بسیار کتاب مناسبی هست برای شناخت سیر ایده ،علم و عمل در حیطه سلول های بنیادی در ایران.
شهید کاظمی آشتیانی به همراه دکتر بهاروند کار بسیار بزرگی برای ایران و جامعه بشری انجام دادند که در این کتاب به خوبی میتونین در موردش اطلاعات کسب کنید و حس افتخار به کشور و دینتون پیدا کنید.

🔴البته بعضی وقت ها کتاب به مسائل علمی توجه بیشتری میکرد که کتاب رو کمی بای مخاطب عام خسته کننده نکنه.

یاعلی
        

          به نظر من عشق و جهاد و ایمان به مسیر به معنی واقعه کلمه، خلاصه این کتاب هست.
تمام پیشرفت‌های کشور ما در زمینه سلول‌های بنیادی، بدون این سه مفهوم، هیچوقت به دست نمی‌آمد.
        

          روایتی از زندگینامه دکتر حسین بهاروند از نفرات اصلی موسسه رویان و از محققین و دانشمندان حوزه سلول های بنیادی
کتابی که در اصل سیر زندگی دکتر بهاروند و ماجراهایی که بر او گذشته است و در این بین طبیعتا بخاطر مشغولیت تمام وقت او بر موضوع سلول های بنیادین بخش زیادی از کتاب به این مسئله پرداخته و سعی شده با زبان ساده مفاهیم مختلف علمی این زمینه توضیح داده شود
از دیگر نکات مثبت این اثر بیان صاف و شفاف تلاطم ها و بالا و پایین های زندگی دکتر بهاروند است که برای رسیدن به موفقیت های بسیاری که کسب کرده چقدر سختی کشیده
کتاب خوب و جذاب و مفید و اثرگذاری است
        

          هو الغنی

سلول‌های بهاری

کتاب سلول‌های بهاری، روایتی مستند از زندگی پُر فراز و نشیب دکتر بهاروند، از پیشگامان پژوهش در حوزه سلول‌های بنیادی و یکی از چهره‌های برجسته مؤسسه رویان است. این کتاب از زبان خود ایشان نگاشته شده و تصویری واقعی و گاه سخت از مسیر رشد علمی و شخصی‌اش ارائه می‌دهد.

نثر کتاب، به سبب مستند بودن، گاهی از انعطاف داستانی فاصله دارد و برخی مباحث تخصصی ممکن است برای مخاطب عام دشوار باشد، اما با این‌حال، سراسر کتاب آکنده از امید، حرکت، و تلاش خستگی‌ناپذیر برای ساختن آینده‌ای روشن‌تر برای ایران است.

در کنار مسیر علمی، زندگی مشترک دکتر بهاروند و همسرشان نیز سرشار از همراهی، انگیزه و معنای واقعی پشتیبانی است.
#بریده_کتاب
««گاه رســـیدنی در کار نیســـت. فقط رفتن اســـت؛ حتّی اگر اندکـــی، و هـــر بار که مـــی روی رســـیده ای و باور کـــن تو پـــاره ای از هســـتی را بر دوش می کشـــی، پـــاره ای از خداوند مهربـــان را. با این تفکّر دیگر ســـختی ها چنـــدان گران نیســـت و نـــه راه هـــا چنـــدان دور. و به ایـــن ترتیب هرکـــدام از ما پـــاره ای از خـــدا را با عشـــق بر دوش می کشـــیم.»



ممنونیم بابت این زحمتی که برای سربلندی ایران کشیدید و می‌کشید. این کتاب نه‌فقط یک زندگینامه، بلکه درسی‌ست برای ما که امید و حرکت را از نو معنا کنیم.
        

          خواندن کتاب به همه بخصوص نسل جوان و نوجوان توصیه می شود 
کتاب خیلی روان و خودمانی از زبان دکتر بهاروند بیان می شود .
گاهی ما فکر می‌کنیم کسانی که اینقدر در علم و پیشرفت موثرند لابد مشکلاتی از جنس مشکلات ما ندارند ولی دکتر بهاروند با وجود مشکلاتی که می توانست هر کسی را در مسیرش کند و حتی متوقف کند نه تنها متوقف نکرد بلکه مسیر پیشرفت را ادامه دادند و توانستند در پیشرفت و خودکفایی ایران اسلامی عزیزمان تاثیر زیادی داشته باشند 
از اینکه قسمت آخر کتاب به همسر ایشان اختصاص پیدا کرد هم حس قدردانی و انصاف ایشان را نشان می دهد
        

          امانتی از فاطمه‌ی عزیز
زندگی دکتر حسین بهاروند به روایت خودش، خودِ عزیز و دوست داشتنی‌اش که خیلی‌ها برایش حق پدر قائل اند، بعضی دوستان هم با او راحت‌اند و "بهار" خطاب‌اش می‌کنند؛ واقعا هم اسم و فامیل برازنده‌ی ایشان است.
زندگی ایشان از گوشه کنارهای لرستان شروع می‌شود. خاطرات خانوادگی وصف می‌شوند. الگوهای زندگی‌شان در خانواده طرح می‌شوند. در دبیرستان با دیدن تصاویر کتاب درسی مرتبا لقاح به جنین‌شناسی علاقمند می‌شوند. از معلم می‌پرسن  در دانشگاه باید چه رشتی بخوانم که برسم به جنین شناسی؟ جواب می‌گیرند: زیست شناسی با پزشکی.
می‌رسیم به بزنگاه کنکور!
شب کنکور کسالتی پیش می‌‌آید که باعث می‌شود کمی کیفیت آزمونشان پایین بیاید و موعد انتخاب رشته یک اولویت بعد از آخرین اولویت پزشکی، یعنی زیست‌شناسی قبول شوند، زیست دانشگاه شیراز.
اینجا را یادم هست می‌گفتند با بچه‌ها برای اینکه مریض نشویم و هزینه برای درمان نکنیم باید ایمنی بدنمان بالا می‌رفت. میوه گران بود، هر شب شلغم می‌خوردیم! (سختی‌ها ادامه دارد)
گمانم از ترم ۳ بود که می‌رفتند در کلاس‌های مرتبط با جنین‌شناسی که خیلی سطحشان بالا بود شرکت می‌کردند‌. علاقه‌ی وافر جریان داشت!
یکی از دختران ورودی همین رشته بعدا می‌شوند همسر دکتر بهاروند، خانم پروانه فرزانه. آن هم با کلی نذر و نیاز و توسل به حضرت زهرا(س). یادم هست یک جایی از کتاب دکتر ایشان را هدیه‌‌ی عزیز حضرت زهرا(س) خطاب کردند.
تحصیلات هردو پیش می‌رود. دکتر بهاروند مقطع ارشد را در پژوهشگاه رویان می‌گذرانند و این تازه شروع ماجراست! (این کتاب برای شناخت رویان خوب است اما مکمل این شناخت کتاب داستان رویان از همین نشر است)
تحقیقات علمی توسط ایشان به نحوی شیرین و مطلوب بیان می‌شود و حتی اگر زیست نخوانده باشید یا دوست هم نداشته باشید باز علاقمند می‌شوید.
این بین کلی هم اذیت می‌شوند حتی از طرف دوستان داخل کشور. خارجی ها باور می‌کردند در رویان سلول بنیادی ساخته‌اند بعضی داخلی‌ها به رهبری نامه می‌زدند که: باور نکنید!

و در طول همه‌ی کتاب‌های این سبکی می‌بینید که عزیزانی چقدر سخت کار کردند و چه مشکلاتی داشتند و فائق آمدند و کاملا حس می‌کنید که:
۱.  إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا
 ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ، ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﺷﻮﺍﺭﻱ ﺁﺳﺎﻧﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. 

۲.  فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻲ ﺳﻨّﺖ ﻣﺎ ﭼﻴﺴﺖ، ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻱ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑﻜﻮﺵ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯ. 
(ترجمه المیزان)
        

          یک مسیر درخشان، که از تاثیر مهم یک معلم بر آینده یک انسان نوآور پرده برمی‌دارد.
از کوه‌های لرستان تا آزمایشگاهی در استرالیا🌸
        

          خوندن این کتاب به درک بهتر مسیر و قصه ی  زندگی یک پژوهشگر و یک پژوهشگاه  کمک می کنه که ارزشمنده و مهم اما به نظرم نتیجه  ی بالاتر و مهم تری که میشه ازش گرفت اینه که زندگی هیچ آدمی بی نقص و بدون مشکل  نیست.  مهم اینه که آیا  هر کدوم از ما  با وجود  مشکلاتمون اونچه از پسمون بر می اومده انجام دادیم یا نه؟ 
جاهایی از کتاب کمی حالت شعاری پیدا می کرد یا احساس می کردم ساده سازی کردن مشکلاته.  اما نمی تونستم به دل بگیرم یا خرده  بگیرم.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
کتابی پر از حس تلاش، پر از احساس، پر از حس ایمان و عشق به وطن، چقدر انسان دوستی در این کتاب درون انسان رشد پیدا می کند.
چقدر دوست داریم مانند آقای بهاروند شویم.
واقعا فکر نمی کردم از اینکه صبح تا شب را در آزمایشگاه گذراندن، دائم در سفر علمی و در همایش های علمی با اصطلاحات تخصصی زیست شناسی بودن، آنقدر جذاب باشد. واقعا عشق (به معنای واقعی کلمه و در همه عرصه های زندگی) چقدر می‌تواند معنای زندگی و نگاه به زندگی را تغییر دهد.
چقدر خداوند آقای بهاروند را دوست دارد که بالا و پایین ها و شرایط و آدم های زندگی ایشان را طوری قرار داد که به این موفقیت های کم نظیر دست پیدا کنند.
مجموعه رویان چقدر شبیه تشکیل و پیشرفت صنعت موشکی ایران است. در واقع کاظمی آشتیانی همان طهرانی مقدم است.
        

          فیلم ذهن زیبا باعث شد که این کتاب را بخوانم حقیقتاً هم کتاب، هم فیلم در جایگاه خودشان عالی بودند البته در فیلم شخصیت پردازی بهتری صورت گرفته و سیر داستانی بسیار زیبایی دارد و امید در آن موج می‌زند. اقتباسی که در فیلم صورت گرفته از کتاب بهتر و دل‌نشین تر است.

وجود انسان های مومنی چون آقای حسین بهاروند در عرصه علم نیاز واقعی هر جامعه است که با وجود علمی که دارد نیاز خود به مذهب را انکار نمی‌کند و خود را مدیون میهن‌ش می‌داند و برای کم‌ کردن رنج از انسان ها تلاش می کند. از همه مهم‌تر پشتکار این انسان ستودنی ست.
در موضوعات علمی به نوشتن مقاله یا کتاب قانع نمی‌شود و علوم را برای برطرف کردن نیاز ها کاربردی می کند.  نسلی از محققین را تربیت می‌کند حتی حواسش به کودکان و نوجوانان هست که با موضوعات علمی ارتباط برقرار کنند. 
شیوه تامین مالی رویان که بیان شد هم جالب بود به قول آقای کاظمی گدایی علمی و برطرف کردن  نیاز از راه امور خیریه، در حالی که اکثر افراد فکر می‌کنند رویان مرکزی دولتی ست.
جای چنین فیلم ها و کتاب هایی برای محققین و علمای علوم انسانی و علوم اسلامی خالی ست که مردم بیشتر با دستاوردها و نتایج کار علوم انسانی آشنا شود، علوم تجربی به دلیل ملموس بودن دستاورد هایش بیشتر برای مردم شناخته شده است اما حقیقت این است، کسی که برای روح و عقیده انسان ها تلاش می‌کند کمک بیشتری به بشر می‌کند تا کسی که جسمش را درمان می‌کند.
به طور معمول عکس ها در انتهای کتاب خاطرات قرار دارند اما در این کتاب عکس ها در کنار موضوعات مربوط شان آورده اند برای من عکس های آخر کتاب انگیزه ای برای تمام کردن کتاب هستند هر چند این کتاب خودش جذابیت کافی داشت.

        

          یادداشتی بر کتاب سلول های بهاری
۱۳ شهریور ۱۴۰۳

در ابتدای کار فکر کردم چون تاریخ شفاهی است شاید متنی خشک و بی روح داشته باشد، اما هرچه بیشتر پیش رفتم، عطشم بر مطالعه اش بیشتر شد، دوست داشتم مدام از آنچه خواندم با شخصی صحبت کنم و شور و اشتیاقی که کتاب بهم داده بود به دیگری هدیه کنم و همین کار را هم کردم و هربار اتفاق جدیدی رخ می‌داد با جزئیات تعریف میکردم...
وجه زیبای دیگر کتاب این است که هیچ سئوالی را بی پاسخ نمی‌گذارد هر فصل که پیش رفتم سئوالی در ذهنم شکل میگرفت اما فصل بعد پاسخ داده می‌شد 
نکته‌ی دیگری که می توان به آن اشاره داشت، این است که حتی اگر رشته‌ای مرتبط با کتاب نداشته باشیم هم کتاب طوری مخاطب را همراه خود می کند که مخاطب حس غریبی با کتاب نخواهد داشت.
در نهایت کتاب را دوست داشتم و به شدت حالم با خواندنش با صفحه به صفحه اش خوب شد.
        

          روایت فوق العاده ای از عشق ، امید و تلاش 😍
        

          زیستن با دکتر بهاروند عزیزم بسیار لذت بخش بود و پند های بسیاری از ایشان و خانم دکتر فرزانه ی عزیزم اموختم امیدوارم روزی ابتدا ادامه دهنده راه شون و سپس همنشین ایشان باشم ...
        

          این کتابِ عالی و داستان رویان، مکمل هم هستن و خوندنشون لازمه

        

          توصیه فراوان به مطالعه کتاب مخصوصا بچه ها زیست و زیر گرایش های مرتبط چون بنظرم اگر رشته ام مرتبط نبود تعاریف تخصصی کتاب دوست نمی داشتم
        

          بعد از مدت هاااا که دنبالش بودم بالاخره بدستم رسید و شروع کردمش😍🤦‍♀️😂

دست رفیقم درد نکنه ♥️😁

        

          ۵ روز با این کتاب زندگی کردم و لذت بردم.
با راوی خندیدم و شاد شدم، همراهش گریه کردم و اشک ریختم و چه بسیار حسرت ها خوردم و گاهی نفرین کردم و البته دعای خیر هم کردم.

این چنین شخصیت‌ها در ایرانمان زیاد داریم و باید شناخته شوند... 
دوست‌نداشتم این کتاب تمام شود، مثل آن است که هم صحبتی با آقای دکتر بهاروند را از دست داده باشی ... 

#توصیه_شدید به مطالعه این کتاب
        

          یکی از کتاب‌های خوب در زمینه روایت پیشرفت، کتاب سلول‌های بهاری.
شما نه تنها روایت دانشمند خوب کشورمان، آقای دکتر بهاروند را می‌شنوید بلکه تماما احساسش می‌کنید، از خاطره‌هایی که می‌گوید، از آزمایشاتی که موفق بودند یا اصلا موفق نبودند، لحظات سخت زندگیشان و پژوهش‌هایی که انجام دادند را با چشم خود می‌بینید.
در آخر به قول آقای دکتر، این کتاب رو بخونید تا حرکت کنید، برای این کشور حرکت کنید و افتخار بیافرینید.

        

          کتاب از مجموعهٔ تاریخ شفاهی پیشرفت است و از آن کتاب‌هایی‌ست که در این روزگار خودتحقیری‌مان و «تو نمی‌توانی» بارقه امید است، فَلقی‌ست انگار.  این در روزهای سیاهی که برایمان ساخته‌اند، شاید دارویی باشد برای جوانان نخبه وطن، که بمانند، که بسازند...
به سان مهتاب در شب، نور می‌تاباند بر مسیر سختمان تا قله و تشویقمان می‌کند که برای رسیدن، به آن چه که باید، حرکت کنیم. می‌گوید مهم حرکت کردن است، یا به قول خودمان از تو حرکت از خدا برکت. دکتر بهاروند از حرکت کردن هایش می‌گوید و تو، از خدا برکت رسیدن‌هایش را هم می‌بینی. می‌خواهد  بگويد حتی با دست و پای مجروح و قلب شکسته، باید حرکت کنیم تا حتی اگر نرسیدیم، خیالمان راحت باشد که سعی‌مان را کرده‌ایم و حسرت نخوریم که از بزرگواری خواندم، رفتن همان رسیدن است...
        

          واقعا ۵ ستاره برای تلاش این عزیزان کمه ❤️