برای اینکه دوران طلایی نوجوانی ام با خواندن چنین کتاب هایی زیباتر شد، خوشحالم! بی نهایت!
بعضی شخصیت های کتاب ها در ذهنم حک شدند و مدام سعی کردم گوشه ای از اخلاق و رفتارشان را در زندگی ام پیاده کنم. جو مارچ و جودی ابوت در صدر این جدول ذهنی من جا دارند. یادم است وقتی بابا لنگ دراز را می خواندم، آن قدر برایم کارهای جودی جذاب بود که نامه هایی به یک شخص فرضی می نوشتم و پایان نامه هایم، نقاشی از اتفاقات آن روز می کشیدم و آنها را با جمله هایی مثل جودی تمام می کردم: با اخلاص فراوان ... هم مرام شما...با محبت...با یک دنیا عشق بیکران...
نگه شان داشتم وقتی حالا هم به آنها نگاه می کنم، خاطرات شب هایی که با نامه های جروشا ابوت می خوابیدم، زنده می شود:)
حاضر نیستم جایگاه احساس زیبایی که کتاب ها می دهند را با هیچ نکته ی دیگری هنگام نقد کتاب ها عوض کنم:) پس از جو، سالی و جولیا ممنونم بابت این حس ناب!
        

          I love it more than any book
        

          و گاهی کتابایی رو توی گودریدز می‌بینی که وقتی خوندی‌شون که چیز زیادی از گودریدز و اینترنت نمی‌دونستی. اما چندین و چند بار خوندی‌شون و باهاشون بزرگ شدی.

از جین‌وبستر به خاطر "بابا لنگ دراز" و "دشمن عزیز" تا ابد ممنونم. وقتی نوجوان بودم آن قدر دوستش داشتم که آرزو می‌کردم وقتی بزرگ شدم مثل "سالی مک براید" در دشمن عزیز پرورشگاه بزنم. گرچه بزرگ شدم و پرورشگاه نزدم. اما تک‌تک نامه‌های کتاب هایی که با آن‌ها رویا بافتم را فراموش نمی‌کنم!
        

          کتاب دیگه از این بهتر هم مگه داریم ؟ مگه میشه ؟
با خوندنش کلی حال آدم خوب میشه و اینه که جدای از بحث هایی که کتاب داره باعث میشه بهش 5 ستاره بدم
اگر نخوندین و حالتون خوبه نگهش دارید برای روزهای ناراحتی و غم ، اون وقت خانوم ابوت و بیارید که براتون نامه هاش به بابا لنگ دراز عزیز و بخونه تا دلتون باز بشه
        

          واقعا درباره ی کتاب بابالنگ دراز چه می شود گفت که حق این داستان به یاد ماندنی و جذاب با شخصیت هایی که هر کدام ویژگی های منحصر به فرد دارند ادا شود. فقط می توانم بگویم اگر این کتاب را تاکنون نخوانده اید حتما بخوانید.
        

          میشه جودی ابوت رو دوست داشتم؟
چقدر من این درس خوندناشو .. طوری از دانشگاه لذت میبرد و دوست داشتم :)
        

          جودی دوست داشتنی من ، دختری بی پروا  که آزادانه نظراتش را احوالش را روزگارش را برای ما شرح داد و ما رو شریک لحظه های خودش کرد واقعا هنر نویسنگی جادویی عجیب می خواد تا اثر در دل مخاطب جای باز کنه که این کتاب اون جادو رو در قلب خودش داره
        

          داستانی شگفت انگیز  که ارزش خواندن را دارد 
        

          با خواندن هزار باره‌اش هنوز هم لذت می‌برم. با گذر زمان... با همه چیز
        

          شیرین...
        

          داستانی دلچسب و آرام
        

          کتاب صوتی بابا لنگ دراز را با گویندگی خانم زهره شکوفنده (دوبلور جودی ابوت در انیمیشن) گوش کردم. حس نوستالژیک خوبی داشت و لذت بردم. 
        

          ارادت مند شما 
جودی آبوت.
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
چندسال قبل، خیلی فکر کردم که میان داستان‌نویسی و فیلم‌نامه نویسی، کدام روش بهتری است، کدام عمیق‌تر است و کدام به‌دردبخورتر...
در جمع‌بندی‌هام یه این نتیجه رسیدم که داستان‌نویسی، عمق بیشتری دارد. در فیلم یا سریال، نویسنده متن صرفاً خط سیر داستان و تا حدودی شخصیت‌پردازی را انجام می‌دهد. طراحی چهره، طراحی صحنه و هزار کار دیگر بر عهده متخصصین خودش است.
برای همین خواندن فیلم‌نامه‌های امروزی، بعد از دیدن فیلم یا سریالش، نه تنها جذابیتی ندارد، بلکه خسته‌کننده است و چیزی بر معلومات و دانسته‌های خواننده‌ای که فیلم یا سریال مدنظر را دیده، اضافه نمی‌کند.
و برعکس، اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی از کتاب‌های بزرگ، ادم را ترغیب می‌کند که اصلش را بخواند و با خواندن کتاب‌هایی مثل بینوایان و... لذت کتاب دوچندان می‌شود.

*
و اما درباره کتاب مشهور بابا لنگ دراز

حرفم را پس می‌گیرم.
به شدت انیمه بابالنگ‌دراز، جذاب‌تر، قشنگ‌تر و دلپذیرتر از کتابش بود. هر چند شاید کم‌کاری نویسنده است که دست نویسنده انیمه را بازتر گذاشته و باعث خلق سریالی جذاب شده‌است.
به هر حال اگر بین دو راهی دیدن انیمیشن یا کتاب گیر کردید، همان را ببینید کتاب جز یک سری خرده‌فرهنگ‌هایی که با سنت و مذهب ما تناسب ندارد، هیچ‌چیز بیشتر به شما نمی‌دهد.
        

          نمیدونم چطوری اینو تو لیست کتابای خوانده شدم نزاشته بودم و در ستایشش 4 صفحه حرف نزدم
کتاب به شدت حال خوب کنی بود و البته من کارتون شو ندیده بودم و خوب غافلگیر شدم.
9.5/10
        

          سبک نوشتار کتاب رو دوست داشتم. نامه هایی که در ابتدا شاید برای جودی وظیفه بود اما کم کم به تبدیل به یه عادت شیرین شد. از تک تک نامه ها لذت می بردم. مخصوصا نامه هایی که در آخر کتاب نوشت.
کتاب صوتی:
https://taaghche.com/audiobook/124549
        

          نمی‌دونم باید دعا به‌جانِ ژاپنی‌ها بکنیم که باعث شدن یکدفعه اواسط دهه هفتاد، کتاب بابا لنگ دراز بیاد پشت ویترین تمام کتابفروشی‌های ایران، یا دعا به‌جانِ جین وبستر که جودی ابوت کارتونیِ ژاپنی رو به خاطرات جمعی ما هدیه داد. در هر صورت، ممنون.
        

          خیلی حس قشنگی داشت ...کلا شخصیت هایی مثل جودی ابوت و انی شرلی رو خیلی ستایش میکنم....ادم هایی ک هیچی نمیتونه نا امیدشون کنه..هیچی نمیتونه شکستشون بده! ناراحت میشن ولی بلدن دوباره خودشون حال خودشونو خوب کنن...برای حال خوبشون نیازی به بقیه ندارن و انگار از همه ی دنیای و مشکلاتش قوی ترن!
        

          اگه همه اش نامه نبود خیلی بهتر میشد .