کتاب معمولی. نه بد نه خوب. احساسات، اعمال، دغدغه ها و کنش های دو نسل را به صورت داستانی در قالب خاطره نویسی بیان میکنه. 
        

          داستان زندگی یک مادر و دختر اما بیشتر از این‌ و خواسته روایت تاریخی از دهه 60 تا  90 باشه.
کتاب شامل 35 قسمته که شماره‌های فرد از زبون مادر و یادآوری خاطرات گذشته‌ش و احساساتش پیرامون اتفاقات شخصی زندگی خودش که بیشتر شامل ناراحتی‌‌ش از فراموش کردن زنانگی‌شه؛ هست.
شماره‌های زوج مثل دفتر خاطرات هست ولی نوشته دختر نه مادر. بیشتر از اینکه شامل احساساتش باشه اومده یه جوری خاطرات رو روایت کرده که در واقع انگار راویت اتفاقات مهم حین بزرگ شدن دختر بوده مثل بازی ایران استرالیا، مجوز اکران فیلم درباره الی، صحبتای خاتمی در سازمان ملل، اتفاقات 88 و... تا سال 93.
به نظرم شخصیت دختر اصلا خوب در نیمده چون قطعا یک کاراکتر و زندگیش چیزی بیشتر از وقایع سیاسی و اجتماعی اطرافش هست.
در مورد مادر هم کنار گذاشتن زنانگی‌ش یا تواناییش در نه گفتن رو پای اختلاف نسل گذاشته که این اشتباهه. همه نسل‌ها زن پیشرو، شجاع و جسور داشتن و من کلا موافق یک نگاه تیپیک و الگو‌واره نسبت به نسل‌ها نیستم.
آخر کتاب با انتخابات تموم می‌شه و امید به دولت بنفش و برگشت به وطن و الان نویسنده که اون موقع ایران بوده؛ مهاجرت کرده.😊
همین باعث می‌شه کتاب تاریخ انقضا داشته باشه و جنبه طنز بگیره خوندنش حدود 10 سال بعد از انتشارش.