در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این رمان روایت داستان رابرت جوردن، سرباز آمریکایی، است که در میانهٔ جنگ داخلی اسپانیا به بریگاد بین‌المللی پیوسته‌است. او، به‌عنوان متخصص مواد منفجره، وظیفه یافته‌است پلی را که بر سر راه دشمن قرار دارد، منفجر کند ( ویکی پدیا )
علیرغم اینکه به عنوان بهترین اثر همینگوی مطرح می شود ولی چندان برای من جذاب نبود. البته هنوز به اتمام نرسیده و فقط، به رسم وطیفه می خوانم. کتاب اسپانیایی های مبارز را مشتی آدم عادی و بی دست پا معرفی می کند که یک آمریکایی می آید به آنها سر و سامان می دهد‌.
        

          دهه‌ی 30 قرن بیستم، برهه‌ای حساس در تاریخ کشور اسپانیاست. برهه‌ای که جنگ داخلی بین جمهوری‌خواهان کمونیست با سلطنت‌طلبان فاشیست به پیروزی فاشیست‌ها، روی کار آمدن ژنرال «فرانسیسکو فرانکو» و دوره‌ی خفقان سی و شش ساله‌ی حکومت وی (مشهور به وحشت سفید) منجر شد. رمان «این ناقوس مرگ کیست؟» شاهکار «ارنست همینگوی» در مورد بخشی از این نبردهاست و تمرکزش را روی جبهه‌ی جمهوری‌خواه قرار می‌دهد. شخصیت اصلی «رابرت جوردن» روزنامه‌نگاری اصالتاً آمریکایی و ساکن اسپانیاست که در نبردهای پارتیزانی و به قصد منفجر کردن پلی استراتژیک به گروهی از جمهوری‌خواهان می‌پیوندد. هرچند نگاه «همینگوی» به جمهوری‌خواهان، آشکارا ستایش‌آمیز است اما در این رمان نقدهایی آشکار و پنهان نسبت به این جبهه‌‌ی فکری و سیاسی دارد. رمان یک سال بعد از روی کار آمدن «ژنرال فرانکو» در سال 1940 منتشر شده و مرثیه‌ای بر یک مبارزه‌ی عدالت‌جویانه است که سرانجام به پیروزی فاشیسم منجر می‌شود. «همینگوی» البته رمانش را آنقدر خوب نوشته که خواننده بدون دانستن تاریخ اسپانیا نیز از داستان لذت ببرد. مثل همیشه او شخصیت‌هایش را در کنش‌های درونی و بیرونیشان با کیفیتی روان‌کاوانه می‌پرورد. برخی لحظات رگه‌هایی از احساسات‌گرایی در داستان دیده می‌شود که تا حدودی دومین رمانش (وداع با اسلحه) را به‌خاطر می‌آورد. خواندن این رمان را شدیداً توصیه میکنم!
        

          جزو آثار کلاسیکی است که باید خوانده شود! من که خیلی دیر خواندمش...
        

          محتوا داستان جنگهای داخلی اسپانیاست .
رابرت برای کمک به جمهوری خواهان از آمریکا می آید. 
روایت داستان قشن‌ هست شاید به گونه ای نباشه که به راحتی بتونی تصویر سازی ذهنی داشته باشی امام مفاهیمی مثل وفاداری،شجاعت،عشق،شکست و حتی م گ را به آرمانی ترین شکل ممکن توصیف می‌کند. 
شخصیت های مورد علاقه من تمسر پابلو و آنسلمو بودند

        

          به‌نظرم یه قانون نانوشته برای کتاب‌ها وجود داره و اون اینه که در وقت مناسب خودش خونده بشه! برای همین باید گوش تیز کنی که صدای کتاب‌ها رو بشنوی وقتی صدات می‌زنن: الان وقتشه. الان من رو بخون! 

اگه کتاب‌ها رو سر وقت مناسب نخونی، مزه‌ش نمی‌ره زیر زبونت. مثل نون دو بر کنجدی سنگگ بیات شده‌ای می‌مونه که مزه‌ش برات دلچسب نیست. 

من کتاب‌های زیادی رو چون سر وقتش نخوندم مزه‌ی واقعی‌ش رو نچشیدم. وداع با اسلحه‌ی ارنست همینگوی رو حوالی بیست‌وچندسالگی خوندم. برای همین نفهمیدمش. از خودم می‌پرسیدم: این بود اون اسطوره‌ی داستانی که همه ازش می‌گفتن؟! یا حتی جنایات و مکافات رو. و حتی عقاید یک دلقک رو! 
.
.
.

او نشسته بود روبه‌روم و از کتاب محبوبش می‌گفت. گفت: اون‌قدر کتاب «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آید» من بودم که از یه جایی به بعد نمی‌خوندمش که تموم نشه! 

این رو وقتی می‌گفت: که صورتش پر از خنده شده بود. 

او برای من مثل یه معما بود که باید کشفش می‌کردم. دلم می‌خواست بدونم اون چه شکلیه. چه طوریه. باید تکه‌های پازلش رو سر هم می‌کردم. لابه‌لای چیزهای که دوست داشت. لابه‌لای تک آهنگ رضا یزدانی. کتاب محبوبش. و هر تکه‌ای که مربوط به پازل او بود.

کتاب «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آید» رو وقت جنگ ایران و اسراییل خوندم. اینترنت قطع بود و باید وصل می‌شدم به زندگی! 
کتاب رو از فیدیبو با صدای آرمان سلطان‌زاده دانلود کردم و نسخه‌ی کاغذیش رو هم از طاقچه. 
آرمان سلطان‌زاده با اون صدای جادویی‌ش کتاب رو می‌خوند و من غرق در قصه‌ی زندگی رابرت و افکارش و معنای زندگی‌ش شده بودم. و الله الله از اینهمه شباهت.‌ 
برعکس او من دلم می‌خواست تا تهش برم ببینم آخر قصه چی می‌شه. برای همین حریصانه ساعت‌ها روی مبل می‌نشستم و فقط کتاب رو گوش می‌دادم و می‌خوندم.

در معنای واقعی کلمه شاهکار بود این داستان. نمی‌دونم از معجزه‌ی قلم ارنست همینگوی بود یا جادوی صدای آرمان سلطان‌زاده یا حتی حس خوشایند پیدا کردن یه تکه از پازل او. یا حتی‌تر گوش دادن و سروقت خوندن کتاب! 
        

          نسبت به کتاب وداع با اسلحه ، برف های کلیمانجارو ، پیرمرد و دریا که به قلم همین نویسنده هستش و اونها رو خیلی دوست داشتم ، این کتاب برای من جذابیت بسیار کمتری داشت .
داستان درمورد پنج روز از ماموریت یک سرباز که آمریکایی بود ولی برای آزادی اسپانیا می جنگید !
بارها در طول خواندن کتاب از خودم پرسیدم چرا انسان برای یک ملیت دیگر باید بجنگه !
        

          داستان یه‌جوری تموم شد من فکر کردم کتابم چندصفحه کم داره. اما در میانه و شروع انقدری خوب بود که یک‌نفس بخونی.

با راوی دانای کل نمی‌تونم ارتباط بگیرم، فقط یک روح می‌تونه اینجوری در همه‌جا و همه‌زمان‌ها حضور داشته باشه و از افکار و احساسات همه‌ی شخصیت‌ها باخبر بشه. این یعنی نقشِ نویسنده از داستانش پررنگ‌تره و باورپذیری داستان کمتر. به‌هرحال نافِ ادبیات کلاسیک رو با این راوی بریدن و نمیشه کاریش کرد.
        

          داستانِ یک عملیات پارتیزانی در زمان جنگ اسپانیا. شاید دیالوگ‌ها و منولوگ‌ها جذاب‌ترین قسمت این کتاب باشند. و البته عنوان جذابی که بعد از پایان کتاب دربارش سرچ کردم و علتش رو فهمیدم. نمیدونم چرا امتیاز کتاب پایینه. در مجموع خیلی جذاب بود.
        

          تنها داستان عاشقانه ی ماریا و رابرت برایم شگفت انگیز بود و الباقی داستان انچنان  به دلم ننشست
        

          جالب بود که یکی از قانون های رابرت عاشق نشدن بود😂😂😂😂
        

          این که بتوانی ۵ روز از زندگی جنگی یک مبارز را در ۶۰۰ صفحه بنویسی بدون اینکه ملال آور و خسته کننده باشد؛ هنری می‌خواهد که همینگوی دارد!
فضاسازی، دیالوگ‌ها، نیت‌های درونی و کنش افراد به زیبایی ترسیم شده. برای کسانی که به جنگیدن برای آرمانی علاقه‌مندند، قطعاً دوست‌داشتنی است...
        

          اولش فکر نمی کردم آنقدر ازش خوشم بیاد وقتی داستان عاشقانه ماریا و رابرت شروع میشه دیگه سخته کتاب رو  زمین گذاشتن
از اون کتاب هاست که آدمو غرق خودش میکنه به حدی توصیف نویسنده قوی کی انگار داری فیلم نگاه میکنی
انگار واقعا اونجا تو کوهستان وسط جنگ توهم حضور داری 
        

          آخ آخ آخ 
باز هم افتادم به تور آقای همینگوی بزرگ و چه کرد با دل من. 
کتاب به قدری فوق العاده است که در وصف نگنجد . الحق و الانصاف از آن آثار بزرگ و ماندگار است ، ماندگار در تاریخ ادبیات و ذهن خواننده. 
داستان جوانی آرمان گرا در جنگ داخلی اسپانیا جایی پشت خطوط فاشیست ها و در راه و ماموریتی برای نابودی یک پل . یک پل کوفتی لعنتی .
توقعاتم به غایت بالا بود وقتی شروعش کردم و کاملا هم این توقعات برآورده شدند تا یک بار دیگر آقای همینگوی ، نشان دهد در کتاب خانه من یکی از ارباب هاست. 
فوق العاده است تا نخوانید ندانید . توضیح خیلی خوبی از آدم های درون جنگ و فرم و شکل جنگ های پارتیزانی هم دارد . یادتان باشد همینگوی در جنگ داخلی اسپانیا حضور داشت و آنجا خبرنگاری می کرد.
        

          این ترجمه کامل نیست  برای همین آخرش احساس میکنید چقدر داستان بی سر و تهی هست  و با ترجمه کامل اثر که تحت عنوان " این ناقوس مرگ کیست که می نوازد" ترجمه شده ۲۰۰ صفحه تفاوت داره .
کاش میشد به جای ستاره ندادن امتیاز منفی هم به این کتاب داد.
        

          نسخه صوتی رو گوش می‌کنم.
        

          من این کتاب رو هم صوتی و با صدای آرمان سلطان‌زاده از فیدیبو خریدم و در اوقاتی که دستم بند بود گوش می‌دادم. کتاب صوتی برای اوقاتی که مشغول کاری هستی و نمی‌تونی کتاب دستت بگیری فوق‌العاده عالیه و نعمت محسوب میشه.
و اما در مورد این کتاب باید بگم که کتابی نیست که همه دوست داشته باشن. راجع به جنگه و فضای سرد و خشکی داره که در جنگ این حالت طبیعیه.
برای من گفتگوی رابرت جوردن و ماریا در شب قبل از منفجر کردن پل خیلی غم انگیز بود.
قلم نویسنده‌های آمریکایی جالب و هیجان‌انگیزه و ایده‌های خوبی برای نوشتن به آدم میده.
در مورد پایانش هم برام غیر منتظره بود، شایدم ذهن ایرونیم همش منتظر بوده اینا بهم برسن و قصه به خوبی و خوشی تموم بشه، هرچند نویسنده‌های آمریکایی انگار اعتقادی به پایان خوش و عروسی‌طور مثل ایرانی‌ها ندارن :)
        

          ششم امتحان دارم تا پنجم باید پروژه تحویل بدهم و فردا باید برای فردا یک کار مهم را آماده کنم اما صفحات پایانی کتاب آن قدر جذاب می شوند که اجازه نمی دهند زمین بگذارمشان
        

          باید بگم که وقتی می خوندمش حس می کردم دارم کلیدر می خونم! همونقدر آشنا!...
        

          این  این ناقوس مرگ کیست (به انگلیسی: For Whom the Bell Tolls) نام رمانی است از ارنست همینگوی که در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این رمان روایت داستان رابرت جوردن، سرباز آمریکایی، است که در میانهٔ جنگ داخلی اسپانیا به بریگاد بین‌المللی پیوسته‌است. او، به‌عنوان متخصص مواد منفجره، وظیفه یافته‌است پلی را که بر سر راه دشمن قرار دارد، منفجر کند. جفری مایر، نویسندهٔ زندگی‌نامهٔ همینگوی، اعتقاد دارد که این اثر یکی از بهترین آثار همینگوی در کنار پیرمرد و دریا، وداع با اسلحه و خورشید همچنان می‌دمد است.