داستان جذابیت خوبی داشت و طولانی‌تر یا کوتاه‌تر از حد نیاز نبود. توضیح خاصی برای داستان نمی‌نویسم (از آن‌جا که همه با داستان آشنایند) فقط دو مورد به نظرم رسید که بگویم؛ اول اینکه شخصا داستانی با کاراکترهای خاکستری و پیچیده برایم جذابیت بیشتری دارد. ولی ماجراهای پرهیجان هری و دوستانش تا حدود زیادی دوقطبی بودن فضای داستان را پوشش داد. دوم هم اینکه اصطلاحات و کلمات بریتانیایی کمی برایم ناآشنا بودند ولی هر چه به انتهای کتاب نزدیک‌تر شدم این مشکل کمرنگ‌تر شد. به کسانی که قصد دارند به صورت جدی خواندن رمان انگلیسی را شروع کنند این کتاب را پیشنهاد می‌کنم. ولی حتما اول بررسی کنید که نسخه‌ی بریتانیایی کتاب را می‌خواهید بخوانید یا آمریکایی. خودم نتوانستم با ویرایش آمریکایی کتاب کنار بیایم و با اینکه چند فصل خوانده بودم دوباره از ابتدا با نسخه‌ی اصلی بریتانیایی شروع کردم.
      

        کتاب در مورد شخصیتی به نام هالی گولایتلی است و داستان از زبان همسایه و دوست او، باستر روایت می‌شود. کتاب شخصیت‌محور است پس انتظار اتفاقات هیجان‌انگیز در این کتاب نداشته باشید.
سال‌ها از آخرین برخورد هالی و باستر گذشته و خبر پیچیده که او در آفریقا دیده شده است. حالا با یک فلش‌بک داستان اصلی شروع می‌شود و تا پایان کتاب ادامه می‌یابد. شما در طی این فلش‌بک با یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین شخصیت‌های فرهنگ آمریکا آشنا می‌شوید. در کنار باستر به روح آزاد هالی غبطه می‌خورید و برای حماقتش افسوس. با مشکلات روانی او آشنا می‌شوید و تصمیماتش را درک می‌کنید. و در پایان کتاب همچون دیگران عاشقش شده و از او بیزار می‌شوید.
در مورد ترجمه‌ی کتاب باید بگویم خوب است ولی ادبی نوشته شده و این کمی برای این کتاب توذوق می‌زند. نکته‌ی دیگر هم اینکه اگر برایتان مقدور است حتما نسخه‌ی انگلیسی کتاب را بخوانید تا بهتر هالی را درک کنید.
از روی این کتاب یک فیلم کلاسیک هم با همین نام ساخته شده است. من در زمان نوشتن این یادداشت هنوز فیلم را ندیده‌ام ولی گویا فیلم تفاوت‌هایی با کتاب دارد منتها شهرتش از کتاب بیشتر است.
در پایان این کتاب را به کسانی پیشنهاد می‌کنم که برای لذت بردن از یک کتاب نیازی به اتفاقات هیجان‌انگیز ندارند. اگر شما هم با زندگی روزمره سرگرم می‌شوید این کتاب برای شما است.
      

        زندگی فردیناند ماژلان سرشار از شگفتی است. اما نحوه‌ی مرگ او از آن نیز جذاب‌تر است. تا کنون یادداشت‌های زیادی نوشتم و کتاب‌های زیادی برای گروه‌های مختلف پیشنهاد کردم. ولی زندگی ماژلان با بقیه متفاوت است. زندگی یک مرد است که تبدیل به یک اسطوره می‌شود. اما زیر سنگینی این بار از هم می‌شکند و در نهایت هم به شکلی احمقانه خود را به کشتن می‌دهد. کتاب را بخوانید تا به آستانه‌ی تحمل فکری انسان‌ها آشنا شوید. یقین بدانید که اگر هر یک از ما نیز پا را از حد خویش پافرانهیم به سرنوشت دیوانه‌وار فردیناند ماژلان، قدیسی که نبود، دچار خواهیم شد.
      

        کتاب زندگی شخصیتی تاثیرگذار و تلاشگر به نام هلن کلر را روایت می‌کند. زنی که در خردسالی به دلایلی بینایی و شنوایی خود را از دست داد و در حالی که همه گمان می‌کردند تمام زندگی‌اش را به فلاکت خواهد گذراند (اگر زنده بماند و نمیرد) ثابت کرد می‌خواهد از فرصتی که به او داده شده کمال استفاده را ببرد. او تبدیل به شخصیتی جهانی شد و به هزاران نفر دیگر امید بخشید. پیشنهاد می‌کنم این کتاب کوتاه را در هر رده‌ی سنی که هستید بخوانید؛ مطمئنا بعد از خواندنش قدر زندگی خود را بیش از پیش خواهید دانست.
      

        کتاب با آغازی جذاب شما را درمی‌رباید و اگر حواستان نباشد ساعت‌ها صرف خواندن آن می‌کنید. در مجموع کتاب رمانی نه بلند و نه کوتاه است و در پنج یا شش نشست دو ساعته می‌توان آن را به پایان رساند. داستان با تولد هفتاد و پنج سالگی جان پری آغاز می‌شود و به حضور او در نیروی دفاعی مستعمرات می‌پردازد. ژانر کتاب علمی‌تخیلی است ولی از پیچیدگی‌های رمانی مثل تلماسه بهره نبرده است. در جاهایی که نیاز بوده توضیح داده شده و از توصیف دقیق صرف نظر شده است. کتاب طنز نرم و جالبی هم دارد که مخاطب را در میان تلخ‌ترین لحظات وادار به لبخندی دردآلود می‌کند. نکته‌ی دیگر که باید خاطرنشان شود این است که جنگ پیرمرد کتابی برای مخاطبین بزرگسال است و هرچند نمی‌توان به ترجمه‌ی آقای شهرابی ایرادی گرفت در برخی قسمت‌ها سانسور شده است. من این قسمت‌ها را به زبان اصلی خواندم و حقیقت این است که چندان حذفشان به روند داستان ضربه‌ای نزد. در مجموع جنگ پیرمرد را به هر مخاطبی پیشنهاد نمی‌کنم. اگر می‌خواهید ژانر علمی‌تخیلی را شروع کنید یا مخاطب این ژانر هستید و یا با طنز تلخ میانه‌ی خوبی دارید این کتاب برای شماست.
      

        جذابیت کتاب بی‌اندازه است. جزئیات بسیار دقیق و صحنه‌های داستان به واقع جلوی چشمتان می‌آیند. شخصیت‌پردازی بسیار قوی است و خود داستان هم نیازی به تعریف ندارد. اول اینکه اگر زبانتان خیلی خوب است (تکرار می‌کنم خیلی خوب نه خوب یا معمولی) نسخه‌ی زبان اصلی را بخوانید و از نثر زیبای کتاب هم لذت ببرید. اما اگر مانند من هستید و ترجمه می‌خوانید فقط ترجمه‌ی خانم سحر مشیری را پیشنهاد می‌کنم که pdf آن به صورت رایگان در اینترنت موجود است. اگر نسخه‌ی چاپی هم خواستید آرلین شاپ کتاب را چاپ می‌کند. کتاب حدود هزار صفحه است و پر از شخصیت‌های متفاوت. اما این شخصیت‌ها فراموش نمی‌شوند و همه نقش خود را در داستان دارند. واقعا این هزار صفحه ارزش خواندن دارد. پیشنهاد می‌کنم حتما کتاب‌های جهان نغمه را بخوانید. حرف دیگری نمی‌ماند فقط اینکه امیدوارم مارتین قبل از اینکه کارش با جهان نغمه تمام شود نمیرد.
      

        اول اینکه نمره‌ی من به خود داستان کتاب است و نه به این نسخه از کتاب. ترجمه‌های رسمی بازار از این مجموعه هدر دادن پول است. گذشته از سانسورهایی که ذهن مخاطب را کاملا از اصل ماجرا دور می‌کند، اسامی نیز درست ترجمه نشده‌اند و خود متن هم چنگی به دل نمی‌زند. ترجمه‌ی نبرد پادشاهان از خانم سحر مشیری در اینترنت رایگان موجود است و اگر نسخه‌ی چاپی را ترجیح می‌دهید می‌توانید از آرلین شاپ سفارش دهید تا همان ترجمه را برایتان در قالب یک کتاب چاپ کنند. موقع خواندن بازی تاج و تخت با خود می‌گفتم امکان ندارد کتاب‌های بعدی مجموعه به این خوبی باشند. حال اقرار می‌کنم که اشتباه می‌کردم و نبرد پادشاهان از بازی تاج و تخت هم جالب‌تر است. داستان ادامه‌ی کتاب قبل است ولی بیشتر از کتاب قبل به بازی‌های پشت پرده و سیاست می‌پردازد. چیزی را اسپویل نمی‌کنم تا خودتان آن را بخوانید. فقط اینکه مراقب باشید کتاب رده‌ی سنی بزرگسال از نوع ۱۷+ دارد.
      

        گمان می‌کنم دریا شبیه‌ترین چیز به ماهیت این کتاب است؛ آرام و طوفانی، ژرف و زیبا. از یک و نیم سال پیش می‌خواستم این کتاب را بخوانم اما لیست مطالعه‌ام به شدت شلوغ و فشرده بود. زمانی که بالاخره سراغ پیرمرد و داستان زیبایش رفتم افسوس خوردم که چرا زودتر آن را نخوانده‌ام. شاهکار همینگوی لایه‌های زیادی برای فهمیدن دارد و هر چه به جلوتر می‌رویم تعداد این لایه‌ها بیشتر می‌شود. پیرمردی که پسرک را مانند پسر خودش دوست دارد و پسرک که او را همچون پدری برای خود می‌پندارد. پیرمردی که دریا را با چهره‌ی زنانه‌اش به یاد می‌آورد.  پیرمردی که شکارش را برادر خود می‌خواند. پیرمردی که عاشق دیماجیوی بزرگ است و از او صنمی برای خود ساخته که مشکلات عظیمش در برابر خار پاشنه‌ی او هیچ به شمار می‌آیند. پیرمرد هر لحظه‌ی داستان به ما صبر می‌آموزد. او به ما می‌گوید مهم نیست هدف چقدر دور از دسترس به نظر بیاید، با تلاش و پشتکار می‌توان به آن دست یافت. و در نهایت پیرمردی که به ما می‌آموزد گاهی زندگی با طنزی تلخ ما را به بازی می‌گیرد و با یک ماهی بزرگ‌تر از قایق و کوسه‌های گرسنه ما را درهم می‌شکند. داستان پیرمرد و دریا داستان زندگیست. داستان سختی‌ها و آسانی‌هاست. داستان به ما می‌گوید خوشی‌ها می‌توانند به غم و غم‌ها به شادی بدل شوند. و در پایان داستان با اشاره به گردشگرهای بیگانه چنین داستان را به پایان می‌رساند که هر نفر داستان خودش را دارد و بقیه شاید ذره‌ای از آن را درک نکنند.
      

        موعد تحقیر رسیده است؛ برای گرالت، برای ینفر و بالاخره برای سیری. این کتاب قطعا کتاب بهتری از کتاب قبل بود. اما به عقیده‌ی من هنوز کیفیت کتاب دوم و اول را تکرار نکرد. در دومین جلد از حماسه‌ی ویچر و چهارمین جلد از مجموعه‌ی ویچر ما داستان سیری، گرالت و ینفر را می‌بینیم که بر حسب تقدیر باز با هم همراه و در نهایت هر کدام از هم جدا می‌شوند. این جلد از نظر پایان‌بندی بسیار بهتر از کتاب قبل عمل کرد و با اینکه داستان گرالت و ینفر نامعلوم باقی ماند چپتر مهمی از داستان سیری را در دو فصل شش و هفت به طور کامل به اتمام رساند. با شناختی که از ساپکووسکی در این چند کتاب به دست آورده‌ام به این نتیجه رسیدم جامپ زدن در داستان امضای اوست (همان‌طور که برای قتل عام سینترا این کار را کرد). این کار بسیار برای کم کردن تعداد صفحات کتاب موثر است و خواننده کمتر خسته می‌شود. در این کتاب حضور دندلاین خیلی کم بود ولی با توجه به اینکه این کتاب مطلقا در مورد سیری و گرالت و ینفر بود به نظر کار درستی می‌آمد. در نهایت هم اینکه من مثل جلدهای قبل ترجمه‌ی سایت دوران اژدها را خواندم و اگر به نسخه‌ی الکترونیکی علاقه‌مندید این ترجمه را پیشنهاد می‌کنم.
      

        مدت‌ها بود که قصد داشتم این کتاب را بخوانم. ترجیحا با ترجمه‌ای غیر از صادق هدایت. طبیعتا به خاطر زمان ترجمه‌ی کتاب، ادبیاتش تا حدی سخت بود ولی بعد از چند صفحه راحت‌تر شد. به هر حال آن را خواندم. داستان در مورد یک مرد است که در یک روز صبح ناگهان به سوسکی بزرگ تبدیل می‌شود. او همه‌چیزش را به واسطه‌ی این قضیه از دست می‌دهد. مسخ را می‌توان در سطوح مختلف بررسی کرد و این قضیه باعث می‌شود که به یک شاهکار اجتماعی بدل گردد. برای من مهم‌ترین پیام داستان این بود که درگیر شدن بیش از حد در کار و روزمرگی، انسان را از جنبه‌ی انسانی‌اش دور می‌کند. همان‌طور که برای گرگور اتفاق افتاد و او از موجودی متعالی به چیزی بی‌ارزش که فقط دنبال خوردن و خوابیدن بود تبدیل شد. مسخ رمانی کوتاه است اما خواندنش برای همه لازم است تا همگی به یاد آوریم که انسان بودن تلاشی بیشتر از آن می‌طلبد که فکر می‌کنیم.
      

        لافکادیو شاید در دسته‌بندی کتاب‌ها رده‌ی کودک و نوجوان را به خود اختصاص داده باشد و شاید به نظر یک قصه‌ی قبل خواب بیاید؛ اما لافکادیو بسیار عمیق‌تر از این حرف‌هاست. داستان این کتاب داستان زندگی ماست. اینکه چطور گذر زمان و تغییر را در خود احساس نمی‌کنیم. داستان شک به خود است. داستانی است که در آن خودمان را هر لحظه می‌بینیم. کتاب در کمال سادگی به پیچیده‌ترین مفاهیم و مسائل اجتماعی اشاره می‌کند. نشان می‌دهد که یک شیر هم می‌تواند انسان باشد و نشان می‌دهد که انسان‌ها می‌توانند از شیرهای درنده هم بی‌رحم‌تر باشند. پیش‌تر از این نویسنده آقای باکلاه و آقای بی‌کلاه را خوانده بودم. این کتاب هم تا حد زیادی در همان سبک است اما به نظر من از نمادهای قوی‌تری بهره برده است. خواندن این کتاب را به همه پیشنهاد می‌کنم. لافکادیو برای همه‌ی سنین و همه‌ی سطوح فکری می‌تواند کتابی آموزنده لذت‌بخش باشد.
      

        در مورد این کتاب بهترین توصیف آن است که بگویم همانند آن بخش از یک فیلم است که هیچ کدام دوست نداریم و کسل‌کننده است اما دیدنش برای فهمیدن اتفاقات جلوتر فیلم مهم و حیاتی است. کتاب تا حدود زیادی جذابیتی که در شمشیر سرنوشت ایجاد شده بود از دست می‌دهد و با توصیفات پیچیده مخاطب را گیج و سردرگم می‌کند. در اوایل کتاب این توصیفات تقریبا واضح و خوب بود اما بعد از فصل اول کتاب رو به افول گذاشت. نمی‌توان گفت کتاب بدی بود اما بدون شک عالی هم نبود. انگار خود نویسنده هم از نوشتن این بخش داستان خوشش نمی‌آمده و سریع می‌نوشته تا به قسمت جذاب آن برسد. تفاوت نویسنده‌ای مثل ساپکووسکی و مارتین در این موارد است. مارتین همه‌چیز را کامل می‌نویسد و انسجام داستان را حفظ می‌کند اما ساپکووسکی نمی‌تواند تعادل را در داستان برقرار کند. چنان که برای من آشکار شد این توصیفات گمراه‌کننده و نوشتن (یا در مواردی ننوشتن) صحنه‌های خسته‌کننده باعث شده ساپکووسکی به یک نویسنده‌ی درجه دو در ژانر فانتزی تبدیل شود. هرچند در فصل پایانی خون الف‌ها ایراد دوم تا حد زیادی برطرف می‌شود اما نوشدارو پس از مرگ سهراب است. نکته‌ی منفی دیگر این است که این کتاب در واقع تمام نمی‌شود! نه گرالت، نه سیری، نه ینفر و نه هیچ‌کس دیگر در پایان کتاب آن خاتمه‌ای که مناسب تمام شدن یک کتاب است را دریافت نمی‌کنند. با اینکه پنج کتاب دیگر برای خواندن باقی است اما امیدوارم این کتاب بدترین کتاب مجموعه باشد؛ چون اگر اینطور نباشد دیگر ویچر برایم یک مجموعه‌ی تراز اول نخواهد بود. به هر حال هرطور که بود کتاب به پایان رسید و باید دید که زمان حقارت، سرافرازی این مجموعه را با خود به ارمغان می‌آورد یا خیر.
      

        برخلاف کتاب اول، این کتاب خط زمانی و داستانی منظمی دارد و با اینکه پرش‌های زمانی در آن وجود دارد اما به راحتی می‌توان فهمید در کجای داستان زندگی گرالت قرار داریم. این کتاب هم همانند آخرین آرزو شامل داستان‌های کوتاه است ولی با این تفاوت که داستان‌ها بلندتر، جذاب‌تر و احساسی‌ترند. تعداد داستان‌ها از تعداد داستان‌های کتاب اول کمتر است اما از نظر کیفی به نظرم شمشیر سرنوشت به مراتب بهتر عمل کرده است. در این کتاب هم شخصیت‌های جدیدی معرفی می‌شوند که در حماسه‌ی ویچر (کتاب سوم تا هفتم) نقش‌های تاثیرگذاری دارند. در پایان این کتاب به‌ طور کامل با گرالت، دندلاین، ینفر و سیری آشنا خواهید بود. این افراد مهم‌ترین نقش‌ها را در این مجموعه کتاب ایفا می‌کنند. (افراد دیگری نیز هستند که نقش بسیار بزرگی در حماسه‌ی ویچر دارند اما چون قصد ندارم داستان را اسپویل کنم از آنان نام نمی‌برم.) پیشنهاد اکید من این است که اگر خواستید کتاب را بخوانید آن را در زمانی بخوانید که کاملا از مشغولات زندگی رهایید؛ زیرا کشش کتاب چنان بالاست که تا آن را تمام نکنید به سمت کار دیگری نخواهید رفت.
      

        سبک داستان بسیار برایم جالب و دلپسند بود؛ اینکه از خط داستانی متقاطع و غیرمنظم استفاده شده بود. داستان‌های جالبی از گرالت از ریویا بیان شده بود  که باعث درک بهتر و ارتباط بیشتر با او شد. همینطور دندلایون و ینفر که در داستان‌های کوتاه اما به هم مربوط حضور داشتند. از جهاتی این سبک نوشتن را می‌پسندم و از جهاتی نه؛ نقطه‌ی مثبت در شخصیت‌پردازی بینظیر و آشنا کردن ذهن مخاطب با جهان ویچر است. از آنسو می‌توان اینکه داستان‌های کوتاه آن‌ هم در دو کتاب (این کتاب و کتاب دوم) ممکن است باعث بی‌حوصلگی و خستگی مخاطب و در نهایت کنار گذاشتن کل مجموعه بشود را نقطه‌ی منفی به حساب آورد. اینکه شخص با داستان‌های کوتاه هم به اندازه‌ی داستان بلند و پیوسته ارتباط بگیرد به خود او بستگی دارد. در مجموع من پیشنهاد می‌کنم اگر طرفدار ژانر فانتزی ماجرایی و تا حدودی حماسی هستید این مجموعه را بخوانید. من به شخصه ترجمه‌ی سایت دوران اژدها را پیشنهاد می‌کنم. فقط اینکه اگر از این ترجمه خواستید استفاده کنید دو نکته را مد نظر داشته باشید؛ اول اینکه این ترجمه اینترنتی است و نسخه‌ی پی دی اف به شما می‌دهد و دوم اینکه در این ترجمه سانسور مظور نشده پس توجه داشته باشید که ممکن است با صحنه‌هایی مواجه شوید که مناسب سنین پایینتر نیستند.
      

        این کتاب رمان کوتاهی است که حول محور دو شخصیت می‌چرخد. یکی در نقش راهنما و دیگری شاگرد. راهنما توانسته هدیه‌ی زندگی را بیابد. حال به دیگری کمک می‌کند تا او نیز به این هدیه دست پیدا کند. از گذشته درس بگیرد و برای آینده برنامه‌ریزی کند. اما مهم‌ترین چیز آن است که در حال زندگی کند. کتاب از جهات مختلف مفید است اما کلیشه زیاد دارد و این ممکن است مقداری خسته‌کننده باشد.