اولین رمانی بود که خوندم.. 
وقتی سنم هنوز خیلی کم بود و شیفته انیمیشنش بودم، بابام برام از کتابخونه محل کارش گرفته بود
نسخه ای که من خوندم خیلی قدیمی بود و با اینکه خیلی از لغاتش برای بچه ای به اون سن ناآشنا بود، کیف دنیا رو بردم :)) 
      

        داستان شیرین مخصوص شب های تابستون بچه ها💞
      

        این کتاب رو زمانی خوندم که دچار غربت بودم و مادرم سفر رفته بودن و مدتی نبودن
اولین چیزی که میتونم درباره اش بگم حیرته
حیرت از قدرت روحی یک زن
جوری که گاهی باورت نمیشه چطور ممکنه؟ چطور میشه پذیرفت و زیبا پذیرفت؟...
درس زندگی است و ترغیب شدم مجدد بخونمش 
      

        این کتاب رو وقتی تو اوایل دوره نوجوونی بودم از نمایشگاه کتاب خریدم.
برای بچه ای که درک چندانی از سوژه های آخرالزمانی نداشت یکم عجیب غریب بود
      

        رمانی درباره فرهنگ هند که حقیقتا گاهی اعصاب برای آدم نمیذاره و تناقضات و محدودیت ها برای زن های هندی
غم‌انگیز و سیال
چیزی که خیلی درباره اش تو خاطرم مونده تصاویری هست که نویسنده توصیف میکنه. مثلا تو طول خوندن کتاب آب و هوای هند رو انگار از نزدیک تجربه کردم 
      

        چند سال پیش این کتاب رو خوندم ولی هنوزم مطلبی که درباره بالزاک روایت میکنه منو به خنده و تفکر وا میداره
      

        انتخاب داستان دقیق و حساب شده و پنجره ای خوب برای ورود به دنیای داستان کوتاه. 
      

        خاک غریب رو تو چند مرحله با وقفه خوندم
چون غم زیادی در عمقش وجود داره و هر دفعه منو تو خودش می‌کشید و باعث می‌شد که نیاز به فاصله گرفتن داشته باشم تا بتونم باهاش کنار بیام
 تا ابد لاهیری نویسنده محبوبی برام میمونه.. 
      

        ورودم به ادبیات بزرگسال و پخته شدنم به عنوان ی کتابخون رو مدیون جومپا لاهیری هستم و اولین کتابی که ازش خوندم: مترجم دردها
ذهن نوجوون من رو شکل داد و مسحور قلم روان و گویا شون شدم و شرح زندگی ساده ای که درگیر غریبی های بزرگه
تجربه ها ما آدم هارو از هم متمایز میکنه و تجربه های عجیب غریبی که نویسنده تو تعارضات فرهنگی هندی_امریکایی تجربه میکنه اونو تبدیل به لاهیری امروز کرده
      

        واقعی، صمیمی و تاثیرگذار
در پایان خوندن این کتاب، تجربه زیادی به کوله بار تون اضافه کردین و همراه آقای کرمانی زندگی منحصر به فردی رو گذروندین. 
چقدر خوبه که امثال ایشون در ادبیات ایران وجود دارن و باعث افتخار هستن :)) 
      

        10 یا 11 سالم بود که کلاس داستان‌نویسی میرفتم و برای میزگردی درباره ار ال استاین بود که این کتاب رو خوندم و بعد چندتا دیگه از استاین رو
شاید کتابخون شدنم رو مدیون استاین باشم و هنوز با اینکه مدت زیادی از اون زمان گذشته کتاب هاشو که تو کتابخونه ام میبینم لبخند میزنم :))

      

        بارها و بارها خوندمش و هنوزم فرصتش پیش بیاد میرم سراغش. چی میتونه عظمت یک کتاب و مهارت نویسنده اش رو نشون بده جز این؟ :))