شاید من ۵۰۰ کتاب خوانده باشم، شک ندارم خرمگس همیشه اولی است!
      

        باید از همسر بکمن ممنون باشیم که یک بار آن قدر سرش غر زد و او را به یک آدم توی روزنامه تشبیه کرد که به فکر نوشتن این افتاد.وگرنه هیچ وقت لذت غوطه ور شدن بین افمار و خاطرات اوه را نمی چشیدیم..
      

        رویه تازه ای از کربلا.محشر و نفسگیر.
      

        رویاست،زیباست،پرامید است‌.
      

        فلسفه‌، عشق، تردید.
سه بن مایه ی این کتاب.
      

        هیچ وقت قرار نیست از دستم بیفتد!
      

        وقتی می خواهی بنویسی، اولین چیزی که کمکت می کند احساسات است.حالا ون پیونگ سون چه شاهکاری خلق کرده آن هم بدون استفاده از احساسات؛ البته برای نقش اول.