در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این رمان روایت داستان رابرت جوردن، سرباز آمریکایی، است که در میانهٔ جنگ داخلی اسپانیا به بریگاد بین‌المللی پیوسته‌است. او، به‌عنوان متخصص مواد منفجره، وظیفه یافته‌است پلی را که بر سر راه دشمن قرار دارد، منفجر کند ( ویکی پدیا )
علیرغم اینکه به عنوان بهترین اثر همینگوی مطرح می شود ولی چندان برای من جذاب نبود. البته هنوز به اتمام نرسیده و فقط، به رسم وطیفه می خوانم. کتاب اسپانیایی های مبارز را مشتی آدم عادی و بی دست پا معرفی می کند که یک آمریکایی می آید به آنها سر و سامان می دهد‌.
        

          نسبت به کتاب وداع با اسلحه ، برف های کلیمانجارو ، پیرمرد و دریا که به قلم همین نویسنده هستش و اونها رو خیلی دوست داشتم ، این کتاب برای من جذابیت بسیار کمتری داشت .
داستان درمورد پنج روز از ماموریت یک سرباز که آمریکایی بود ولی برای آزادی اسپانیا می جنگید !
بارها در طول خواندن کتاب از خودم پرسیدم چرا انسان برای یک ملیت دیگر باید بجنگه !
        

          دهه‌ی 30 قرن بیستم، برهه‌ای حساس در تاریخ کشور اسپانیاست. برهه‌ای که جنگ داخلی بین جمهوری‌خواهان کمونیست با سلطنت‌طلبان فاشیست به پیروزی فاشیست‌ها، روی کار آمدن ژنرال «فرانسیسکو فرانکو» و دوره‌ی خفقان سی و شش ساله‌ی حکومت وی (مشهور به وحشت سفید) منجر شد. رمان «این ناقوس مرگ کیست؟» شاهکار «ارنست همینگوی» در مورد بخشی از این نبردهاست و تمرکزش را روی جبهه‌ی جمهوری‌خواه قرار می‌دهد. شخصیت اصلی «رابرت جوردن» روزنامه‌نگاری اصالتاً آمریکایی و ساکن اسپانیاست که در نبردهای پارتیزانی و به قصد منفجر کردن پلی استراتژیک به گروهی از جمهوری‌خواهان می‌پیوندد. هرچند نگاه «همینگوی» به جمهوری‌خواهان، آشکارا ستایش‌آمیز است اما در این رمان نقدهایی آشکار و پنهان نسبت به این جبهه‌‌ی فکری و سیاسی دارد. رمان یک سال بعد از روی کار آمدن «ژنرال فرانکو» در سال 1940 منتشر شده و مرثیه‌ای بر یک مبارزه‌ی عدالت‌جویانه است که سرانجام به پیروزی فاشیسم منجر می‌شود. «همینگوی» البته رمانش را آنقدر خوب نوشته که خواننده بدون دانستن تاریخ اسپانیا نیز از داستان لذت ببرد. مثل همیشه او شخصیت‌هایش را در کنش‌های درونی و بیرونیشان با کیفیتی روان‌کاوانه می‌پرورد. برخی لحظات رگه‌هایی از احساسات‌گرایی در داستان دیده می‌شود که تا حدودی دومین رمانش (وداع با اسلحه) را به‌خاطر می‌آورد. خواندن این رمان را شدیداً توصیه میکنم!
        

          این که بتوانی ۵ روز از زندگی جنگی یک مبارز را در ۶۰۰ صفحه بنویسی بدون اینکه ملال آور و خسته کننده باشد؛ هنری می‌خواهد که همینگوی دارد!
فضاسازی، دیالوگ‌ها، نیت‌های درونی و کنش افراد به زیبایی ترسیم شده. برای کسانی که به جنگیدن برای آرمانی علاقه‌مندند، قطعاً دوست‌داشتنی است...
        

          اولش فکر نمی کردم آنقدر ازش خوشم بیاد وقتی داستان عاشقانه ماریا و رابرت شروع میشه دیگه سخته کتاب رو  زمین گذاشتن
از اون کتاب هاست که آدمو غرق خودش میکنه به حدی توصیف نویسنده قوی کی انگار داری فیلم نگاه میکنی
انگار واقعا اونجا تو کوهستان وسط جنگ توهم حضور داری 
        

          .
این ناقوس مرگ کیست؟
(For whom the bell tolls)
نوشته ارنست میلر همینگوی
(Ernest m. Hemingway)
ترجمه مهدی غبرایی

«هیچوقت درباره دوست داشتن یکی خودت را ریشخند نکن. خیلی‌ها هستند که بختش را ندارند که از آن برخوردار شوند. قبلا نصیب تو هم نشده، اما حالا از آن برخورداری. ماجرای تو و ماریا چه تا امروز و قسمتی از فردا دوام بیاورد چه یک عمر طول بکشد مهمترین چیزی است که برای آدمیزاد اتفاق می‌افتد. همیشه کسانی هستند که منکرش بشوند، چون نصیب خودشان نشده. ولی من می‌گویم حقیقت دارد و تو از آن برخورداری و حتی اگر فردا بمیری خوشبختی.» ص۴۹.

در بحبوحه جنگ داخلی اسپانیا، زمانی که نظام جمهوری فروپاشید و انقلاب اسپانیا به درگیری نظامی داخلی کشیده شد، عده بسیاری از مردم از جمله احزاب کارگری، سوسیالیست‌ها، کمونیست‌ها که از جناح چپ بوده و مورد حمایت شوروی بودند(معروف به جمهوری خواهان) دست به قیامی علیه جبهه ملی اسپانیا و سلطنت طلب‌ها زدند. قیامی علیه فاشیست‌هایی که موافق سلطنت پیش از انقلاب بودند.

در این میان رابرت جوردن، پروتاگونیست داستان، استاد دانشگاه جوانی است که از نوادگان جمهوری خواهان و آزادی‌خواهان انقلاب آمریکا بوده و به اسپانیا آمده تا در گروه‌های چپ بین‌المللی ضد فاشیسم فعالیت کند؛ هرچند که از چپ‌ها و کمونیسم دل خوشی ندارد و تنها انضباط نظامی آنها را تحسین می‌کند و خودش جمهوری خواه است، اما هدف یکی است: آزادی. او تخریب‌چی است و مأموریت دارد تا با گروه‌های چریک و پارتیزانی یک پل را منهدم کند. 

.
ارنست همینگوی برنده جایزه ادبی نوبل و پولیتزر، در سال ۱۹۳۷ و در میان آشوب و جنگ داخلی به اسپانیا رفت تا از جنگ گزارشی تهیه کند. پس از جنگ، او و آندره مالرو(که در نیروی هوایی خدمت می‌کرد) توافق کردند که هریک بخشی از رویدادها رو بنویسند؛ همینگوی «این ناقوس مرگ کیست؟» را نوشت و مالرو «امید» را.

از این رمان به محض انتشار یک میلیون نسخه به فروش رسید. این اثر در جنگ جهانی دوم به عنوان کتاب درسی جنگ‌های پارتیزانی هم در ارتش شوروی و هم در ارتش آمریکا، تدریس می‌شد. کتابی تاریخی، سیاسی و بر اساس واقعیت‌های جنگ داخلی اسپانیا.
شیوه روایت مختص به ادبیات آمریکایی بود و با این حال بسیار لذت بخش می‌نمود. بخش‌هایی از کتاب بسیار نفس گیر می‌شد و به یاد تالستوی و جنگ و صلح و تصویر پردازی‌های او  می‌افتادم.
با این حال ادبیات آمریکا ویژگی ادبیات قاره‌ای خودش را دارد؛ سفت و سخت پایبند  فرم است و دیالوگ‌ها مثل فیلم‌های هالیوود  از پیچیدگی زیادی برخوردار نیستند. به نظرم همینگوی  از معدود نویسندگان آمریکایی است که قلم نسبتا بهتری بین آنها دارد.

«برای متعصب بودن باید اطمینان مطلق داشته باشی که حق با توست و هیچ چیز مثل پاکدامنی این حتمیت و حق به جانبی را به وجود نمی‌آورد.پاکدامنی دشمن سنت شکنی است.»
ص۲۲۳.

در پناه خرد
        

          کتاب پنجم چالش کتابخوانی متفاوت:

کتابِ "زنگ ها برای که به صدا در می‌آیند" کتابی راجب یک نیروی چریکی به نام رابرت که در مأموریتی برای منفجر کردن پلی به کوهستان می‌رود و در آنجا با انسان های متفاوتی آشنا میشود، آشناتر از آشنا، عشق را تجربه کرده و معنیِ زندگی را درک می‌کند. 
عمیقا توصیه میکنم با زندگیِ رابرت و داستانش توی کوهستان همراه بشین:)
اولین کتاب از ارنست همینگوی بود و فکر می‌کنم تا آخر تابستون تا جایی که بتونم از کتاباش خواهم خواند>>
        

          جزو آثار کلاسیکی است که باید خوانده شود! من که خیلی دیر خواندمش...
        

          به‌نظرم یه قانون نانوشته برای کتاب‌ها وجود داره و اون اینه که در وقت مناسب خودش خونده بشه! برای همین باید گوش تیز کنی که صدای کتاب‌ها رو بشنوی وقتی صدات می‌زنن: الان وقتشه. الان من رو بخون! 

اگه کتاب‌ها رو سر وقت مناسب نخونی، مزه‌ش نمی‌ره زیر زبونت. مثل نون دو بر کنجدی سنگگ بیات شده‌ای می‌مونه که مزه‌ش برات دلچسب نیست. 

من کتاب‌های زیادی رو چون سر وقتش نخوندم مزه‌ی واقعی‌ش رو نچشیدم. وداع با اسلحه‌ی ارنست همینگوی رو حوالی بیست‌وچندسالگی خوندم. برای همین نفهمیدمش. از خودم می‌پرسیدم: این بود اون اسطوره‌ی داستانی که همه ازش می‌گفتن؟! یا حتی جنایات و مکافات رو. و حتی عقاید یک دلقک رو! 
.
.
.

او نشسته بود روبه‌روم و از کتاب محبوبش می‌گفت. گفت: اون‌قدر کتاب «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آید» من بودم که از یه جایی به بعد نمی‌خوندمش که تموم نشه! 

این رو وقتی می‌گفت: که صورتش پر از خنده شده بود. 

او برای من مثل یه معما بود که باید کشفش می‌کردم. دلم می‌خواست بدونم اون چه شکلیه. چه طوریه. باید تکه‌های پازلش رو سر هم می‌کردم. لابه‌لای چیزهای که دوست داشت. لابه‌لای تک آهنگ رضا یزدانی. کتاب محبوبش. و هر تکه‌ای که مربوط به پازل او بود.

کتاب «زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آید» رو وقت جنگ ایران و اسراییل خوندم. اینترنت قطع بود و باید وصل می‌شدم به زندگی! 
کتاب رو از فیدیبو با صدای آرمان سلطان‌زاده دانلود کردم و نسخه‌ی کاغذیش رو هم از طاقچه. 
آرمان سلطان‌زاده با اون صدای جادویی‌ش کتاب رو می‌خوند و من غرق در قصه‌ی زندگی رابرت و افکارش و معنای زندگی‌ش شده بودم. و الله الله از اینهمه شباهت.‌ 
برعکس او من دلم می‌خواست تا تهش برم ببینم آخر قصه چی می‌شه. برای همین حریصانه ساعت‌ها روی مبل می‌نشستم و فقط کتاب رو گوش می‌دادم و می‌خوندم.

در معنای واقعی کلمه شاهکار بود این داستان. نمی‌دونم از معجزه‌ی قلم ارنست همینگوی بود یا جادوی صدای آرمان سلطان‌زاده یا حتی حس خوشایند پیدا کردن یه تکه از پازل او. یا حتی‌تر گوش دادن و سروقت خوندن کتاب! 
        

          داستان یه‌جوری تموم شد من فکر کردم کتابم چندصفحه کم داره. اما در میانه و شروع انقدری خوب بود که یک‌نفس بخونی.

با راوی دانای کل نمی‌تونم ارتباط بگیرم، فقط یک روح می‌تونه اینجوری در همه‌جا و همه‌زمان‌ها حضور داشته باشه و از افکار و احساسات همه‌ی شخصیت‌ها باخبر بشه. این یعنی نقشِ نویسنده از داستانش پررنگ‌تره و باورپذیری داستان کمتر. به‌هرحال نافِ ادبیات کلاسیک رو با این راوی بریدن و نمیشه کاریش کرد.
        

          جالب بود که یکی از قانون های رابرت عاشق نشدن بود😂😂😂😂
        

          آخ آخ آخ 
باز هم افتادم به تور آقای همینگوی بزرگ و چه کرد با دل من. 
کتاب به قدری فوق العاده است که در وصف نگنجد . الحق و الانصاف از آن آثار بزرگ و ماندگار است ، ماندگار در تاریخ ادبیات و ذهن خواننده. 
داستان جوانی آرمان گرا در جنگ داخلی اسپانیا جایی پشت خطوط فاشیست ها و در راه و ماموریتی برای نابودی یک پل . یک پل کوفتی لعنتی .
توقعاتم به غایت بالا بود وقتی شروعش کردم و کاملا هم این توقعات برآورده شدند تا یک بار دیگر آقای همینگوی ، نشان دهد در کتاب خانه من یکی از ارباب هاست. 
فوق العاده است تا نخوانید ندانید . توضیح خیلی خوبی از آدم های درون جنگ و فرم و شکل جنگ های پارتیزانی هم دارد . یادتان باشد همینگوی در جنگ داخلی اسپانیا حضور داشت و آنجا خبرنگاری می کرد.
        

          این ترجمه کامل نیست  برای همین آخرش احساس میکنید چقدر داستان بی سر و تهی هست  و با ترجمه کامل اثر که تحت عنوان " این ناقوس مرگ کیست که می نوازد" ترجمه شده ۲۰۰ صفحه تفاوت داره .
کاش میشد به جای ستاره ندادن امتیاز منفی هم به این کتاب داد.
        

          من این کتاب رو هم صوتی و با صدای آرمان سلطان‌زاده از فیدیبو خریدم و در اوقاتی که دستم بند بود گوش می‌دادم. کتاب صوتی برای اوقاتی که مشغول کاری هستی و نمی‌تونی کتاب دستت بگیری فوق‌العاده عالیه و نعمت محسوب میشه.
و اما در مورد این کتاب باید بگم که کتابی نیست که همه دوست داشته باشن. راجع به جنگه و فضای سرد و خشکی داره که در جنگ این حالت طبیعیه.
برای من گفتگوی رابرت جوردن و ماریا در شب قبل از منفجر کردن پل خیلی غم انگیز بود.
قلم نویسنده‌های آمریکایی جالب و هیجان‌انگیزه و ایده‌های خوبی برای نوشتن به آدم میده.
در مورد پایانش هم برام غیر منتظره بود، شایدم ذهن ایرونیم همش منتظر بوده اینا بهم برسن و قصه به خوبی و خوشی تموم بشه، هرچند نویسنده‌های آمریکایی انگار اعتقادی به پایان خوش و عروسی‌طور مثل ایرانی‌ها ندارن :)
        

          ششم امتحان دارم تا پنجم باید پروژه تحویل بدهم و فردا باید برای فردا یک کار مهم را آماده کنم اما صفحات پایانی کتاب آن قدر جذاب می شوند که اجازه نمی دهند زمین بگذارمشان
        

          باید بگم که وقتی می خوندمش حس می کردم دارم کلیدر می خونم! همونقدر آشنا!...
        

          این  این ناقوس مرگ کیست (به انگلیسی: For Whom the Bell Tolls) نام رمانی است از ارنست همینگوی که در سال ۱۹۴۰ منتشر شد. این رمان روایت داستان رابرت جوردن، سرباز آمریکایی، است که در میانهٔ جنگ داخلی اسپانیا به بریگاد بین‌المللی پیوسته‌است. او، به‌عنوان متخصص مواد منفجره، وظیفه یافته‌است پلی را که بر سر راه دشمن قرار دارد، منفجر کند. جفری مایر، نویسندهٔ زندگی‌نامهٔ همینگوی، اعتقاد دارد که این اثر یکی از بهترین آثار همینگوی در کنار پیرمرد و دریا، وداع با اسلحه و خورشید همچنان می‌دمد است.
        

          داستانِ یک عملیات پارتیزانی در زمان جنگ اسپانیا. شاید دیالوگ‌ها و منولوگ‌ها جذاب‌ترین قسمت این کتاب باشند. و البته عنوان جذابی که بعد از پایان کتاب دربارش سرچ کردم و علتش رو فهمیدم. نمیدونم چرا امتیاز کتاب پایینه. در مجموع خیلی جذاب بود.
        

          تنها داستان عاشقانه ی ماریا و رابرت برایم شگفت انگیز بود و الباقی داستان انچنان  به دلم ننشست
        

          نسخه صوتی رو گوش می‌کنم.