ویکتور هوگو دغدغه آدمایی رو داره که به خاطر دزدی باید مجازات‌ بشن و تاوان سنگینی بدن. در بینوایان هم قهرمان داستانش ژان وال ژان قربانی این موضوع بود و خیلی دوست داشتنی به تصویرش کشیده بود اما تو این داستان ما نه جرم طرفو می‌دونیم نه حتی اسمشو. ما فقط احساسات یه آدم دم اعدام رو می‌خونیم و اینقد خوب به تصویر کشیده که ما حتی بدون اینکه بشناسیمش و گذشته‌شو بدونیم و حتی جرمش بدونیم؛ مجازات اعدام رو محکوم می‌کنیم. البته که مجازات‌های قرن نوزده فرانسه کلا محکومه مثل اعدام با گیوتین اما خیلی وقتا که تجاوز یا قتل عمد اتفاق میفته آدم نمی‌تونه چشم پوشی کنه و حتی هوگو با قلم قشنگش هم نتونست منو در این مورد قانع کنه. 
      

        می‌گن کتاب 1984 رو جورج اورول با الهام از این کتاب نوشته و من بلافاصله بعد از 1984 خوندمش. سرنوشت یکی از اعضای حزب در شوروی و در خلال گفتن سرنوشت روباشف؛ توضیح ساز و کار اون نظام کمونیستی و جمله‌هایی که وقتی می‌خوندی؛ حس می‌کردی آرتور کوستلر چقدر خوب بشر و بشریت رو  فهمیده و چقد قشنگ توضیحش می‌ده. ترجمه هم که از مژده دقیقی خیلی روون بود. در کل عالی بود این کتاب. 
      

        راستش اینقدر داستان و فیلم و خاطره از دوران دفاع مقدس شنیدیم و دیدیم که یک اثری باید خیلی از لحاظ فرم خاص باشه که با این محتوا بگم شاهکاره و این اثر خیلی تا شاهکار فاصله داره. اما از نظر محتوا هم یه چیزایی رو خیلی ضایع می‌خواد غالب کنه. مثلا شخصیت بد داستان یه آدمیه به نام کل شعبون و کل شعبون مخالف نظام چپ و کمونیستیه؛ که ما بگیم پس خوبن اونا؛ کل شعبونه که یه کاسب محتکره و چپ خوبه. ولی راستش نه تنها من شخصیت بدی نمی‌دونمش بلکه به نظرم حرفاشم درسته. من اطلاعاتی از نویسنده ندارم ولی با این کتابش فک می‌کنم چپ گراس و ایدئولوژی رو وارد اثرش کرده و  این باعث می‌شه کتاب از سکه بیفته. 
      

        کتاب تصویر گر  یه جامعه توتالیتر و کمونیستیه ولی هر خط رو که می‌خونی انگار حال و روز الان جامعه ایرانیه. مخصوصا الان با این برق رفتگی‌ها و مداخله دولتی داخل ریزترین چیزای زندگی مردم. خوندنش برای الان جامعه‌ ما یه مدل از همذات پنداری داره که ما رو خیلی نزدیک می‌کنه به کتاب و شخصیت‌ها.
من تا حالا از صالح حسینی ترجمه نخونده بودم و تجربه‌ام از اولین بار اینه که واقعا سخت ترجمه می‌کنه. پر از لغات و عبارات سخت که یه دور باید بزنی فرهنگ لغت ببینی معنیش چیه. برای همین یه کوچولو اذیت کننده بود. 
      

        کتاب چهار فصله که فقط فصل اولش به اسمش می‌خوره و بقیه کتاب یه سری مسائل در مورد آمریکای جنوبی، ادبیات و تاریخ، از نظر یوسا، نویسنده کتابه. برای من که هیچ کتابی از یوسا قبلش نخونده بودم برام مبهم بود چون اطلاعاتی نداشتم ازش ولی نظراتش و موضوعاتی که کار کرده اینقدر جالب بود که باعث شد کتاباش برن در لیست خواهم خواند و به نظرم این کتابم باید بعد از خوندن آثار یوسا، بازخوانی بشه. 
      

        ارزان‌خورها کتابیه که نمی‌شه گول حجم کمش رو خورد و به یک تازه کتابخون پیشنهادش داد. اما می‌شه به یک کتابخون حرفه‌ای پیشنهادش داد و اگر علاقه مند شد، مثل من که کاملا مجذوبش شدم، یعنی به سبک توماس برنهارد علاقه‌مند هست و آثار بعدی‌اش منتظرن.
سبکش اینطوریه که روایت محور نیست و یه جمله ممکنه سه چهار خط طول بکشه جوری که اول جمله یادت نیاد و پر از نقل قول و تکراره. در نتیجه سلیقه‌ایه. من شیفته کتاب شدم ولی حق می‌دم اگر کسی با این سبک ارتباط برقرار نکنه.
ترجمه و ویراستاری نشر افق ماه بود واقعا. عالی.👌🏻
      

        کامو واقعا فوق‌العاده‌س. مضمون اصلی اینه که حرف نزدن در زمان و مکان درست می‌تونه باعث سوءتفاهم و در نتیجه فاجعه بشه. اما پر از مفاهیم و زیر موضوع‌های جذاب دیگه هم داخل همین حجم کم هست. عشق، وظیفه، تفاوت محبت مادر پسری با مادر دختری، جنایت، پوچی و حسادت و... 
بریده‌های دیگه رو از بقیه نسخه‌ها که می‌خوندم و مقایسه می‌کردم، به نظرم نسخه نشر ماهی از همه‌ش روون‌تر بود. ویراستاری هم مشکلی نداشت.
      

        فوق‌العاده بود. این اولین اثری بود که از عباس معروفی خوندم و الان هیجان خوندن باقی آثارش رو دارم.
از لحاظ تاریخی هم دوره رمان سووشون هست. سووشون اشغال شیراز توسط انگلیس‌ها در جنگ جهانی دوم و سال بلوا اشغال شمال ایران در همون دوره توسط روس‌ها ولی خب به اندازه سووشون همه‌ش حول محور اشغال نمی‌گذره.
سال بلوا صاف و ساده و خطی روایت نمی‌شه و همین عامل جذابیتش هست. البته باید سردرگمی شروع داستان رو تاب بیاری. روایت، خطی نیست و خواننده باید در حال کشف باشه دائم و ممکنه خسته بشه ولی ارزششو داره.
فک می‌کردم زری سووشون منفعله ولی نوشافرین می‌زنه رو دستش. البته که نوشا خیلی سرتره و به نظرم این هنر نویسنده‌س.
اون دوره‌ی جنگ جهانی، دوره سیاه تاریخ ایرانه و داخل سنگسر(شهری در سمنان) این زمان بدتره؛ چون همراه با بلایای طبیعی و جنگ یاغی‌ها و.. می‌شه.
چطوری بعضیا با وجود همیچین داستان معروفی که اتفاقاتش در سمنان می‌گذره؛ معتقدند سمنان وجود ندارد؟😁 شوخی‌شم زشته. 
      

        داستان زندگی یک مادر و دختر اما بیشتر از این‌ و خواسته روایت تاریخی از دهه 60 تا  90 باشه.
کتاب شامل 35 قسمته که شماره‌های فرد از زبون مادر و یادآوری خاطرات گذشته‌ش و احساساتش پیرامون اتفاقات شخصی زندگی خودش که بیشتر شامل ناراحتی‌‌ش از فراموش کردن زنانگی‌شه؛ هست.
شماره‌های زوج مثل دفتر خاطرات هست ولی نوشته دختر نه مادر. بیشتر از اینکه شامل احساساتش باشه اومده یه جوری خاطرات رو روایت کرده که در واقع انگار راویت اتفاقات مهم حین بزرگ شدن دختر بوده مثل بازی ایران استرالیا، مجوز اکران فیلم درباره الی، صحبتای خاتمی در سازمان ملل، اتفاقات 88 و... تا سال 93.
به نظرم شخصیت دختر اصلا خوب در نیمده چون قطعا یک کاراکتر و زندگیش چیزی بیشتر از وقایع سیاسی و اجتماعی اطرافش هست.
در مورد مادر هم کنار گذاشتن زنانگی‌ش یا تواناییش در نه گفتن رو پای اختلاف نسل گذاشته که این اشتباهه. همه نسل‌ها زن پیشرو، شجاع و جسور داشتن و من کلا موافق یک نگاه تیپیک و الگو‌واره نسبت به نسل‌ها نیستم.
آخر کتاب با انتخابات تموم می‌شه و امید به دولت بنفش و برگشت به وطن و الان نویسنده که اون موقع ایران بوده؛ مهاجرت کرده.😊
همین باعث می‌شه کتاب تاریخ انقضا داشته باشه و جنبه طنز بگیره خوندنش حدود 10 سال بعد از انتشارش. 
      

        خوشه‌های خشم رو من از نشر نگاه گرفتم. صفحه‌ای نبود که مشکل ویراستاری نداشته باشه؛ به خاطر همین سر خوندنش آرامش اعصاب نداشتم و دیگه کتابی از نشر نگاه نمی‌گیرم مگر خلافشو ثابت کنه.
اما خوشه‌های خشم داستان آواره شدن خانواده‌های زیادی در دهه 30 آمریکا‌س و مهاجرت اجباری‌شون به سمت کالفرنیاس. 
خب قاعدتا باید دل بسوزونیم و کالیفرنیایی‌ها رو هیولا بدونیم ولی چون خودمون تجربه مهاجرت افغانستانی‌ها به کشورمون رو داشتیم، می‌تونیم نگاه عادلانه‌‌تری داشته باشیم.
مهاجرت اونا تقصیر بلایای طبیعی بوده و جمع شدن زیادشون در کالیفرنیا باعث پایین اومدن دستمزد و مشکلاتی برای آدمای بومی اون‌جا می‌شه.
فارغ از هر دیدگاهی، انسانیت حرف اول رو می‌زنه. مهاجرا می‌دونن وقتی یه جایی اعلامیه کار بزنه هرچی آدم کمتر باشه بهتره و کار حتما گیر خودشون میاد ولی دریغ نمی‌کنند و به باقی اطرافیانشونم خبر می‌دن. به هم کمک می‌کنن با اینکه هر کدومشون خودشون آواره‌ن. روی ارزش خانواده تاکید داره؛ روی مادر و ذات پاک انسان.
پایان داستان اینقد شوکه کننده بود که فعلا نظری روش ندارم واقعا و اگر کتاب رو خوندین حتما اقتباس سینمایی‌اش که کار جان فورد هم هست ببینید. از یه رمان که واضحا ستایش تفکرات مارکسیسته از همون عنصر خانواده و فردیت استفاده کرده و معجزه کرده؛ دقیقا از همون عناصر استفاده کرده و یه فیلم ضد مارکسیست ساخته.🥲
      

        خب این کتاب از اون دسته‌ کتابایی بود که هیچ برنامه‌ای برای خوندنش نداشتم و داخل یه کتابخونه قدیمی پیداش کردم و کنجکاو شدم بخونمش. اسم نویسنده رو تا به حال نشنیده بودم. اون نسخه‌ای که من خوندم 283 بود با اینکه نشر امیر کبیر جدیدترین نسخه‌شو حدود 400 صفحه منتشر کرده و معلومه نسخه قدیمی این نشر که من خوندم ترجمه خلاصه‌‌‌تری داشته؛ اما هیچ‌کدوم باعث نشد که من شیفته قلم نویسنده نشم و سفر به ایتالیای قرن نوزده یکی از جذاب‌ترین تجربه‌هام نشه. 
داخل دنیایی که همه می‌خوان شیر و عقاب تک‌پر باشن ما بیشتر از همه به خرمگس نیاز داریم چون خرمگس وضع موجود رو قبول نمی‌کنه و دائم اذیت می‌کنه و نمی‌ذاره بشینی و به وضع موجود غلط، عادت کنی.
رفتم ببینم داستان به این جذابی چه اقتباس‌های سینمایی ازش ساخته شده و دیدم چنتایی فیلم ساخته شده  نه چندان معروف  و اونم همه‌ش ساخته کشورای کمونیستی. به نظرم کمونیست و همه جریان‌های ادامه‌ش، داستان‌ها رو هم می‌خواسته تصاحب کنه که به نفع خودش تفسیرشون کنه مثل رابین هود وگرنه چنین داستان آزادی خواهانه‌ای چیکارش به تفکر چپی. حیف این داستان که اقتباس سینمایی درستی نداره.
حتما نسخه کاملترشو از یه نشر درست و حسابی یه مدت دیگه می‌خونم ولی فعلا دلم می‌خواد کارای بیشتری از خانم اتل لیلیان بخونم. فارغ از مضمون، قلم گیرایی داره واقعا. 
      

        داخل جلد هفتم مجموعه آن شرلی، آن شرلی  از عمد کمرنگ شده  بود. تمرکزش بیشتر روی زندگی بچه‌های کشیش بود به خصوص  «فِیت مِردیت» که انگار قهرمان این جلد بود. جسور و شجاع و لجباز. یعنی آن شرلی هر چقدر عزیز باشه قهرمان کتاب‌های مونتگمری حتما باید یه دختر بچه باشه.😁
صفحه آخر این جلد هم انگار تیزر تبلیغاتی جلد بعد، نشون دهنده اینه که انگار جلد آخر، بیشتر قراره یه تراژدی باشه که قراره خیلی اذیت کنه.
      

        این کتاب به من معرفی شد تا قبل از صدسال تنهایی بخونم برای آشنایی با گابو ولی قطعا بدترین کار ممکن بود. نصفه ولش کردم و بعد از صد سال تنهایی دوباره خوندمش. درسته صد سال تنهایی برای شروع کتاب‌خوانی مناسب نیست ولی برای شروع آثار مارکز قطعا باید از همون شروع کنی. اون جا در غالب یک رمان بلند با شخصیت‌ها و ماکوندو آشنا می‌شی و بعد که این کتاب می‌خونی فضای ذهنی برات ساخته شده و بهتر داستان‌های کوتاه که آنچنان وقت ساختن فضا رو ندارن درک می‌کنی.
سوای  ترجمه بد نشر روزگار و سوای اینکه کلا برای شروع آثار نویسنده نباید از داستانای کوتاهش شروع کرد؛ سطح کار واقعا پایینه و اصلا قابل مقایسه با گابو در صد سال تنهایی نیست. 
همین یه ستاره هم برای ربط شخصیت‌ها به رمان صد سال تنهایی. 
      

        مثل این‌که در ادوار مختلف، جامعه ایرانی، آبستن سعید حنایی‌ بوده  یا بهتره بگیم تاریخ همیشه تکرار شده و دست بر قضا عنکبوتی هم که در داستان چوبک هست تبدیل به نمادی از سعید حنایی می‌شه؛ انگار واقعه از دل داستان زاییده شده.
اما نوع روایت جریان سیال ذهن که هر قسمت کتاب در واقع روایتی از ذهن شخصیتاس که قسمتی که توسط کاکل زری روایت می‌شه از این نظر بهترینه چون افکار، انسجام ندارند و به خوبی این پرش افکار که لازمه نوع روایت جریان سیال ذهنه نشون داده شده و این برعکس قسمت روایت شده توسط احمده که افکارش  پاشنه آشیل داستان از نظر فرم و محتواس.
چوبک می‌خواد از طریق احمد خرافات رو بکوبه ولی میاد دین رو می‌کوبه که به نظرش منشا خرافاته غافل از اینکه دین از بین می‌ره ولی خرافات همچنان می‌مونه چون زاییده دین نیست فقط ممکنه در بازه‌هایی لباس دینی بپوشه یه موقع دیگه لباس انرژی و متا فیزیک.
رمان پر از نشونه‌های مارکسیستیه. در ظاهر، اسلام رو نشون رفته ولی در واقع در جایی که همه به مذهب اعتقاد دارن؛ شخصیت‌های ضعیف‌تر محکوم به نیستی‌ان و شخصیت‌های ثروتمندتر یا متجاوزن یا ظالمن یا قاتل. در واقع مرز مذهبی بین شخصیت‌ها نذاشته بلکه اختلاف طبقاتیه که خوب و بد رو از هم جدا می‌کنه.
سوای از محتوا و جریان فکری نویسنده، قلم روونش باعث می‌شه لذت ببرین و اصلا مشق درسیه برای علاقمندان به نویسندگی. 
      

        کتاب متناسب با هدف خودش خوبه. گفتن داستان‌های اسطوره‌های یونان باستان با زبان ساده برای نوجوونا. برای کسایی که می‌خوان قبل خوندن ایلیاد، اطلاعات مقدماتی داشته باشن هم خوبه.
الهه‌ی مورد علاقه‌م آتنا و از بین شخصیت‌های میرا، آنتیگونه و آراکنه و اشیا هم جعبه پاندورا.