بچه دبیرستانی بودم که خواندمش و خب طبیعی بود که دوستش داشته باشم. پارسال، یعنی بعد از بیست و چند سال دوباره خواندمش. چقدر نگاهم به شخصیت‌ها متفاوت بود. این‌بار من همسر بودم و مادر، نه یک دختر نوجوان احساساتی. اما باز هم مطالعه‌اش لذت‌بخش بود.
نهایت این‌که: «هر کسی از ظن خود شد یار من....»
        

          یه جایی اوایل کتاب از زبون شخصیت اصلی رمان میگه :
«بهار بود و لعنت بر این بهار که هنوز عاشقش هستم!»

ابتدا نسخه صوتی این کتاب رو از شرکت اوانامه با گویندگی خانم درخشش شنیدم که لذت محض بود. توصیه میکنم حتی اگر با کتاب صوتی میانه خوبی ندارید صرفا نیم ساعت ابتدای این کتاب صوتی رو بشنوید و توی فضایی که میسازه قرار بگیرید و بعدش کتاب متنی رو شروع کنید. این شکلی حتما بهره بهتری از این کتاب می‌برید
        

          یا من اشتباه می کنم یا کتاب کااملا از کتاب سالهای بلوای عباس معروفی کپی شده
        

          از برخی کتاب‌خوان‌های سخت‌گیرتر از خودم شنیده بودم که این کتاب ، زرد است!
اما من چنین نظری ندارم.
فکر می‌کنم جز قصّه‌های عبرت‌آمیزی‌ست که دختران نوجوان و جوان حتماً باید بخوانند. از این جهت که می‌تواند کمک کند ، به چند وجه از انتخاب‌های غلطی که انسان بر پایه‌ی احساس می‌تواند در زندگی داشته باشد ، بطور عاقلانه فکر کنند!
        

          این رمان رو برای اولین بار دوره  راهنمایی بودم خواندم ولی بعد از اون سه بار دیگه خوندمش... عجیب قشنگ بود برام. 
        

          خیلی خیلی سال پیش کتابش رو خریدم و خوندم ، از اون روزا تا امروز ... هنوزم باز شروع می کنم به خوندنش و شگفت زده می شم از جذابیت قلم نویسنده ش ... درس های زیادی داره و خیلی وقتا ازش نقل قول هایی کردم ، از اون کتاب هایی که باید توی هر خونه ای باشه یه جلد ازش
        

          کاش دو سال پیش یه نفر این کتاب رو بهم معرفی می‌کرد :)
        

          داستان روان اما کلیشه ای داشت. شخصیت پردازیش خوب بود و میشد به آدمهای داستان نزدیک شد. دوسش داشتم.
        

          کتاب قشنگی بود اما این، از رو مخ بودن و اعصاب خورد کن بودن قصه کم نمیکنه. اصلا شخصیت اصلی داستان رو دوست نداشتم.🫠
        

          ۱۳ ۱۴ ساله بودم که خوندمش جزء معدود رمانهایی هست که داستانش و کامل به یاد دارم 
بعد از ۲۰ و اندی سال دلم خواست دوباره بخونمش ببینم حالا چه حس و حالی نسبت بهش دارم
        

          خواندمش جذاب بود و بعد جلد دومش را خواندم که از زبان پسره بود اصلا دوست نداشتم
        

          بنظرم رمان فقط مناسب سن ۱۳ تا ۱۵ سال است،
چون هیجانات اون سن اجازه نمیده ضعف رمان دیده بشه!
و کمی تا مقداری هم میتونه اموزنده باشه برای نوجوان در اون سن!!
        

          این هم از آن کتاب هایی بود که شب تا صبح خواندم ، آره عامه پسند است ، اما من خوشم آمد بالاخره جزو عامه هم حساب میشیم⁦;⁠-⁠)⁩
        

          وقتی این کتاب رو خواندم پانزده سالم بود و طبیعتا تو جو رمان خوانی دبیرستان های دخترانه بودم. وقتی دیدم همه ی هم کلاسیهام دالان بهشت و همخونه و چیزهای این مدلی می خونن من هم تصمیم گرفتم به ادبیات کشورم احترام بذارم و وسط رمان های خارجکیم، یه ایرانی هم بخونم. این کتاب از طرف خفن ترین رمان ایران خوان مدرسه به عنوان یکی از بهترین ها بهم معرفی شد. یادمه که همون موقع هم ناامیدم کرد. خیلی سطحی بود و اصلا حرفی برای گفتن نداشت. 
بعد از خوندن این کتاب تصمیم گرفتم با ادبیات عاشقانه و عامه پسند کشورم همچنان قهر بمونم.
حالا فقط رمان تاریخی میخونم یا مثل آثار معروفی و دولت آبادی که دور از کلیشه بودنشون بهم اثبات شده.
        

          من این کتاب رو دوست داشتم و بنظرم در رمان های عامه پسند ایرانی بهترین بود. نثر زیبایی داشت فضا سازی رویداد ها و مکان ها زیبا بود. شخصیت پردازی ها ملموس بود.
رمان عبرت آموزی بود، برای دخترهایی که کورکورانه عاشق میشن و به  توصیه های پدر و مادرشون گوش نمیدن.
نثر رمان ساده و روان بود.
 از ضرب المثل های قدیمی به خوبی استفاده شده بود.
که من در رمان های ایرانی که خونده بودم کمتر دیده بودم یا ندیده بودم.
توصیفات زنده ای داشت و می شد براحتی فضای داستان رو در ذهن تصور کرد.
        

          یکی از کتاب‌هایی بود که همیشه می‌خواستم بخونم 
و الان که تازه تمومش کردم دارم به این فکر می‌کنم که چقدر خوشحالم برای وقت گذاشتن سر چنین کتابی
و چیزی که غم‌انگیزه برام
 این فکر هستش که آیا واقعا همه‌ی پدرها اونقدر که پدر محبوبه ازش حمایت کرد از دخترشون حمایت می‌کنن؟ تو این موقعیت، دختری هست که با وضع محبوبه باشه ولی جایی برای پناه بردن نداشته باشه؟
و از این‌که ممکنه  یک نفر با این سوال مواجه بشه و جوابش به سوال اول نه و به سوال دوم یک بله‌ی محزون باشه عمیقا  قلبم فشرده می‌شه
        

          شب سراب نیر زد به بامداد خمار .
        

          کتاب خوبی بود. تجربه پدر و مادر ها رو خوب نشون داد و بعضی عشق های سراب گونه.
        

          واقعا که << شب سراب نیرزد به بامداد خمار.>> 
        

          کتابی بود که زندگیم باهاش گره خورد 
میتوانم هزاران ساعت درموردش حرف بزنم و از عشق محبوبه بگویم
از‌ عشقی اشتباه 
از فاجعه ای که اسمش را عشق می‌گذارند 
فاجعه ای که کورت می‌کند
واقعا هیچ چیز درموردش نمیتونم بگم
کلمه ای برای توصیفش پیدا نمیکنم 
هر کسی میبایستی این کتاب رو بخونه،تا چشمش به جهان روبه‌رویش باز شود
محبوبه اشتباه زندگی کرد تا بقیه اشتباه زندگی نکنند.
این کتاب،دل نوشته ای بود از کسی که می‌خواست با زبان بی زبانی بهت بفهماند کوری به واسطه‌ی عشق بد دردی است.
بخوانید تا اشتباه محبوبه را مرتکب نشوید