راستش، خیلی با چیزی که انتظار داشتم متفاوت بود؛ ولی یجورایی دقیقا همون چیزی بود که فکرشو می‌کردم و شاید هم دقیقا همون چیزی که بهش نیاز داشتم.
وقتی شروعش می‌کردم فکر می‌کردم خیلی دیره و خیلی زودتر از حرفا باید می‌خوندمش؛ ولی یبار دیگه بهم ثابت شد خدا تو زمانبندی بهترینه.
کلی باهاش خندیدم و کلی باهاش گریه کردم و خیلی بیشتر ازش لذت بردم.
از اعماق وجود، وافل های قلبی عمه مامانی رو می‌خوام.
و همینطور یه بابابزرگ که درکم کنه...
      

        بشدت آشفته!
برا من خیلی مفید نبود.
      

        بعد از مدتی خیلی طولانی تونستم برای حدود دوساعت بی وقفه کتاب بخونم و در این حین انقدر دل به کتاب بدم که حتی به فضای مجازی فکر هم نکنم.

بنظرم داستانی نفس گیر و نسبتا غیر قابل پیش‌بینی داشت و معمای قتل به شدت ماهرانه طراحی شده بود.

فیث مثل همه دخترهای دیگه که بهشون مثل یه عروسک تزئینی نگاه می شه، برای آزادی و رسیدن به جایگاهی که لایقش بود جنگید و به قول خودش به "الگوی بدِ" خوبی تبدیل شد

اگر شخصیت اصلی ۱۴ ساله نبود(مشکل همیشگی ام با داستان های خوب نوجوان) و در فصل اخر نویسنده برای تموم کردن داستان ماله به دست نمیشد، احتمالا اثر بهتری از آب درمیومد.
      

        به صورت خلاصه بخوام بگم: عذابه عذاااب