فوق العاده بود واقعا هرچقدر هم ازش تعریف کنم کمه توی دو روز کلش رو خوندم 
و واقعا تحت تاثیر شخصیت های داستان بخصوص پدر ایلزه و خاله الیزابت قرار گرفتم
حاضرم هزار بار دیگه هم بخونمش
        

          بین نظرات خوندم که این کتاب رو میشه «زندگی بخش» توصیف کرد و کاملاااااا موافقم
میترسیدم بعد از‌خوندن کتابهای آنه شرلی دیگه این کتابی برام جذابیت نداشته باشه اما خوشحالم که شروعش کردم و فوق العاده لذت بردم
        

          قسمتی از کتاب 
خاله نانسی : به نظر تو وقتی یک مرد بین عشق به یک زن عاقل و یک زن دیوانه گیر می کند چه کار می کند ؟همیشه دیوانه ها برنده می شوند ، کارولین . دلیل شوهر پیدا نکردن تو هم همین است .تو زیادی عاقلی. من هم چون خودم را به دیوانگی زدم شوهر گیرم آمد.امیلی ، تو هم حواست را جمع کن . تو هم عقل و هوش داری ، پس بروزش نده ، با قوزک هایت راحت تر شوهر پیدا می کنی تا با هوشت

امیلی عزیزم که برای خوندنش خیلی تردید داشتم ، امیلی که وقتی می رفت می نوشت و احساس سبکی می کرد خودم رو توش می دیدم 
امیلی که واقع بینانه تر از آنه ی عزیزم بود 
هرچی از مونتگمری می خونم بیشتر برای خوندن آثارش مشتاق تر میشم 
انقدر توصیف ها توی این کتاب تو ذهن آدم میشینه که یه مدته هر وقت صدای باد توی اتاقم می پیچه با خودم میگم خانوم باد دوباره اومده 
خوشحالم که سریال امیلی رو قبلا ندیدم و نمی دونم قراره سرنوشت امیلی چی بشه 
اگر سبک آنه شرلی رو دوست دارید توی خوندن این کتاب درنگ کردن جایز نیست
        

          اوقات خوشی را در نیومون سپری کردم با معیت و همراهی خانم الف.ب. استار.
        

          بعد از تموم شدن آنی شرلی همچی حسی دوباره به سراغم نیمده بود ؛ خیلی خوشحالم که دوباره این احساس وصف نشدنی رو تجربه کردم!
تک تک شخصیتای این کتاب قابلیت اینو دارن بشینم سه ساعت راجبشون حرف بزنم!
ولی خانم استار...😭
امیلی جسور و مقتدر من...
من باهات در طول این سفر لذت بردم ؛ با ایلزه‌ی باحال عشق کردم و کلی خندیدم ، نقاشی‌های تدی رو تحسین میکردم و با دیدن پری که انقدر خالصانه دوستت داره کیف میکردم!
همراه تو از دست خاله الیزابت کفری میشدم  ، از حمایت های خاله لورا دلم قرص میشد و عصرهای پاییزی همراه پسرعمو جیمی از خوردن سیب زمینی تنوری و شعر سراییدن دور آتیش نهایت لذت رو میبردم!
نامه نوشتن ها و احساسات تو خطاب به پدرت منو جادو میکرد و میتونستم ساعت ها محو جمله های زیبات بشم!
من به تو امید دارم و مطمئنم قراره نویسنده‌ی خبره‌ای بشی پس ؛ ادامه بده!
تمام این حس خوبم حین خوندن این کتاب و مسحور شدنم رو مدیون خانم موتنگمری هستم که قراره تا ابد نویسنده مورد علاقه‌ی من باقی بمونه و همیشه با قلمش حس جادویی داشته باشم!
پ.ن۱: نیومون به لیست بهترین مکان های دنیا اضافه شد.
پ.ن۲: اگر میخواید بدونید قبلیاش چی بوده
۱.گرین گیبلز 
۲.نیومون
پ.ن۳: همیشه جلوی بدخواهات روی ماری بودنت رو نشون بده.😌
        

          توی این کتاب امیلی رو داریم دختری که عاشق کتاب و دفتر و نوشتنه اما چیزی که علاوه بر همه اینا باعث جذابیت دو چندان کتاب شده شخصیت اونه که  بی نقص نیست و همین داستان رو زیبا و گیرا تر میکنه . به قول لوسی عزیزم "هیچ وقت از زندگی یه دختر بی نقص کتاب نمی نویسند چون خیلی کسل کننده میشه "  یه عاملی که باعث میشه من از یک کتاب خوشم نیاد یا گاها بره رو مخم اینه که دائم شخصیت اصلی با کارهاش حرصم رو در بیاره  و این مورد رو من  حتی در کتاب آنی شرلی هم با اینکه ایقدر دوستش داشتم  تجربه کردم به خصوص در جلد های اول و سوم . ولی این اتفاق حتی  نه تنها یک بار هم در این  کتاب ( و تا اونجایی که فعلا از جلد دوم خواندم )  نیافتاد بلکه امیلی من رو به وجد هم میاورد .

خلاصه این که امیلی را بسی دوست می دارم  :)
        

          بین کتاب هایی که از مونتگمری خوندم، آن شرلی و امیلی در نیومون رو خیلی دوست داشتم و واقعا نمی تونم بگم کدوم رو بیشتر دوست دارم.
اولین باری که امیلی رو ملاقات می کنیم یه بچه 8 ساله س که با پدر فقیرش و خدمت کارشون و گربه هاش زندگی می کنه. پدر به زودی می میره و امیلی باید با یکی از خواهرها و برادرهای مادرش زندگی کنه.
امیلی اهل نوشتنه، به طبیعت علاقه داره و خصوصیات عجیب غریبی داره که بعضیاشون کاملا ماورايی ان و بعضی ها رو از اجداد و فک و فامیلش به ارث برده.
اونایی که با ادبیات مونتگمری آشنایی دارن می دونن که چقدر اهل توصیفات دقیق از محیطه. من به خاطر این توصیفات و به خاطر جادوی زندگی عادی عاشق مونتگمری ام. با خوندن توصیفات مونتگمری انگار تمام آدم ها و  مکان های داستان رو دیده بودم و می شناختم. بین خونه ها وایتر گرینج ِ خاله نانسی رو از همه بیشتر دوست داشتم و شدیدا دلم می خواست برم خونه آقای دکتر رو تمیز کنم. بین شخصیت ها، به ترتیب پسر عمو جیمی، خاله نانسی، پری، خاله الیزابت، تدی، پدر کسیدی، ایلزه و آقای دیر که روی سوسی سال نشست رو دوست دارم.
چقدر خانوم مونتگمری زندگی رو قشنگ توصیف کرده و چقدر خوبه که می تونیم زندگی رو از بالا ببینیم. خوندن این جور قصه ها، مخصوصا قسمت هایی که درباره  اجداد ماری ها بود  یادم میاره که زندگی  گذراست. خوندن بزرگ شدن امیلی من رو یاد خودم و بزرگ شدنم می اندازه. کاش می تونستم زندگی خودم رو از بالا ببینم. 
اگر این کتاب رو توی نوجونی خونده بودم شاید خیلی چیزا رو درک نمی کردم اما الان درکشون می کنم؛ مثل احساسات خاله الیزابت، دکتر برنلی، مادر تدی و.... احساساتی که از دید بچه ها ساده و بی تکلف ان توی وجود بزرگترها چه نمودهای متفاوتی پیدا می کنن. کاش می شد  این پرده  احساسات رو کنار بزنیم و از رنجی که بهمون میدن راحت بشیم و بقیه رو ببینیم و دیگه اونها رو نرنجونیم. 
حقیقتا شخصیتی که بیشترین شباهت رو بهش دارم خاله الیزابته! برای همین کتاب عمیقا من رو به فکر فرو برد! 

        

          فوق العاده بود . 
من میدوستمش❤💚🌈🌓
        

          اوایل کتاب خیلی دلم برای امیلی می سوخت اما بعد فهمیدم دختر جسوری و بلده راه خودشو بره 
دومین کتابی بود که از مونتگمری خوندم خیلی قشنگ و دوست داشتنی بود
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
شیرین و دلچسب بود اما صرفا شامل روزمرگی های زندگی امیلی و اتفاقات رخ داده تو اون روزها بود و اینطور نبود که فراز و فرود خاصی داشته باشه یا مثل قصر آبی یه ماجرای خاص رو روایت کنه 
متن و ترجمه هم خوب و روون بودن ولی با بعضی از اسم های به کار برده شده تو کتاب مشکل داشتم مثل پرینس ادورد بجای پرنس ادوارد، بیئتریس بجای بئاتریس و گاتیک بجای گوتیک  

پ.ن¹: من چند سال پیش سریال امیلی رو دیده بودم و باید بگم فرق زیادی بین کتاب و سریال وجود داشت بخصوص تو شخصیت پردازی ها مخصوصا شخصیت امیلی و خاله لورا. امیلی سریال بی ادب و پررو بود و فحش های جالبی هم ابداع می‌کرد ولی امیلی کتاب علی رغم رک بودن بشدت تلاش می‌کرد مودبانه و با احترام رفتار کنه تا مبادا شیوه تربیت پدرش زیر سوال بره. خاله لورای سریال هم زن بشدت ترحم برانگیزی بود ولی خاله لورای کتاب مهربون و دوست داشتنی بود و ابدا ترحم برانگیز نبود

پ.ن²: امیلی در نیومون بشدت منو یاد سریال ایرانی وضعیت سفید می‌انداخت توی وضعیت سفید هم اتفاقی رخ داد و اعضای خانواده ای کنار هم جمع شدن و کل سریال به سروکله‌ زدن های روزمره این خانواده گذشت تا وقتی که در پایان روابط همگی با هم خوب شد و به معنی واقعی کلمه یه خانواده شدن
        

          توصیفات و قلم اش با روحم بازی کرد و بسیار لذت بردم و خیلی سریع تمومش کردم .
        

          عصبانیت،بی حوصلگی و غمگینیِ من،هر سه در مقابل نوشته های خانم مونتگمری سر تعظیم فرود میارن و تشریف میبرن آنجا که عرب نی انداخت.
بعد از چندین سال که از نوجوونی و خوندن کتابهای آنشرلی میگذره،حس میکنم دوباره تاحدودی ذوق زده،روشن و امیدوارم.

زاویه دید و توجه این خانم نسبت به مسئله تربیت،شیوه ها و افراد دخیل در اون(به خصوص معلم) برای من واقعا جالب و تحسین برانگیزه.
        

          امیلی در نیومون: قصه‌ای از رویاهای قدکشیده و آسمان‌های بی‌انتها💙
«امیلی در نیومون» نه فقط یک کتاب، بلکه دروازه‌ای است به دنیایی که در آن رویاها با رنگ‌های درخشان نقاشی شده‌اند و امید، همچون خورشیدی تابان، هرگز غروب نمی‌کند. 🌅 امیلی برد استار، دختری یتیم با موهایی به رنگ شب و چشمانی که گویی تکه‌ای از آسمان را در خود جای داده‌اند، پا به عمارت باشکوه نیومون می‌گذارد؛ جایی که زندگی‌اش برای همیشه دگرگون خواهد شد. 🏰
نیومون، با باغ‌های پر از گل‌های رنگارنگ، اتاق‌های پر از راز و رمز، و درختان کهنسالی که قصه‌های هزار ساله را در گوش باد نجوا می‌کنند، بستری می‌شود برای شکوفایی روح لطیف و خلاق امیلی. 🌸 او در این عمارت، نه تنها با خاله های سخت‌گیر و محافظه‌کارش روبرو می‌شود، بلکه با دنیای نویسندگی و شاعری نیز آشنا می‌گردد؛ دنیایی که در آن کلمات همچون پرندگان آزاد به پرواز درمی‌آیند و افکار، همچون ستارگان در آسمان ذهن می‌درخشند. 🌠
امیلی، با قلبی سرشار از عشق به طبیعت، قلمی توانا و ذهنی خلاق، شروع به نوشتن می‌کند. ✍️ او در داستان‌هایش، نه تنها احساسات و تجربیات خود را به تصویر می‌کشد، بلکه به دیگران نیز امید و انگیزه می‌بخشد. 💫 امیلی به ما یادآوری می‌کند که هرگز نباید از رویاهایمان دست بکشیم و همیشه باید به دنبال کشف استعدادهای پنهان خود باشیم. 🔑
«امیلی در نیومون» دعوتی است به یک سفر جادویی؛ سفری که در آن می‌توانید بار دیگر به رویاهای کودکی خود بازگردید و با تمام وجود احساس کنید که هنوز هم می‌توانید هر آنچه را که می‌خواهید، به دست آورید. 💖 این کتاب، همچون یک لالایی آرامش‌بخش، شما را به خوابی عمیق و شیرین می‌برد و با الهام از قصه‌های امیلی، شما را برای یک زندگی پر از امید و موفقیت آماده می‌کند. 🌟
یه کوچولو هم از خودِ داستان بگم، ولی جوری که لو نره و قشنگیش حفظ شه:
"امیلی در نیومون" قصه یه دختر نوجوونه که یه دفعه وسط یه عالمه قانون و قاعده و "نباید" و "نمیشه" میفته! تصورش کن، یه دختر بچه که عاشق شعر و خیال‌پردازیه، یهو باید بره پیش خاله هایی زندگی کنه که فقط به فکر اینن که یه "خانوم متشخص" ازش در بیارن! 🤦‍♀️
امیلی کلی استعداد داره، کلی ذوق داره، ولی این خاله‌ها هی میگن "این کارو نکن، اون کارو نکن، اینجوری نباش، اونجوری نباش"! 😤 ولی مگه میشه جلوی یه ذهن خلاق رو گرفت؟ امیلی با همه این محدودیت‌ها، بازم راه خودشو پیدا میکنه. شروع میکنه به نوشتن، به ساختن دنیای خیالی خودش. ✍️
تو این راه، دوستای خیلی خوبی هم پیدا میکنه. مثلاً یه پسری هست به اسم تدی..... 
ولی خب، داستان فقط قشنگی و خوشی نیست. امیلی کلی مشکل و سختی هم داره. خاله هاش همیشه باهاش مخالفن، بقیه هم ممکنه مسخرش کنن، ولی امیلی تسلیم نمیشه. 💪 اون یاد میگیره که چجوری با مشکلات روبرو شه و چجوری از خودش دفاع کنه.
خلاصه که "امیلی در نیومون" یه قصه خیلی قشنگ و دلنشینه درباره‌ی یه دختر با استعداد که میخواد خودش باشه، میخواد رویاهاشو دنبال کنه، و میخواد به همه نشون بده که هیچ چیز غیرممکن نیست! ✨ اگه دنبال یه کتابی هستی که هم بخندونتت، هم گریت بندازه، و هم بهت انگیزه بده، حتماً این کتاب رو بخون! 😉📚
        

          سه گانه امیلی، مجموعه کتاب دیگری از لوسی ماد مونتگمری هست، نویسنده فوق العاده ای که بیشتر با مجموعه هشت جلدی « آنی شرلی » شناخته میشه و قلم بسیار روانی داره‌. به شخصه قلم ایشون رو خیلی دوست دارم و بیشتر آثار ایشون رو خوندم و معتقدم بخاطر زندگی سخت و تجربه اتفاق های گوناگون ، نوشته هاشون انقدر ملموسه ... ماجرای زندگی امیلی بی شباهت به آنی شرلی نیست اما در مقایسه با کتاب های آنی شرلی من این کتاب رو بیشتر می پسندم ، اول بخاطر توصیفات بسیار زیبا از نیومون و دوم بخاطر شخصیت سازی بسیار عالی که بنظرم از کتاب آنی شرلی بهتره_بخصوص شخصیت ایلزه و الیزابت_ترجمه کتاب هم بسیار عالی و روانه و من بشدت پسندیدم، درحالیکه ترجمه خانم نغمه صفاریان پور رو اصلا نپسندیدم و پیشنهاد می کنم کتاب رو با همین ترجمه بخونید.

        

          بعد از مجموعه آنی شرلی جذب شدم کتاب‌های دیگه‌ای هم از این نویسنده‌ی متفاوت و دوست‌داشتنی بخونم. بعد از کتاب بسیار زیبا و پر مفهوم قصر آبی، رفتم سراغ مجموعه سه جلدی امیلی.

مثل کتاب آنی شرلی شخصیت‌پردازی‌ها ستودنی بودن و دقیقا مثل کتاب آنی شرلی؛ حضور آدم‌های مختلف با عقاید مختلف نیز بسیار ملموس و تاثیرگذار بود. کتاب‌های خانم لوسی عزیز باعث شدن من با نگاه دیگه‌ای به شخصیت آدم‌ها نگاه کنم و بهتر آدم‌ها رو درک کنم، و همچنین مورد تهاجم حجم بسیار زیادی درک شخصیتم از طرف کتاب‌های این خانم قرار بگیرم و واقعا بابتش از مونتگمری عزیز ممنونم. 

کتاب‌های خانم مونتگمری از اون دسته کتاب‌هاییه که درباره‌شون میگم: «هزاران درس زندگی به آدم میده، از اون درس‌هایی که نمیشه شرحشون داد. اما رشدت میده و اون درسی که بهت داده رو قشنگ لمس می‌کنی.» کتاب‌های لوسی خانم جملات تاثیرگذار "زیادی" ندارن، چون گرده‌ی درس‌های کتاب توی پس‌زمینه و خود متن داستان نشسته.

امیلی دختر بچه‌ایه که به شدت از نظر روحیات شبیه به آنی شرلی خودمونه، خیال‌پرداز و تقریبا یتیم! ختی خاله الیزابت هم شبیه ماریلا بود و این یکم اوایل کتاب خالم رو گرفت، چون انگار آنی شرلی من دوباره در جسمی دیگه پدید اومده بود فقط با ظاهری که زیباتر بود. خط داستانی یکم خسته‌کننده بود برای من، خصوصا نامه‌نگاری‌های امیلی به پدرش که به نظرم خیلی خیلی طولانیشون می‌کرد و این منو خسته کرد _ توی مجموعه آنی شرلی هم توی جلدی که بیشتر نامه‌نگاری‌های آنی به گیلبرت بود خسته‌م می‌کرد _. به نظرم خط داستانی یه سری جاها واقعا کند بود و در عین زیبایی آدم رو زده می‌کرد. 

در کل کتاب خیلی شبیه کتاب آنی شرلی بود، همونقدر حس زندگی می‌داد و همونقدر امیلی کوچولوی ما نسبت به زندگی شور و شوق و عشق داشت. هرچند واقعا این‌همه شباهات شخصیتی با آنی، به نظرم جالب نبود. همونقدر خیال‌پرداز، نویسنده، شاعر، احساساتی و خوش‌ذوق! و این به نظرم جالب نبود، انگار داشتم شخصیتی تکراری رو میخوندم فقط در شرایطی جدید.
اما با وجود تمام این‌ها کتاب خیلی دوست‌داشتنی و "زندگی‌بخش" بود؛ فضاسازی‌ها معرکه بودن _هرچند خیلی طولانی فضاسازی می‌کرد_ شخصیت‌پردازی‌ها بی‌نقص و دقیق بودن، همونطور که از مونتگمری عزیز توقع می‌رفت.و این موضوع که دنیای خیال‌پردازها چقدر زیبا و دوست‌داشتنی و فرای زندگیه خیلی عالی و لمس‌کردنی جا می‌افتاد برای خواننده کتاب.
در نهایت: به امید اینکه جلدهای بعدی این مجموعه انقدر شبیه آنی شرلی نباشن.

پ.ن: قطعا در اون زمان این نوع تفکرات ال.ام.مونتگمری مورد هیت شدیدی قرار می‌گرفته، و اینکه انقدر دقیق و دردناک به خیانت و ظلمی که نسبت به روح‌های هنرمند و انسان‌های خیال‌پرداز  پرداخته شده؛ نشون‌دهنده اینه که لوسی خودش در بچگی و حتی بزرگسالی، چقدر از لحاظ روحی توسط جامعه مورد آزار قرار گرفته و کتاب‌هاش هم به همین دلیل به این موضوع بسیار توجه دارن. و همچنین تفکراتی که در اون زمان قطعا مورد گارد فراوانی قرار می‌گرفته، مثل تفکری که شخصیت‌ها راجی بهشت دارن و مدام توی کتاب‌هاش تکرار میشه، باعث شده این موضوعات هم با ظرافت به تصویر کشیده بشن.
        

          از دوستم خیلی تعریف در مورد این کتاب شنیده بودم ، می گفت : حتما بخونش! خیلیی قشنگه !
حتی دوستم توی متنی نوشته بود که “ اون موقع احساس می کردم امیلی پشت سرم است و دستش رو روی شونه ام گذاشته “ این ترسناکه ولی نشون می ده که با کتاب خیلی ارتباط گرفته بود …
یک نفر  هم تا کتاب را دستم دید (البته هنوز نخونده بودمش)
گفت : این کتاب رو بخون خیلی قشنگه !
شروع کردم به خوندن کتاب غرق کتاب شده بودم ولی کم کم می خوندم برای همین خیلی زمان برد . 
وقتی کتاب رو می خوندم یاد اون جمله ها می افتادم که هدف همشون قشنگ بودن کتاب بود . احساس عجیبی داشتم ، یک احساسم این بود که کتاب قشنگه ، یک احساسم هم این بود که حوصله سر بره … تا اینکه به آخرای کتاب رسیدم با کتاب ارتباط گرفته بودم فهمیدم که واقعا این کتاب ارزش خوندن رو داره . امیلی رو با موهای سیاهش تصور می کردم در خانه راه می رود یا با جیمی صحبت می کند و آتشی که سیب زمینی ها را رویش گذاشتند کنارشان شعله ور است .
شب بود که کتاب رو تموم کردم ، تمام فکر و ذکرم این بود که برم جلد دوم رو شروع کنم ولی چیکار کنم می خواستم که وقتم رو برای تموم کردن یک کتاب دیگه بذارم . توی مغزم یک ماجرایی بود انگار که دو تا جنگجو دارن با هم می جنگن که یکی می گه برو سراغ جلد دوم و اون یکی می گه اون یکی کتابت رو تموم کن .. 
من تبدیل شده بودم به یکی از اون کسایی که با امیلی در نیومون ارتباط گرفته .
        

          چقد لذت بردم از خوندن این کتاب. پر از شور زندگی بود 💫
        

          هر چی از زیبایی این کتاب بگم کمه. از همون اولش منو عاشق خودش کرد. توصیفات کتاب عالی بود. خیلی قشنگ و زیبا نویسنده وقایع و طبیعت رو توصیف کرده بود.
نمیدونم چطور احساسم نسبت به این کتاب رو بیان کنم فقط میتونم بگم من واقعا دوسش داشتم و احساسات مختلفی رو باهاش تجربه کردم.
        

          کتابی به لطیفی و دلچسبی هوای بهاری💐💐🌹🌹
کتابی با توصیف هایی دقیق از طبیعت زیبا و دختری باهوش، مهربان، حساس، شاد و خوشحال و اما شاعر. 
دختری به نام امیلی برد استار. دختری که از ابتدای تولدش شاعر و نویسنده بود و بدون نوشتن نمیتوانست زندگی کند. 
با وجود شروع غم انگیز کتاب و دگرگونی زندگی امیلی اما در ادامه کتاب امیلی تقریبا خوشحال است. 
او با خاله الیزابت سختگیر، خاله لورا دلسوز و پسر عمو جیمی عجیب غریبش در نیومون زندگی میکند. 
باید ببینیم امیلی میتواند دوست پیدا کند و زندگی شاد خود را با وجود فراز و نشیب های نیومون ادامه دهد؟ 
پیشنهادم هست که بخونیدش کتابی با چاشنی آرامش😎

        

          مجموعه ای که از آن‌شرلی هم بیشتر دوستش داشتم:))) 
 شاید اولش فکر کنید شبیه آن‌شرلیه ولی هرچی جلوتر میره تفاوت هاشون آشکار تر میشه مخصوصا توی جلد های بعد. امیلی درون‌گرا تر، مغرور تر و شجاع تره به نوعی.
امیلی خیلی هم منو یاد خودم مینداخت و حس میکردم توی یه دنیای موازی بجای اون من توی نیومون زندگی میکردم..
توی داستان های مونتگمری نباید منتظر مقصد و پایان باشید باید از مسیر لذت ببریم:) از طلوع خورشید، از صحبت های کودکانه تابستونی، از خاطرات.