مستور همچون همواره عشق گداخته را در ظرف بی‌تاب جان انسان به آزمون گذاشته و ما را به تماشای فروپاشی و مرگ و باز سر برآوردن زندگی‌ها در سایه‌ی مستدام عشق می‌برد. در عشق روی پیاده رو نیز مثل کتاب‌های دیگر مستور با شخصیت‌هایی رو به رو هستیم که همچون سایه پیدا و پنهان و تکرار و نو می‌شوند و تصویرهایی تازه و آشنا و سهل ممتنع از زندگی که ما را به درد و وجد می‌آورند و از زنده بودن لحظه‌ای پشیمان و دوباره شاد می‌سازند.