چقدر امثال «نادر»، نادر اند. نادر پر از صفا بود و اهل تلاش و پشت کاری ستودنی. ساده و زلال بود و همین ویژگی اش نور را دریافت میکرد و بازتابی زیبا به مخاطب تحویل میداد. میهن ما تشنه اینچنین اسطوره های‌ست. هر موقع اثری از نادر میخوانم بیشتر شیفته خودش میشوم تا اثرش. رحمت و رضوان الهی بر او...
      

        در این کتاب کنار رشادت و شجاعت سربازان وطن، به رذالت و پستی و نجاست جدایی طلب ها بیشتر پی خواهید برد . . .
      

        چقدر لذت بردم از خوندن این کتاب، خیلی وقت بود کتابای دفاع مقدس رو نخونده بودم و با مطالعه این اثر دوباره دلم رو شستشو دادم. رحمت خدا بر مادران شهدا که چه صبر و ایمان عظیمی داشتن و چه روحیه آهنینی. ان شاالله ما هم به خیل شهدا برسیم.
      

        مقداری از کتاب را خواندم، از لحاظ فنی زحمت و دقت زیادی خرج شده اما کشک سابیده شده. این مشایخ و اهل سماع ارزش این رو ندارن که خیلی بهشون پرداخته بشه... از شریعت به دورن. الحمدلله ما اکابری مثل شیخ محمد بهاری، ملا حسین قلی همدانی، آیت الله قاضی و... داریم تا نمونه های عالی اشخاصی رو ببینیم که متشرع بودن و به درجات بالای عرفانی و سلوک رسیدن و اهل سماع و جمال بازی و این مضخرفات هم نبودن.
      

        خواندن این کتاب فقط برای کسانی که به عرفان و سلوک و نتایجش معتقدند توصیه می شود . . .
      

        با مطالعه این کتاب شاید بعضیا فکر کنن که چه جوونایی داشتیم که رفتن و شهید شدن و الان همچین جوونایی دیگه نیستن. اما از همین بچه ها که تو کتابا شرح شهیدانه زیستن و شهادتشون رو میخونیم پره تو این مرز و بوم. هنوزم بین دهه هشتادیا و نودیا از این بچه ها هستن چه بسا بیشتر، باور نداری؟ نمونه اش علی لندی (ره) . . .
      

        در شأن ایشون همین بس که میرزا علی آقای قاضی (ره) فرمودند: بعد از مزار جناب سلمان (ره)، مزاری به نورانیت قبر شریف ایشون ندیدم... رحمت خدا بر این عارف جلیل و اساتید و رهروان طریقشون.
      

        حقیقتا خواندن رساله ای در باب مقایسه هنرها (نقاشی، شعر و موسیقی و مجسمه سازی) از داوینچی بسیار جذاب است، خصوصا اینکه بدانی اون دستی در آتش هنرهای مهم زمان خود داشته. نقد او هرچند اگر امروز می‌زیست دچار تحولاتی میشد اما در کل بسیار دقیق و درست است. او جایگاه هنرهای تجسمی را به مثابه چشم در سر انسان میداند و دروازه پذیرش شعر را، گوش. شعر و موسیقی را دارای تناسبات سینوسی و فانی میداند اما نقاشی را جاودان و دارای تناسب همیشگی و اینکه نقاش با یک اثر میتواند کار صد بند شعر را انجام دهد بدون آن که برای انتقال مفاهیم نیازمند خوانش یا شرح باشد. ایضا ترجمه هم بسیار عالی و دقیق بود.
      

         باطل در ظلمات خود پافشاری میکند چون آن را حقیقت میپندارد. کاش تیم مذاکره کننده ما هم همینقدر وطن پرست، حامی منافع ایران و دور اندیش بودند. چه خون دل ها خورد علی . . .
      

        به نظرم خوندن لهوف یا مقتل مقرم بهتر باشه، چون شامل جزئیات بیشتری هستن.
      

        داستان درگیری با بت درون، با بتی که انسان از خودش میسازه. باید ابراهیم درون رو زنده کرد و تبر رو به دوش گرفت. البته آخرای کتاب، عاشقانه بین شخصیت اصلی و همسرش یه کم لوس میشه ولی قابل چشم پوشیه...
      

        کوتاه، چندلایه، جنون آمیز و زجرآور . . .
      

        بسیار کتاب خواندنی و جالبی بود، هرچند مانند تمامی کتاب های دیگه نکات منفی هم داشت اما به نظر ناچیز اومد... ولی نکته مهم اینجاست که هیچ کتابی به قدر آثار خود ابن عربی که خوندنشون مقدمه ای چندین و چند ساله میطلبه نمیتونه به شناخت ابن عربی اونطور که باید کمک کنه. ولی در حد نمایی کلی کفایت میکنه. ایضا بسیار بسیار ترجمه خوبی داشت، گویی که زبان اصلیه.
خوندن این کتاب رو به هرکسی که به ساحت تفکر و عرفان علاقه منده پیشنهاد میکنم.
      

        هر موقع کتابی از این نویسنده را میخوانم، مطمئنم که وقتم تلف نمیشود و  بعد از خواندن اثر دیگر آن آدم سابق نخواهم شد. این قانون در مورد کتاب «من او» هم صدق کرد. داستانی جذاب، کشش بالا، پر جنب و جوش پر از حس و حال... پر از عشق! پر از بوی یاس «رجوع کنید به یک او».
      

        بخش اول این کتاب (مراء) را با دقت خواندم، همین بخش کافی بود تا پی ببرم چقدر رذیله اخلاقی بد و ناپسند و خانمان سوز، بلکه جامعه سوزی است. قومی که به مراء مبتلا باشن جامعه ای متعالی نخواهند داشت و ما به غیر از فضای حقیقی در فضای مجازی چقدر پشت این صفحه کلید به این رذیله اخلاقی مبتلاییم، چون چشم در چشم طرف مقابل هم نیستیم تا اندکی حیا کنیم. خواندنش را به هر کسی که خواهان ارتقای اخلاقی و نفسانی است پیشنهاد میکنم.