یادداشت صَعوِه

        به خاطر ۳ داستان آخر. وگرنه واقعا می‌خواستم ۱ بدم.
یهویی انگار پیدا شد چطوری بنویسه. خودش رو پیدا کرد انگاری تو سه‌تا داستان آخر و توصیفاتش جا افتادن. ظریف و زلال و به‌قاعده.
همچنان زنایی که نوشته رو(حتی عزیز توی زلزله که شاید وقتی پیر شدم بشم مثل اون و دوستش داشتم) دوست ندارم. خیلی خالی‌اند. هیچ ویژگی خاصی ندارن. واقعا مثل جسم پوچند کامل.