شاید من ۵۰۰ کتاب خوانده باشم، شک ندارم خرمگس همیشه اولی است!
        

          از اثرگذارترین داستان‌هایی که در نوجوانی خواندم.
این کتاب، یک داستان بی‌نظیر است از قهرمانی ناکامل و پر ایراد.
زبان گزنده خرمگس، صحنه‌آرایی‌های تأثیرگذار (از جمله صحنه اعدام)، آدمی را در کتاب فرو می‌برد.
        

          الان یهو تو کتابخونه‌م این کتاب رو دیدم و یادم افتاد که ازش دو نسخه داشتم و یکیش دست دوستمه. با دختراش داشتن از کتابخونه سان میدیدن. گفتم من این کتاب رو ده سالگی خوندم. دختر دوستم با چشمهای برق زده گفت منم میتونم بخونم.
گفتم نخیر. به درد تو نمی‌خوره. ولی چرا پدرجان فکر کرده بود که این کتاب به درد من می‌خوره؟ 
خرمگس داستان یک عشق شکست خورده است.
داستان یک فریب بزرگ.
داستان مبارزه.
داستان رنج.
ده سالگی رو اگه بشه نوجوانی به حساب آورد در سالهای نوجوانی این کتاب رو بارها خوندم. داستان یک جوان مبارز ایتالیایی که متوجه یک فریب بزرگ میشه و همه چیز رو رها می‌کنه و میره.
اما سالها بعد در قامت یک مبارز رنج دیده برمیگرده و هیچ‌کس اونو نمی‌شناسه. گرچه مخاطب متوجه میشه که خرمگس همون آرتوره.
یه شخصیت دوست داشتنی.
این کتاب اولین رمانی بود که من خوندم.
برای سن و سالم سنگین بود ولی من  لذت میبردم ازش.
بچه‌های الان سطحشون بالا رفته. ولی بعید میدونم یه بچه ده ساله این کتاب رو درک کنه.
به نظرم این کتاب برای زیر شانزده سال مناسب نیست.
هم از لحاظ مضمون و هم از نظر غم و رنج نهفته در کتاب.
فکر می‌کنم از آخرین باری که کتاب رو خوندم بیست سالی گذشته باشه. باید دوباره بخونمش ببینم چقدرش یادم رفته.
        

          در دومین تلاش برای خواندن موفق شدم.
سعی کنید از پس گردنه ی اول کتاب یعنی 100 صفحه اول هر طور شده بر بیاید تا بعد با یکی از بهترین داستان های عمرتان آشنا شوید و یکی از بهترین پایان بندی های دنیا را بخوانید.
داستان هر چند برای من به عنوان مخاطب فارسی زبان در سال 2020 چندان ملموس نیست اما مفهوم و بنیاد حرف هایی که نویسنده سعی در گفتن دارد به شدت هم در روزگار ما و هم در همه ی روزگاران جاری و ساری ست و قابل درک. 
کلا از دست ندید.
اگر اذیت کرد آن اوایلش تحمل کنید، می گذرد.
        

          داستان کتاب در ایتالیای تحت نفوذ اتریش در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی می‌گذرد که زمانه‌ای پر از آشوب و خیزش بود. شخصیت اصلی داستان، آرتور بورتون است که سردستهٔ جنبش جوانان است و دشمنش پدر مونتانلی است. دنباله‌ای از روابط تراژیک بین آرتور و دختر محبوبش، جما، در داستان پیش می‌آید. این کتاب، داستان ایمان، بیداری از خواب و خیال، دگرگونی، عشق و شجاعت است. ( ویکی پدیا )
        

          به علت مشغله های کاری ای که دارم سرعت مطالعه ام آمده پایین.برای همین امروز که روز تعطیلی ام بود نشستم و یک نفس خواندمش.
کتاب خوبی است.موضوع داستان عالی،تعلیق ها بی نظیر،توصیفات معرکه.
یک رمان کامل و بی نقص.
        

          شاهکار انقلابی
اگه به داستان‌های انقلابی و مبارزان اونها علاقه دارید تعلل نکنید
فقط متاسفانه ترجمه متوسطه و حروف‌چینی و ویراستاری فنی (حتی تو چاپ جدید) افتضاح! قشنگ حیف کردن رمان به این زیبایی رو...
        

          در روزگاری که دوستانم سرگرم، سرگرمی‌های نوجوانی بودند من اغلب روزهایم را در کتابخانه مهجور شهر کوچکمان می‌گذراندم و شبها هم مشغول خواند کتابهای امانت گرفته شده از همان کتابخانه بودم. آن کتابخانه، کتابداری داشت، پابه‌سن گذاشته و پخته. از مهاجران کُردی که زمان جنگ به شهر ما آمده و ساکن شده بودند. رفاقتی بینمان شکل گرفته بود که البته در آن کتابخانه که کمتر از 10 مشترک اهل رفت و آمد داشت، ناگزیر بود. در میان گفتگوهای دوستانه‌مان همیشه پای کتاب وسط بود و معمولا کتابهایی به من معرفی می‌کرد و بعضا امکان دسترسی به کتابهای ممنوعه‌ای که امکان شماره شدن نداشتند را هم برایم فراهم میکرد. از جمله کتابهایی که چند بار معرفی کرد و نخواندم همین خرمگس بود. چرا نخوانم؟ چون اولین بار وقتی کتاب عدل الهی مطهری را دستم دید با غیظ گفت: «اینا چیه میخونی؟» و بعد خرمگس را معرفی کرد که این را بخوان تا کمی عقلت باز شود.

خلاصه اینکه اسم خرمگس همیشه توی ذهن من عین یک خرمگس مانده بود تا انتهای سال پیش که نشستم به خواندنش. خوشخوان و دلپذیر. البته مشحون از شعار. یک پلاکارد حاوی هجو مذهب و دین همانطور که مطلوب آن رفیق کتابدارمان بود. با این حال از خواندنش پشیمان نیستم. داستان خوبی بود و پرهیجان و شاید اگر در نوجوانی جلوی راهم قرار میگرفت و خودم با رغبت میخواندمش میتوانست موثر هم باشد ولی حالا به نظرم صرفا یک مانیفست بامزه است از نویسنده‌ای عصبانی که میخواهد با عصبی و احساسی کردن مخاطبش ایده‌هایش را حقنه کند.

پیشنهادش می‌کنم؟ به عنوان یک سرگرمی برای وقت‌گذرانی چرا که نه؟
        

          کتاب آنطور که تعریف کرده بودند گیرا و موثر نبود شاید به خاطر سانسورچی ها یا هر چیز دیگری...موثرترین بخش کتاب مربوط به دیدار کاردینال مونتالی و خرمگس و  رفتار و سخنان کاردینال مونتالی پس از مرگ خرمگس بود ، واقعا عالی بود.به نوعی مونتالی مرگ خرمگس رو به صلیب کشیده شدن پسر خدا تشبیه کرده که عالیه.
        

          متاسفانه و بسیار زیاد متاسفانه در پیش گفتارِ این کتاب که همون صفحه اول هست کلِ رمان اسپویل شده یا همون لو رفتنِ عامیانه!!  
یعنی منی که قرار بود مثلا اواسطِ کتابِ ششصدو خورده ای صفحه ای بفهمم که قهرمانِ داستان دچار چه تجربه تلخی میشه و داستان برام جذاب و جالبتر بشه الان همه چیزو میدونم با خوندنِ فقط پیش گفتارِ دو صفحه ای!  برای مترجم بسیار متاسفم با این باگِ زشت و بیزار کننده ای که دادن و باعث شدن رمان برای من حداقل هیچ کِشش و جذابیتی نداشته باشه👎🏻برای علاقمندان به خوندنِ این کتاب پیشنهاد میکنم کتابو با ترجمه حمیدرضا بلوچ نخونن یا پیش گفتارو مطالعه نکنن
        

          کتابی پر کشش، جذاب و گاها مهیج.در این کتاب با روایتی سیاسی_اجتماعی با رگه های شیرین عاشقانه و البته عقیده ی ضد دین روبه رو می شیم.
کتاب در دو برهه ی زمانی گذشته و آینده اتفاق می افته. 
اگر به کتاب های انقلابی علاقه مندید می تونه بهترین انتخاب باشه. یه مسئله ای که تو این کتاب خیلی تفکر برانگیزه میدانِ عمل تفکرات و اعتقاداته!
آرتور مبارز شجاع و عاشق داستان به دلیل ایمان و شیفتگی که به پدر مونتانلی داشت تاب نیاورد ناراستی اون رو و این باعث شد مسیر زندگیش به کلی تغییر پیدا کنه...
دقیقا می شه تعمیمش داد به دین زدگی حال حاضر..!
چقدر می تونه ادعای توخالی دین داری و عمل نادرست عقاید برای دین مخرب باشه!
"خرمگس"
چرا برای کتاب این اسم انتخاب شد؟ در کل کتاب توجیهی برای این اسم خاص و مستعار نشد و من متوجه دلیل این انتخاب نشدم!
(البته مواردی رو داخل بهخوان و گودریدز خوندم برای توجیه اسم مثلا اینکه لقب سقراط بوده چون جوانان رو بی بیراهه مثلا می کشونده! یا...) اما بنظرم باید حتما به دلیلش تو کتاب اشاره می شد.
شخصیت های این کتاب خیلی جالب و خوب توصیف شده. و احساسات درست رو نویسنده از خواننده راحت می گیره. به موقع حس دلسوزی و ترحم و به موقع غم و به موقع شیفتگی ...
*خطر اسپویل*
در مورد پایان کتاب باید بگم پایانش در مورد جما خیلی خوب و پر احساس بود اما درباره ی مونتانلی که  کشیشی مقید شناخته شده که بین دین و فرزند هم دین رو انتخاب می کنه آیا خودکشی می تونه قابل تصور و بهترین پایان باشه؟ این تناقض در پایبندی به اعتقاد رو البته می شه به جنون مونتانلی نسبت داد.
و همچنین بی دین شدن کشیش مقید کتاب آیا نمی تونه تمایل و گرایش نویسنده رو به بی دینی نشون بده؟ البته این رو بگم این کتاب بیشتر از اینکه ضد دین باشه، ضد دین نمایی هست و از این نظر خیلی ارزشمنده.
به صورت کلی من خیلی این داستان رو دوست داشتم و واقعا لذت بردم ازش، پیشنهاد می کنم بخونید حتما.



        

          «خرمگس» شاهکار اتل لیلیان وینچ، ستوده ترین اثر این نویسنده است.
شروع داستان به هنرمندی هرچه تمام تر با ترسیم فضای ایتالیای قدیم و مبارزات سیاسی بر ضد سربازان اتریش مخاطب را در آن فضا زمان جای می دهد.
توام شدن این فضای سیاسی با شبهات اعتقادی و البته اکسیر عشق در شخصیت جوان داستان همان چیزی است که از نویسنده انتظار می رود و او به خوبی از عهده این کار بر می آید.
فصل دوم با وجودی که داستان از زاویه ی دیگری پی گرفته می شود ولی کم کم با نشانی دادن از شخصیت اول داستان هرچه در این سال ها بر سرش آمده است را به خوبی از زبان دیگری ملموس میابیم.
جملات عاطفی کتاب در اوج هستند و جنبه تراژیک و درام داستان گاهی تا حد بغض مخاطب پیش می روند.
پایان بندی خوب و معنا دار و انقلابی اثر و طعنه های سیاسی مذهبی آن به جریان معاصر کلیسا و دین در ایتالیای آن دوران یادآور قضایای انقلاب خودمان هم هست.
مطالعه این اثر زیبا را به همه کتاب دوستان توصیه می کنم.
If I wanna mention one christian love story it would definitely “The GadFly”!
A dramatic story about revolution in old Italy where a boy who left his father when he figured out how he had betrayed him.
While I was reading it, I couldn’t put it away.
Besides father and son and holy spirit stuff That it never makes sense to me, I could brightly see the dilemma that father had to choose. Read it!
        

          جدا از مذهب و سیاست و...
چیزی که بسیار مهمه اینه که:
مواظب حرفها و قضاوت هامون باشیم
چرا که خوب یا بد بودنش ممکن است آینده یه نفر را به کلی تغییر دهد.
آدم خوب را بد
و آدم بد را خوب
مراقب باشیم که با گفته هامون انسان‌ها را بد نکنیم، آینده انسان‌ها را تباه نکنیم 


        

          نمیدونم خرمگس کتاب خوبیه یا نه ولی برای من در حد اون تعریف و تجمیدایی که ازش شنیده بودم نبود و به شدت تو ذوقم خورد. اوایل داستان خیلی برام کسل‌کننده بود و شاید غیر از بخشی از قسمت‌ پایانی تقریبا هیچ فراز و فرودی نداشت. به نظرم بخاطر موضوع سیاسی و ضد‌ مذهبیش معروف شده؛ نه بخاطر قلم نویسنده، شخصیت پردازی و روند داستان.
        

          خرمگس مشهورترین اثر اتل لیلیان وُینیچ بانوی نویسنده ایرلندی است. که داستانش در دهه‌های سی و چهل سدهٔ نوزدهم میلادی، زمانی که ایتالیا زیر سلطهٔ اتریش بوده، می‌گذرد و به مبارزات جوانان ایتالیایی برای رهایی کشورشان از این سلطه  می‌پردازد. 
آرتور شخصیت اصلی داستان چهرهٔ یک مبارز سختکوش را نشان می‌دهد. بن‌مایه‌های این اثر در کنار مبارزه و آزادی‌خواهی، عشق، ایمان و نقد مذهب کلیسامحور است. 
شخصیت‌پردازی، روایت، و تصویرسازی بسیار خوبی دارد. نسخه‌ای که خواندم از نخستین برگردانها به فارسی است، ترجمهٔ حمید کمازان از نشر عارف. ترجمه قابل قبول است اما از جهت ویراست به یک بازنگری اساسی نیاز دارد. البته شاید در چاپ‌های بعدی اصلاح شده باشد. نسخه من چاپ قدیم بود.
و اما درباره نویسنده هم خوب است بدانیم که علاوه بر نویسندگی به موسیقی هم می‌پرداخته. او در رشته‌های فلسفه، ادبیات، زبان‌شناسی و موسیقی تحصیل کرده، آثار متعددی از ادبیات روسی ترجمه نموده و همچنین رمان‌های دیگری هم نوشته که دو تای آنها به‌نوعی با خرمگس مرتبط است.
خانم وینیچ که نام خانوادگی پدری‌اش بول بود، هم از سمت پدر هم از سمت مادر به شخصیت‌های دانشمندی پیوستگی داشت. جان اورست که بلندترین قله جهان به پاس پژوهش‌های او، اورست نام گرفته عموی مادرش بود. 
        

          یه رمان کلاسیک ، روون و باور پذیر ، پر از پند و محبوب برای کسایی که دنبال یه زندگی واقعی در عین حال جذاب هستند ، هرچند پستی بلندی‌های زیادی برای شخصیت این داستان پیش میاد ، البته این داستان هیچ ربطی به زندگی در این قرن و در ایران ندارد ، با این حال واقعا دوستداری داستان رو دنبال کنی .
انتظار یه پایان تمام و کمال رو هم نداشته باشید (درست مثل زندگی آدما)
        

          اتل لیلیان وینیچ نویسنده ی زن انگلیسی روایتی متفاوت از قهرمانی خاکستری به دور از نقاب های فریبنده ی فرا انسانی با همه ی ویژگی های خشم و کینه و محبت ارائه میکند و آن را مقابل کلیسای فاسد و ریاکار آن زمان قرار میدهد و مجسمه ی بی روح و گنگِ خدایانِ کلیسا را در مقابل چشمان مبهوت خواننده خورد میکند
نام خرمگس برگرفته از لقب سقراط است زمانی که در دادگاه به اتهام فاسد کردن جوانان حاضر شد و گفت من مانند خرمگسی هستم که مردم این شهر که همانند اسب تنبلی هستند نیش می‌زند تا راه بیفتد و سقراط میگفت من با اندیشه مردم را به حرکت درست وا میدارم
این رمان به قدری داستان جذاب و گیرا و متناسب با حال ما داره که نمیتونید از پای اون بلند بشید
        

          یادش بخیر . روز های نزدیک انقلاب وارد منزل رییس پادگانی شدیم که به نیروهای تحت امرش دستور شهادت تظاهرکنندگان راصادر کرده بود. البته او و همه اهالی منزل از ساعاتی قبل شهر را ترک کرده بودند.  کف یکی از اتاق هایشان کتاب خرمگس افتاده بود و من باخودم می گفتم . این خرمگس یعنی چی ؟!!
        

          آرتور با فهمیدن دروغی که یه کشیش بهش گفته بود مسیر زندگیش عوض شد، اما به کل از دین و مسیحیت متنفر شد. به نظرم عمل یه شخص ملاک و معیار قضاوت درباره یه آیین نیست.
پس با دیدگاه کلی کتاب و نویسنده موافق نیستم و خوندنش رو توصیه نمی کنم، اما بعضی تصویرسازی هاش رو دوست داشتم.