یک:
از روزی که آن بنده‌ی خدا که اسم موزه لور فرانسه را اشتباه گفت، من دیگر یادم نماند که تلفظ درست لور کدام بود. یا بالاخره یاساشین آذربایجان یا یاشاسین آذربایجان. اورول هم قاعدتا از همان‌ها هست. حالا که یک کتاب صوتی ازش شنیده‌ام، امبدوارم یادم بماند که اُروِل است!

دو:
اینکه یک نویسنده‌ی رمان جستار بنویسد، شبیه این است  که بتهون وسط پیانو زدم متوقف شود و بگوید یک لحظه توجه کنید! این قسمتی که برای شما می‌نوازم را در فلان زمان و مکان سرودم و حال و حوایم آن طور بود و الخ. تولستوی وقتی اعتراف می‌کند، یعنی دارد به این سوال پاسخ می‌دهد که همه‌ی آن هزاران صفحه جنگ‌وصلح و آنا کارنینا و رستاخیز و... برای چه؟ این کتاب هم جستار اورول است.

سه:
چرا باید نام بدترین جستار یک کتاب را برای عنوان کتاب انتخاب کرد؟ نمی‌دانم. با خواندن جستار اول ناامید نشوید. در واقع از نیمه‌های کتاب دیگر بحث ارتباطی با کتاب ندارد. البته به دوران تحصیل اورول مربوط می‌شود که فکر نمی‌کنم از کتاب هم حرفی شده باشد.

چهار:
تمام آن چهارونیم ستار برای جستارهای مربوط به دوران تحصیل اورول است. واقعا جذاب بود. حتی اگر  خیالی بود هم جذاب بود؛ چه برسد به اینکه واقعا چنین اتفافاتی افتاده باشد. توصیف یک نظام طبقاتی که تنها شانس احتمالی برای فرار از طبقه‌ی پایین به طبقه‌ی بالاتر، پذیرش در آزمون بورسیه است. معادلش در جامعه‌ی امروز ما شاید کنکور باشد. با این تفاوت که امروز دیگر واقعا تحصیل بهترین راه برای کسب ثروت و جایگاه اجتماعی نیست.

پ.ن: در پیاده روی اربعین، در گرمای عصر موکب‌ها که نمی‌شد خواب رفت، این کتاب صوتی را گوش دادم. الان هم که این یادداشت را تمام می‌کنم، ماشین از کربلا به سمت مرز مهران حرکت کرد.
20 صفر 1446
        

          جورج اورول قلم خاص خودش را دارد و در این کتاب که مجموع چندین مقاله اوست به موضوعاتی ملموس می‌پردازد  که به طرز حیرت انگیزی بی تفاوت از کنارشان می گذریم.
        

          “هنوز اندک زمانی برای شادی پیش رویم بود و هنوز آینده فرا نرسیده بود. اما می‌دانستم که آینده تاریک است. شکست، شکست، شکست_شکست پشت سرم، شکست پیش رویم_این باور، با اختلاف عمیق ترین باوری بود که داشتم.”
به نظرم کتاب خوبی بود که ارزش یک بار خوندن رو داشت. کالب درمورد تیکه مقالات بود که تقریبا راجع به موضوع های مختلفی مثل کار در کتابفروشی، خاطرات مدرسه‌اش، کشور های چپ یا راست و بیمارانی که در بیمارستان مردن و …
من موضوع قسمت خاطرات کتابفروشی رو از همه بیشتر دوست داشتم.
        

          به نام او

🔹️جورج اورول را هم دوست دارم و هم دوست ندارم. نبوغ و قدرت نویسندگی‌اش را خوش می‌دارم ولی مواضع تند سیاسی‌اش را نمی‌پسندم. اورول بعضی مواقع طوری می‌نویسد که انگار بابت هر کلمه پول بسیار خوبی از سرویس‌های اطلاعاتی غربی گرفته. چنان یک‌طرفه به قاضی می‌رود و کمونیسم و شرق جهان سیاسی را می‌زند و از آن‌طرف امپریالیسم را می‌ستاید که آدم شاخ درمی‌آورد. البته جالب است که همین نویسنده که به‌‌‌‌‌‌‌‌‌قول خودش هروقت سرود امپراتوری بریتانیا به گوشش می‌خورد اشک در چشمانش حلقه می‌زند، بطنا طرفدار سوسیالیسم است و رویکرد مثبتی نسبت به اقشار فرودست دارد. به‌همین خاطر است که می‌گویم انگار پول می‌گرفته و آن چیزها را می‌نوشته. درواقع اورول وقتی خودش است از اقشار فرودست می‌نویسد و می‌شود شاهکاری چون «آس و پاس در پاریس و لندن» و وقتی در مقام جاسوس ام آی سیکس می‌نویسد می‌شود: «۱۹۸۴». اثری که بارها تلاش کرده‌ام آن را به پایان برسانم ولی نتوانستم.

🔸️باری «کتاب یا سیگار» که مجموعه هفت مقاله از اوست هم از این‌دست مقاله‌ها دارد و هم از آن دست. و به‌قولی:‌ «متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست». سه جستار اول درباره کتاب و نقد ادبی است که خواندنی است. بخصوص جستار «خاطرات کتابفروشی». سه جستار بعدی سیاسی است و من نمی‌پسندم. و آخرین جستار، که اگر کتاب را تنها برای خواندن این یکی بخرید منطقی است، جستار «شادی ایام خردی؛ یاد باد» است. جستاری بلند و شش بخشی که اورول در آن با زبانی طنازانه خاطرات دوران کودکی و تحصیلش را نقل می‌کند و نکاتی را درباره جامعه انگلستان می گوید که جالب و خواندنی است و آدم را به یاد رمان‌های دیکنز و نوانخانه‌هایش می‌اندازد.

        

          در وهله اول اشتباه نکنید این کتاب رمان نیست
این اثر شامل هفت مقاله مختلف در سال‌های مختلف از زندگی جورج اورول است.
کتاب در عین توضیح دادن برخی مسائل از جملات  ویژه‌ای استفاده میکند که در ذهن می‌ماند .
مقاله دوم و سوم (″خاطرات کتابفروشی″ و″ اعترافات یک منتقد کتاب″) را خیلی دوست داشتم  و منظره خاطره‌انگیزی از موضوع بحث برایم ساخت.
مقاله یا قسمت هفتم کتاب اختصاص داده شده به خاطرات دوران مدرسه نویسنده کتاب ، جورج اورول. خاطراتی که حس کودکی و مدرسه شبانه روزی که در آن تحصیل کرده را به خوبی القا میکند. و سعی بر این دارد که بگوید انسان وقتی کودک است هر چه به او بگویند باور میکند چون خودش چیزی را ندیده و درک نکرده است.
مقاله ″ممانعت از ادبیات″در دفاع از روشنفکری قلم و نویسنده است و سرکوب فکر نویسنده را مورد هجمه قرار می‌دهد و به نویسنده ‌های سفارشی می‌پردازد.
مقاله″فقرا چگونه می‌میرند″ نیز به شرایط بیمارستان و پزشکان آن دوران میپردازد.

ارزش خواندن دارد . توصیه میکنم.
        

          جورج اورول با کتابای ۱۹۸۴ و قلعه حیواناتش فهموند به بقیه ک تو ژانر سیاست و اجتماع قلمش حرف واسه گفتن داره و باید از اون ترسید✨
این کتابم باحال بود ولی ضعیف تر از دوتا کتاب قبلیشه درکل respect 
        

          It was completely devoid of substance, nauseatingly empty. I genuinely fail to understand why such a piece was written. What was the point of it?
        

          کتاب سبک و خوبی بود
البته نباید به این فکر کنیم که بعد از خواندن هر کتاب ، قراره خیلی رشد کنیم و این نوع کتاب ها خیلی در رشد ما سهیم هستن
خیر
صرفا هر کتاب چیزی یاد میده
گاهی هر کتاب فقط یادآوری می‌کنه آموخته های قبل رو 
انتظار از کتاب باید مشخص باشد 
        

          اینو بیشتر از سه سال پیش که تازه اومده بود خوندم و نشون با ارقام که چرا کتاب خریدن حتی با دید اقتصادی از سیگار خریدن کار ارزون تریه و یه چیز دیگه هم راجع به اون بیمارستان لندن اگه اشتباه نکنم میگم و مخاطبش کادر درمان ۱۰۰ سال پیش بوده این بود که با هم باشید و آب زیرکاه نباشید تا همکارت به فنا بره یه همچین چیزی
        

          این کتاب مجموعه ای از بخشی از نوشته های پراکنده اورول در مجلات و... است که جمع اوری و چاپ شده و حقیقتش به نظر من به کار شما نمیاد مکر اینکه طرفدار ارول باشید.
https://taaghche.com/book/124854
        

          صوتی کتاب را با صدای نیما رئیسی  زیبایی کتا ب را چند برابر کرده
        

          دومین کتابی که تو طرح مطالعاتی خوندم و ارائه‌ش دادم. این کتاب درواقع مجموع ۷ تا مقاله است که در سال  های ۱۹۳۶و ۱۹۴۶ میلادی در مجلاتی چاب شدنو جورج اورول تو این کتاب گردآوری کرده.
از هفت مقاله چهار مقاله با عنوان های: کتاب یا سیگار، خاطرات کتاب فروشی، اعترافات یک منتقد کتاب و ممانعت از ادبیات مرتبط با بحث کتاب و نویسندگی هست و سه مقاله دیگه ( کشور من چپ یا راست، فقرا چگونه می میرند و  شادی ایام خردی یاد باد) ارتباطی به موضوع کتاب و ... ندارن.
        

          "کتاب یا سیگار" اثر نویسنده مشهور انگلیسی "جورج اُروِل" ( اریک آرتور بلر)
من این کتاب رو بصورت صوتی با خوانش "نیما رئیسی" و ترجمه "سپیده اشرفی" از اپ "طاقچه" گوش کردم و کیفیت کار بالا و راضی کننده بود.
این کتاب مجموعه ای از هفت مقاله هست که اولی درباره مقایسه قیمت سیگار و کتابه. این‌که مردم ترجیح میدن برای سیگار پول بدن تا اینکه مطالعه کنن. البته این موضوع در حال حاضر هم مشکل کشور ما هست! کتاب گرونه ولی هم قیمت یه ساندویچ اگر رمان بلند باشه هم قیمت پیتزا خانواده! بهرحال دغدغه ها تفاوت میکنه باقی همه بهونه هست.
نویسنده خودش سیگاری قهاری بود و آخرسر هم بعلت بیماری ریوی فوت میکنه. این کتاب حالت اتو بیوگرافی هم داره.
آخرین مقاله که طولانی ترین بخش هم هست (حدود دو ساعت)، خاطرات ایام تحصیله و مربوط به بررسی وضعیت نظام آموزشی انگلستانه و تبعیضی که بین فقرا و اغنیا در دسترسی به تحصیل بالاتر و درنتیجه دست‌یابی به مراتب اجتماعی بهتره. 
این بخش هم انگار که روایت وضعیت فعلی جامعه ایرانه که مثل صد سال پیش انگلستانه! نظام آموزشی نابرابر البته یک تفاوتی هنوز هست، اونجا بهرحال میبایست مدارج آکادمیک رو طی میکردن تا به پست بالاتر برسن، اینجا همون تحصیلات هم لازم نیست، فقط سفارش و گرایش سیاسی کافیه.
اسمی هفت مقاله از این قراره: 
کتاب یا سیگار 
خاطرات کتابفروشی
اعترافات یک منتقد کتاب
ممانعت از ادبیات
کشور من: چپ یا راست؟
فقرا چگونه‌ میمیرند؟
شادی ایام خردی یاد باد! 

گزیده ای از کتاب به انتخاب مترجم:
"اگر سرانه مطالعه همینقدر پایین بماند باید گفت علتش لابد این است که کتاب خواندن به اندازه رفتن به مسابقه سگها یا رفتن به سینما یا بار جذاب نیست و علتش این نیست که کتاب ها چه خریده شوند و چه قرض گرفته شوند، زیادی گران اند." 

حدود ۵ ساعت 

#کتاب_یا_سیگار #جورج_اورول #نیما_رئیسی #سپیده_اشرفی #طاقچه #نشر_چشمه 





        

          در این کتاب با چند مقاله با دیدگاه جورج اورول روبرو هستیم و تقریبا چهار مقاله هم کاملا حالت خاطره نویسی داره و اورول به بیان قسمت هایی از زندگی شخصی خودش پرداخته و از خلال این خاطره نویسی ها یه سری مشکلات سیاسی اجتماعی رو هم مطرح کرده و این قسمت ها اتفاقا کتاب رو به کتاب بهتری تبدیل کردن چون با یه مقاله صرف سیاسی اجتماعی روبرو نیستیم و اتفاقا خاطرات شنیدنی هستن که اورول با قلم ساده و صمیمی خودش بازگو کرده.
        

          مقاله‌ی اول و دوم کتاب شاید اطلاعات مفیدی بدهد، بقیه‌ی کتاب خاطرات نویسنده است.
        

          برای مخاطب عام نبود ، مقالاتی بود که بس عجیب روایت میشد
        

          این کتاب در واقع شامل چند مقاله کوتاه از جورج اوروله (دقت کنید داستان نیستن)
موقع خوندن این کتاب و ژرفنا (جاده‌ای به سوی اسکله ویگان) این حس بهتون دست می‌ده که نویسنده براتون یک فنجون چای (نوشیدنی مورد علاقش) ریخته و از تجربیاتش با شما صحبت می‌کنه. که برای من به شخصه بسیار لذت‌بخش بود!