اين كتاب روايت دوران اسارت نوجوانى است كه بهترين سال هاى عمرش را در اسارت و در بدترين شرايط مى گذراند. تلخ ترين بخش ماجرا جايى است كه پايش را به خاطر سهل انگارى بعثى ها در دوران اسارت از دست مى دهد. اگر علاقمند به مطالعه كتاب هاى دفاع مقدس هستيد اين كتاب را حتما بخوانيد. كتاب را كه شروع كنيد تا تمام نكنيد زمين نخواهيد گذاشت.
        

          با سطر سطرش درد و حس کردم:)
        

          فوق‌العاده بود... خیلی عالی و جذاب نوشته بود
من باهاش زندگی کردم! سخته با این که تمومش کردم کنار بیام.
        

          اولین کتاب جدی که در زندگی ام در ۱۱ سالگی خواندم.
کتاب خوانی ام با خاطرات و بزرگی های اسرای جنگ شروع شد.
و چه آغاز خوشی.
حتما بخوانید.
خاطرات جنگ زیاد خوانده ام اما هیچکدام «پایی که جا ماند» نمی‌شود.
        

          روایت کتاب خصوصا از درگیری‌های جزیره مجنون و سقوط آن و بعد بخش‌های نخستین اسارت فوق‌العاده است. این چیرگی را نمی‌توان فقط به ذوق نویسندگی نسبت داد؛ به نظرم بخش عمده این اشراف و دقت در توصیف موضوع که در نوع خود بی‌نظیر است حاصل پختگی و عمق مهارت‌های یک عنصر اطلاعاتی سال‌های جنگ است.
این فرض بر اساس افت کیفیت گزارش‌ها در میانه روایت داستان اسارت تا پایان آن، خودش را نشان می‌دهد.هرچند اوایل داستان اسارت بسیار جذاب و میخکوب‌کننده است اما رفته رفته تبدیل به یک روزمره می‌شود. می‌توان گفت ذهن نویسنده که عنصر اطلاعاتی است هم کشش این تکراری بودن‌ها را ندارد و صرفا از منظر وظیفه روایت را ادامه می‌دهد.
        

          سید ناصر چهارده ساله است که به جبهه می رود و شانزده ساله است که در آخرین روزهای جنگ، در جزیره مجنون به اسارت عراقی ها درمی آید؛ 

او کوچکترین اسیر ایرانی است ..اسوه صبر و استقامت و ایمان است در ان سن کم ..

در سراسر کتاب بسیار متعجب بودم از سختی های جانفرسایی که او متحمل می شود و صبر می کند ..


        

          دلاور مردی نوجوان در اسارت دشمن با پایی مجروح در اوج درد و رنج از خاطراتش می‌گوید
        

          این کتاب بسیار زیبایی بود و واقعا خوشحالم که این کتاب رو خوندم.و داخل این کتاب احساس نزدیکی بیشتری به اسیرای جنگی ایرانی کردم و مثل این بود که باهاشون زندگی کردم سختی کشیدم طعم رنج و ازار رو چشیدم و در نهایت باهاشون ازاد شدم.این کتاب به ما یاداوری میکنه که در سال های پیشین جوانمردانی بودن که بی باکانه در مقابل دشمن سینه سپر کردند و تن دادند تا خاکشونو به بیگانه ندن.در این کتاب خاطرات جانباز،سید ناصر حسینی پور رو مشاهده میکنیم که با روایت عالی سال های اسارتش رو داره برای ما به تصویر میکشه.از سختی ها و شکنجه های دوران اسارت و مقایسه اون ها با اسرای عراقی که در شرایط خیلی خوبی در ایران به سر میبردن.از خلاقیت و چیره دستی اسیر های ایرانی که با نهایت زیبایی اثار قشنگی خلق میکردن و مجبورا اونها رو با اقلام مورد نیازشون با نگهبانا معاوضه میکردن.از ایمانشون در شرایط سختی.از بی امکاناتی اردوگاه ها و شهید شدن صد ها اسیر بدلیل اسهال خونی و امراض ناشناخته دیگه از خوراک بخور و نمیرشون از شکنجه های سخت توسط وحوش عراقی این ها تنها بخشی از خاطرات این بزرگمرد هست .در این کتاب رشادت و طعم تلخ سختی موج میزنه ولی در عین حال جذابه.
        

          فوق العاده اس، فقط میتونم همینو بگم.
        

          پایی که جا ماند یه دفترچه یادداشت کوچیکه که تو دل اسارت نوشته شده. و البته فراتر از یک خاطره‌ی جنگی.
آقای حسینی‌پور با صداقت و سکوتِ پر از دردش نشون می‌ده چطوری می‌شه با یه دنیا زجر هنوز زنده موند. هنوز مؤمن…
        

          این کتاب شاید طرح جلد جذابی نداشته باشد و حتی اسمش هم مخاطبان زیادی را جذب نکند اما محتوای آن عالی است. 
کتاب خاطرات خودنوشت اسیر کوچک ایرانی در زندان های عراق در زمان جنگ تحمیلی است؛ با خواندن این خاطرات با مفهوم صبر و ایستادگی و مقاومت، ابتکارات ایرانیان و اسرا، وضعیت اسرا در جنگ، ظلم های حزب بعث و همراه نبودن مردم شیعۀ عراق با آنها و نام افراد زیادی  و از همه مهم تر اسلام ناب محمدی و در مقابلش اسلام آمریکایی و تاثیر آموزه های  کربلا و بعد از آن امام خمینی(ره) خصوصا در جوانان آشنا می شوید؛ کتاب پر است از جلوه های به بار نشستن آموزه های اسلام و تشیع.
این خاطرات از دید یک نوجوان نوشته شده و برای تمام گروه های سنی مناسب است، شاید حجم آن زیاد باشد ولی اگر 50 صفحه از کتاب را بخوانید نمی توانید آن را رها کنید! 
نکته ی مثبت دیگر جلد سخت آن است که کتاب را طول زمان خواندن سالم حفظ می کند ولی کتاب مناسب حمل کردن نیست.
امتیاز از 10: 10
        

          سالها پیش این کتاب رو خوندم .. به جرئت میشه گفت یکی از بهترین کتابای ادبیات پایدار ی و دفاع مقدسه ... چقدر واقعی بود 🖤
        

          واقعا نثر فوق العاده ای داشت من لذت بردم 
        

          متفاوت ترین کتابی که در زمینه ی دفاع مقدس خواندم.بنظرم هرکس باید یکبار بخونه این کتاب رو 
        

          موقع خوندن کتاب، این بیت توی ذهنم تکرار میشد.
ما برای آن که ایران، خانه‌ی خوبان شود
خون دل‌ها خورده‌ایم... خون دل‌ها خورده‌ایم...
        

          یک کتاب درباره اسارت و یادداشت های روزانه یک اسیر جوان. خواندن این کتاب را به همه کسانی که کتاب های دفاع مقدس را دوست دارند پیشنهاد میکنم.
ماجراهای عجیب و باور نکردنی با قلم جذاب و خوب.
این خاطرات بیشتر در کاغذ سیگار یادداشت شده و در عصای ان اسیر ازاده گذاشته شده و وقتی به کشور خود برگشته ان ها را نگاشته است.
.
«پایی که جا ماند» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/5363
        

          مگر میشه تحمل این همه شکنجه! این همه درد ...!

کتاب بسیار کتاب خوبیه
باید حتما بخوانیم و بدانیم جوان های ما چه کشیدند
        

          خیلی وقت پیش خوندمش فقط یادمه کتاب خوبی بود و از خوندنش راضی بودم 
        

          خاطراتِ زیبا و غمگین که پر از استواری و صبر و مقاومت و تمام این ها با بیان شیوا نوشته شده؛ اگر مشتاق هستید به خاطرات بازماندگان جنگ، کتاب خوبیه.
        

          واقعا درد را احساس کردم...