بسیار کتاب مناسبی هست برای شناخت سیر ایده ،علم و عمل در حیطه سلول های بنیادی در ایران.
شهید کاظمی آشتیانی به همراه دکتر بهاروند کار بسیار بزرگی برای ایران و جامعه بشری انجام دادند که در این کتاب به خوبی میتونین در موردش اطلاعات کسب کنید و حس افتخار به کشور و دینتون پیدا کنید.

🔴البته بعضی وقت ها کتاب به مسائل علمی توجه بیشتری میکرد که کتاب رو کمی بای مخاطب عام خسته کننده نکنه.

یاعلی
        

          روایتی از زندگینامه دکتر حسین بهاروند از نفرات اصلی موسسه رویان و از محققین و دانشمندان حوزه سلول های بنیادی
کتابی که در اصل سیر زندگی دکتر بهاروند و ماجراهایی که بر او گذشته است و در این بین طبیعتا بخاطر مشغولیت تمام وقت او بر موضوع سلول های بنیادین بخش زیادی از کتاب به این مسئله پرداخته و سعی شده با زبان ساده مفاهیم مختلف علمی این زمینه توضیح داده شود
از دیگر نکات مثبت این اثر بیان صاف و شفاف تلاطم ها و بالا و پایین های زندگی دکتر بهاروند است که برای رسیدن به موفقیت های بسیاری که کسب کرده چقدر سختی کشیده
کتاب خوب و جذاب و مفید و اثرگذاری است
        

          به نظر من عشق و جهاد و ایمان به مسیر به معنی واقعه کلمه، خلاصه این کتاب هست.
تمام پیشرفت‌های کشور ما در زمینه سلول‌های بنیادی، بدون این سه مفهوم، هیچوقت به دست نمی‌آمد.
        

          روایتی صاف و صادقانه و در عین حال شیرین از زندگی حسین بهاروند با همه سختی ها و بالا و پایین ها  و تلاش خستگی ناپذیر او حتما برای هر ایرانی خواندنی ست.
شخصیت و نقش پروانه فرزانه همسر دانشمند ایشون در فصل ۱۸ ارزش خواندن کتاب رو دوچندان میکنه.
        

          به نام او
کتاب جذاب و خواندنی ای بود 
با این حال که خیلی سختی کشیده بودن این شخصیت ولی نفس سبز و امید وارانه ای داشت
ان شا الله که در آینده موانع برداشته بشه
        

          دو سال پیش رفتیم همایشی که قرار بود از احمد مَدان، یکی از فرهنگ‌دوستان جناحِ بستک، به خاطر دستاورهایش در حوزه فرهنگ جنوب تجلیل شود. دو ساعتی راه بود. ساعت یک بامداد که برگشتم گراش، به هزاران عکس و فرهنگ بومی که گردآوری کرده بود فکر کردم. فردایش در روایتی شرح سفر را نوشتم و اسمش را گذاشتم: «من برای شهرم چه کرده‌ام؟»
الآن جرأت این را ندارم که بعد از سفر هفت‌هشت ساعته به زندگی دکتر حسین بهاروند، حتی تایپ کنم که «من برای وطنم چه کرده‌ام؟»
در ساعت‌ها و لحظاتی که نزدیک به چهارصد صفحه از زندگی این بشر را می‌خواندم، با خودم می‌گفتم «او در زندگی‌اش چه کرده که شده افتخار ایران در جهان؟» ولی هی هر فصل که رد می‌شدم، می‌دیدم صفحه‌ای دیگر از شخصیت چندبُعدی او ورق می‌خورد. دعای خیر پدر و مادر، حمایت همسر، همکارانِ همراه، ورزشِ مُدام، اعتماد به نفس، عشق به وطن، هم‌نوع‌دوستی، توکلش بر خدا، عشق به علم، زندگی با طبیعت و کوه و... کدام یک از این موارد او را برجسته کرده؟ دیدم او نه یکی که همه را با هم یک‌جا دارد. و اغراق نیست اگر او را نابغه‌ای خطاب کنم.
حرف‌هایش گاهی اوقات بوی شعار می‌دهد. ولی می‌توانستم با تمام وجود لمسش کنم. چون قبل و بعد از شعار که دیگر شعار نبود؛ زندگیِ واقعی پرزحمت دیده می‌شد و شعار هم به‌سان سُسِ خوش‌مزه‌ای وسط ساندویچی لذیذ.
و شاید اگر منِ معلم زیست‌شناسی که کارشناس ارشدِ زیست‌شناسیِ جانوریِ دانشگاه شیراز خوانده‌ام، سال ۹۲ که دبیری زیست‌شناسی عمومی اراک قبول شدم، این کتاب را می‌خواندم، دیگر سلولی‌مولکولی و ژنتیک و جنین‌شناسی را نمی‌خواندم که فقط خوانده باشم که نمرهٔ قبولی بگیرم، که پس‌فردا ذره‌ای از آن را به دانش‌آموزان‌‌ درس بدهم. می‌خواندم از سر ذوق. نه اینکه بشوم دکتر حسین بهاروند. که حداقل خودم از درس خواندن خودم لذت ببرم.
نمی‌دانم برای یکی‌که زیست‌شناسی را تخصصی نخوانده، چقدر از فصل‌های تخصصی کتاب که شرحی از فرآیند زحمات دکتر در حوزه‌ٔ زیست‌شناسی تکوین و سلولی است، می‌تواند استفاده کند؛ ولی حتماً برای همهٔ خوانندگان کتاب، توشه‌ای سنگین بر دوشش خواهد گذاشت و ساعت‌ها او را به فکر فرو خواهد بُرد.
این سؤالی بود که من از صفحات آخر کتاب برداشت کرده‌ام:
«دکتر بهاروند همه‌ٔ توانش را برای وطن و علم و خدمت به مردم گذاشت، من چه کرده‌ام؟»
خودمانی‌اش بگویم: «من چکاره‌ام؟»
        

          #دانشمندها_هم_عاشق_میشوند

این کتابو چند ماه پیش شروع کردم و خیلی خوشم اومد ازش.
ولی ادامه ندادمش چون فکر میکردم یه نفر دیگه الان خیلی به خوندن این کتاب نیاز داره، دادم بهش.
تازه بهم برگردونده و من نشستم به تموم کردنش. 
فوق العاده ست. نه به خاطر قلمش. نه به خاطر تدوینش. بلکه به خاطر «آدم» ش. 
خود خود آدمِ این کتاب و البته «آدم» های دور و برش، باعث فوق العاده شدن این کتاب شدن. 
قصه ها قشنگن. من عاشق قصه و داستانم. همیشه حجم بالایی از مطالعه م، به رمان اختصاص داشته و داره. 
اما وقتی یه قهرمان ساده و معمولی ولی واقعی داری، صد برابر قهرمان های خیالی دنیای قصه ها، شیرین و جذاب و دوست داشتنی میشن برات... 
حسین بهاروند یه لُر غیور دوست داشتنی همیشه خندان، زحمت کش، پرتلاش، خستگی ناپذیر، مؤمن، صبور، اهل شعر و ادبیات، یک دانشمند تمام عیار و مهمتر از همه یه عاشقِ واقعی. 
حسین بهاروند که دوستان نزدیکش بهار صداش میکنن، پایه گذار علم سلول های بنیادی در ایرانه. یعنی اولین کسیه که تونست سلولهای بنیادی جنینی موشی و انسانی رو تولید کنه. 
از حق نگذریم قلم و تدوین این اثر هم قطعا در گیرایی کتاب موثره و سوژه عالی رو خوب پرداخته و نسوزونده.
نکته مهم اینه که ما با یه کتاب علمی خشک مواجه نیستیم.(هرچند جزئیات علمی خوبی داره. حوصله کنید بخونید، اطلاعات تون بالا میره، حوصله نداشتید هم میتونید رد شید. هرچند حیفه.) 
بلکه با یه زندگینامه پر فراز و نشیب از کودکی تا بزرگسالی این مرد نجیب طرفیم که پر از درس زندگی و پر از شگفتیه و حتی با زندگی عاشقانه ش که در فصل آخر غافلگیرمون میکنه و حسابی حال و هوامون ابری میشه.
در کنار این محتوای گیرا، #سلول_های_بهاری عنوان زیبا و با مسمای این کتاب و طراحی جلد ساده و دلنشینش باعث میشه بفهمیم با یه تیم این کاره طرفیم. 
ممنونیم راه یار جان به خاطر آشنا کردن ما با این قهرمان های ناشناخته. 
https://ble.ir/raheyarpub

ممنون از قلم خوب آقای #بهنام_باقری 


#نخبه_ها_وقتی_میرن_عزیز_میشن
#تا_هستن_قدرشون_رو_بدونیم
        

          عاشق رشته سلولی مولکولی بودم. اگر بعد از خواندن این کتاب, ۲۵ سال به عقب برمی‌گشتم حتما این رشته رو انتخاب می‌کردم. 
اگر پشتکار انسان بود حتما اسمش رو دکتر بهاروند می‌ذاشتم.
        

          چند وقت پیش متوجه شدم سریالی راجع به دکتر بهاروند ساخته شده. با توجه به آشناییم با پژوهشگاه رویان و رشتم برام جالب شد. اوایل از سریال به خاطر فیلمبرداری جذابش خوشم اومد. کم کم که پیش رفت احساس کردم سناریو خیلی فضایی شده. واقعی به نظر نمیومد. باعث شد بخوام کتابی که فیلم رو ازش اقتباس کردند بخونم. با خوندن کتاب متوجه شدم که دقیقا تمام اون بخش هایی که احساس کردم فضاییه واقعا فضاییه! کتاب برام جالب بود. دونستن اتفاقاتی که برای دکتر بهاروند و رویان افتاده برای من دونستنش جالب بود. در صورتی که زیست شناسی و یا رویان براتون جالب نباشه ممکنه از کتاب خوشتون نیاد. البته من کتاب رو به صورت صوتی گوش دادم چون پیدا کردن نسخه فیزیکی سخت بود. 
        

          {اندر حکایت امانتی تابستانی}
به نام خدا
راستش این کتاب حدود تابستان امسال تا الان توی کیف من است . نه اینکه نخوانده باشمش ! چرا ! خیلی دقیق و جز به جز 
 اما کو فرصتی که آن را برگردانم ؟
راستش سلول های بهاری ، حال و هوای من را هم بهاری کرد . یک تاریخ شفاهی کامل و جامع از سلول های رویانی و بنیادی . یکی از چیزهایی که توجه من را جلب کرد ، اطلاعات متعدد درباره سلول های بنیادی بود . کتاب دلنشینی بود مثل راوی اش که بالا و پایین های زیادی را رد کرده بود تا به سر منزل مقصود برسد و کشورش را سرافراز کند . نکته خوبی که داشت ، در آن از اطناب خبری نبود و تمامی خاطرات همانند پازلی کنار هم قرار گرفته بودند . من که از خواندنش لذت بردم . امیدوارم شما هم سر فرصت آن را تهیه کنید و بخوانید . راستی ! اگر امانت هم گرفتید ، هرچه سریع تر آن را به صاحبش برگردانید :)
        

          رنج دوران دیده ایم
        

          راوی کتاب آقای بهاروند واقعا پدیده است.  میزان تلاش‌شان هم عجیب و غریب است. ما با یک شخصیت بسیار علمی مواجهیم که در خط مقدم دانش سلول‌های بنیادی  تلاش می‌کند و ما را صاحب عنوان جهانی و پیشرفت علمی می‌کند. حتما بخوانید.
        

          امانتی از فاطمه‌ی عزیز
زندگی دکتر حسین بهاروند به روایت خودش، خودِ عزیز و دوست داشتنی‌اش که خیلی‌ها برایش حق پدر قائل اند، بعضی دوستان هم با او راحت‌اند و "بهار" خطاب‌اش می‌کنند؛ واقعا هم اسم و فامیل برازنده‌ی ایشان است.
زندگی ایشان از گوشه کنارهای لرستان شروع می‌شود. خاطرات خانوادگی وصف می‌شوند. الگوهای زندگی‌شان در خانواده طرح می‌شوند. در دبیرستان با دیدن تصاویر کتاب درسی مرتبا لقاح به جنین‌شناسی علاقمند می‌شوند. از معلم می‌پرسن  در دانشگاه باید چه رشتی بخوانم که برسم به جنین شناسی؟ جواب می‌گیرند: زیست شناسی با پزشکی.
می‌رسیم به بزنگاه کنکور!
شب کنکور کسالتی پیش می‌‌آید که باعث می‌شود کمی کیفیت آزمونشان پایین بیاید و موعد انتخاب رشته یک اولویت بعد از آخرین اولویت پزشکی، یعنی زیست‌شناسی قبول شوند، زیست دانشگاه شیراز.
اینجا را یادم هست می‌گفتند با بچه‌ها برای اینکه مریض نشویم و هزینه برای درمان نکنیم باید ایمنی بدنمان بالا می‌رفت. میوه گران بود، هر شب شلغم می‌خوردیم! (سختی‌ها ادامه دارد)
گمانم از ترم ۳ بود که می‌رفتند در کلاس‌های مرتبط با جنین‌شناسی که خیلی سطحشان بالا بود شرکت می‌کردند‌. علاقه‌ی وافر جریان داشت!
یکی از دختران ورودی همین رشته بعدا می‌شوند همسر دکتر بهاروند، خانم پروانه فرزانه. آن هم با کلی نذر و نیاز و توسل به حضرت زهرا(س). یادم هست یک جایی از کتاب دکتر ایشان را هدیه‌‌ی عزیز حضرت زهرا(س) خطاب کردند.
تحصیلات هردو پیش می‌رود. دکتر بهاروند مقطع ارشد را در پژوهشگاه رویان می‌گذرانند و این تازه شروع ماجراست! (این کتاب برای شناخت رویان خوب است اما مکمل این شناخت کتاب داستان رویان از همین نشر است)
تحقیقات علمی توسط ایشان به نحوی شیرین و مطلوب بیان می‌شود و حتی اگر زیست نخوانده باشید یا دوست هم نداشته باشید باز علاقمند می‌شوید.
این بین کلی هم اذیت می‌شوند حتی از طرف دوستان داخل کشور. خارجی ها باور می‌کردند در رویان سلول بنیادی ساخته‌اند بعضی داخلی‌ها به رهبری نامه می‌زدند که: باور نکنید!

و در طول همه‌ی کتاب‌های این سبکی می‌بینید که عزیزانی چقدر سخت کار کردند و چه مشکلاتی داشتند و فائق آمدند و کاملا حس می‌کنید که:
۱.  إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
 ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ، ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. 

۲.  فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺳﻨّﺖ ﻣﺎ ﭼﻴﺴﺖ، ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻱ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻜﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯ. 
(ترجمه المیزان)
        

          یک مسیر درخشان، که از تاثیر مهم یک معلم بر آینده یک انسان نوآور پرده برمی‌دارد.
از کوه‌های لرستان تا آزمایشگاهی در استرالیا🌸
        

          خوندن این کتاب به درک بهتر مسیر و قصه ی  زندگی یک پژوهشگر و یک پژوهشگاه  کمک می کنه که ارزشمنده و مهم اما به نظرم نتیجه  ی بالاتر و مهم تری که میشه ازش گرفت اینه که زندگی هیچ آدمی بی نقص و بدون مشکل  نیست.  مهم اینه که آیا  هر کدوم از ما  با وجود  مشکلاتمون اونچه از پسمون بر می اومده انجام دادیم یا نه؟ 
جاهایی از کتاب کمی حالت شعاری پیدا می کرد یا احساس می کردم ساده سازی کردن مشکلاته.  اما نمی تونستم به دل بگیرم یا خرده  بگیرم.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
کتابی پر از حس تلاش، پر از احساس، پر از حس ایمان و عشق به وطن، چقدر انسان دوستی در این کتاب درون انسان رشد پیدا می کند.
چقدر دوست داریم مانند آقای بهاروند شویم.
واقعا فکر نمی کردم از اینکه صبح تا شب را در آزمایشگاه گذراندن، دائم در سفر علمی و در همایش های علمی با اصطلاحات تخصصی زیست شناسی بودن، آنقدر جذاب باشد. واقعا عشق (به معنای واقعی کلمه و در همه عرصه های زندگی) چقدر می‌تواند معنای زندگی و نگاه به زندگی را تغییر دهد.
چقدر خداوند آقای بهاروند را دوست دارد که بالا و پایین ها و شرایط و آدم های زندگی ایشان را طوری قرار داد که به این موفقیت های کم نظیر دست پیدا کنند.
مجموعه رویان چقدر شبیه تشکیل و پیشرفت صنعت موشکی ایران است. در واقع کاظمی آشتیانی همان طهرانی مقدم است.
        

          فیلم ذهن زیبا باعث شد که این کتاب را بخوانم حقیقتاً هم کتاب، هم فیلم در جایگاه خودشان عالی بودند البته در فیلم شخصیت پردازی بهتری صورت گرفته و سیر داستانی بسیار زیبایی دارد و امید در آن موج می‌زند. اقتباسی که در فیلم صورت گرفته از کتاب بهتر و دل‌نشین تر است.

وجود انسان های مومنی چون آقای حسین بهاروند در عرصه علم نیاز واقعی هر جامعه است که با وجود علمی که دارد نیاز خود به مذهب را انکار نمی‌کند و خود را مدیون میهن‌ش می‌داند و برای کم‌ کردن رنج از انسان ها تلاش می کند. از همه مهم‌تر پشتکار این انسان ستودنی ست.
در موضوعات علمی به نوشتن مقاله یا کتاب قانع نمی‌شود و علوم را برای برطرف کردن نیاز ها کاربردی می کند.  نسلی از محققین را تربیت می‌کند حتی حواسش به کودکان و نوجوانان هست که با موضوعات علمی ارتباط برقرار کنند. 
شیوه تامین مالی رویان که بیان شد هم جالب بود به قول آقای کاظمی گدایی علمی و برطرف کردن  نیاز از راه امور خیریه، در حالی که اکثر افراد فکر می‌کنند رویان مرکزی دولتی ست.
جای چنین فیلم ها و کتاب هایی برای محققین و علمای علوم انسانی و علوم اسلامی خالی ست که مردم بیشتر با دستاوردها و نتایج کار علوم انسانی آشنا شود، علوم تجربی به دلیل ملموس بودن دستاورد هایش بیشتر برای مردم شناخته شده است اما حقیقت این است، کسی که برای روح و عقیده انسان ها تلاش می‌کند کمک بیشتری به بشر می‌کند تا کسی که جسمش را درمان می‌کند.
به طور معمول عکس ها در انتهای کتاب خاطرات قرار دارند اما در این کتاب عکس ها در کنار موضوعات مربوط شان آورده اند برای من عکس های آخر کتاب انگیزه ای برای تمام کردن کتاب هستند هر چند این کتاب خودش جذابیت کافی داشت.

        

          کتاب «سلول‌های بهاری» خاطرات تولید و توسعه سلول‌های بنیادی به روایت دکتر حسین بهاروند است. دکتر بهاروند برای اولین بار در سال ۱۳۸۲ به همراه همکارانش در پژوهشگاه رویان موفق شد تا سلول بنیادین انسانی تولید کند و به‌واسطۀ آن علم بیولوژی را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. «سلول‌های بهاری» اثری جالب است که مسیر پرفرازونشیب تولید و توسعه سلول‌های بنیادی را شرح می‌دهد و خاطرات شیرین دکتر بهاروند، پژوهشگر و پدر دانش سلول‌های بنیادی در ایران را با مصاحبه‌هایی که بهنام باقری با ایشان انجام داده به تصویر کشیده است. حسین بهاروند، استاد و پژوهشگر در پژوهشکده زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان است. او تاکنون بیش از سی جایزه ملی و بین‌المللی را از آن خود کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به جایزه‌های رازی، خوارزمی، آیسسکو اشاره کرد.
        

          از زیست شناسی اطلاعات زیادی ندارم  ولی شنیدن این کتاب برایم ثقیل نبود. با زبانی ساده مسائل علمی را مطرح کرده بودند.
تلاش و جدیت دکتر بهاروند مثال زدنی است و افتخار میکنم به بودنشان. زندگی ایشان الگوی بسیار خوبی برای همه است.
 با هر سطر کتاب این سوال در ذهنم پررنگتر میشد: "من برای اعتلا و پیشرفت این کشور چه نقشی داشته‌ام🥲"  




        

          آنقدر جا‌ی‌جای کتاب بغض کردم و اشک ریختم و احساس غرور کردم که حسابش از دستم رفت. من بینهایت آموختم از دکتر بهاروند، از مرحوم دکتر کاظمی آشتیانی، از مرحوم دکتر پروانه فرزانه. از پدر و مادر دکتر بهاروند حتی، از سبک زندگی و تربیت فرزندشان.
من بینهایت سرم را بالا گرفتم بابت ایرانی یودنم، بابت چنین نخبگان بی‌ادعایی که خط مقدم جنگ علم و تحریم‌اند.
خواندن این کتاب را به تمام کسانی که خود را ایرانی میدانند، به ویژه اگر مخالف جمهوری اسلامی‌اند توصیه میکنم