آنقدر از این دنیا به دور افتاده‌ایم که هر روز که بگذرد دیگر خود را نخواهیم شناخت و حتی اسممان را هم به خاطر نخواهیم آورد، از این گذشته، اسم به چه درد ما می‌خورد، هیچ سگی سگ دیگر یا بقیه را به اسمی که دارند نمی‌شناسد، سگ را از بویش می‌شناسند او هم بقیه را همینطور شناسایی می‌کند، در اینجا ما هم نژاد دیگری از سگ‌ها هستیم، همدیگر را از پارس یا صحبت کردن هم می‌شناسیم ، بقیه مشخصات، رنگ چشم یا مو دیگر اهمیتی ندارد، انگار که اصلاً وجود ندارند...

لطیف نباشی، هم‌جواری دوست ممکن نیست. عطر حرم هم کارش همین است. آینه در آینه، انگار همه جا انعکاس اوست. اینجا قدری درنگ می‌باید. فقط دیدن و حل شدن. وقتی یارش شدی، کنار ضریح و زیر زمین را توفیری نیست.

راضیه ساکتی؟ تو می‌خوای چه کاره بشی؟ راضیه که در حال بازی کردن با جلد کتابش بود سرش را بالا آورد نفس عمیقی کشید و به اطرافش نگاه کرد و بعد دوباره به کتابش چشم دوخت. _خانم من... من دوست دارم یکی از یاران امام زمان بشم.

عشق وخنده وترس و درد ارز رایج تمام دنیا هستند

لازم نیست زندگی رو درک کنی، فقط باید اون رو زندگی کنی!