بسم الله
اولین کتابی که بهش گوش دادم(با اندکی مبالغه)
مجموعه ای از داستان های کوتاه( بعضا زیادی کوتاه) از زندگی خاتم النبیین.

حدودا یک ساعت و نیم برام از رحمت للعالمین گفت و حسرت ملاقات با این حضرت و اندکی شبیه ایشون بودن رو دوباره در دلم تازه کرد.
      

        بسم الله 
از اون دست کتابایی که یک بار باید بخونی که خونده باشی، ده بار بخونی تا بفهمیش و باهاش مانوس بشی تا بلکه زندگی توهم همچین رنگ و بویی بگیره...

به شدت به کسایی که دغدغه کار جهادی دارند پیشنهاد می‌شه.
      

        بسم الله‌
همراهی با کسانی سراسر وجودشون لبریز از محبت نسبت به رحمت للعالمینه خواننده رو هم لبریز از همین محبت الهی می‌کنه و چه چیزی بهتر و بالاتر از این؟
      

        کاش می‌تونستم چندین و چند بار بخونمش...
      

        راستش، خیلی با چیزی که انتظار داشتم متفاوت بود؛ ولی یجورایی دقیقا همون چیزی بود که فکرشو می‌کردم و شاید هم دقیقا همون چیزی که بهش نیاز داشتم.
وقتی شروعش می‌کردم فکر می‌کردم خیلی دیره و خیلی زودتر از حرفا باید می‌خوندمش؛ ولی یبار دیگه بهم ثابت شد خدا تو زمانبندی بهترینه.
کلی باهاش خندیدم و کلی باهاش گریه کردم و خیلی بیشتر ازش لذت بردم.
از اعماق وجود، وافل های قلبی عمه مامانی رو می‌خوام.
و همینطور یه بابابزرگ که درکم کنه...
      

        بشدت آشفته!
برا من خیلی مفید نبود.
      

        بعد از مدتی خیلی طولانی تونستم برای حدود دوساعت بی وقفه کتاب بخونم و در این حین انقدر دل به کتاب بدم که حتی به فضای مجازی فکر هم نکنم.

بنظرم داستانی نفس گیر و نسبتا غیر قابل پیش‌بینی داشت و معمای قتل به شدت ماهرانه طراحی شده بود.

فیث مثل همه دخترهای دیگه که بهشون مثل یه عروسک تزئینی نگاه می شه، برای آزادی و رسیدن به جایگاهی که لایقش بود جنگید و به قول خودش به "الگوی بدِ" خوبی تبدیل شد

اگر شخصیت اصلی ۱۴ ساله نبود(مشکل همیشگی ام با داستان های خوب نوجوان) و در فصل اخر نویسنده برای تموم کردن داستان ماله به دست نمیشد، احتمالا اثر بهتری از آب درمیومد.
      

        به صورت خلاصه بخوام بگم: عذابه عذاااب