خب این کتاب از اون دسته‌ کتابایی بود که هیچ برنامه‌ای برای خوندنش نداشتم و داخل یه کتابخونه قدیمی پیداش کردم و کنجکاو شدم بخونمش. اسم نویسنده رو تا به حال نشنیده بودم. اون نسخه‌ای که من خوندم 283 بود با اینکه نشر امیر کبیر جدیدترین نسخه‌شو حدود 400 صفحه منتشر کرده و معلومه نسخه قدیمی این نشر که من خوندم ترجمه خلاصه‌‌‌تری داشته؛ اما هیچ‌کدوم باعث نشد که من شیفته قلم نویسنده نشم و سفر به ایتالیای قرن نوزده یکی از جذاب‌ترین تجربه‌هام نشه. 
داخل دنیایی که همه می‌خوان شیر و عقاب تک‌پر باشن ما بیشتر از همه به خرمگس نیاز داریم چون خرمگس وضع موجود رو قبول نمی‌کنه و دائم اذیت می‌کنه و نمی‌ذاره بشینی و به وضع موجود غلط، عادت کنی.
رفتم ببینم داستان به این جذابی چه اقتباس‌های سینمایی ازش ساخته شده و دیدم چنتایی فیلم ساخته شده  نه چندان معروف  و اونم همه‌ش ساخته کشورای کمونیستی. به نظرم کمونیست و همه جریان‌های ادامه‌ش، داستان‌ها رو هم می‌خواسته تصاحب کنه که به نفع خودش تفسیرشون کنه مثل رابین هود وگرنه چنین داستان آزادی خواهانه‌ای چیکارش به تفکر چپی. حیف این داستان که اقتباس سینمایی درستی نداره.
حتما نسخه کاملترشو از یه نشر درست و حسابی یه مدت دیگه می‌خونم ولی فعلا دلم می‌خواد کارای بیشتری از خانم اتل لیلیان بخونم. فارغ از مضمون، قلم گیرایی داره واقعا. 
      

        داخل جلد هفتم مجموعه آن شرلی، آن شرلی  از عمد کمرنگ شده  بود. تمرکزش بیشتر روی زندگی بچه‌های کشیش بود به خصوص  «فِیت مِردیت» که انگار قهرمان این جلد بود. جسور و شجاع و لجباز. یعنی آن شرلی هر چقدر عزیز باشه قهرمان کتاب‌های مونتگمری حتما باید یه دختر بچه باشه.😁
صفحه آخر این جلد هم انگار تیزر تبلیغاتی جلد بعد، نشون دهنده اینه که انگار جلد آخر، بیشتر قراره یه تراژدی باشه که قراره خیلی اذیت کنه.
      

        این کتاب به من معرفی شد تا قبل از صدسال تنهایی بخونم برای آشنایی با گابو ولی قطعا بدترین کار ممکن بود. نصفه ولش کردم و بعد از صد سال تنهایی دوباره خوندمش. درسته صد سال تنهایی برای شروع کتاب‌خوانی مناسب نیست ولی برای شروع آثار مارکز قطعا باید از همون شروع کنی. اون جا در غالب یک رمان بلند با شخصیت‌ها و ماکوندو آشنا می‌شی و بعد که این کتاب می‌خونی فضای ذهنی برات ساخته شده و بهتر داستان‌های کوتاه که آنچنان وقت ساختن فضا رو ندارن درک می‌کنی.
سوای  ترجمه بد نشر روزگار و سوای اینکه کلا برای شروع آثار نویسنده نباید از داستانای کوتاهش شروع کرد؛ سطح کار واقعا پایینه و اصلا قابل مقایسه با گابو در صد سال تنهایی نیست. 
همین یه ستاره هم برای ربط شخصیت‌ها به رمان صد سال تنهایی. 
      

        مثل این‌که در ادوار مختلف، جامعه ایرانی، آبستن سعید حنایی‌ بوده  یا بهتره بگیم تاریخ همیشه تکرار شده و دست بر قضا عنکبوتی هم که در داستان چوبک هست تبدیل به نمادی از سعید حنایی می‌شه؛ انگار واقعه از دل داستان زاییده شده.
اما نوع روایت جریان سیال ذهن که هر قسمت کتاب در واقع روایتی از ذهن شخصیتاس که قسمتی که توسط کاکل زری روایت می‌شه از این نظر بهترینه چون افکار، انسجام ندارند و به خوبی این پرش افکار که لازمه نوع روایت جریان سیال ذهنه نشون داده شده و این برعکس قسمت روایت شده توسط احمده که افکارش  پاشنه آشیل داستان از نظر فرم و محتواس.
چوبک می‌خواد از طریق احمد خرافات رو بکوبه ولی میاد دین رو می‌کوبه که به نظرش منشا خرافاته غافل از اینکه دین از بین می‌ره ولی خرافات همچنان می‌مونه چون زاییده دین نیست فقط ممکنه در بازه‌هایی لباس دینی بپوشه یه موقع دیگه لباس انرژی و متا فیزیک.
رمان پر از نشونه‌های مارکسیستیه. در ظاهر، اسلام رو نشون رفته ولی در واقع در جایی که همه به مذهب اعتقاد دارن؛ شخصیت‌های ضعیف‌تر محکوم به نیستی‌ان و شخصیت‌های ثروتمندتر یا متجاوزن یا ظالمن یا قاتل. در واقع مرز مذهبی بین شخصیت‌ها نذاشته بلکه اختلاف طبقاتیه که خوب و بد رو از هم جدا می‌کنه.
سوای از محتوا و جریان فکری نویسنده، قلم روونش باعث می‌شه لذت ببرین و اصلا مشق درسیه برای علاقمندان به نویسندگی. 
      

        کتاب متناسب با هدف خودش خوبه. گفتن داستان‌های اسطوره‌های یونان باستان با زبان ساده برای نوجوونا. برای کسایی که می‌خوان قبل خوندن ایلیاد، اطلاعات مقدماتی داشته باشن هم خوبه.
الهه‌ی مورد علاقه‌م آتنا و از بین شخصیت‌های میرا، آنتیگونه و آراکنه و اشیا هم جعبه پاندورا. 
      

        واقعا ضربه‌ای که سانسورچی این انتشارات به داستان  چرا دریا طوفانی شد زد بی‌نظیر بود. کلا شخصیت مرجان حذف کرده بود. منم وقتی دیدم متوجه نمی‌شم و می‌خواستم از نویسنده ایراد بگیرم متوجه شدم ضربه رو از سانسور خورده. 🤐😖