عشقی که از قِبل اختلاف دیرینه‌ی بین دو سرزمین پدید می‌آید؛ دختری ثمره‌ی آن پیوند عاطفی می‌شود که قربانی ناپذیر است.
داستان این دختر گویای این حقیقت است که در فراز و نشیب‌هایی که ساخته‌ی طمع انسان‌هاست فقط باید بر عشق تکیه کرد و دیگر تقلی‌ای نکرد.
      

        این رمان، زیبایی خودش رو از سیر تحول و رشد شخصیت "مهناز" می‌گیره؛ با وجود یکسری پدیده‌ها و داستان‌هایی که - تقریبا می‌شه گفت - محلی از اعراب در محوریت این کتاب نداشتن، ولی لحظات دراماتیک اون یک تصویر به‌یادماندنی در ذهن من بر جای گذاشتند.
      

        چیزی که من خوندم به شدت ضد شخصیت مرد و ضد استقلال زن بود.
به دوستانی که می‌خوان رمان عاشقانه بخونن من "دالان بهشت" رو توصیه می‌کنم
      

        مثل تمامی کتاب‌های بهبود فردی: یک تشبیه ساده در حد یک مقاله، یا یک جلسه‌ی مشاوره‌ی یکی - دو ساعته می‌تونست جای این کتاب رو برای من بگیره.
این کتاب زمانی برای من تجربه‌ی خوبی به حساب می‌آمد که مفهوم و تشبیه آن در قالب داستانی پدیدار می‌شد؛ درست همانند  کتاب "چه‌کسی پنیر مرا برداشته".
      

        سیر عمیق در دنیای ذهن...
کوچه - پس‌کوچه‌های کمتر دیده شده در وادی درون...
الگوسازی‌های ذهنی...
گرچه این کتاب می‌تونه کمی شخصیت واقعی خودتون رو نشون بده، ولی درک داستان‌های اومده در این کتاب بسیار مهم‌تر است.
      

        به عنوان یک هدیه می‌تونه گزینه‌ی خوبی باشه؛
یا وقتایی که حال هیچ چیزی رو نداری گاهی بهت انگیزه می‌ده؛
اما داستان منسجمی نداره و بعضی از جاها احساس کردم که خیلی بیش از اندازه در تمثیل خودش فرو رفته و همچنین بعضی جملاتش کلیشه‌ایه.