و هر جمله ای که میگفت رو من چندبار میخوندم . 
از بین تمام حرفایی که به دوریان زد این یک جملش رو واقعا دوست داشتم :« خوب بودن یعنی هماهنگ بودن با خود.ناسازی با خود یعنی هماهنگی اجباری با دیگران.اما زندگی خود انسانه که مهم ترین چیزه.»
      

        همیشه دوست داشتم شاهنامه فردوسی رو بخونم وقتی این مجموعه رو دیدم واقعا خوشحال شدم برای من بسیار دلنشین بود و لذت بردم 
و بیت های  مورد علاقم از این جلد:
به جایی که تنگ اندر آمد سخن                          پناهت به جز پاک یزدان مکن
(چون در تنگنایی گرفتار شدی،پناهی جز خدا نیست)
به یزدان چنین گفت کای دادگر                          تو دادی  مرا دانش  و زور و فر
(این جا رستم داره میگه که هرچی هوش و زور و دانش و توانایی داره از خداست و فردوسی میخواد بگه وقتی پیروزی یا موقعیتی بدست میاد نباید گرفتار غرور شویم)
خیلی دوست داشتمش چقدر خوشحالم از اینکه با این کتاب خیی راحت با فردوسی و اشعارش ارتباط برقرار کردم
      

        ایده کتاب برام جالب بود، ۴۲ روز حبس اجباری در قالب سفر به دور اتاقم
وقتی ادم با خیال خودش تنها میشه، دیگه تنها نیست و دنیایی رو همراهش داره
سبک نوشتاری نویسنده، پرش های ذهنیش و از این شاخه به اون شاخه پریدنش برام جالب بود.
البته یه جاهایی هم از توصیفاتش سر در نمیاوردم اما در کل کتابی ساده و روان و صمیمی هست.
      

        چیزی که تو این کتاب خیلی دوست داشتم شخصیت کاترین بود
ساده بود خیلی ساده 
حتی مواجه شدنش با عشق و هنری تیلنی هم ساده بود و عاری از هرگونه هیجان 
شخصیت منفور ایزابلا که منو یاد چند نفر انداخت به زیبایی هرچه تمام تر توصیف شده بود مخصوصا تو اخرین نامه ای که با وقاحت کامل برای کاترین نوشته بود و اونو احمق فرض کرده بود🙃
روند کتاب کند و عاری از هرگونه هیجانه ولی کاراکتر کاترین برای من دوست داشتنی بود☺️